All Chapters of องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน: Chapter 551 - Chapter 560

ฉินซูยิ้มเยาะ “น่าขัน เป็นข้าหรือที่สั่งให้อ๋องหนิงสมคบกับทั่วป๋าชื่อ? ที่วันนี้เขาต้องเป็นเช่นก็เพราะเขาทำตัวเอง!”เผยหยวนต้องการพูดอะไรบางอย่าง ทว่าฉินอู๋ต้าวโบกมือ เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “องค์รัชทายาท ท่านบอกว่าเสียนเฟยสมคบกับขันที มีหลักฐานหรือไม่? หากใส่ความโดยไร้หลักฐาน ข้าน้อยก็สามารถลงโทษท่านสถานหนักโดยมิละเว้นได้นะพ่ะย่ะค่ะ!”ฉินซูกล่าวโดยมิเปลี่ยนสีหน้า “เสด็จพ่อ เมื่อลูกกล้ากล่าวหาเสียนเฟยในท้องพระโรง ย่อมมีหลักฐาน คนร้ายที่ลอบทำร้ายลูกถูกคุมตัวอยู่นอกประตูวัง เสด็จพ่อเรียกตัวมาสอบถามก็จะทราบได้พ่ะย่ะค่ะ”“ใครก็ได้ นำตัวมา!”“รับพระบัญชา!”ฉินอู๋ต้าวนั่งบนบัลลังก์มังกรพร้อมสีหน้ามืดครึ้ม ดวงตาลุกโชนด้วยความโกรธา!วันนี้เขาจะได้เห็นว่าองค์รัชทายาทปั้นเรื่องใส่ความคน หรือคนในวังกล้าสมคบกับขันทีกันแน่!คนอื่น ๆ ก็มีสีหน้าต่างกัน ส่วนใหญ่มีท่าทีเฉยชา เพียงจ้องมองเพื่อความสำราญบันเทิงเท่านั้นถึงแม้เสียนเฟยจะถูกปลด ก็มิได้กระทบต่อผลประโยชน์ของพวกเขานักผ่านไปครู่หนึ่ง คนชุดดำก็ถูกนำตัวมาเมื่อเห็นหน้าคนที่เดินนำหน้ามา ฉินอู๋ต้าวก็ต้องประหลาดใจ!เขากล่าวเสียงเคร่งข

“ทูลฝ่าบาท เมื่อครู่มีนางกำนัลถือป้ายอาญาสิทธิ์ของไทฮองไทเฮาออกจากวังหลัง ว่ากันว่านางกำนัลผู้นั้นมีรูปร่างหน้าตาคล้ายกับเสียนเฟยพ่ะย่ะค่ะ”เมื่อได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของฉินอู๋ต้าวก็ดำมืดราวกับก้นหม้อ!เดิมทีเขาคิดว่าหากเสียนเฟยยอมรับผิดแต่โดยดี ก็จะลงโทษเพียงกักบริเวณในตำหนักอวี้จ้าวเท่านั้นแต่คิดมิถึงว่าอีกฝ่ายจะหนีความผิด ซ้ำยังออกจากวังหลังในเวลาอันสั้น นี่มิเรียกว่าไตร่ตรองไว้ก่อนแล้วจะเรียกว่ากระไร!“หน่วยตรวจตรารับคำสั่ง!”สวีเซี่ยงเฉียนคุกเข่าลงทันทีฉินอู๋ต้าวกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ปิดประตูเมืองทันที ค้นหาเสียนเฟยให้ทั่วเมือง ใครกล้าขัดขวาง จงสังหารเสีย!”“รับพระบัญชา!”สวีเซี่ยงเฉียนรับบัญชาแล้วนำทหารเหล่านั้นออกไป“คิดมิถึงว่าเสียนเฟยจะหนีความผิด”“ใช่แล้ว สมคบกับขันทีทำร้ายองค์รัชทายาท ช่างอาจหาญ!”“พูดเช่นนี้มิถูก หากเสียนเฟยบริสุทธิ์เล่า”“พูดเช่นนี้ผิดแล้ว หากพระนางไม่มีความผิด เหตุใดต้องหลบหนีเล่า!”“ใช่แล้ว เช่นนี้เขาเรียกว่ารับสารภาพโดยปริยาย!”“...”ขุนนางต่างกระซิบกระซาบกันเบา ๆฉินอู๋ต้าวโบกมือพลันตะโกน “ใครก็ได้ นำตัวเกาส่วงและพวกไปประหารเสีย!”

เขาคุกเข่าลง กล่าวกับฉินอู๋ต้าว “เสด็จพ่อ คนทั้งสองนี้มาจากหอดารารักษ์ พวกเขามาเพื่อก่อกวนราชวงศ์ต้าเหยียน เสด็จพ่อทรงอย่าได้หลงกลพวกเขาพ่ะย่ะค่ะ”ฉินหยางเข้าใจทันทีหากโยงเรื่องนี้ไปถึงเป่ยเยี่ยนและหอดารารักษ์ วิกฤตนี้ย่อมคลี่คลายได้!เมื่อคิดได้เช่นนั้น เขาก็รีบพูด “น้องสี่พูดถูก เสด็จพ่อ หอดารารักษ์คือสุนัขรับใช้ของราชสำนักเป่ยเยี่ยน การส่งคนทั้งสองมาก็เพื่อยุแหย่ให้เราแตกแยก พวกเขาจะได้ฉวยโอกาส ขอเสด็จพ่อทรงโปรดไตร่ตรองอย่างรอบคอบ อย่าได้หลงกลคนชั่วพ่ะย่ะค่ะ”“องค์รัชทายาท ท่านช่างต่ำช้า สมคบกับหอดารารักษ์ ท่านกำลังทรยศแคว้น!”“ขอเสด็จพ่อโปรดถอดถอนองค์รัชทายาท จับขังคุก และนำคนของหอดารารักษ์ไปประหารด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”ฉินหยางและฉินหงพูดด้วยความลนลานฉินซูหัวเราะเย็นเยือก “พวกเจ้ามิเห็นโลงศพมิหลั่งน้ำตา ในเมื่อเป็นเช่นนั้น เย่ชางสิง เจ้านำจดหมายที่ติดต่อกับฉินหยางออกมาเสียสิ”เมื่อได้ยินเช่นนั้น ฉินหยางก็หน้าซีด พลันเหงื่อผุดท่วมแผ่นหลังเย่ชางสิงมีสีหน้าลำบากใจ “องค์รัชทายาท จดหมายเหล่านั้นข้าน้อยมิได้นำมา หากกลับไปนำมาคงต้องใช้เวลาสองวันพ่ะย่ะค่ะ”ฉินซูหน้าแหยเย่ชางสิง

“เพื่อวางแผนร้ายต่อองค์รัชทายาท ถึงกับเพิกเฉยต่อชีวิตของผู้ประสบภัยในหลิ่งหนาน หากมิจัดการเรื่องนี้อย่างเด็ดขาด เกรงว่าเหล่าราษฎรในใต้หล้าจะสิ้นศรัทธา ขอฝ่าบาททรงโปรดไตร่ตรองด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”ฉินอู๋ต้าวหายใจเข้าลึก ๆ แล้วตะโกนลั่น “เจ้าลูกทรพี สารเลว ให้กำเนิดพวกสันดานหยาบมิต่างจากหมูหมาเยี่ยงพวกเจ้ามาได้อย่างไรกัน!”“ฟังคำสั่ง! อ๋องซิ่น อ๋องฉีไร้คุณธรรม ถอดตำแหน่งอ๋องนับแต่วันนี้!”“ฉินหยางลดขั้นเป็นอ๋องอันหนาน ออกเดินทางไปยังอำเภออันหนานทันที หากมิได้รับอนุญาตจากตัวข้า ห้ามออกจากอันหนานแม้แต่ก้าวเดียว!”“ฉินหงลดขั้นเป็นอ๋องเป่ยหรง ออกเดินทางไปยังอำเภอเป่ยหรงที่ชายแดนเหนือทันที ห้ามออกจากเป่ยหรงอีกตลอดชีวิต!”“หากทั้งสองขัดขืน ให้ประหารสิ้น!”หลังจากที่ฉินอู๋ต้าวตัดสินโทษ ฉินหยางและฉินหงก็หน้าซีดเมื่อได้สติ ทั้งสองก็คุกเข่าด้วยน้ำตาคลอเบ้า“ลูกขอขอบพระทัยเสด็จพ่อที่เมตตา”“ไป หากยังกล้าทำผิดอีก อย่าหาว่าข้ามิเห็นแก่ความเป็นพ่อลูก!”ฉินหยางและฉินหงเดินจากไปอย่างหมดอาลัยตายอยากฉินอู๋ต้าวมองฉินซู และกล่าว “คนเหล่านี้ยกให้เจ้าจัดการ ข้าเหนื่อยแล้ว ขุนนางทั้งหลาย เลิกประชุม”

ฉินซูหัวเราะเยาะ มิเชื่อแม้แต่น้อยคูมู่พูดด้วยสีหน้าจริงจัง “พูดไปก็แปลก ตอนที่ข้าน้อยเพิ่งเข้าสู่ยุทธภพก็ได้ยินชื่อเสียงอันเกรียงไกรของเจ้าสำนักหอดารารักษ์มาก่อน แต่คิดมิถึงว่านางจะยังดูเยาว์วัยเช่นนี้!”“เจ้าอยู่ในยุทธภพมาอย่างน้อยสามสี่สิบปีแล้วมิใช่หรือไร? เจ้าสำนักหอดารารักษ์คงเปลี่ยนคนไปนานแล้วกระมัง”“หามิได้พ่ะย่ะค่ะ เจ้าสำนักหอดารารักษ์มิเคยเปลี่ยนคนเลย นี่จึงเป็นเหตุผลที่ทำให้ข้าน้อยประหลาดใจเช่นนี้”ฉินซูขมวดคิ้ว “เจ้าต้องการจะบอกว่า ซ่างกวนอวิ๋นซีเป็นเจ้าสำนักหอดารารักษ์ตั้งแต่หลายสิบปีก่อนแล้วกระนั้นรึ?”คูมู่พยักหน้าหนักแน่น “อาจารย์อาของข้าน้อยเคยบอกว่า เขามีสายสัมพันธ์บางอย่างกับเจ้าสำนักหอดารารักษ์ ด้วยสิ่งแทนตัวของเขา ซ่างกวนอวิ๋นซีจึงได้ลงมือช่วยพวกเรากำจัดกระแสลมปราณนั้นออกไปพ่ะย่ะค่ะ”“องค์รัชทายาท อาจารย์อาของข้าน้อยปลีกวิเวกมากว่ายี่สิบปี ตัดขาดจากภายนอก บ่งบอกได้ว่าเขาได้รู้จักกับซ่างกวนอวิ๋นซีก่อนที่จะปลีกวิเวก ดังนั้นอายุของซ่างกวนอวิ๋นซีก็น่าจะแก่กว่าพวกเราพ่ะย่ะค่ะ”เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฉินซูเบิกตากว้าง สีหน้าเหลือเชื่อสุดขีดแก่กว่าคูมู่ แต่รูปลักษณ์