บทที่ 518

แต่จะว่าไปแล้วก็น่าประหลาดใจอยู่ไม่น้อย เสี่ยวฮวาคืองูเหลือมที่นางเลี้ยงไว้

ก่อนหน้านั้นมันก็ไม่เคยแสดงความผิดปกติใด ๆ เหตุใดเวลานี้มันถึงเข้าหากู้หว่านเยว่ กระทั่งไม่เชื่อฟังคำสั่งและจู่โจมนาง?

“ไม่เป็นไร”

กู้หว่านเยว่ไม่เคยเก็บเรื่องนี้มาใส่ใจ

นางมองออกว่ากงซุนซวงตื่นตระหนกกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมาก่อน จึงพอสรุปได้สั้น ๆ ว่า

“ในห้องลับแห่งนี้นอกจากเจ้าแล้ว ยังมีผู้อื่นอีกหรือไม่?”

หากคุณหนูหกอยู่ที่นี่ด้วย คงจะพาไปด้วยแล้ว

แต่น่าเสียดายที่กงซุนซวงส่ายหน้า

“มีเพียงข้าผู้เดียว หลังจากที่สกุลกงซุนถูกลอบโจมตี ข้าก็หนีรอดจากพันธนาการของพวกเขา แต่ข้าก็ยังไม่หลุดพ้นจากหมู่บ้านโซว่หวาง จึงได้แต่หลบ ๆ ซ่อน ๆ เช่นนี้”

จู่ ๆ กงซุนซวงก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ จึงรีบกล่าวว่า “จริงสิ เจียงหลิน เขายังอยู่ในคุก”

นางมองทั้งสองคนด้วยสายตาอ้อนวอน

“ท่านทั้งสอง เจียงหลินคือองครักษ์ของท่านพ่อ พวกเจ้าช่วยเขาได้หรือไม่”

บางทีอาจเพราะร้อนใจเกินไป กงซุนซวงจึงคว้าแขนของกู้หว่านเยว่

“เจ้าอย่าเพิ่งร้อนใจ”

เมื่อเห็นสายตาร้อนใจของกงซุนซวง กู้หว่านเยว่จึงรีบหันไปมองซูจิ่งสิงอย่างรู้สึกผิด ผ่านไปครู่