All Chapters of ชายาแพทย์พลิกชะตา: Chapter 1351 - Chapter 1360

เพิ่งเข้าไปในโรงเตี๊ยม นางก็กระโดดขึ้นหลังคา ตรวจสอบแต่ละห้องได้ยินเสียงทะเลาะกันระลอกหนึ่งที่ห้องท้ายสุดอย่างว่องไว“บังอาจ”เสียงนั้นแฝงความน่าครั่นคร้าม ทำเสียจนสีหน้ากู้หว่านเยว่นิ่งค้างไป ค่อยๆ เปิดกระเบื้องหนึ่งแผ่น“รีบปล่อยข้า”“องค์หญิงอย่าตำหนิเลย รอถึงเจดีย์หนิงกู่แล้ว ท่านย่อมเป็นอิสระ”ฝ่ายชายคลี่ยิ้มเอาใจกู้หว่านเยว่มองลงเบื้องล่างจากบนหลังคา ก็ได้เห็นสตรีวัยกลางคนท่าทางอ่อนโยนคนหนึ่งกำลังพิงหัวเตียง ชายชุดดำหลายคนยืนอยู่ตรงหน้าเพียงมองปราดเดียวก็รู้ว่าชายชุดดำเหล่านั้นเป็นวิชายุทธ มิหนำซ้ำคนพูดยังเป็นชายชุดดำที่เป็นหัวหน้าสายตากู้หว่านเยว่ตกลงบนสตรีวัยกลางคน“พวกเจ้าพาข้าไปที่เจดีย์หนิงกู่ ตกลงต้องการทำอันใดกันแน่?”ฝ่ายหญิงไอออกมา“หากอดีตฮ่องเต้ยังอยู่ ได้รู้ว่าพวกเจ้าขวัญกล้าถึงเพียงนี้ จะต้องไม่ปล่อยพวกเจ้าไปแน่”“กระหม่อมเพียงทำตามคำสั่ง”คนเหล่านั้นได้ยินชื่ออดีตฮ่องเต้ สีหน้าไร้ซึ่งคลื่นอารมณ์ใดๆนับตั้งแต่องครักษ์หลวงตกอยู่ในเงื้อมมือของมู่หรงถิง ก็ได้ผ่านการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่มาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน องครักษ์หลวงในเวลานี้ล้วนเป็นคนสนิทของมู่หรงถ

กู้หว่านเยว่ถอนหายใจเฮือกหนึ่ง โชคดีที่นางหาองค์หญิงใหญ่พบทันเวลาหาไม่แล้วรอผ่านไปอีกสองวัน ด้วยร่างกายขององค์หญิงใหญ่ในตอนนี้ องครักษ์หลวงยังไม่ทันลงมือสังหารองค์หญิงใหญ่ที่เจดีย์หนิงกู่ อีกฝ่ายก็อาจตายไประหว่างทางเสียก่อนแล้วกู้หว่านเยว่ตรวจอาการทั้งหมดขององค์หญิงใหญ่อย่างละเอียดพบว่านางเองก็ไม่ได้ป่วยหนัก แต่เพราะชี่และเลือดเสียหายพร่องไปนานหลายปี ทำให้ร่างกายอ่อนแออาการเช่นนี้ ขอเพียงบำรุงด้วยสมุนไพรดีๆ อีกไม่นานก็สามารถฟื้นฟูกลับมาได้แล้วกู้หว่านเยว่กดจุดหลับให้องค์หญิงใหญ่ เวลาในการรักษาไม่นาน เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้องค์หญิงใหญ่ตื่นขึ้นมาในมิติ นางหยิบยาลูกกลอนหนึ่งเม็ดออกมาป้อนองค์หญิงใหญ่ฉวยโอกาสตอนองค์หญิงใหญ่กำลังหลับสนิท กู้หว่านเยว่ไปขุดสมุนไพรที่แปลงสมุนไพร ต้มกลายเป็นน้ำแกงให้องค์หญิงใหญ่กินสุดท้ายไปดูบ่าวสูงวัยสกุลซ่ง มั่นใจว่าบ่าวสูงวัยสกุลซ่งยังนอนหมดสติ นี่ถึงวางใจจากไปไปกลับหนึ่งรอบนี้เสียเวลาไปหลายชั่วยามกู้หว่านเยว่มองเวลาภายในมิติแวบหนึ่ง เห็นว่าอีกสองชั่วยามฟ้าจะสว่างแล้ว นางรีบเอนกายบนเตียงเพื่อพักผ่อนวันต่อมา เสียงเคาะประตูดังขึ้นระลอกหนึ่ง“

“คิดอะไรอยู่หรือเจ้าคะ?”เฟิ่งเจาซีดีดนิ้วต่อหน้ากู้หว่านเยว่“ตามข้าเข้าไปก่อนเถอะเจ้าค่ะ”กู้หว่านเยว่ดึงสติกลับมา ได้เห็นเฟิ่งเจาซีหยิบเทียบเชิญสองแผ่นออกมา ส่งให้ผู้ดูแลหน้าประตูหน้าประตูมีองครักษ์มากมาย แต่ละคนล้วนพกดาบไว้ที่เอวกู้หว่านเยว่มองแวบหนึ่ง เฟิ่งเจาซีกระซิบอธิบายข้างโสตนาง“องครักษ์เหล่านี้ล้วนปกป้องดูแลงานเทศกาลหินหยก ป้องกันไม่ให้ฆ่าคนชิงสมบัติและปล้นหินหยก”กู้หว่านเยว่พยักหน้า มองสองหนแล้วเลื่อนสายตาออกสิ่งปลูกสร้างของหอเจิ้นไห่สูงตระหง่าน เพราะอยู่ริมทะเลของเมืองเจิ้นไห่ ตำนานเล่าว่าใต้หอเจิ้นไห่นี้มีอสูรทะเลตัวหนึ่งถูกผนึกไว้ ดังนั้นสิ่งปลูกสร้างของหอเจิ้นไห่จึงเน้นธาตุน้ำเป็นหลักผู้ดูแลตรวจสอบเทียบเชิญเล็กน้อยพบว่าไม่มีปัญหาจึงให้ทั้งคู่เข้าไป“เจ้าพูดว่าใต้หอเจิ้นไห่ผนึกอสูรทะเลไว้ตัวหนึ่ง อยู่ที่ใดกันเล่า?”ภายในสายตากู้หว่านเยว่เผยแววประหลาดใจเฟิ่งเจาซีมองนางอย่างขำขัน“นี่เป็นเพียงตำนานที่เล่าขานสืบต่อกันมาตั้งแต่โบราณเท่านั้น เหตุใดท่านเห็นเป็นเรื่องจริงกันเล่า?”“ในเมื่อมีหอเจิ้นไห่ นั่นก็หมายความว่าไม่ใช่ตำนานไร้เลื่อนลอย”กู้หว่านเยว่ห

“แต่งกายชุดสตรีไม่สะดวกเท่าใดนัก อีกทั้งยังกลัวฐานะที่แท้จริงถูกเปิดเผย ดังนั้นข้าจึงปลอมตัวเป็นบุรุษ”กู้หว่านเยว่เอ่ยเตือน เจียงฉือดึงสติกลับมาได้“กู้ คุณชายวางใจได้ ข้ารู้หนักเบา”กู้หว่านเยว่พยักหน้า สามารถได้พบคนรู้จักในสถานที่ที่ไม่รู้จักได้ นางดีใจอย่างมาก“ใช่แล้ว อาการของอาจารย์จิ่งสิงเป็นเช่นไร?”พูดถึงเรื่องนี้ ใบหน้าเจียงฉือเผยรอยยิ้ม“ต้องขอบคุณดอกน้ำแข็งนิลของคุณชายกู้ อาการป่วยของท่านอาจารย์หายดีแล้ว”กู้หว่านเยว่ถอนหายใจเฮือกหนึ่งหลังซูจิ่งสิงกลับไปแล้วกังวลอาการของอาจารย์เขาอยู่ตลอด แต่สองคนไม่ได้รับจดหมายจากสำนักชิงเฟิง ดังนั้นจึงไม่รู้ว่าสถาณการณ์ของอีกฝ่ายเป็นเช่นไรบัดนี้ได้ยินจากปากเจียงฉือ ร่างกายของผู้อาวุโสไม่เป็นไรแล้วหลังนางกลับไปแล้ว ก็สามารถทำให้ซูจิ่งสิงสงบใจลงได้กู้หว่านเยว่เอ่ยว่า “สำนักชิงเฟิงไกลจากหอเจิ้นไห่มาก พวกเจ้ามาที่นี่ทำอันใด?”เจียงฉือเอ่ยตอบ “สำนักชิงเฟิงของพวกเรามีศิลาหยกชิ้นหนึ่ง อยู่ที่หน้าประตูภูเขา ปรากฏว่าถูกคนทำลายไปแล้วครั้งนี้ข้ามาก็เพราะอยากดูว่าภายในงานเทศกาลหินหยกมีหินหยกที่เหมาะสม สามารถนำกลับไปแกะสลักเป็นศิลาหย

กู้หว่านเยว่กวาดตามองแผงตรงหน้าแผงนี้มีเพียงของคุณภาพต่ำ ไม่มีหินหยกที่นางต้องการกู้หว่านเยว่หันหลังเดินไปที่แผงอื่น“ท่านพี่ รอข้าด้วยเจ้าค่ะ”เฟิ่งเจาซีลอบขยิบตาให้องครักษ์ ให้พวกเขารอหินหยกที่เจียระไนออกมาแล้ว ตนเองไล่ตามกู้หว่านเยว่ไป“ท่านมีหินหยกที่ชอบหรือไม่?”เฟิ่งเจาซีเดินเคียงข้างกู้หว่านเยว่“หากมี ข้าจะซื้อให้ท่าน”คนผู้นี้มอบหินหยกให้นางทำไม? กู้หว่านเยว่ไม่คุ้นชินกับการรับของขวัญ“กินของผู้อื่นแล้วปากจะต้องอ่อนหวาน รับของผู้อื่นจะต้องเกรงใจ ไม่อาจปฏิเสธอย่างตรงไปตรงมาได้ ไม่จำเป็นแล้ว”ภายในมิตินางไม่ขัดสนเงินเสียหน่อยระหว่างพูดอยู่นั้น สายตากู้หว่านเยว่ก็ตกลงที่ร้านแผงลอยทางด้านหน้าอย่างกะทันหัน นางรีบเดินเข้าไปดู“หยกก้อนนี้ขายอย่างไร?”กู้หว่านเยว่หยิบหยกในมุมอับออกมาหนึ่งก้อน ชั่งน้ำหนักในมือ“ชิ้นนี้เป็นเศษเจ้าค่ะ”หญิงสาวที่อยู่หลังร้านแผงลอยเงยหน้าขึ้น“เจ้าแน่ใจหรือ?”กู้หว่านเยว่คลี่ยิ้มอย่างมั่นใจ “ข้าจะเอา เจ้าคิดราคาเถอะ”“ให้ข้าหนึ่งตำลึงก็พอเจ้าค่ะ”เสิ่นอิงอ้าปากแล้วหุบลง หินก้อนนี้นางเอามาเสริมปริมาณให้ดูมากก็เท่านั้นนางอยากเกลี้ยกล