All Chapters of I'm His Broken Ex-Wife: Chapter 1 - Chapter 9

I am Shane Mysti Roquel. Twenty- two years old. I'm a half british and half filipino. 'Yung Mom ko ang British at 'yung Dad ko naman ang Filipino.Gusto ko lang ikwento sa inyo ang nangyari sa buhay ko. Though, masakit 'man at masaklap pero wala naman akong magagawa. Ang naka- tadhanang mangyari ay mangyayari kahit na iwasan ko man.Kung pwede nga lang ibalik ang nakaraan kung saan walang problema baka matagal ko ng ginawa at baka hindi ganito masalimuot ang buhay ko ngayon.Sa buong buhay ko naging masaya ako nung mga panahong kasama ko pa ang pamilya ko at ang mga kaibigan ko. Halos hindi ko na nga matandaan kung kailan 'ang huli na naging masaya ako. Until trials and disaster came into our life.I was once a very happy girl, pero hindi na ngayon. When I lost my Mom and Dad my life changed. Then it continues, when all my friends are gone. I thought I could count on them when I'm down but the truth is I can't and I couldn't.Mom died when I was thirteen years old dahil sa panganganak

Shane Mysti Roque (POV)"Are you happy, Wife?"Naiiyak ako. Ginawa niya talaga 'to para sa akin. After two months of being together ngayon lang siya nag-effort para makasama ako.He made a dinner date na siya mismo ang nag set up. May balloons na may pictures naming dalawa, tapos nagpe- play 'yung favorite song namin na MINAMAHAL by: Sarah Geronimo."Gina.. Sniff... Ginawa .. Sniff.. mo talaga to.... Sniff…" umiiyak na sabi ko sa kanya. He then hugged me. "Shhh! Don't cry. I want you to be happy. Please smile, wife." Pagsusumamo niya na lalong nagpa-iyam sa akin. It's been 8 weeks since we've been together."I love you, Zeke. Thank you for everything.""Misty, gising ka na ba?""Girl, nandito kami. Ano ba nang yayari sa'yo?"Minulat ko ang mga mata ko at nabungaran ko sila Estella, Shaira at Carla na naka-upo sa gilid ng kama ko."Anong nangyari?" takhang tanong ko. Agad ko ding pahid sa mga luha sa mata ko. Bakit ako umiiyak? Why? Dahil ba sa panaginip ko? Nagpa- flash back na nam

Shane Mysti Roquel (POV)♪ Even if the stars and moon collide,I never want you back into my life,You can take your words and all your lies,Ooh ooh ooh... I really don't careOoh ooh ooh... I really don't care ♪Nagising ako dahil sa tunog ng alarm ko. Pinatay ko naman agad ito at sabay na umunat habang naghihikab. Tapos na din ang 1 week leave ko na wala man lang akong napala bukod sa pamamalagi rito sa apartment ko. Sumaya nga ako kasama ang mga bugok na kaibigan ko ng isang linggo pero panandalian lang naman.Tumayo na ako mula sa kama at nagsimulang mag asikaso para pumasok sa trabaho.Masaya nga pero hindi naman pang habang buhay. Sabagay, lahat naman ng kasayahan may hangganan at may kaakibat na pighati at kalungkutan.Ang hirap pala talagang mag move on. Lalo na kung ang kakalimutan mo ay ang taong bumuo ng buhay mo, ang nagbibigay saya sayo at ang tao na hanggang ngayon ay mahal mo.Dahil sa mga isipin kong iyon ay hindi ko na namalayang tumutulo na pala ang mga luha sa mata

Shane Mysti Roquel (POV)"Long time no talk, Misis Harmes," rinig kong bati niya atsaka siya humarap sa akin.Sobrang nagulat ako. At pakiramdam ko ay nanlalamig ang buong katawan ko. Para bang may hinugot na punyal sa dibdib ko at isinaksak ito muli. Hindi ako nakakibo. Ramdam ko takot ng dahil lang sa mga salitang sinabi niya.Titig na titig ito sa akin. Napalunok ako. Sino ka ba Sabrina Mae Cassue? Gusto ko 'yon itanong sa kaniya ngunit wala akong lakas ng loob upang tanungin siya."I-I'm so-sorry, M-ma'am but I-I'm not Misis Ha-Harmes," utal na sabi ko. Ramdam ko ang panginginig ng mga kamay ko. Hindi ko alam pero sobrang na tetense ako.Napayuko naman ako ng biglang tumaas ang kilay niya sa gawi ko. Totoo nga, may impact pa din talaga sa akin at sa buong pag sistema ko si Zeke. My one and only ex-husband. Akala ko, naka move on na ako, akala ko ok na ako at akala ko lang pala ang lahat ng iyon."Okay, Sasa. Congrats again on your wedding. I'm sorry if I can't attend. I'm kind of b

Shane Mysti Roquel (POV)"Careful, my Baby, baka madapa ka.""A-hi-hi-hi, habulin mo ako, Mommy. Ahihihi.""No... No, stop Baby! No!""Good bye, Mommy.""No!"Napabalikwas ako ng bangon mula sa kama. What was that dream? Pawis na pawis at hinihingal ako na para bang galing ako sa pagtakbo. Hindi ko alam kung anong klaseng panaginip iyon pero pakiramdam ko ay binangungot ako.Ipinilig ko ang ulo ko at mariing pumikit upang pakalmahin ang sarili ko. It's just a nightmare. Pilit na tinatatak ko sa isip ko.Hanggang sa hindi ko na namalayang umiiyak na naman pala ako. Kahit anong gawin ko hindi ko magawang takasan ang mga ala-ala sa nakaraan ko. Bakit ba masakit pa rin? Ang tanga ko kase. Napaka tanga ko. Kung hindi sana ako nag paka gaga edi sana, masaya ako ngayon kahit paano."I'm tired…," humihikbi na usal ko.Muli akong humiga sa kama ko at sinubsob ang mukha ko sa unan. Bakit ba patuloy akong ginugulo ng nakaraan ko? Bakit ba hindi ito nag sasawang saktan ako araw-araw? Samantalang a