TOP"Sigurado ba na babalik na kayo ng Maynila, Akel? Baka gusto niyo pang pumerme dito ng ilang araw, walang problema."Gustuhin ko din po sana Mamang pero may pagsusulit ako bukas. Hawak ko din grado ng ka-grupo ko sa proyekto namin sa major. Pagkatapos nañang po ng exam babalik kami dito."Nalungkot si Axecel. Gustuhin man namin na pumerme ay hindi talaga pwede. Limang araw na kami ditonsa Koronadal, at nakalabas na rin si Mamang. Sa awa ng Diyos ay maayos at mabuti na rin ang kalagayan niya, kaya pwede na kaming bumalik ng Maynila."Christopher, huwag kayo masyadong magpapapagod sa pag-aaral at trabaho. Graduation mo sana makapunta kami." Nakangiting sabi ni Mamang."I'm so happy to hear that Mang. Hindi bali ako na bahala kung gusto ninyo ni Papang um-attend ng graduation ko. Ipapakita ko din sa inyo ang Gallery Shop ko do'n."I'm so blessed to had them. Nang dahiñnsa pamilya ni Axecel ay nagkaroon din ako ng pangalawang pamilya.Bumalik kami ni Axecel ng Maynila kinabukasan. Ma
AXECELJUNE, 2024"Axecel, congrats! Finally, tapos na rin tayo sa kolehiyo.""Congrats din sa 'yo Gelo. Congrats sa atin.""Teka lang! Nasaan si Mariam? Nawawala na naman ang baklang 'yun.""Hayaan mo na muna 'yun. Magpapakita naman iyon kapag nakaalala."Nakapagtapos na rin kami nina Gelo at Mariam sa kolehiyo. Walang nang eskwela, walang projects, at wala nang stress. Tapos na ang huling kabatana namin as a young adult, at papasukin na namin ang adultering. Ibug sabihin ay dito susubukan ang pagiging matatag as a independent person, bagaman may responsibilid sa mga taong pinakakakutangan ng loob—which is my parents, Manong Angel and Christopher—my fiancé."Nasaan na pala si Top? Kanina ko pa siya 'di nakikitang kasama mo. Busy ba?" Tanong ni Gelo."His on his way na—tumawag na siya sa akin. How about Alfred?""Dalawang araw ko na siyang hindi nabobombayah! Jusme! Kulang nalang maging bahay niya ang opisina nito, at iisipin ko nalang talaga na mas matatag pa relasyon nila ng sekreta
AXECELIt's been a week since napuntahan namin ni Top iyong resort sa Batangas. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala na meron na kaming ganun bahay at lupa; business resort. Masyadong malawak ang pag-iisip ni Top sa ganun bagay at napagporsigehan nitong maipatayo at maipaayos."Talaga? Hoy! Gusto namin punthan ang lugar na iyon." Magiliw na sabi ni Gelo."Yeah! Next week kapag puntahan natin. Wala akong work nun bakla." Suhisyon naman ni Mariam.Napangiti ako. "Tatanungin ko muna si Top kung pwede na. Hindi pa kasi masyadong na organize, kaya kailangan pa ng kaunting linis." Wika ko."Ganun ba? Baka this coming December pwede na, ano? Sige na Akel, excited na kaming makita ang pinatayong bahay ni Top saka syempre ang resort din, ano.""Gelo is right. Next week bisitahin natin."Tatango-tango nalang akong sumang-ayon kahit na alanganin dahil hindi naman ako ang makapagdesisyon ng buo—kailangan ko rin ng permiso galing kay Top. Siya ang totoong may-ari ng properties sa Batan
AXECEL Stomach ulcer or severe gastritis. Ayun sa diagnose ng doktor ni Top matapos namin siyang isugod ng hospital dito sa Batangas. Hindi ako makapaniwala. Bakit nagka-ulcer? "Babe, I'm okay." Salita ni Top nang magising ito makalipas ang kalahating araw. Kaagad ko siya pinainom ng maaligamgam na tubig pagkagising niya. "Hindi ka okay, e! Bakit ka nagka-ulcer? Iyan ang tanong ko!" "Hon? Please, don't get mad. Hindi ko din alam." Medyo naiinis lang talaga ako kay Top kapag may pinagdadaanan siya; hindi siya madalas nagsasabi sa akin. Minsan kailangan ko oang hulaan para lang may pag-uusapan kaming dalawa. Tumayo ako't dumulog sa lamesa kung saan may iilang pagkain na dala sina Alfred at Gelo galing sa restaurant. "Pwde kang kumain, pero hindi ka pwedeng maparami ng kain. Kapag nasubra sa busog, sasakit ang tiyan mo. As of now, lugaw ka na lang muna." Tipid na ngumiti si Top, at suminyas na lumapit ako sa kanya. "Yes Boss, masusunod po." Mayamaya sumeryoso ulit ako. Hinawaka
AXECEL POINT OF VIEWS Nakatanga sa pulang ilaw. Hindi ko alam kung ilang oras na iyon tinititigan dahil sa walang hulog sa sarili. "Hey? Are you okay? You're spacing out, Akel." "Alfred, nandiyan ka pala. Pasensya na kung hindi kita napansin—may iniisip lang." "Maya't maya ka naman may iniisip. Don't wprry, he'll be fine. Trust him." Peke akong ngumiti. Halos maiiyak na naman ako dahil halos tatlong oras na akong nakatayo at paroon-parito sa harapan ng sliding door ng operating room. Hindi ako mapakali; kinakabahan at natatakot. Risks. Gastric bypass is major surgery and it has many risks. Some of these risks are very serious. Kaya hindi ko maiwasan mag-isip nang nakatatakot. "Axecel? Maupo ka muna, anak. Magiging maayos din ang lahat. Basta magtiwala ka lang kay Christopher sa sinabi niyang malalampasan niya ang lahat ng ito." Wika ng aking ina saka iginaya paupo sa mahabang bangko. "Tama ang mama mo anak. Kaya tatagan mo lang ang sarili mo diyan. Kapag natapos na ang op
AXECEL Reality of Life? Always be ready to survive alone. Maliban sa pamilya, wala nang ibang tutulong sa iyo kundi ang iyong sarili. It's been a month since Top sent back to hospital. Admition ulit na maraming laboratory exam dahil sa sakit nito; blood, stool, urine at maging ang saliva nito ay hindi nalaligtas sa mga examine. CT-scanning, x-ray, and chemotherapy, too. Ang dami! Like, mapapatanong ka na lang talaga sa Diyos kung bakit sa dinami-rami ng masasamang tao sa mundo—bakit si Top pa ang pinarunasan nito. Oo, may isang beses na nagalit na ako sa kanya—dapat hindi ko iyon ginawa at hindi ko siya dapat sunumbatan ng ganoon. Gusto konrin isisi sa kanya lahat, ngunit hindi ko rin owedeng gawin iyon dahil mas may alam siya kesa sa akin na nilikha niya lang—instrumento sa ibabaw ng mundo. Gabi-gabi akong umiiyak. Nagdadasal; humihingi ng kapatawaran, at gabay sa kanya. "Top? Gising na." Pabulong kong sabi sa kanya—malapit sa tainga nito. Dahan-dahan na iminulat ni Top a
AXECEL Hampas ng tubig sa dagat. Huni ng mga ibon na nagsisiliparan, at ang hampas ng hangin sa aming pisngi ang siyang saksi kung bakit hindinkami sumusuko ni Top sa kanyang laban. Nag half-bind ako saka bumaling sa kanya. "Yesterday..." Panimula ko saka tumikhim. Mayamaya ay sumabay siya sa akin. "Yesterday, all my troubles seemed so far away. Now it tooks as though they're here to stay. Oh, I believe in yesterday. Suddenly, I’m not half the man I used to be. There’s a shadow hanging over me. Oh, yesterday came suddenly." Mahinang tumawa si Top nang kantahan ko siya nang makalumang tugtugin ng “The Beattles.” Hawak ang magkabilang kamay sabay namin tinatanaw ang paglubog ng araw sa Kanluran. "How does it feel na nakaamoy ka ulit ng dagat?" "Relaxing and very calm. I want to stay here for a while, Babe. Ayos lang ba?" "Sabi ng doktor mo, hindi ka pwedeng tumagal sa labas. Dalawang araw lang 'yung paalam natin at pagkatapos ng dalawang araw babalik na ulit tayo ng ospital." S
AXECEL "Akel, sinabihan mo na ba 'yung table doon sa dulo na magsasarado na tayo mayamaya?" "Opo. Alam naman na po nila Madam. Magpahinga ka na po't ako na ang bahala sa kanila." "Hindi naman sa nagmamadali na palayasin sila, Akel. Ang akin lang naman kasi, alak na alak na din ako kanina pa." Natawa ako. Isang buwan na akong nagpa-part-time dito sa mini bar ni Madam Alex dito lang malapit sa university na pinag-aaralan ko. Mabuti nga't pumayag siya na sumadline ako kahit ang totoo ay full-time employee ang hinahanap niya. Sa awa ng Diyos naging maayos ang trabaho rito. Alas-onse na ng gabi ng papaalis na ang huling costumer namin. Sa loob ng isang buwan ay madalas silang grupo ang nahuhuling mag-bill out. Grupo din sila ng mga estudyante ng UM—mga señior ko ata ang mga ito. "Top! Mahal na mahal kita! Mahal na mahal kita, brother!" Natatawang sabi ng mestisong lalaki sa katabi nitong pinangalanan nitong Top. "I know. Uwi na tayo ihahatid na kita sa dorm mo, Esra." ani nama
AXECEL Hampas ng tubig sa dagat. Huni ng mga ibon na nagsisiliparan, at ang hampas ng hangin sa aming pisngi ang siyang saksi kung bakit hindinkami sumusuko ni Top sa kanyang laban. Nag half-bind ako saka bumaling sa kanya. "Yesterday..." Panimula ko saka tumikhim. Mayamaya ay sumabay siya sa akin. "Yesterday, all my troubles seemed so far away. Now it tooks as though they're here to stay. Oh, I believe in yesterday. Suddenly, I’m not half the man I used to be. There’s a shadow hanging over me. Oh, yesterday came suddenly." Mahinang tumawa si Top nang kantahan ko siya nang makalumang tugtugin ng “The Beattles.” Hawak ang magkabilang kamay sabay namin tinatanaw ang paglubog ng araw sa Kanluran. "How does it feel na nakaamoy ka ulit ng dagat?" "Relaxing and very calm. I want to stay here for a while, Babe. Ayos lang ba?" "Sabi ng doktor mo, hindi ka pwedeng tumagal sa labas. Dalawang araw lang 'yung paalam natin at pagkatapos ng dalawang araw babalik na ulit tayo ng ospital." S
AXECEL Reality of Life? Always be ready to survive alone. Maliban sa pamilya, wala nang ibang tutulong sa iyo kundi ang iyong sarili. It's been a month since Top sent back to hospital. Admition ulit na maraming laboratory exam dahil sa sakit nito; blood, stool, urine at maging ang saliva nito ay hindi nalaligtas sa mga examine. CT-scanning, x-ray, and chemotherapy, too. Ang dami! Like, mapapatanong ka na lang talaga sa Diyos kung bakit sa dinami-rami ng masasamang tao sa mundo—bakit si Top pa ang pinarunasan nito. Oo, may isang beses na nagalit na ako sa kanya—dapat hindi ko iyon ginawa at hindi ko siya dapat sunumbatan ng ganoon. Gusto konrin isisi sa kanya lahat, ngunit hindi ko rin owedeng gawin iyon dahil mas may alam siya kesa sa akin na nilikha niya lang—instrumento sa ibabaw ng mundo. Gabi-gabi akong umiiyak. Nagdadasal; humihingi ng kapatawaran, at gabay sa kanya. "Top? Gising na." Pabulong kong sabi sa kanya—malapit sa tainga nito. Dahan-dahan na iminulat ni Top a
AXECEL POINT OF VIEWS Nakatanga sa pulang ilaw. Hindi ko alam kung ilang oras na iyon tinititigan dahil sa walang hulog sa sarili. "Hey? Are you okay? You're spacing out, Akel." "Alfred, nandiyan ka pala. Pasensya na kung hindi kita napansin—may iniisip lang." "Maya't maya ka naman may iniisip. Don't wprry, he'll be fine. Trust him." Peke akong ngumiti. Halos maiiyak na naman ako dahil halos tatlong oras na akong nakatayo at paroon-parito sa harapan ng sliding door ng operating room. Hindi ako mapakali; kinakabahan at natatakot. Risks. Gastric bypass is major surgery and it has many risks. Some of these risks are very serious. Kaya hindi ko maiwasan mag-isip nang nakatatakot. "Axecel? Maupo ka muna, anak. Magiging maayos din ang lahat. Basta magtiwala ka lang kay Christopher sa sinabi niyang malalampasan niya ang lahat ng ito." Wika ng aking ina saka iginaya paupo sa mahabang bangko. "Tama ang mama mo anak. Kaya tatagan mo lang ang sarili mo diyan. Kapag natapos na ang op
AXECEL Stomach ulcer or severe gastritis. Ayun sa diagnose ng doktor ni Top matapos namin siyang isugod ng hospital dito sa Batangas. Hindi ako makapaniwala. Bakit nagka-ulcer? "Babe, I'm okay." Salita ni Top nang magising ito makalipas ang kalahating araw. Kaagad ko siya pinainom ng maaligamgam na tubig pagkagising niya. "Hindi ka okay, e! Bakit ka nagka-ulcer? Iyan ang tanong ko!" "Hon? Please, don't get mad. Hindi ko din alam." Medyo naiinis lang talaga ako kay Top kapag may pinagdadaanan siya; hindi siya madalas nagsasabi sa akin. Minsan kailangan ko oang hulaan para lang may pag-uusapan kaming dalawa. Tumayo ako't dumulog sa lamesa kung saan may iilang pagkain na dala sina Alfred at Gelo galing sa restaurant. "Pwde kang kumain, pero hindi ka pwedeng maparami ng kain. Kapag nasubra sa busog, sasakit ang tiyan mo. As of now, lugaw ka na lang muna." Tipid na ngumiti si Top, at suminyas na lumapit ako sa kanya. "Yes Boss, masusunod po." Mayamaya sumeryoso ulit ako. Hinawaka
AXECELIt's been a week since napuntahan namin ni Top iyong resort sa Batangas. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala na meron na kaming ganun bahay at lupa; business resort. Masyadong malawak ang pag-iisip ni Top sa ganun bagay at napagporsigehan nitong maipatayo at maipaayos."Talaga? Hoy! Gusto namin punthan ang lugar na iyon." Magiliw na sabi ni Gelo."Yeah! Next week kapag puntahan natin. Wala akong work nun bakla." Suhisyon naman ni Mariam.Napangiti ako. "Tatanungin ko muna si Top kung pwede na. Hindi pa kasi masyadong na organize, kaya kailangan pa ng kaunting linis." Wika ko."Ganun ba? Baka this coming December pwede na, ano? Sige na Akel, excited na kaming makita ang pinatayong bahay ni Top saka syempre ang resort din, ano.""Gelo is right. Next week bisitahin natin."Tatango-tango nalang akong sumang-ayon kahit na alanganin dahil hindi naman ako ang makapagdesisyon ng buo—kailangan ko rin ng permiso galing kay Top. Siya ang totoong may-ari ng properties sa Batan
AXECELJUNE, 2024"Axecel, congrats! Finally, tapos na rin tayo sa kolehiyo.""Congrats din sa 'yo Gelo. Congrats sa atin.""Teka lang! Nasaan si Mariam? Nawawala na naman ang baklang 'yun.""Hayaan mo na muna 'yun. Magpapakita naman iyon kapag nakaalala."Nakapagtapos na rin kami nina Gelo at Mariam sa kolehiyo. Walang nang eskwela, walang projects, at wala nang stress. Tapos na ang huling kabatana namin as a young adult, at papasukin na namin ang adultering. Ibug sabihin ay dito susubukan ang pagiging matatag as a independent person, bagaman may responsibilid sa mga taong pinakakakutangan ng loob—which is my parents, Manong Angel and Christopher—my fiancé."Nasaan na pala si Top? Kanina ko pa siya 'di nakikitang kasama mo. Busy ba?" Tanong ni Gelo."His on his way na—tumawag na siya sa akin. How about Alfred?""Dalawang araw ko na siyang hindi nabobombayah! Jusme! Kulang nalang maging bahay niya ang opisina nito, at iisipin ko nalang talaga na mas matatag pa relasyon nila ng sekreta
TOP"Sigurado ba na babalik na kayo ng Maynila, Akel? Baka gusto niyo pang pumerme dito ng ilang araw, walang problema."Gustuhin ko din po sana Mamang pero may pagsusulit ako bukas. Hawak ko din grado ng ka-grupo ko sa proyekto namin sa major. Pagkatapos nañang po ng exam babalik kami dito."Nalungkot si Axecel. Gustuhin man namin na pumerme ay hindi talaga pwede. Limang araw na kami ditonsa Koronadal, at nakalabas na rin si Mamang. Sa awa ng Diyos ay maayos at mabuti na rin ang kalagayan niya, kaya pwede na kaming bumalik ng Maynila."Christopher, huwag kayo masyadong magpapapagod sa pag-aaral at trabaho. Graduation mo sana makapunta kami." Nakangiting sabi ni Mamang."I'm so happy to hear that Mang. Hindi bali ako na bahala kung gusto ninyo ni Papang um-attend ng graduation ko. Ipapakita ko din sa inyo ang Gallery Shop ko do'n."I'm so blessed to had them. Nang dahiñnsa pamilya ni Axecel ay nagkaroon din ako ng pangalawang pamilya.Bumalik kami ni Axecel ng Maynila kinabukasan. Ma
TOPI swear to God! I can't forgive myself kapag may nangraying masama kay Axevel dahil sa kapabayaan ko."Sir Christopher? I need your sign here, Sir."Pinermahan ko kaagad ang tatñong dukomento na binigay sa akin ng aking sekretarya. Mayamaya ay napatingin ulit ako sa aking phone. He's still not answering his phone. Cannot be reach na rin pagkatapos kong magdial ng sampung beses."Sir? Tumawag po si Sir Chris—nakapagbook na po siya ng table ninyo sa isang hotel sa Parañaque. Tinatawagan raw po niya kayo, but you're not answering his calls.""Ah? I call him. Thank you. You may leave now.""Sir—""I said; you may leave now! Huwag niyo muna akong isturbuhin hangga't wala akong kailangan sa inyo.""Ye-yes, Sir Christopher."Napabuga nalang ako ng hangin sa kawalan nang lumabas na ng opisina ang aking sekretarya. Tinawagan ko ang aking nakatatandang kapatid na hindi ako makakasabay sa kanya ng dinner dahil mas kailangan kong hanapin si Axecel. I tried to call his Manong ngunit wala din.
AXECELWala na siya. I try to call him, but no answer—cannot be reach na ang number niya; baka may ibang kausap sa linya.I deeply sigh then bumalim sa Uni. Laglag ang balikat na bumalik sa loob ng classroom ko at saka kinuha ang mga gamit, at lumabas ulit. Uuwi na muna ako ng condo namin ni Top, at baka kasali na nandoon siya. Pero sigurado din ako na wala siya roon sa ganitong oras. Mas abala pa siya kesa sa akin dahil sa exhibit gallery nito na dinadagsa ng mga tao.Pagdating ko ng condo, payapa ang lugar.Napasampa nalang ako sa aming kama at napatitig sa kisame. Sinubukan kong tawagan ulit si Top ngunit nabigo lang ako. Ilang minuto lang ay nakatanggap din aki ng tawag—galing kay Manong. Kaagad ko din sinagot iyon."Manong?""Nasaan ka?""Nasa condo, bakit?""Si Mamang sinugod sa ospital."Kumalipas ako ng bangon nang marinig ko ang masamang balita sa akin ni Manong."Bakit? Anong nangyari?""Nasa labas na ako ng building ng condo ninyo—uuwi tayo ngayon ng Koronadal."Hindi na