AXECELNag volunter ako na magbantay kay Top sa hospital dahil umalis ang kuya nito. Umalis din sina Mariam at Gelo para bumili ng makakain para sa hapunan.Napabuntong hininga nalang ako nang lumapit ako sa kama ni Top, at naupo sa bakanteng silya."Tignan mo nangyari sa 'yo puro sugat ang katawan mo ngayon."Alam kong hindi niya ako naririnig dahil mahimbing ang tulog niya. Sabi ni Kuya Chris, mataas raw ang dosage ng gamit na binigay ng doktor sa kanya kaya hindi siya agad-agad magigising."Hinabilin ka sa akin ng kapatid mo kaya magpakabait ka ngayon. Matulog ka ng mahimbing diyan."Bandang alas-siete ng gabi nakabalik sina Gelo at Mariam na maraming bitbit na pagkain."Magmu-mukbang ba kayo, at bakit ang dami naman pagkain iyan?""Nakakaganang kumain kapag maraming pagkain, saka para na rin magising si Top. Pampagising ang mga ito." Tatawa-tawa na sabi ni Mariam."Akel, halika na kumain ka na rin. Sumabay ka na sa amin. Hindi na tatakbo ang isang iyan dahil nakabenda ang katawa
AXECELNakatayp siya sa habang ko habang ako naman ay nakaupo sa paanan ng hospital bed niya. May brace up arm sling ang braso nito dahil sa injury na nakuha niya sa motor. Napapailing nalang ako sa tuwing titignan ko ang sitwasyon niya. Ang kanan binti ay may benda din."Brad? Brad? Anong memories mo sa motor?" Tawang-tawa na tanon ni Esrael kay Alfred."'Yung muntik nang maging, In loving memories of!" Halakhak din ni Alfred nang sagutin niya ang tanong na iyon."Anak ng putcha! Lasing ang motor, brad! Tanga-tanga kasi!" Nang aasar na sabi pa ni Esrael. Lumapit siya kay Top para tignan ang kabuuan sitwasyon nito."Fvck! Get out of my sight!" Singhal ni Top. Asar talo talaga ang lalaking 'to. Hindi nakakasabay minsa sa mga jokes ng iba."Katas ng Ducati 500cc!" Wika ni Alfred. Nasa likuran siya nito ni Top."Really, huh? You came here just to pissed me off? Didn't you?" Salubong na ang mga kilay niya dahil sa pang-aasar ng dalawa niyang kaibigan habang ako ay pangiti-ngiti nalang.
AXECELTwo days later, na discharge din si Top. Ayaw pa sana ng kapatid nitondahil hindonpa siya magaling subalit mapilit at matigas ang ulo ng isa. Kaya walang magawa ang kuya kundi ang i-discharge si Top. Imbes sa bahay nila magpapahinga, ay mas pinili ni Top ang bumalik sa apartment nito since mas malapit raw sa Uni. And speaking of Uni, babalik ng isang semester si Top nahinto ito noong umalis siya papuntang US."E di octoberian ka niyan?" Sabi ko habang nililigpit mga gamit niya."Magdo-drop ako ng isang subject para makasabay ako for the next graduation.""Ayos lang sa 'yo?""As long as nakikita kita sa Uni, at iisang Uni tayo, ayos lang sa akin. Hindi naman ako nagmamadaling makapagtapos. May sariling business na ako, at the same time—"Huminto siya at ngumiti."What?" Kunot noo kong sabi."May pupuntahan tayo mamaya."Ha? Iniiba niya ang usapan."Hoy! Hindi mo tinuloy 'yong sinasabi mo. Ano 'yon?""Wala. Mamaya malalaman mo kung ano 'yon."Hindi na ako sumagot. Tinapos ko na
AXECELKinakabahan ako na hindi ko maintindihan ang aking nararamdaman. Top asking me to be his boyfriend, and I'm still speechless for everything he confess.Since day one? Akala ko ang tinutukoy niyang araw na iyon ay 'yong unang oagkikita namin sa Uni—hindi pala."Hey! Your spacing out. Food is here. Pull yourself together, Axecel. I'm just asking to be your boyfriend, at kahit hindi ka papayag, sa akin ka pa babagsak. Remember that."Napakurap ako sa 'king mga mata. Anong pinagsasabi ng lalaking 'to?Natauhan nalang ako nang humalik si Top sa labi ko. He smirk and set beside me again."Top?""Hmm?""What is different between FWB and BF?"Kaagad niya akong binalingan. Parang hindi niya ata naintindihan ang tanong ko."Naintindihan mo ba ang sinasabi ko?""Hmm..." Baliwala niyang sagot sa akin habang abala sa kinakain."Bakit parang hindi mo naman ako naintindihan?""Let's talk about that later, okay? Kumain ka muna dahil mamaya, ako naman ang kakainin mo."Napaubo ako nang marinig
AXECEL "I'll go ahead. Magpahinga ka diyan, at huwag kang lalabas ng apartment mo, okay?" Usal ko kay Top habang nag-aayos ng bag. "Hmm..." Tipid niyang sagot sa akin. "Alis na ako," paalam ko. Lumapit muna ako sa kama para gawaran siya ng halik sa labi. "Bye! See you later." Nag flying kiss pa ako. Pahabol. "I love you!" Aniya bago ako nakalabas ng unit nito. "Hmm... I love you." Saka ko sinarado ang pinto nang makalabas na. Nagtaxi nalang ako para fresh pa rin pagdating ng Uni. "Salamat po Manong." Nagbigay ako ng bayad, at saka umalis na roon. Malayo pa lang ay nakikita ko na ang kaibigan kong abot tainga ang ngiti. Si Gelo. "Axecel? Kumusta nga pala si Top?" "Ayos naman na siya. Nasa apartment niya ito ngayon, nagpapahinga." "Ganun ba? Mabuti naman. E ang tanong, kumusta naman kayo? May label na ba?" Siningkitan ko ng mata si Gelo dahil hindi niya talaga ako tinantanan ng katatanong tungkol sa label-label na iyan. "Mag boyfriend na kami! Happy?" Saka ko siya nilampas
AXECEL Magtatapos na ang klase, at papasok na naman ang Christmas occasion. Hindi pa ako nakapag-paalam kay Manong na uuwi since iniisip ko rin ang mahal ng plane ticket ngayon. Nakapanumbaba ako habang ang lalim ng iniisip. "May sasabihin ka ba sa akin?" Saglit ay bumalik ang hulog ko nang magsalita si Manong. Sabado ngayon at nakipagkita siya sa akin. "Manong, ano kasi—" "Ah? Uuwi ka ng Mindanao? Iyon ba 'yong sasabihin mo?" Nakangiti niyang sabi sa akin saka inabutan ng kape. "Paano niyo nalaman?" "Ah? Si Top. Or should I say, nobyo mo?" Nanlaki ang mga mata ko sa aking narinig mula sa kanya. "Manong! Ano abi—" "Bal.an ko—kag hindi mo na kailangan magkabalaka kay wala problema sa akon kay baton taka kag isa pa-utod taka." Natahimik ako. Pero mayamaya ay tumayo ako saka lumapit sa kanya. "Manong. Sorry kung hindi ko sinabi sa iyo." "Hmm... Matagal ko nang alam. Sinabi sa akin ni Top." "Ho? Kailan niya sinabi?" "Matagal na, since the day we first met. Natatandaan mo pa
AXECEL Sa buong buhay ko, ngayon lang ako nagkaroon ng mga kaibigan na hindi hinuhusgahan ang pagkatao ko. Aminado akong hindi ako perperkto subalit may mga taong kaya akong tanggapin kung sino man ako ngayon. "Ready na ba ang lahat? Mga bagahe ninyo, okay na ba?" Si Manong Angel. Hindi ko rin lubos maisip na dahil sa mga kaibigan ko na taga-Maynila ay magsasama kami ngayong pasko at bagong taon. "Maraming salamat 'Nong." Wika ko habang tinutulungan nito si Alfred na ayusin ang mga bagahe namin. "Walang anuman. Tinawagan ko na sina Mamang at Papang na uuwi tayo ngayon, at may bisitang kasama." "Magugulat ang mga iyon, panigurado." "Maliban kay Top, itong tatlo ba ay ngayon palang makakapunta ng Mindanao?" Tanong niya habang nakatingin kina Alfred, Mariam, at Sakura. Sunod-sunod akong tumangong nakanguti. "Si Top hindi pa iyan nakapunta sa lugar natin 'Nong. Sa Dabaw siya tumira." "Ganun ba?" napabaling ito kay Top na may kausap sa telepono. "Hindi ko natanong, pero ita
AXECEL"Let's go! Oh? Ingat, dahan-dahan." Masayang pagkakasabi ni Alfred sa amin habang papasok na kami ng eroplano. Nauna sa pila sina Mariam, Sakura, at Gelo. Kasunod ako, si na nakasablay ang dalawang kamay sa magkabila kong balikat. Habang nasa likuran naman ni Top si Alfeed, at ang nasa hulihan ng pila ay si Manong. Sinisigurado niya talaga na walang may maiiwan sa amin.Hindi kami magkakatabi ng upuan, dahil mas naunang nag book si Manong kesa sa Gelo, at Top. Pero dahil ayaw humiwalay itong si Top sa akin, nakipagpalitan ng seat number kay Manong."Dinaig mo pa babae kung dumikit 'tong tisoy na ito sa 'yo, Akel."Napangiwi ako sa sinabi niya, pero mayamaya ay natawa rin."Power ng mga taga-Mindanao iyan Manong." nag peace sign pa ako sa kanya, at pagbaling ko sa aking katabi, nakatingin pala si Top. "Peace!" Saka ako umiwas ng tingin sa kanya."Mabuti naman at hindi ka nhihilo sa byahe o nasusuka?" Tanong ni Top."Hindi naman. Saka sanay na rin akong bumyahe ng eroplano.""Ma