All Chapters of ชายาแพทย์พลิกชะตา: Chapter 1341 - Chapter 1350

ในทันทีที่ถอดหน้ากากออก ใบหน้าสวยหยาดเยิ้มสว่างสดใสก็เข้าสู่สายตาของเฟิ่งอู๋ชีเขาตกตะลึงมากทีเดียว ในขณะที่กำลังใจลอย หน้ากากก็ถูกกู้หว่านเยว่แย่งไปอีกครั้ง“เอาคืนมาให้ข้า”เหตุใดยังขโมยของของคนอื่นอีก?สีหน้าของกู้หว่านเยว่เปลี่ยนไปทันทีนางไม่คิดว่าเฟิ่งอู๋ชีจะกระทำเช่นนี้หลังจากถอดหน้ากากป้องกันพิษออก เข็มเงินอีกเล่มก็พุ่งเข้าไปหาอีกฝ่ายเฟิ่งอู๋ชีไม่กลัวยาพิษจริง ๆ แต่เขากลับเกรงกลัวเข็มเงิน รีบเข้าไปหลบอยู่ทางด้านข้างกู้หว่านเยว่ฉวยโอกาสนี้หลบหนีไป“บัญชีนี้เราค่อยชำระภายหลัง”กู้หว่านเยว่หันกลับไปมองเฟิ่งอู๋ชีแวบหนึ่ง แล้วรีบออกจากคุกใต้ดิน“ช่างเป็นหญิงที่งดงามนัก ช่างเป็นหญิงที่น่าสนใจนัก”เฟิ่งอู๋ชีแย้มยิ้มมุมปากเล็ก ๆ เขาไม่เคยเห็นสตรีที่งดงามและห้าวหาญเช่นนี้มาก่อนเมื่อเห็นกู้หว่านเยว่ออกไป เฟิ่งอู๋ชีก็ไล่ตามไปโดยไม่ลังเลเสียงการต่อสู้ระหว่างทั้งสองไม่ใช่เบา ๆ ในไม่ช้าก็ดึงดูดองครักษ์ที่อยู่ด้านนอกให้เข้ามา หลังจากองครักษ์เหล่านั้นเห็นกู้หว่านเยว่ ก็ตระหนักทันทีว่ามีคนเข้ามาในคุกใต้ดิน“ไม่ได้การ คุกใต้ดินมีอันตราย รีบห้ามคนผู้นั้นไว้โดยเร็ว”องครักษ์ที

“ข้ามาตามหาองค์หญิงใหญ่”กู้หว่านเยว่ดึงเนี่ยเติ้งออกไปข้าง ๆ แล้วลดเสียงลง“องค์หญิงใหญ่ถูกคนของฮ่องเต้ชั่วพาตัวไปแล้ว”เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ นางก็มีสีหน้ากังวล ตอนนี้ยังไม่พบเบาะแสขององค์หญิงใหญ่“มิน่าเล่า”เนี่ยเติ้งมองไปทางกู้หว่านเยว่ในทันใด “มิน่าเล่าวันนี้ตอนที่เข้าเมือง ข้าได้พบกับองครักษ์หลวง”ตอนนั้นเขายังสงสัยใคร่รู้ องครักษ์หลวงเป็นองครักษ์ข้างกายฮ่องเต้ เหตุใดถึงมาปรากฏตัวในเมืองไป๋สุ่ยหากจะบอกว่าองครักษ์หลวงเหล่านั้นทำเพื่อคุ้มกันองค์หญิงใหญ่อย่างลับ ๆ ทุกอย่างก็สามารถอธิบายได้อย่างชัดเจนแล้ว“ท่านเห็นองครักษ์หลวงด้วยหรือ พวกเขาอยู่ที่ไหน?”กู้หว่านเยว่ถามด้วยความตื่นเต้นยามตั้งใจหากลับไม่เจอ ยามไม่ตามหากลับพบเจอโดยบังเอิญนางกำลังกังวลว่าจะหาที่อยู่ขององค์หญิงใหญ่ไม่พบ นึกไม่ถึงว่าสวรรค์จะนำพาเบาะแสมาส่งให้นางถึงตรงหน้าเนี่ยเติ้งทำเสียงชู่ว์ “อยู่ในศาลาพักม้า”ศาลาพักม้าเป็นสถานที่ที่เจ้าหน้าที่ทางการใช้กินนอนและเปลี่ยนม้าในระหว่างการส่งต่อข่าวกรองทางทหาร ประชาชนทั่วไปไม่มีสิทธิ์ที่จะอาศัยอยู่ดวงตาทั้งสองของกู้หว่านเยว่เป็นประกายเล็ก ๆ“พี่เนี่ยเติ้ง ท

“ในเมื่อกำลังมุ่งหน้าไปทางเจดีย์หนิงกู่ เช่นนั้นตอนนี้ข้าจะบอกท่านพี่ ให้ท่านพี่ส่งคนออกมาจากเจดีย์หนิงกู่”หลังจากจัดการเสร็จสิ้นทุกอย่างนี้ กู้หว่านเยว่ก็วางแผนที่จะออกจากเมืองไป๋สุ่ยในคืนเดียวกันในเมื่อในเมืองไป๋สุ่ยไม่มีคนที่นางต้องการตามหา อยู่ที่นี่ต่อก็เสียเวลาเช่นกันเพียงแต่ว่าทันทีที่กู้หว่านเยว่มาถึงประตูเมืองก็ได้พบกับเนี่ยเติ้ง“พี่เนี่ยเติ้ง ทำไมท่านถึงมาอยู่ที่นี่?”กู้หว่านเยว่แปลกใจเล็กน้อย คนผู้นี้ควรจะพักผ่อนอยู่ในโรงเตี๊ยมมิใช่หรือ อย่าบอกนะว่า ตั้งใจรอนางอยู่ที่ประตูเมืองโดยเฉพาะ“ข้าคาดเดาว่าหลังจากเจ้าจัดการเรื่องที่ต้องจัดการเสร็จสิ้นแล้ว ก็จะออกจากเมืองไป๋สุ่ยทันที ดังนั้นจึงตั้งใจมารอเจ้าอยู่ที่ประตูเมือง”เนี่ยเติ้งตอบอย่างตรงไปตรงมา สายตาจับจ้องไปที่กู้หว่านเยว่“ไม่ต้องกังวล ข้าไม่ได้ตั้งใจจะติดตามเจ้าไป แค่กังวลว่าเจ้าอาจพบกับอันตรายที่ศาลาพักม้า ตอนนี้แน่ใจว่าเจ้าออกจากเมืองได้อย่างปลอดภัย ก็ไม่มีอะไรให้ต้องเป็นห่วงแล้ว”เนี่ยเติ้งหลีกไปข้าง ๆ พร้อมกับเผยรอยยิ้มอย่างสบายใจกู้หว่านเยว่เหลือบมองเขาด้วยความขอบคุณ แล้วอธิบายว่า“ข้ากำลังจะออกจากเ

บังเอิญว่าเขาสามารถใช้โอกาสนี้รายงานสองเรื่องต่อราชสำนักได้พร้อมกัน ความน่าเชื่อถือก็สูงขึ้นไปอีกในใจแม่ทัพซ่งรู้สึกยินดีมาก แลกเปลี่ยนสายตากับอาจารย์ ความสบายใจปรากฏขึ้นในแววตาของทั้งสองแวบหนึ่งซ่งซีซีดึงมือของเขา“ท่านพ่อ ท่านช่วยข้าคิดหาวิธีเร็วเข้า ร่างกายของข้าจะมอบให้เขาเปล่า ๆ ไม่ได้”นางหลั่งน้ำตา จนทำให้แม่ทัพซ่งตบนางอย่างไม่สบอารมณ์“โง่เขลา”แม่ทัพซ่งดุด่าทันที“พ่อเคยบอกเจ้าตั้งแต่แรกแล้ว เฟิ่งอู๋ชีผู้นั้นไม่ใช่คนดี แค่มองก็รู้ว่าเขาเป็นคนเจ้าสำราญ เจ้าชู้เกี้ยวหญิงไปเรื่อย ไม่มีหญิงใดที่ควบคุมเขาได้นึกไม่ถึงว่าเจ้าจะเอาความหวังไปฝากไว้ที่ตัวเขา ไม่ว่าพ่อจะพูดกับเจ้าอย่างไร เจ้าก็ไม่เก็บมาใส่ใจ มาบัดนี้ถูกหลอกแล้วยังจะมาถามข้าอีกเขาเป็นองค์ชายแห่งหนานเจียง ไม่ใช่คนรับใช้ของจวนสกุลซ่ง เจ้ามาหาข้ามีประโยชน์อะไร?”แม่ทัพซ่งหมดคำจะพูด ทำไมเขาถึงให้กำเนิดบุตรสาวที่โง่เขลาเช่นนี้?ตอนแรกคบหากับโจวหุย ตอนนี้ก็มายุ่งเกี่ยวกับองค์ชายหนานเจียงอีกโจวหุย แม่ทัพซ่งยังมีทางสังหารอีกฝ่ายได้แต่องค์ชายหนานเจียง แม่ทัพซ่งนั้นจนปัญญา“ท่านพ่อ ท่านจะไม่ช่วยข้าจริงหรือ?”ซ่

“ที่แท้คุณชายไม่ได้มาร่วมงานเทศกาลหินหยกหรอกหรือ? คุณชายอย่าได้แปลกใจไป ข้ายังนึกว่าทุกคนที่มาที่เมืองเจิ้นไห่ในช่วงเวลานี้ ล้วนมาเข้าร่วมงานเทศกาลหินหยก”เจ้าของร้านอธิบาย แต่กู้หว่านเยว่กลับเกิดความสนใจขึ้นมา“เทศกาลหินหยกนี้คืออะไร? เถ้าแก่ช่วยแนะนำข้าทีได้ไหม?”“งานเทศกาลหินหยกนี้ หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่าเทศกาลหินพนัน”ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้นจากทางด้านหลังกู้หว่านเยว่หันกลับมาด้วยสีหน้าฉงน เห็นเฟิ่งเจาซีกะพริบตาให้นางทางด้านหลัง“พวกท่านหมายความว่าอย่างไร?” เจ้าของร้านอยากรู้อยากเห็นเฟิ่งเจาซีกอดแขนของกู้หว่านเยว่ไว้ “ท่านพี่ ทำไมท่านมาที่โรงเตี๊ยมคนเดียวไม่รอข้าอีกแล้ว”คำพูดกระเง้ากระงอดและน้ำเสียงอ่อนหวานของนาง กู้หว่านเยว่ได้ยินแล้วรู้สึกขนลุกไปทั้งตัว“รีบปล่อยข้าเดี๋ยวนี้”กู้หว่านเยว่พยายามดึงมือของนางออก แต่ไม่เป็นผลเฟิ่งเจาซียิ่งเอาตัวเข้ามาใกล้สัมผัสอันนุ่มนวลครู่หนึ่ง ทำให้กู้หว่านเยว่แหงนหน้ามองฟ้าอย่างพูดไม่ออกอา ความหญิงรักหญิงกำลังเบ่งบานแล้ว!แต่นางไม่มีความสนใจในตัวผู้หญิง“แม่นางเมิ่ง หยุดก่อกวนได้แล้ว”“ท่านพี่ ข้าไม่มีที่อยู่”เฟิ่งเจาซีเบ