Chapter 31

AXECEL

Magtatapos na ang klase, at papasok na naman ang Christmas occasion. Hindi pa ako nakapag-paalam kay Manong na uuwi since iniisip ko rin ang mahal ng plane ticket ngayon. Nakapanumbaba ako habang ang lalim ng iniisip.

"May sasabihin ka ba sa akin?" Saglit ay bumalik ang hulog ko nang magsalita si Manong. Sabado ngayon at nakipagkita siya sa akin.

"Manong, ano kasi—"

"Ah? Uuwi ka ng Mindanao? Iyon ba 'yong sasabihin mo?" Nakangiti niyang sabi sa akin saka inabutan ng kape.

"Paano niyo nalaman?"

"Ah? Si Top. Or should I say, nobyo mo?"

Nanlaki ang mga mata ko sa aking narinig mula sa kanya.

"Manong! Ano abi—"

"Bal.an ko—kag hindi mo na kailangan magkabalaka kay wala problema sa akon kay baton taka kag isa pa-utod taka."

Natahimik ako. Pero mayamaya ay tumayo ako saka lumapit sa kanya.

"Manong. Sorry kung hindi ko sinabi sa iyo."

"Hmm... Matagal ko nang alam. Sinabi sa akin ni Top."

"Ho? Kailan niya sinabi?"

"Matagal na, since the day we first met. Natatandaan mo pa