All Chapters of Bounderies Between Us (BL): Chapter 11 - Chapter 20

AXECEL"Axecel? Wake up."Malumanay na bumukas ang mga mata ko nang marinig ko ang bises ni Top. Ginigising niya ako."We're here. Get up already." He added."Tulog ako buong byahe. Hindi ko namalayan na nasa University na pala tayo.""Hmm... Did you sleep well?"Tumango ako sabay tayo. Nang igala ko ang aking paningin, wala na ang mga kasamahan namin. Nasaan na sila?"Nasaan sila?" Tanong ko."They left.""Si Gelo? Ba't 'di ako ginising nun?""Sinabi ko sa kanya na sa apartment muna kita. Pumayag naman siya, besides ihahatid siya ni Alfred sa apartment ninyo."Hmm... I smell something fishy."When you know, you know." Top said.Napabuntong hininga nalang ako saka tumango. Lumabas kami ng sasakyan saka sabay na tumungo sa bigbike nito.One thing about Top, imbes na kotse ang gagamitin, mas pinili nito ang motorbike. Ducati worth five million. He's a definati

AXECEL "You paint this?" Manghang tanog ko. Nasa painting ang tingin. "He's my little brother—Migge. " "Oh? I see. He looks lime you. Gwapo." "Thanks." Nilagay niya sa harapan ng tv ang painting na iyon. Ang ganda talaga, e. Pero bakit nakatago lang siya? Hindi ba dapat nakadisplay kasi one of his favourite arts iyan? "Bakit nakatago? Bakit hindi mo nilagay iyan dito sa sala o kaya sa kwarto mo? Bakit tinago mo iyan?" I ask him politely. "Just because... I don't want to see other people." "Pero pinakita mo sa akin. I'm consider myself as a other people." "But you visit here often. Besides, ikaw palang 'yong nakapasok sa bahay ko." Oh? That's another revelation. Ang swerte ko naman kung ganun. "Talaga?" Paninigurado ko. Tumango siya. Hindi talaga nagsisinungaling ang taong 'to. "Can I ask you favor?" Nanonood na ako ng kdrama na ni-recommended niya. "Speak." "Can you draw me?" Nasa screen ng tv ang mga tingin ko pero nakikita ng sideview ko na tinignan ak

AXECEL "Gelo? Akel? Thank you for coming my birthday. Tara sa loob!" Nagpahila nalang kami ni Gelo kay Mariam nang makita niya kaming nasa labas ng venue. "Kel, simpleng okasyon lang raw pero bakit sa labas pa lang yayamanin na?" Pabulong na sabi ni Gelo. "Huwag ka nalang maingay." Sagot ko. Totoo. Sabi simple lang, pero parang pang ingrande naman itong okasyon na pinuntahan namin ni Gelo. Parang gusto ko nalang bumalik sa labas at umuwi ng apartment. "Halika kayo. Dito kayo maupo, Axecel, Gelo." Halata ang kasiyahan sa mukha ni Mariam. "Aw?! Bakit parang wala namang tao? Nasaan ang ibang bisita mo?" Si Gelo na naglakas loob na nagtanong. Umiling si Mariam. "I told, I don't have a friend. Oh? By the way, may ibang bisita pa palang darating—mga pinsan ko." Mga pinsan niya? Sigurado ako mga babae din mga ito. "Ah okay! Happy birthday nga pala ulit. Here's your gift, Mars." Sabay na kami nag abot kay Mariam ng mga regalo namin. Nakakahiya man ay iyon lang ang nakaya d

AXECEL "May subject ka ba ngayon?" Tanong ni Top. Kagigising ko lang din habang siya ay nakaligo na. Ang bango. "Wala. Mamayang hapon pa, pero may kailangan akong gagawin sa Uni. "Maligo ka na. Nandiyan na rin ang susuutin mo. Hintayin kita, sabay tayo mag-almusal." Sinundan ko siya ng tingin. Patungo siya sa walk in closet niya. Pati ang closet, may sariling pintuan. Gaano ba ka lawak iyang closet niya na iyan? Sinundan ko siya. Gulat ako nang masaksihan ang lawak ng closet ni Top. "Closet mo ito?" tumango niya. wala sa akin ang tingin. "Eh? Ang galing. I mean, ang ganda ng pagka-organize." Wala akong masabi kundi, wow! Kumuha si Top ng white polo na nakahilera sa mga puting damitan. Magkakahiwalay kasi ang bawat kulay ng mga damit niya, at may sariling drawer din ang mga relo's at sun glasses at belt nito. Mayamaya ay lumapit siya sa akin na may hawak hawak na outfit. Sinukat niya iyon sa akin. "Much better. You can have this. Go take a shower and wear this. You look

AXECEL"Top? Top? Top?!" Halos sasakit na ang lalamunan ko kakatawag sa pangalan niya. Kanina pa siya sa veranda since nang pumasok kami pagkatapos ng lunch. Hindi niya na ako kinikibo simula nun."Top?! Ano ba problema mo? Kanina mo pa ako hindi pinapansin! Kung ganito lang naman na simana mo ako rito, at babiwalain, mas mabuti pang babalik nalang ako ng Maynila!"Galit na galit na singhal ko sa kanya. Halos iiyak na ako sa galit dahil ni isang letra ay wala man lang siyang may sinabi. Hinablot ko ang aking bag na nasa gilid ng kama at cellphone saka nagmartsa palabas ng kwarto. Doon na tuluyang bumagsak ang mga luha ko. Mabuti't walang tao, kaya malaya akong iiyak.Hindi pa naman nakakalayo sa kwartong iyon may humawak na sa pulsuhan ko. Paglingon ko sa likuran... si Top. Kunot ang mga noo na hindi mo malaman kung galit ba siya o hindi."What?! Ayaw mo akong kausapin, hindi ba?! Tapos ngayon pipigilan mo ako! Hindi ko alam bakit bigla-bigla ka nalang hindi kumikibo diyan! Bakit par