บททั้งหมดของ ชายาแพทย์พลิกชะตา: บทที่ 511 - บทที่ 520

มีเพียงหมู่บ้านโซ่วหวางเท่านั้นที่สืบทอดมายาวนาน ได้ยินมาว่าหมู่บ้านนี้สร้างขึ้นที่นี่ ตั้งรกรากมาหลายร้อยปีแล้ว”“ถึงแม้จะเก่า แต่ก็ไม่ได้ทรุดโทรม เห็นได้ถึงความยิ่งใหญ่”กู้หว่านเยว่เดาะลิ้นเบาๆเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ดึงดูดองครักษ์ ทั้งสองไม่กล้าพูดอะไรกันมากมาย หลังจากเข้าไปได้แล้ว พวกเขาก็ตามหาที่ที่ปลอดภัยแล้วซ่อนตัวเอาไว้ก่อน“หมู่บ้านโซ่วหวังใหญ่โตมโหฬาร หากคิดจะรวบเก็บสัตว์ร้ายทั้งหมดในครั้งเดียว คงตายเหนื่อยตายก่อน ไม่รู้ลองหาจากสถานที่ที่สำคัญสักสองสามที่ดูก่อน”กู้หว่านเยว่แนะนำซูจิ่งสิงเองก็คิดเช่นนี้ พูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม “พวกเราไปที่คุกใต้ดินกันก่อน”“ไปกันเถอะ” หลังจากหาทางไปคุกใต้ดินพบแล้ว กู้หว่านเยว่ก็พาซูจิ่งสิงเคลื่อนย้ายไปที่นั่นทันทีภายในคุกใต้ดินมีองครักษ์ไม่มากนัก กู้หว่านเยว่หยิบยาผงจำนวนหนึ่งออกมา คิดจะทำให้เหล่าองครักษ์หมดสติ จากนั้นจึงถอดเสื้อผ้าของพวกเขา แล้วค้นหาในพื้นที่ทั่วบริเวณแต่สิ่งที่ทำให้นางผิดหวังก็คือ คุกใต้ดินนี้ล้วนเป็นทาสจากอดีตหมู่บ้านโซ่วหวาง ไม่มีคุณหนูจากตระกูลกงซุนเลย“เดี๋ยวนะ”ในขณะที่ทั้งสองกำลังจะจากไป กู้หว่านเยว่ก็เหลือบไ

อีกทั้งก่อนหน้านี้สมาชิกที่เหลือของตระกูลกงซุน ตอนนี้ยังทำคนหายไปอีกใต้เท้าเหลยมองสตรีนางนี้ด้วยความกลัว สิ่งที่ได้เห็นแน่นอนในตอนนี้ คือความเย็นชาบนใบหน้าของนาง“นายท่าน พวกข้าเองก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น พวกข้าคุ้มกันดีแล้วจริงๆ...”: “สมควรตาย!”เทียนอวี๋ตบทั้งสองคนด้วยความโกรธ มองดูคุกใต้ดินที่ว่างเปล่ามองดูร่างบนพื้นที่ยังไม่ทันแข็งทื่อองครักษ์เหล่านี้ถูกสังหารไปได้ไม่นานนัก ทั้งพวกเขายังพาทาสทั้งหมดไปด้วย คงยังหนีไปไหนได้ไม่ไกล“สวะ ยังยืนทำอะไรอยู่อีก รีบไปตามมันกลับมาสิ”“ขอรับๆๆ พวกเราจะไปเดี๋ยวนี้”หลังจากถูกเทียนอวี๋ด่า ใต้เท้าทั้งสองก็ตื่นจากภวังค์ ไล่ตามกู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงไปทันที“บ้าเอ๊ย!”ท่าทางของเทียนอวี๋เปลี่ยนไปเล็กน้อย สัญชาตญาณบอกนางว่า ต้องเป็นคนจากตระกูลกงซุนที่กลับมาแล้วแน่“เหมาะเจาะ ข้าจะได้ทดลองยาใหม่พอดี”เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ นางก็รีบสะบัดแขนเสื้อแล้วจากไปทางด้านนี้ กู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงมาถึงในห้องของโซ่วหวางแล้วแต่น่าเสียดาย ทั้งสองค้นหาทั่วทั้งห้อง แต่กลับไม่พบเบาะแส ไม่พบร่องรอยของคุณหนูห้าและคุณหนูหกเลยขณะที่พวกเขากำลังจะออกไป ก

ใบหน้าของเทียนอวี๋ปรากฎร่องรอยของความรำคาญ ก่อนจะเริ่มออกไล่ตามต่อไปเมื่อทั้งสองจากไป กู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก คลายเกลียวกลไกภายในพระพุทธรูปแล้วเดินออกไป“อันตรายมาก วรยุทธ์ของผู้หญิงคนนี้แข็งแกร่งมาก”กู้หว่านเยว่ขมวดคิ้วและพูดว่า“พวกเขาใส่ผ้าคลุมอยู่ตลอด ระบุตัวตนไม่ได้เลย”ในขณะที่หญิงลึกลับคนนั้นกำลังตามหาพวกเขา นางก็นึกได้ว่าในห้องลงกลอนยังเหลืออยู่อีกสองคน จึงรีบดึงซูจิ่งสิงกลับมาทั้งสองกลับไปที่ห้อง มองไปยังสตรีสองคนที่นอนอยู่บนเตียง กู้หว่านเยว่เองก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรกับพวกนางดี“พวกเรามาระบุตัวตนของพวกเขาก่อนเถอะ” ซูจิ่งสิงเอ่ยเตือน“เจ้าค่ะ” ทั้งสองคนเดินเข้าไปพร้อมๆ กัน ก่อนจะถอดหน้ากากของทั้งสองออกก่อนที่ตัวตนของสองคนนี้ จะทำให้ทั้งกู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงตกใจอย่างยิ่ง“พวกนาง ดูเหมือนจะเป็นคุณหนูใหญ่และคุณหนูรองของตระกูลกงซุน”กู้หว่านเยว่หยิบภาพเหมือนออกมาเพื่อให้ค้นหาได้สะดวกยิ่งขึ้น กงซุนเสว่และกงซุนฉินได้มอบภาพเหมือนของคนตระกูลกงซุนทุกคนให้พวกเขาโฉมหน้าของทั้งสองคนที่อยู่ข้างหน้าพวกเขานั้น คล้ายคลึงกับคุณหนูรองและคุณหนูใหญ่ใ

แต่จะว่าไปแล้วก็น่าประหลาดใจอยู่ไม่น้อย เสี่ยวฮวาคืองูเหลือมที่นางเลี้ยงไว้ก่อนหน้านั้นมันก็ไม่เคยแสดงความผิดปกติใด ๆ เหตุใดเวลานี้มันถึงเข้าหากู้หว่านเยว่ กระทั่งไม่เชื่อฟังคำสั่งและจู่โจมนาง?“ไม่เป็นไร”กู้หว่านเยว่ไม่เคยเก็บเรื่องนี้มาใส่ใจนางมองออกว่ากงซุนซวงตื่นตระหนกกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมาก่อน จึงพอสรุปได้สั้น ๆ ว่า“ในห้องลับแห่งนี้นอกจากเจ้าแล้ว ยังมีผู้อื่นอีกหรือไม่?”หากคุณหนูหกอยู่ที่นี่ด้วย คงจะพาไปด้วยแล้วแต่น่าเสียดายที่กงซุนซวงส่ายหน้า“มีเพียงข้าผู้เดียว หลังจากที่สกุลกงซุนถูกลอบโจมตี ข้าก็หนีรอดจากพันธนาการของพวกเขา แต่ข้าก็ยังไม่หลุดพ้นจากหมู่บ้านโซว่หวาง จึงได้แต่หลบ ๆ ซ่อน ๆ เช่นนี้”จู่ ๆ กงซุนซวงก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ จึงรีบกล่าวว่า “จริงสิ เจียงหลิน เขายังอยู่ในคุก”นางมองทั้งสองคนด้วยสายตาอ้อนวอน“ท่านทั้งสอง เจียงหลินคือองครักษ์ของท่านพ่อ พวกเจ้าช่วยเขาได้หรือไม่”บางทีอาจเพราะร้อนใจเกินไป กงซุนซวงจึงคว้าแขนของกู้หว่านเยว่“เจ้าอย่าเพิ่งร้อนใจ”เมื่อเห็นสายตาร้อนใจของกงซุนซวง กู้หว่านเยว่จึงรีบหันไปมองซูจิ่งสิงอย่างรู้สึกผิด ผ่านไปครู่

หากอยู่ในสถานการณ์ปกติ กู้หว่านเยว่คงจะชื่นชมอยู่ไม่น้อย เพียงแต่วันนี้นางเจอกับเรื่องราวมากมาย ทำให้นางไม่มีกระจิตกระใจจะชื่นชม“ดูสิว่าเขาเป็นใคร”กู้หว่านเยว่ออกคำสั่ง ซูจิ่งสิงจึงโน้มตัวลงไป ถอดหน้ากาดของบุรุษผู้นั้น“ผู้อาวุโสโซว่หวาง!”ซูจิ่งสิงเป็นฝ่ายตื่นตกใจก่อนเพราะเขาเคยเจอกับอาวุโสโซว่หวางมาก่อน ดังนั้นเขาจึงจำอีกฝ่ายได้ในทันทีแต่กู้หว่านเยว่เคยเห็นแค่ภาพของอ๋องโซว่“ในที่สุดเจ้าก็ดูออกเสียที โชคดีที่เมื่อครู่ข้าไม่ได้รุนแรงกับอีกฝ่าย”กู้หว่านเยว่กล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม สตรีลึกลับผู้นี้ก็โรคจิตอยู่ไม่น้อยนะ นางล่อลวงคนของสกุลกงซุนให้กลายเป็นหุ่นเชิด กลายเป็นลูกสมุนของนางดูท่าทางแล้ว ผู้อาวุโสโซว่หวาง คุณหนูใหญ่และคุณหนูรองคงจะตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกัน“น้องหญิง เจ้ามองออกว่าเป็นผู้อาวุโสโซว่หวางได้อย่างไร?”ดูจากท่าทางที่ผู้อาวุโสโซว่หวางแสดงก่อนหน้านั้น เขาคงถูกผู้อื่นปั่นหัวจนเสียสติไปแล้วมิเช่นนั้น เขาคงไม่ช่วยสตรีลึกลับผู้นี้โดยการมาไล่ล่าพวกเขาอย่างแน่นอน“เจ้าดูเองเถิด”ก่อนหน้านั้นกู้หว่านเยว่เคยจับชีพจรของคุณหนูใหญ่และคุณหนูรองแล้ว แต่นางยังดูไ