Chapter 18

AXECEL

"Top? Top? Top?!" Halos sasakit na ang lalamunan ko kakatawag sa pangalan niya. Kanina pa siya sa veranda since nang pumasok kami pagkatapos ng lunch. Hindi niya na ako kinikibo simula nun.

"Top?! Ano ba problema mo? Kanina mo pa ako hindi pinapansin! Kung ganito lang naman na simana mo ako rito, at babiwalain, mas mabuti pang babalik nalang ako ng Maynila!"

Galit na galit na singhal ko sa kanya. Halos iiyak na ako sa galit dahil ni isang letra ay wala man lang siyang may sinabi. Hinablot ko ang aking bag na nasa gilid ng kama at cellphone saka nagmartsa palabas ng kwarto. Doon na tuluyang bumagsak ang mga luha ko. Mabuti't walang tao, kaya malaya akong iiyak.

Hindi pa naman nakakalayo sa kwartong iyon may humawak na sa pulsuhan ko. Paglingon ko sa likuran... si Top. Kunot ang mga noo na hindi mo malaman kung galit ba siya o hindi.

"What?! Ayaw mo akong kausapin, hindi ba?! Tapos ngayon pipigilan mo ako! Hindi ko alam bakit bigla-bigla ka nalang hindi kumikibo diyan! Bakit par