All Chapters of ชายาแพทย์พลิกชะตา: Chapter 1321 - Chapter 1330

“ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้นี่เอง หมอหญิงลั่วช่างแสนดียิ่งนัก” นางหยางยิ้มอย่างรู้ทัน จากนั้นก็เรียกทุกคนเข้ามาภายในจวนมีอาหารวางเรียงรายอยู่เต็มโต๊ะ ก่อนที่ทั้งสองคนจะกลับมา นางหยางได้สั่งให้สาวใช้ของนางทำความสะอาดห้องที่เป็นที่พักอาศัยของพวกเขาไว้เรียบร้อยแล้ว“กลับบ้านแล้วรูสึกดียิ่งนัก”กู้หว่านเยว่สูดลมหายใจเข้าเต็มปอด แล้วเอนกายนอนลงบนเตียงอย่างสบายตัวนางยกให้จวนกู้เป็นบ้านของนางไปปริยาย“น้องหญิง ข้าจะไปที่ว่าการอำเภอสักเดี๋ยว เจ้าพักผ่อนอยู่ในจวนไปก่อนนะ”ซูจิ่งสิงและกู้หว่านเยว่บอกกล่าวกัน หลังจากที่กู้หว่านเยว่กลับมาก็มีเรื่องมากมายที่นางต้องจัดการ“ไปเถอะ”นางให้หงเจานำบัญชีล่าสุดของร้านขายชาดเข้ามาให้ หลังจากเปิดดูหนึ่งรอบก็ไม่ได้ถามสิ่งใดกระทั่งจะสั่งให้คนไปสำนักศึกษาถงซัน เรียกเฉินจื่อวั่งกลับมาหงเจากล่าวด้วยรอยยิ้ม “เวลานี้ฮูหยินอย่าเพิ่งเรียกเขากลับมาเลยเจ้าค่ะ ผู้อำนวยการเฉินกำลังเตรียมตัวเป็นเจ้าบ่าวอยู่”“เขาจะแต่งงานหรือ?”กู้หว่านเยว่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง นางจำได้ว่าก่อนหน้านั้นเฉินจื่อวั่งพาเจียงอวิ๋นจิ่นมาหานาง บอกว่าหลังจากที่เจียงฮูหยินมาถึง เขาจะแต่งง

คนในห้องต่างลงมติเป็นเอกฉันท์ กู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงมองตากันแวบหนึ่ง ทั้งสองคนอยากเห็นภาพนี้มานานแล้ว“ดี ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เราต้องวางแผนการเดินทางครั้งต่อไปให้รัดกุมกว่านี้”ซูจิ่งสิงพยักหน้า .......วันต่อมา กู้หว่านเยว่ไปหาอวิ๋นมู่อีกครั้ง ให้เขาเตรียมน้ำมันก๊าดให้พร้อม“เกรงว่าเจดีย์หนิงกู่คงจะเกิดสงคราม อวิ๋นมู่ หากเจ้าไม่อยากเกี่ยวข้อง เจ้าพานายท่านผู้เฒ่าอวิ๋นไปจากที่นี่ก่อนได้นะ”กู้หว่านเยว่ขมวดคิ้วแน่น กล่าวเตือนด้วยความหวังดีถึงอย่างไรสกุลอวิ๋นก็เป็นกลุ่มพ่อค้ารายย่อยอวิ๋นมู่คลี่ยิ้ม “ในตอนที่ข้ายกอำนาจเจ้าบ้านให้เจ้า สกุลอวิ๋นของข้าและเจ้าได้ลงเรือลำเดียวกันแล้ว ข้าไม่มีทางไปไหน จะอยู่ปกป้องเจ้าไปตลอดชีวิต”นัยน์ตาของเขาฉายแววลึกล้ำยากคาดเดา ความเร่าร้อนภายในดวงตาคู่นั้นทำให้กู้หว่านเยว่รู้สึกร้อนวูบวาบ “ขอบคุณมาก”ที่นางมาหาอวิ๋นมู่ครั้งนี้ หลัก ๆ คืออยากถามเรื่องดินปืนและน้ำมันก๊าดให้อวิ๋นมู่รีบขนดินปืนทั้งหมดไปยังเมืองตู้เปียนหลังจากหารือกันแล้ว ก็หมุนตัวกลับออกไป ทันทีที่ขึ้นรถม้า ชิงเหลียนก็โผล่หน้ามาด้วยสีหน้าเหมือนมีอะไรบางอย่าง“ฮูหยิน กู้หว

กู้หว่านหรูตาแดงก่ำทั้งสองข้าง “ฮูหยินผู้เฒ่าไม่เจอข้ามาสองวันแล้ว นางต้องคิดถึงข้ามากแน่ ๆ”“คุณหนูรองกู้ ข้าบอกเจ้าแล้วว่าอย่ามา”มู่หรงฝูเห็นกู้หว่านหรูแล้วปวดหัวยิ่งกว่าเดิม หากไม่ใช่เพราะเห็นแก่บุญคุณที่ท่านย่าตระกูลกู้มีต่อท่านแม่ คงจะไล่นางไปแล้วเขาและกู้หว่านหรูรู้จักกันมานานแล้ว“พี่ใหญ่มู่หรง ข้ารู้ว่าท่านชอบข้า ท่านแค่กลัวกู้หว่านเยว่”กู้หว่านหรูดวงตาแดงก่ำ ทำให้มู่หรงฝูจนปัญญา“เจ้าเข้าใจผิดแล้ว”“ท่านไม่ต้องพูด ข้าไม่เชื่อ วันนี้ข้ามาก็เพื่ออยากเข้าพบไท่เฟย ให้ข้าเข้าพบนางเถิด ก่อนหน้านั้นไท่เฟยทรงประชวรก็มีข้าที่คอยดูแลนางข้างกายตลอด นางไม่เจอข้ามาหลายวันแล้ว”กู้หว่านหรูกล่าววิงวอนด้วยท่าทางน่าสงสาร ท่าทางของนางทำให้มู่หรงฝูใจอ่อน“ช่างเถิด เจ้าเข้าไปเถอะ”“ขอบคุณพี่ใหญ่มู่หรง”กู้หว่านหรูมองมู่หรงฝูด้วยความเลื่อมใสแวบหนึ่ง ก่อนจะรีบเข้าไปพบอวี้ไท่เฟย“หว่านหรู เจ้ามาแล้ว มานี่เร็ว....” อวี้ไท่เฟยกล่าวทักทายกู้หว่านหรูอย่างกระตือรือร้น นางจึงโผเข้าไปกอดอีกฝ่ายทันที“หงเจา เจ้าส่งคนไปตรวจสอบหน่อยว่ากู้หว่านหรูและมู่หรงฝูเป็นอะไรกัน”กู้หว่านเยว่เริ่มอยากรู

ไม่ว่าจะพาใครไปก็ไม่สะดวกทั้งนั้น ดังนั้นจึงไม่พานางไปด้วยนางและองครักษ์จันทราแยกออกเป็นสองทาง หลังจากออกจากเมืองแล้ว ก็รีบหาพื้นที่โล่งทันทีรอกระทั่งม่านราตรีปกคลุมทั่วหล้า นางก็เรียกเฮลิคอปเตอร์ออกมา“หว่านเยว่”นัยน์ตาของซูจิ่งสิงยังคงอาลัยอาวรณ์ ตั้งแต่ที่เขาแต่งงานกับกู้หว่านเยว่ ทั้งสองคนแยกจากกันน้อยมาก“ต้องปลอดภัยกลับมานะ หากช่วยกลับมาไม่ได้ ก็อย่าฝืน”ในใจของเขา กู้หว่านเยว่สำคัญที่สุด“วางใจเถอะ ข้ารู้จักขอบเขตเจ้าค่ะ”กู้หว่านเยว่คลี่ยิ้มสดใส ปรับระบบแผนที่ จากนั้นก็กระโดดขึ้นไปบนเฮลิคอปเตอร์“ท่านพี่ ไม่ต้องเป็นห่วง ไว้ข้าถึงเมืองอู้ตูแล้วข้าจะส่งสารนกพิราบมาหาท่าน”ซูจิ่งสิงเก็บนกพิราบทองคำไว้ในห้วงมิติของนาง เมื่อถึงจุดหมาย กู้หว่านเยว่ค่อยเขียนจดหมายกลับมานางสตาร์ทเฮลิคอปเตอร์ ไม่นานเฮลิคอปเตอร์ก็ค่อย ๆ บินขึ้นฟ้า และบินออกไปไกลเรื่อย ๆ กระทั่งกลายเป็นจุดสีดำเล็ก ๆ ซูจิ่งสิงยืนอยู่ที่เดิมจนเวลาล่วงเลยผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ เขาอยากไปเมืองอู้ตูพร้อมกับกู้หว่านเยว่ แต่ภารกิจใหญ่ตรงหน้า คงจะเห็นแก่ความรักมากเกินไปไม่ได้เขามีความรับผิดชอบต่อราษฎร์ในเจดีย์ห

โจวหุยรู้สึกไม่ดี “แต่ข้าไม่มีมีทักษะการต่อสู้ จึงกลัวว่าจะเจอกับนักฆ่าระหว่างทางอีก ดังนั้น....”“เจ้าอยากให้ข้าปกป้องเจ้าอย่างนั้นหรือ?” กู้หว่านเยว่เลิกคิ้วสูง ทำให้โจวหุยตกใจจนต้องรีบกล่าวว่า “ข้าน้อยมิกล้า เพียงแต่อยากขอความช่วยเหลือจากแม่นาง”กู้หว่านเยว่ครุ่นคิดครู่หนึ่ง นางเข้ามาช่วยโจวหุย เพราะอยากมีคนนำทาง ไม่ได้สนใจเรื่องความรักของเขา“ได้สิ ข้ารับปากเจ้า แต่ระหว่างทาง ข้าถามอะไรเจ้า เจ้าต้องตอบตรง ๆ กับข้า มิเช่นนั้น....”“แม่นางโปรดวางใจ ข้าจะบอกเรื่องที่ข้ารู้หมดทุกอย่าง” โจวหุยตอบกลับอย่างว่าง่ายหลังจากที่กู้หว่านเยว่จูงม้ากระต่ายแดงเข้ามาแล้ว ก็ได้กระโดดขึ้นหลังม้า“ข้ามีม้าเพียงตัวเดียว คงต้องรบกวนเจ้าเดินอยู่ข้างล่างแล้วล่ะ”โจวหุยไม่กล้าขี่ม้าตัวเดียวกับกู้หว่านเยว่ จึงรีบยกมือคารวะพลางกล่าวว่า“แม่นางเกรงใจเกินไปแล้ว นี่คือเรื่องที่สมควรขอรับ”กู้หว่านเยว่ครุ่นคิดครู่หนึ่ง สิ่งที่สำคัญที่สุดในเวลานี้คือการตามหาองค์หญิงใหญ่กลับมา ไม่สู้ถือโอกาสนี้สอบถามข่าวคราวขององค์หญิงใหญ่ไปด้วย“ได้ยินว่าเมืองอู้ตูคืออาณาเขตขององค์หญิงใหญ่ ไม่ทราบว่าองค์หญิงใหญ่ประทับอ