Lahat ng Kabanata ng The Billionaire Stole Me From My Groom: Kabanata 81 - Kabanata 90

Kinabukasan, pinapapunta ni Michael si Mithi sa bahay nila. Bukas na gaganapin ang kasal ni Luis at Analia kaya hindi na siya pumasok sa trabaho sa utos na rin ni Donya Merita.Kasama niya si Kallahan dahil hinahatid siya nito sa sasakyan.“Why do I feel like hindi na kita makikita matapos nito?” he said.“Silly. Uuwi pa rin naman ako mamaya kasi dadalo tayo ng kasal bukas.”But still, hindi nagbago ang expression sa mukha ni Kallahan. Ang random nang pagpapapunta ni Michael kay Mithi sa bahay. Tuloy ay kinakabahan siya.“Kay papa lang ako uuwi. Pero babalik rin naman ako. Promise!”Kallahan sighed. “Fine. But promise me na tatawag ka kada oras.”"Okay po Mister ko." Puno ng lambing na sabi ni Mithi bagay na ikinapula ng pisngi ni Kallahan.Only Mithi can make him react this way.Kallahan snake his hand around her waist and pulled her closer to him nang sa ganoon ay mahaIikan niya ang labi ni Mithi.It's a passionate kiss. Mas lalong pinailalaliman nito ang haIik na pinagsaluhan nilan

“MITHI!” Sigaw ni Shamcey at nagmamadaling pumasok sa loob. Nakita niya si Mithi na nakaupo sa sofa habang ang mga pictures ay nasa harapan at nakakalat pa sa mesa. “Mithi, magpapaliwanag ako. Kasi, noong nakita ko ang mga litratong yan, inakala ko e baka kilala ka ni Kallahan noon pa. Pero naisip ko rin kasi na baka nagkataon lang lahat. Kaya ko pina-photocopy ang mga pictures dahil plinano kong ipakita sayo ang mga pictures na yan pero nagbago ang isip ko ng makita ko kung gaano ka kasaya sa piling niya.” Sunod sunod ang sinabi ni Shamcey, hinihingal. Nag-alala siya ng husto na baka magtampo si Mithi sa kaniya. “Saka kasi, naisip ko na walang halaga ang nakaraan dahil nakikita kong masaya ka ngayon sa piling ni Kallahan kaya hindi ko na lang pinakita. Natatakot akong magcause pa yan ng conflict sa inyo. Ayaw kong makasira ng isang magandang relasyon.” Napahilamos si Mithi sa mukha niya gamit ang kaniyang mga kamay. "Naalala mo pa ba iyong kwento ko sa'yo? Iyong tungkol sa lola ni

“Wife?” narinig ni Mithi ang boses ni Kallahan na tinatawag siya. Tumingin muna siya kay Donya Merita bago balingan ito ng tingin. “Kal?” ngumiti siya at tumayo para salubungin ito. “Bakit hindi mo ‘ko tinawagan?” maririnig ang pagtatampo sa boses niyo. “I’m sorry. Pinatay ko kasi ang phone ko.” Hindi nagbago ang expression sa mukha ni Kallahan. Kanina pa siya hindi mapakali na hindi niya matawagan si Mithi. Agad niya itong niyakap. “I love you so much my wife but please call me or text me kung saan ka magpunta.” Kumuyom ang kamao ni Mithi. Hindi na niya alam kung anong klaseng pagmamahal meron ang asawa niya sa kaniya ngayon. “Kumain ka na?” tanong ni Kallahan nang matapos nilang magyakapan. “Yup. Ikaw?” “Hindi pa. Gusto kong makasabay ka. Hinintay kong makauwi ka kanina e.” “I’m sorry. Dapat pala sabay tayong pumunta dito.” “It’s okay.. Tara na? Uwi na tayo?” Kinuha ni Mithi ang kamay niya na hawak ni Kallahan dahilan kung bakit agad na kumunot ang noo nito.

Nasa bahay sila ni Donya Merita. Kasama nila si Michael na nag-aalala sa anak. Hindi niya ito kayang iwan. Nakiusap siya kanina kay Donya Merita na kung maaari sana ay pwede ba siyang isama. At pumayag ito. Hinihintay niyang magising si Mithi dahil nahimatay ito kanina. May doctor na ring pinapunta si Donya Merita para matignan si Mithi. Nang makita ni Michael na iminulat ni Mithi ang mata niya, agad siyang napatayo. Ngunit luha ang agad niyang nakita na dumaloy sa pisngi ni Mithi matapos siyang makita nito. Tumagilid siya ng higa sa kama at doon na umiyak. “Mikaela, anak…” pagtawag niya. Ngunit hindi siya sinagot ni Mithi. “M-Maiintindihan ko kung habambuhay mo ‘kong kakamuhian dahil sa ginawa ko sa mama mo.” “Dahil ba sa akin papa?” tanong niya. “Dahil ba sa akin kaya hanggang ngayon ay hindi niyo pa rin sinukuan si mama?” Maririnig ang hagolgol sa boses ng ama sa likuran niya. At nasasaktan si Mithi dahil naiintindihan niya kung bakit hindi pinakulong ng papa niya si

Hindi makapasok si Ismael at Damien sa loob dahil sa mga pulis. Maraming humaharang sa kanila na mga bombero at may mga tao pa sa harapan na nagsisiiyakan. Meron ring mga pasyente na nagsisilabasan kasama ng ibang staffs, doctors, nurses at lahat. Sobrang crowded ng lugar kaya hindi sila makasingit sa unahan. Napatingin si Ismael sa gilid at nakita niya si Michael na nakatingin sa hospital na nasusunog habang may luha sa mga mata. Tumingin rin siya sa itaas at kumunot ang noo niya. Bigla niyang naalala na ang parte kung saan may apoy ay mukhang galing sa kwarto ng ina ni Mithi. “Why Dame?” tanong ni Ismael nang mapansin ang reaction ng kaibigan. “Parang sa kwarto yan kung saan nakaconfine ang mama ni Mithi.” Aniya “Huh? Sigurado ka ba?” “Oo. Pero bakit may sunog bigla sa kwarto niya?” takang tanong niya. Dahil agad nakaresponde ang mga bombero no’ng magsimula ang sunog, hindi na kumalat ng husto ang sunog sa buong hospital. Ganoon pa man, may damage pa rin itong naiwan lalo na s