AXECELKinakabahan ako na hindi ko maintindihan ang aking nararamdaman. Top asking me to be his boyfriend, and I'm still speechless for everything he confess.Since day one? Akala ko ang tinutukoy niyang araw na iyon ay 'yong unang oagkikita namin sa Uni—hindi pala."Hey! Your spacing out. Food is here. Pull yourself together, Axecel. I'm just asking to be your boyfriend, at kahit hindi ka papayag, sa akin ka pa babagsak. Remember that."Napakurap ako sa 'king mga mata. Anong pinagsasabi ng lalaking 'to?Natauhan nalang ako nang humalik si Top sa labi ko. He smirk and set beside me again."Top?""Hmm?""What is different between FWB and BF?"Kaagad niya akong binalingan. Parang hindi niya ata naintindihan ang tanong ko."Naintindihan mo ba ang sinasabi ko?""Hmm..." Baliwala niyang sagot sa akin habang abala sa kinakain."Bakit parang hindi mo naman ako naintindihan?""Let's talk about that later, okay? Kumain ka muna dahil mamaya, ako naman ang kakainin mo."Napaubo ako nang marinig
AXECEL "I'll go ahead. Magpahinga ka diyan, at huwag kang lalabas ng apartment mo, okay?" Usal ko kay Top habang nag-aayos ng bag. "Hmm..." Tipid niyang sagot sa akin. "Alis na ako," paalam ko. Lumapit muna ako sa kama para gawaran siya ng halik sa labi. "Bye! See you later." Nag flying kiss pa ako. Pahabol. "I love you!" Aniya bago ako nakalabas ng unit nito. "Hmm... I love you." Saka ko sinarado ang pinto nang makalabas na. Nagtaxi nalang ako para fresh pa rin pagdating ng Uni. "Salamat po Manong." Nagbigay ako ng bayad, at saka umalis na roon. Malayo pa lang ay nakikita ko na ang kaibigan kong abot tainga ang ngiti. Si Gelo. "Axecel? Kumusta nga pala si Top?" "Ayos naman na siya. Nasa apartment niya ito ngayon, nagpapahinga." "Ganun ba? Mabuti naman. E ang tanong, kumusta naman kayo? May label na ba?" Siningkitan ko ng mata si Gelo dahil hindi niya talaga ako tinantanan ng katatanong tungkol sa label-label na iyan. "Mag boyfriend na kami! Happy?" Saka ko siya nilampas
AXECEL Magtatapos na ang klase, at papasok na naman ang Christmas occasion. Hindi pa ako nakapag-paalam kay Manong na uuwi since iniisip ko rin ang mahal ng plane ticket ngayon. Nakapanumbaba ako habang ang lalim ng iniisip. "May sasabihin ka ba sa akin?" Saglit ay bumalik ang hulog ko nang magsalita si Manong. Sabado ngayon at nakipagkita siya sa akin. "Manong, ano kasi—" "Ah? Uuwi ka ng Mindanao? Iyon ba 'yong sasabihin mo?" Nakangiti niyang sabi sa akin saka inabutan ng kape. "Paano niyo nalaman?" "Ah? Si Top. Or should I say, nobyo mo?" Nanlaki ang mga mata ko sa aking narinig mula sa kanya. "Manong! Ano abi—" "Bal.an ko—kag hindi mo na kailangan magkabalaka kay wala problema sa akon kay baton taka kag isa pa-utod taka." Natahimik ako. Pero mayamaya ay tumayo ako saka lumapit sa kanya. "Manong. Sorry kung hindi ko sinabi sa iyo." "Hmm... Matagal ko nang alam. Sinabi sa akin ni Top." "Ho? Kailan niya sinabi?" "Matagal na, since the day we first met. Natatandaan mo pa
AXECEL Sa buong buhay ko, ngayon lang ako nagkaroon ng mga kaibigan na hindi hinuhusgahan ang pagkatao ko. Aminado akong hindi ako perperkto subalit may mga taong kaya akong tanggapin kung sino man ako ngayon. "Ready na ba ang lahat? Mga bagahe ninyo, okay na ba?" Si Manong Angel. Hindi ko rin lubos maisip na dahil sa mga kaibigan ko na taga-Maynila ay magsasama kami ngayong pasko at bagong taon. "Maraming salamat 'Nong." Wika ko habang tinutulungan nito si Alfred na ayusin ang mga bagahe namin. "Walang anuman. Tinawagan ko na sina Mamang at Papang na uuwi tayo ngayon, at may bisitang kasama." "Magugulat ang mga iyon, panigurado." "Maliban kay Top, itong tatlo ba ay ngayon palang makakapunta ng Mindanao?" Tanong niya habang nakatingin kina Alfred, Mariam, at Sakura. Sunod-sunod akong tumangong nakanguti. "Si Top hindi pa iyan nakapunta sa lugar natin 'Nong. Sa Dabaw siya tumira." "Ganun ba?" napabaling ito kay Top na may kausap sa telepono. "Hindi ko natanong, pero ita
AXECEL"Let's go! Oh? Ingat, dahan-dahan." Masayang pagkakasabi ni Alfred sa amin habang papasok na kami ng eroplano. Nauna sa pila sina Mariam, Sakura, at Gelo. Kasunod ako, si na nakasablay ang dalawang kamay sa magkabila kong balikat. Habang nasa likuran naman ni Top si Alfeed, at ang nasa hulihan ng pila ay si Manong. Sinisigurado niya talaga na walang may maiiwan sa amin.Hindi kami magkakatabi ng upuan, dahil mas naunang nag book si Manong kesa sa Gelo, at Top. Pero dahil ayaw humiwalay itong si Top sa akin, nakipagpalitan ng seat number kay Manong."Dinaig mo pa babae kung dumikit 'tong tisoy na ito sa 'yo, Akel."Napangiwi ako sa sinabi niya, pero mayamaya ay natawa rin."Power ng mga taga-Mindanao iyan Manong." nag peace sign pa ako sa kanya, at pagbaling ko sa aking katabi, nakatingin pala si Top. "Peace!" Saka ako umiwas ng tingin sa kanya."Mabuti naman at hindi ka nhihilo sa byahe o nasusuka?" Tanong ni Top."Hindi naman. Saka sanay na rin akong bumyahe ng eroplano.""Ma
AXECEL Paglabas palang namin ng van ay pinangunanhan na kaagad ni Gelo ng isang nakatatawang biro. Mayamaya ay nagsilabasan ang iilang mga kapit-bahay para tignan o mangungusisa kung sino ang dumating—hindi man magkakalapit ang mga bahay namin, pero makikita mo talaga sa daan palang kung sino ang paparating na tao. "This way," pinangunahan ni Manong para sundan namin siya. "Pasensya na kayo sa lugar namin." Wala talaga akong masabi sa kanya kundi ang haba ng pasensya niya sa amin. "Ang ganda naman dito, Axecel! Ang daming pananim at mga puno." Si Mariam. "Kawai! I really liked the ambiance." Sabi naman ni Sakura-chan. "Wala kang ibang makikita kundi lahat ay berde. Tignan ninyo, ang lapit lang natin sa bukid." Sabat naman ni Alfred. "Maraming salamat, at sinama niyo kami sa lugar ninyo." Ngiting sabi ni Top. Napangiti ako dahil ang buong akala ko ay hindi nila magugustuhan rito, pero kabaliktaran pala ang lahat. Iba talaga kapag galing ka ng malaking syudad, at dadayo ka
AXECELNaalimpungatan ako nang bigla nalang may sumampa sa itaas ng katawan ko. Si Top. Literal na top talaga siya."Top?" Pabulong kong sabi. Mayamaya ay tinakpan nito ang bibig ko para hindi magkaroon ng ingay. Nang alisan niya ang palad nito sa bibig ko, napangiti nalang ako.Top gave me a light kiss on the lips, and I kissed him back. that light kiss suddenly became passionate. It's a good thing my room is not next to Mom and Dad's room. I got up to help Top take off his clothes. He couldn't wait any longer because he himself took off my clothes until I was only wearing boxers. Top covered my lips to the tip of my ear."I'm sorry, I can't help myself." He whispered to me."Okay lang." Sabi ko saka ngumiti.I fell to my knees when Top's kisses were traveling my body. the only thing I can do is stop the noise because I don't want anyone to hear. who wants to be partners like that when you are doing something? nothing. I tightened my grip on his right arm when Top sucked both nipples
AXECELIt's been one week had passed nang dumating kami sa bahay. Dunaan na ang nueche buena pero itong mga kasama ko ay wala balak na bumalik ng Maynila para doon sa kanila magbagong taon."Anong plano ninyo? Nakapag-beach na kayo sa Sarangani. Nakapag-lake sebu na kayo, at zipline. Nakapag-halo-halo na rin kayo sa Esperanza, at higit sa lahat nakapag-holon na rin kayo. Hindi ba kayo napapagod?" Mahaba kong sabi sa kanila."Actually... wala pa kaming balak na umuwi. May na google ako. Ugis Peak tayo do'n sa Sultan Kudarat. Ready na mga gear ko. Kayo nalang kulang." Tuwang-tuwa na sabi ni Mariam. Hindi talaga napapagod."Seryoso ka ka diyan Mars? Hindi biro ang Ugis Peak." Wika ni Gelo."Mas hindi biro ang Lake Holon." Sabat naman ni Mariam."Hoy! Huwag na! Huwag na! Next life nalang. Bumalik na kayo ng Maynila. Nauubos na rin ang naipon na palay ni Axecel. Kita mo naman—kalbo na ang palayan nila." Pabirong sabi ni Gelo."Baliw! Pero seryoso gusto ko talaga puntahan iyon." Nakangusong