AXECEL"He left? Kanina ay tinatawagan niya pa ako tapos ngayon sasabihin nila sa akin na umalis na siya? Saan papunta? America?Peke akong ngumiti hanggang sa tumawa ako, na hindi ko namalayan ay umiiyak na pala ako. Pero bakit ba ako umiiyak kung wala din naman pala kaming label?Pinunasan ko ang luha sa aking pisngi, at huminga ng malalim saka dahan-dahan ko iyon ibinuga sa kawalan. Laglag ang balikat na umalis na lugar na iyon at ni isang salita ay walang akong may binitawan."Axecel?" Rinig kong tawag sa akin ni Gelo."Hayaan nalang muna natin siya." Wika naman ni Alfred.Imbes na umuwi ng apartment, dumiretsyo ako ng Uni at nagpaalam sa guard na gagamitin ko ang pool area para mag praktis. Alibi ko lang iyon para payagan ako nito.Tumungo ako ng locker para magpalit ng swimming trunk at magbanlaw ng katawan. Nang matapos ay kaagad akong lumusog sa tubig at doon lumangoy nang lumangoy hanggang sa mapagod ako.Umahon ako saka naupo sa gilid ng pool. Napatungo ako habang hinahayaa
AXECELIsang linggo na ang nakalipas nang nakalabas ako ng hospital. At isang linggo na rin hindi nagpapakota si Top. Ano ba ang dahilan bakit nagtatago siya ngayon sa akin, at ayaw makipagkita. Sabi naman ni Alfred ay nasa bahay na raw siya nila, at doon na ulit namamalagi. Hindi ko alam kung ano ang nangyayari sa pagitan nito at ng pamilya niya.Napabuntong hininga nalang ako at saka pi ailig ang ulo sa desk ng aking silya. Wala kaming prof kaya malayang maglalayag ang diwa ko sa kawalan."Axecel? Tara merienda muna tayo." aya ni Gelo. "Hindi ka pa nag-almusal, baka magkasakit ka niyan kakaisip sa taong ayaw naman magpakita. Hayaan mo nalang na—"Natigil magsalita si Gelo nang tumayo ako, at naglakad palabas. Siguro ay nagulat siya sa ginawa ko, kaya binalingan ko."Gutom ako. Uupo ka lang na diyan?"Dali-dali naman lumapit si Gelo sa akin at saka hinila ako palabas ng classroom."Patapos na ang school year. Ano'ng balak mo? Uuwi ka ba ng Mindanao?""Oo. Wala naman na ako g gagawin
AXECELNag volunter ako na magbantay kay Top sa hospital dahil umalis ang kuya nito. Umalis din sina Mariam at Gelo para bumili ng makakain para sa hapunan.Napabuntong hininga nalang ako nang lumapit ako sa kama ni Top, at naupo sa bakanteng silya."Tignan mo nangyari sa 'yo puro sugat ang katawan mo ngayon."Alam kong hindi niya ako naririnig dahil mahimbing ang tulog niya. Sabi ni Kuya Chris, mataas raw ang dosage ng gamit na binigay ng doktor sa kanya kaya hindi siya agad-agad magigising."Hinabilin ka sa akin ng kapatid mo kaya magpakabait ka ngayon. Matulog ka ng mahimbing diyan."Bandang alas-siete ng gabi nakabalik sina Gelo at Mariam na maraming bitbit na pagkain."Magmu-mukbang ba kayo, at bakit ang dami naman pagkain iyan?""Nakakaganang kumain kapag maraming pagkain, saka para na rin magising si Top. Pampagising ang mga ito." Tatawa-tawa na sabi ni Mariam."Akel, halika na kumain ka na rin. Sumabay ka na sa amin. Hindi na tatakbo ang isang iyan dahil nakabenda ang katawa
AXECELNakatayp siya sa habang ko habang ako naman ay nakaupo sa paanan ng hospital bed niya. May brace up arm sling ang braso nito dahil sa injury na nakuha niya sa motor. Napapailing nalang ako sa tuwing titignan ko ang sitwasyon niya. Ang kanan binti ay may benda din."Brad? Brad? Anong memories mo sa motor?" Tawang-tawa na tanon ni Esrael kay Alfred."'Yung muntik nang maging, In loving memories of!" Halakhak din ni Alfred nang sagutin niya ang tanong na iyon."Anak ng putcha! Lasing ang motor, brad! Tanga-tanga kasi!" Nang aasar na sabi pa ni Esrael. Lumapit siya kay Top para tignan ang kabuuan sitwasyon nito."Fvck! Get out of my sight!" Singhal ni Top. Asar talo talaga ang lalaking 'to. Hindi nakakasabay minsa sa mga jokes ng iba."Katas ng Ducati 500cc!" Wika ni Alfred. Nasa likuran siya nito ni Top."Really, huh? You came here just to pissed me off? Didn't you?" Salubong na ang mga kilay niya dahil sa pang-aasar ng dalawa niyang kaibigan habang ako ay pangiti-ngiti nalang.
AXECELTwo days later, na discharge din si Top. Ayaw pa sana ng kapatid nitondahil hindonpa siya magaling subalit mapilit at matigas ang ulo ng isa. Kaya walang magawa ang kuya kundi ang i-discharge si Top. Imbes sa bahay nila magpapahinga, ay mas pinili ni Top ang bumalik sa apartment nito since mas malapit raw sa Uni. And speaking of Uni, babalik ng isang semester si Top nahinto ito noong umalis siya papuntang US."E di octoberian ka niyan?" Sabi ko habang nililigpit mga gamit niya."Magdo-drop ako ng isang subject para makasabay ako for the next graduation.""Ayos lang sa 'yo?""As long as nakikita kita sa Uni, at iisang Uni tayo, ayos lang sa akin. Hindi naman ako nagmamadaling makapagtapos. May sariling business na ako, at the same time—"Huminto siya at ngumiti."What?" Kunot noo kong sabi."May pupuntahan tayo mamaya."Ha? Iniiba niya ang usapan."Hoy! Hindi mo tinuloy 'yong sinasabi mo. Ano 'yon?""Wala. Mamaya malalaman mo kung ano 'yon."Hindi na ako sumagot. Tinapos ko na
AXECELKinakabahan ako na hindi ko maintindihan ang aking nararamdaman. Top asking me to be his boyfriend, and I'm still speechless for everything he confess.Since day one? Akala ko ang tinutukoy niyang araw na iyon ay 'yong unang oagkikita namin sa Uni—hindi pala."Hey! Your spacing out. Food is here. Pull yourself together, Axecel. I'm just asking to be your boyfriend, at kahit hindi ka papayag, sa akin ka pa babagsak. Remember that."Napakurap ako sa 'king mga mata. Anong pinagsasabi ng lalaking 'to?Natauhan nalang ako nang humalik si Top sa labi ko. He smirk and set beside me again."Top?""Hmm?""What is different between FWB and BF?"Kaagad niya akong binalingan. Parang hindi niya ata naintindihan ang tanong ko."Naintindihan mo ba ang sinasabi ko?""Hmm..." Baliwala niyang sagot sa akin habang abala sa kinakain."Bakit parang hindi mo naman ako naintindihan?""Let's talk about that later, okay? Kumain ka muna dahil mamaya, ako naman ang kakainin mo."Napaubo ako nang marinig
AXECEL "I'll go ahead. Magpahinga ka diyan, at huwag kang lalabas ng apartment mo, okay?" Usal ko kay Top habang nag-aayos ng bag. "Hmm..." Tipid niyang sagot sa akin. "Alis na ako," paalam ko. Lumapit muna ako sa kama para gawaran siya ng halik sa labi. "Bye! See you later." Nag flying kiss pa ako. Pahabol. "I love you!" Aniya bago ako nakalabas ng unit nito. "Hmm... I love you." Saka ko sinarado ang pinto nang makalabas na. Nagtaxi nalang ako para fresh pa rin pagdating ng Uni. "Salamat po Manong." Nagbigay ako ng bayad, at saka umalis na roon. Malayo pa lang ay nakikita ko na ang kaibigan kong abot tainga ang ngiti. Si Gelo. "Axecel? Kumusta nga pala si Top?" "Ayos naman na siya. Nasa apartment niya ito ngayon, nagpapahinga." "Ganun ba? Mabuti naman. E ang tanong, kumusta naman kayo? May label na ba?" Siningkitan ko ng mata si Gelo dahil hindi niya talaga ako tinantanan ng katatanong tungkol sa label-label na iyan. "Mag boyfriend na kami! Happy?" Saka ko siya nilampas
AXECEL Magtatapos na ang klase, at papasok na naman ang Christmas occasion. Hindi pa ako nakapag-paalam kay Manong na uuwi since iniisip ko rin ang mahal ng plane ticket ngayon. Nakapanumbaba ako habang ang lalim ng iniisip. "May sasabihin ka ba sa akin?" Saglit ay bumalik ang hulog ko nang magsalita si Manong. Sabado ngayon at nakipagkita siya sa akin. "Manong, ano kasi—" "Ah? Uuwi ka ng Mindanao? Iyon ba 'yong sasabihin mo?" Nakangiti niyang sabi sa akin saka inabutan ng kape. "Paano niyo nalaman?" "Ah? Si Top. Or should I say, nobyo mo?" Nanlaki ang mga mata ko sa aking narinig mula sa kanya. "Manong! Ano abi—" "Bal.an ko—kag hindi mo na kailangan magkabalaka kay wala problema sa akon kay baton taka kag isa pa-utod taka." Natahimik ako. Pero mayamaya ay tumayo ako saka lumapit sa kanya. "Manong. Sorry kung hindi ko sinabi sa iyo." "Hmm... Matagal ko nang alam. Sinabi sa akin ni Top." "Ho? Kailan niya sinabi?" "Matagal na, since the day we first met. Natatandaan mo pa