Last update natin today. Thank you for reading everyone. Bukas po ulit.
“Wife?” tawag ni Kallahan dahil nakatitig na lang sa kaniya si Mithi. “Is there something wrong?” he asked. “Wala. Ready ka na?” sabi ni Mithi at kinuha ang bag niya. Kinagat niya ang mariin ang labi para lang pigilan ang sarili na huwag umiyak. “Yeah.” Lumapit si Kallahan sa kaniya at pinagsiklop ang kamay nilang dalawa. Bumaba sila at naabutan pa nila si Donya Merita na nakatitig sa kanilang dalawa. “Let’s go.” Sabi nito at naunang lumabas. Sumunod si Kallahan at Mithi. Ramdam niyang pinipisil ni Kallahan ang kamay niya and she just smiled, na para bang ayos lang ang lahat kahit na hindi. Pagdating nila ng simbahan, mainit silang tinanggap ng mga tao lalo na’t isa silang pamilyang Siao. “Madam,” sinalubong sila ni Chairman Yeon. “Chairman,” mahinang sabi ni Donya Merita, habang silang dalawa ni Kallahan na nasa likuran ay bahagyang yumuko. “Masaya ako at dumalo kayo sa kasal ng apo ko.” “Hindi na rin kami makapaghintay na makitang kinasal na si Luis sa babaeng pin
Nasa bahay sila ni Donya Merita. Kasama nila si Michael na nag-aalala sa anak. Hindi niya ito kayang iwan. Nakiusap siya kanina kay Donya Merita na kung maaari sana ay pwede ba siyang isama. At pumayag ito. Hinihintay niyang magising si Mithi dahil nahimatay ito kanina. May doctor na ring pinapunta si Donya Merita para matignan si Mithi. Nang makita ni Michael na iminulat ni Mithi ang mata niya, agad siyang napatayo. Ngunit luha ang agad niyang nakita na dumaloy sa pisngi ni Mithi matapos siyang makita nito. Tumagilid siya ng higa sa kama at doon na umiyak. “Mikaela, anak…” pagtawag niya. Ngunit hindi siya sinagot ni Mithi. “M-Maiintindihan ko kung habambuhay mo ‘kong kakamuhian dahil sa ginawa ko sa mama mo.” “Dahil ba sa akin papa?” tanong niya. “Dahil ba sa akin kaya hanggang ngayon ay hindi niyo pa rin sinukuan si mama?” Maririnig ang hagolgol sa boses ng ama sa likuran niya. At nasasaktan si Mithi dahil naiintindihan niya kung bakit hindi pinakulong ng papa niya si
Tumulo ang luha sa mga mata ni Mithi. Susunod na sana siya sa asawa niya at papa nang pigilan siya ni Donya Merita.“Nagdurugo ka.” Sabi nito.Nanlaki ang mata niya at napatingin sa binti niya. Napasinghap siya at agad na kinabahan ng makita ang dugo.“L-La…” tawag niya habang ang isipan niya ay nagtataka na kung bakit siya dinugo.“DOC!” Sigaw ni Donya Merita sa doctor na siyang tumingin kanina kay Mithi.Dumating ang isang doctora na may katandaan na at lumapit sa kanila.“Dalhin natin siya sa kwarto.” Sabi nito kaya agad na tumalima ang mga bodyguards at agad nilang binuhat si Mithi para iakyat papunta sa loob ng kwarto.“La,” umiiyak na sabi ni Mithi kay Donya Merita. Sobra siyang kinakabahan. “Anong nangyayari? Paano si mama? Kailangan ko siyang puntahan.” Sunod sunod na sabi nito.“Kumalma ka hija kung ayaw mong malaglag ang anak mo sayo.”Natigilan si Mithi sa sinabi ng doctor. “A-Anak?” hindi makapaniwalang tanong niya.Hiniga siya ng guards sa kama.“Nang tignan kita kanina, a
Hindi makapasok si Ismael at Damien sa loob dahil sa mga pulis. Maraming humaharang sa kanila na mga bombero at may mga tao pa sa harapan na nagsisiiyakan. Meron ring mga pasyente na nagsisilabasan kasama ng ibang staffs, doctors, nurses at lahat. Sobrang crowded ng lugar kaya hindi sila makasingit sa unahan. Napatingin si Ismael sa gilid at nakita niya si Michael na nakatingin sa hospital na nasusunog habang may luha sa mga mata. Tumingin rin siya sa itaas at kumunot ang noo niya. Bigla niyang naalala na ang parte kung saan may apoy ay mukhang galing sa kwarto ng ina ni Mithi. “Why Dame?” tanong ni Ismael nang mapansin ang reaction ng kaibigan. “Parang sa kwarto yan kung saan nakaconfine ang mama ni Mithi.” Aniya “Huh? Sigurado ka ba?” “Oo. Pero bakit may sunog bigla sa kwarto niya?” takang tanong niya. Dahil agad nakaresponde ang mga bombero no’ng magsimula ang sunog, hindi na kumalat ng husto ang sunog sa buong hospital. Ganoon pa man, may damage pa rin itong naiwan lalo na s
NAGISING SI KALLAHAN, at tumambad sa kaniya ang balitang wala na si Angel. Labis ang gulat at pagkabigla niya sa sinabi ni Ismael.“N-No! Paano niya makikita ang ganti ko? Dapat siyang gumising!” Naghihestirikal na rin siya.At habang sinasabi niya yun, hindi man lang niya namalayan na tumulo ang luha sa mata niya.Galit na tumayo si Kelleon at sinuntok siya kaya napasigaw si Gela.“KELELON!” Saway ni Damien at Milandro.“I admit wala akong alam sa buhay mo. But I knew your wife and she’s the best. Akala ko pa naman Kallahan matalino kang tao but you disappoint me! Ang tanga mo!” Galit na galit ito.“Anong sabi mo?” galit na tanong ni Kallahan sa kaniya.“Bakit mo pinakasalan si Mithi? Because she reminded you of her mom?”“You don’t know anything!” puno ng gigil na sabi ni Kallahan.“Hindi nga. But I know for sure na ang b0b0 mong tang.ina ka! This is your house pero may Mithi bang dumating?”Nanlaki ang mata ni Kallahan at napatayo. “Where’s Mithi?” tanong niya.“Hindi namin alam, Ka
Lumapit si Donya Merita kay Mithi habang si Michael naman ay agad na inasikaso ang dala niyang pagkain.“Kumakain ka ba ng tama?”“Opo la.”“Mabuti naman.” Umupo si Donya Merita sa tabi niya. “Simula ngayon, ang isipin mo nalang ay ang kapakanan mo at ng baby ah?”“Opo. At salamat po pala. Nasabi ni papa na binayaran mo raw lahat ng bills ko dito. Nakakahiya po.”“Naku hija. Bakit ka mahihiya dahil responsibilidad na rin kita. Hindi mo kailangan mag-alala kasi kahit pa siguro mamatay ako, mabubuhay kayo ng anak mo. Nakasuporta ako sa inyo.”Lumabi si Mithi. “Huwag niyo pong sabihin yan, la. Ayoko naman may mangyaring masama sa inyo.”Napatitig si Donya Merita sa kaniya. Marahan niyang hinagod ang buhok ni Mithi.“Hay naku! Kung nalaman ko lang noon na may isang kagaya mo, inuwi ko na sana si Kallahan sa Pinas ng sayo na siya umibig kaagad.”Nagbaba ng tingin si Mithi. Nagluluksa pa rin sila sa sinapit ng mama niya. Sinusubukan niya lang maging malakas dahil sa baby.Malaking factor rin
Sunod sunod na tinapon ni Kallahan ang mga gamit niya na nasa loob ng study room. Napapikit ang mga katulong dahil sa gulat. Kahit si Shy ay napapikit rin ngunit piniling panatilihin na kumalma. “MGA WALANG SILBI!”Sigaw ni Kallahan sa mga taong nasa harapan at iyon ang naabutan ni Donya Merita. Nasa sala pa lang siya pero rinig na rinig na niya ang mga pagmumura ng apo niya sa itaas.Nagmamadali siyang umakyat sa itaas. At nakita niya si Kallahan na pinapagalitan ang mga taong inutusan niya para hanapin si Mithi.Of course, wala silang mahahanap dahil sinisigurado niyang hindi matutunton ng mga tauhan ni Kallahan kung saan nagpunta si Mithi. Hindi nga nito alam na nasa hospital pa ito at nagpapahinga dahil nagdadalang tao.Tumingin siya sa ginawa ng apo niya at doon niya napagtanto na tama lang na hindi niya sabihin ang tungkol sa dinadala ni Mithi.“What are you doing here?” galit na tanong ni Kallahan kay Donya Merita.“I’m here to watch how miserable you are.”Tinignan siya ng ma
Matapos ang isang linggo, maayos na si Mithi at nakakalakad na siya. Handa na rin siyang umalis kasama ng papa niya.“La, salamat po sa lahat ng tulong niyo.” Sabi ni Mithi.“Walang anuman.” Sagot ni Donya Merita na may ngiti sa labi.Yumakap si Mithi sa kaniya bago siya sumama kay Connor na siyang maghahatid sa kanila ng papa niya sa pupuntahan nila.Si Donya Merita naman ay nagpahatid sa driver niya papuntang airport. Tumingin siya sa likuran at may nakita siyang dalawang tao na nakaupo sa backseat na agad nagbigay galang sa kaniya.“Magandang araw po Madam,” sabi nito.Tumango lang siya at umupo na katabi ng driver.Inabot sila ng isang oras bago nakaabot ng airport. Pagpunta nila doon, agad niyang hinarap ang dalawang kasama niya na siyang nakasakay sa backseat kanina. Agad niyang inabot ang dalawang passport na hawak niya.“Salamat sa inyo.” Sabi niya.“Salamat rin po Madam,” saad ng dalawa at umalis na.Umupo si Donya Merita habang nakatanaw sa dalawang tao na sasakay ng eroplano