All Chapters of ชายาแพทย์พลิกชะตา: Chapter 1361 - Chapter 1370

ไม่สู้นำหินเข้าไปไว้ในมิติก่อน รอให้ถึงเจดีย์หนิงกู่แล้วค่อยหาโอกาสผ่าออกเนื่องจากตัดแต่งหยกต้องใช้เวลาพอสมควร พวกเจียงฉือจึงยืนรออยู่ที่เดิมกู้หว่านเยว่กลับเดินเล่นเตร็ดเตร่อยู่ในงานภายในมิติเกิดเสียงแจ้งเตือนดังขึ้นกะทันหัน“นายหญิงโปรดระวัง บ่อน้ำใต้ดินหอเจิ้นไห่มีอันตราย”สีหน้ากู้หว่านเยว่เปลี่ยนฉับพลันนางนึกถึงเรื่องที่เฟิ่งเจาซีเคยบอกนาง ว่าตำนานของหอเจิ้นไห่เล่าขานกัน บ่อน้ำใต้ดินใต้หอเจิ้นไห่มีอสูรทะเลตัวหนึ่งซึ่งถูกแปดตระกูลร่วมใหญ่มือกันสะกดเอาไว้“อันตรายใด?”กู้หว่านเยว่สอบทางระบบทางความคิด เป็นไปตามคาด!“ใต้ดินมีอสูรทะเลขนาดมหึมากำลังขยับ”เฟิ่งเจาซีที่อยู่อีกด้านหนึ่งสีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อย ไม่รู้ว่านางนึกถึงสิ่งใด“ข้ามีธุระ ต้องขอตัวก่อน”กู้หว่านเยว่พยักหน้า นางเองก็มีธุระเช่นกันเฟิ่งเจาซีเดินออกไปสองก้าว ทันใดนั้นหันมองกู้หว่านเยว่“ท่านระวังตัวด้วย”เมื่อกล่าวจบ นางมองดูอีกฝ่ายอย่างล้ำลึก จากนั้นหันหลังจากไปสายตาเช่นนี้หมายความว่าอย่างไร?กู้หว่านเยว่จับหัวอย่างมึนงง สัมผัสได้อย่างชัดเจนว่าใต้ฝ่าเท้ากำลังสั่นสะเทือนเล็กน้อย“ระบบอสูรทะเลตัวนั้น

เดิมทีกู้หว่านเยว่อยากจะวาร์ปไปตรงหน้าอสูรทะเลเลย แต่กลับมีคนตามอยู่ข้างหลัง จึงเคลื่อนไหวไม่สะดวกทั้งสองเดินตามกันติดๆ ในไม่ช้าจึงเดินทะลุทางเดิน มาถึงตรงหน้าบ่อน้ำใต้ดินกู้หว่านเยว่สะดุ้งกับภาพที่ได้พบเห็นตรงหน้า“ที่ตรงนี้ราวกับมีค่ายกลอย่างนั้นแหละ”กู้หว่านเยว่หันมองรอบด้าน สิ่งปลูกสร้างภายใต้บ่อน้ำใต้ดินดูเก่าแก่ รอบด้านราวกับมีสิ่งที่คล้ายค่ายกลเสริมเข้ามา“ถูกต้อง ข้าบอกท่านแต่แรกแล้ว ใต้บ่อน้ำใต้ดินมีอสูรทะเลถูกสะกดอยู่ สิ่งที่อยู่ด้านบนย่อมเป็นค่ายกลโบราณ”สายตาเฟิ่งเจาซีเอื่อยเฉื่อย เดินมาตรงหน้ากู้หว่านเยว่“เจ้าคงมาที่นี่เพื่ออสูรทะเลสินะ?”กู้หว่านเยว่หันมองเฟิ่งเจาซี“ผิวเผินเจ้าเหมือนมาร่วมงานเทศกาลหินหยก แต่ตอนอยู่ในงานเทศกาลเจ้ากลับไม่ซื้อสิ่งใดเลย เพียงแค่มองดูเฉยๆ เท่านั้น แต่กลับสังเกตความเคลื่อนไหวด้านล่างอยู่ตลอด”“ฉลาดมากเกินไปไม่ใช่เรื่องดี”เฟิ่งเจาซีส่ายหน้า เมื่อเผชิญหน้ากับสายตาวูบวาบของกู้หว่านเยว่ ยิ้มแล้วกล่าว“เอาเถอะ ข้ายอมรับว่าข้ามาเพื่ออสูรทะเลตัวนี้จริง”“เจ้าคิดจะทำสิ่งใด?”กู้หว่านเยว่ซักไซ้ถึงที่สุด“ข้ามีโรค จำเป็นต้องใช้เลือดอ

“คุณชายเจียง หากจะโกรธรอให้ช่วยอาเยี่ยนฟื้นขึ้นก่อนค่อยว่ากันเถิด”เสวียลี่เอ่ยเตือน ดูดีใจไม่น้อยเจียงเยี่ยนไม่ให้เขาเปิดเผยสถานะของทั้งสองคน แต่เขากลับได้รับโอกาสนั้นเมื่อเป็นเช่นนี้ เขาอยากจะรอดูว่าการแต่งงานของอาเยี่ยนกับเจียงฉือจะดำเนินต่อไปหรือไม่“ข้ากับอาเยี่ยน ไม่อาจหักห้ามใจ”ไม่อาจหักห้ามใจได้ดียิ่งนัก!เจียงฉือกำหมัดแน่นเขากับเจียงเยี่ยนรู้จักกันมาแต่เด็ก แม้ทั้งสองตระกูลยังไม่ได้หมั้นหมาย แต่พ่อแม่ทั้งสองฝ่ายต่างรับรู้ทันใดนั้นเขารู้สึกราวกับถูกสวมเขา“นำญาติผู้น้องมาให้ข้าก่อน”เจียงฉือชิงตัวนางมาจากมือเสวียลี่เขากอดเจียงเยี่ยนไว้แน่น แล้วตรวจดูอาการของนาง“ญาติผู้น้องบาดเจ็บภายใน ตกลงพวกเจ้าไปทำสิ่งใดกันแน่?”เสวียลี่หลบหลีกสายตา พร้อมกล่าวอย่างมีเลศนัย “ไม่อาจหักห้ามใจ ยังทำสิ่งใดได้อีก”เจียงฉือสะอึก “แล้วเหตุใดญาติผู้น้องจึงได้รับบาดเจ็บ?”“ถูกผู้อื่นลอบโจมตี ส่วนผู้โจมตีคือใคร ข้าเองก็ไม่รู้เหมือนกัน”เสวียลี่ไม่ได้โกหกเฟิ่งเจาซีเข้ามากะทันหัน ทำให้ทั้งสองคนนึกว่ามีคนมาจับผิด จึงรีบหนีไป แม้แต่ถูกใครทำร้ายก็ไม่ทันได้ดูให้ชัดเจน“ช่างเถอะ เจ้าร

“ไม่เป็นไร”กู้หว่านเยว่เคยชินแล้ว บนรถม้าของนางยังมีอาหารไม่น้อยโจวหุยได้ยินดังนั้น จึงหาที่โล่งหนึ่งแห่งก่อนฟ้ามืดกู้หว่านเยว่กระโดดลงจากรถม้า เห็นโจวหุยกำลังหากิ่งไม้ไปทั่ว เพื่อนำกลับมาก่อกองไฟอีกทั้งยังไปตักน้ำสะอาดกลับมาบางส่วน แล้วยื่นให้กู้หว่านเยว่กู้หว่านเยว่พยักหน้า แม้ก่อนหน้านี้โจวหุยจะเป็นคนคลั่งรัก แต่ก็เป็นคนขยันขันแข็ง“บนรถม้ามีอาหารแห้งบางส่วน เจ้าไปนำอาหารแห้งลงมาเถอะ”กู้หว่านเยว่สั่งการ โจวหุยพยักหน้าพร้อมกระโดดขึ้นรถม้า จากนั้นนำอาหารแห้งที่อยู่ด้านหลังลงมากู้หว่านเยว่ยื่นอาหารแห้งให้โจวหุยสองแผ่น พลันได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือ“ช่วยด้วย ช่วยด้วย!”เสียงนั้นคล้ายกับเสียงของหญิงสาวคนหนึ่ง กู้หว่านเยว่ชะงักไปสักครู่ เมื่อหันหลังจึงเห็นใบหน้าคุ้นเคยเป็นไปตามคาด โจวหุยที่อยู่ข้างกายนิ้วมือสั่นเทา“นาง ซ่งซีซี ทำไมนางถึงมาอยู่ที่นี่?”หญิงสาวที่วิ่งไปด้วยพลางร้องตะโกนให้ช่วยไปด้วยกลางป่าเขา คือซ่งซีซีเห็นได้ชัดว่าซ่งซีซีเองก็นึกไม่ถึง ว่าผู้ที่ยืนอยู่ตรงหน้ารถม้าคือโจวหุย แรกเริ่มนางสะดุ้งก่อน ต่อมาเมื่อนึกถึงงูพิษที่ไล่ตามด้านหลัง จึงรู้สึกขา

องค์หญิงใหญ่รู้ว่านางเป็นวิชาแพทย์ จึงยิ้มพร้อมพยักหน้าแม่นมนางโจวรีบกล่าว “พระชายาวางใจได้ บ่าวจะดูแลองค์หญิงให้ดีเจ้าค่ะ”กู้หว่านเยว่ไม่ได้พูดสิ่งใดอีก ยกรถม้าให้นายบ่าวทั้งสองคน นางนั่งอยู่บนไม้กระดานด้านนอก“ช้าก่อน”ซ่งซีซีเห็นทั้งสองคนเตรียมจากไป จึงรีบตามไป“พวกเจ้าจะไปทั้งอย่างนี้ไม่ได้ พาข้าไปด้วย”บ่าวที่ติดตามนางออกมา หนีไปตั้งแต่ครึ่งทางแล้วตอนนี้เหลือนางเพียงคนเดียวต้องระหกระเหินอยู่กลางป่า นางไม่มีทางเอาตัวรอด“พาเจ้าไปด้วย?”กู้หว่านเยว่หันมาเอ่ยถามอย่างไม่เกรงใจ“เจ้าคิดว่าเป็นไปได้หรือ?”คนอย่างซ่งซีซี ที่ไม่ฆ่า เพราะนางไม่อยากแปดเปื้อนมือตัวเอง“ท่านพี่ ท่านไม่สนใจข้าไม่ได้นะ”ซ่งซีซีหันมองโจวหุยอย่างร้อนรนโจวหุยถูกนางทำร้ายจนเจ็บช้ำน้ำใจ เรื่องใดไม่ควรเกินสาม เขาเคยถูกซ่งซีซีหลอกสองครั้ง จะไม่ตกหลุมพรางนางอีก“หลีกไป!”โจวหุยตะโกนด้วยสีหน้าเรียบเฉย ดึงบังเหียนขึ้นบังคับม้าจากไป“ท่านพี่!”ซ่งซีซีตามอยู่ด้านหลังเพียงสองก้าวก็ล้มลงบนพื้นนางมองแผ่นหลังของโจวหุยอย่างเหลือเชื่อ“ท่านพี่ ทำไมท่านถึงเปลี่ยนเป็นใจร้ายเช่นนี้?”ตั้งแต่เด็กจนโตโจวหุ