Lahat ng Kabanata ng OFW Wife of a Billionaire: Kabanata 311 - Kabanata 320

Tinignan ko siya nang seryoso. “Ethan, hindi naman porke’t nagdadala ka ng bulaklak at pagkain, magbabago na lahat. Wag mo kong daan-daanin sa suhol mo. Sinasabi ko sayo ngayon pa lang na hindi ako madadaan sa kahit na anong suhol.”Kinabukasan, dumating ulit si Ethan, pero this time may dala siyang mas espesyal na regalo isang maliit na gold bracelet na may nakakabit na maliit na heart charm. Hindi ko maiwasang mamangha dahil alam niyang mahilig ako sa simpleng accessories.“Kayline,” sabi niya, sabay abot ng bracelet, “I know this might not mean much, but I wanted to give you something special.”“Ethan, ang sabi ko, hindi  ko kailangan ng mga regalo” sagot ko habang tinitingnan ang bracelet na hawak niya. “Alam kong nag-effort ka, pero hindi naman dito nabubuo ang tiwala.”Tumango siya at ngumiti “Alam ko, Kayline. Nakita ko kasi yan at naalala ko nung bata tayo, yung

KAYLINE POVDahil linggo ngayon naisipan kong dumiretso sa mall pagkatapos kong magsimba, habang naglalakad ako sa hallway at plano ko sanang mag enjoy at mag relax sa isang buong linggong stress sa trabaho. Tuwang tuwa pa akong namimili ng bagong bag na irereward ko sa sarili ko. Pero sa isang iglap, nagbago ang ihip ng hangin nang mapansin kong paparating sina Sofia at ang mommy ni Ethan. Kitang-kita ko sa mukha nilang dalawa ang galit at pagka-dismaya. Pagdating nila sa harapan ko, agad akong sinalubong ng mga titig na tila mga patalim.“look who's here Mommy,” sabi ni Sofia nang huminto sila sa harapan ko ng may ngisi sa kanyang mukha. “ang babaeng walang kahihiyan. Parang alam mo yun tita, kapit tuko kay Ethan.” biglang baling ng tingin niya sakin.Nilingon ko siya ng malamig, ngunit pinilit ko pa ring maging kalmado. “Sofia, wala akong pakialam sa iyo. Wala na kaming relasyon ni Ethan. Kaya please, huwag kang gumawa ng eksena dito ”Tumawa siya sa akin, at napansin kong umiikot

Habang papalayo kami ni Ethan, narinig ko pa rin ang galit na galit na boses ni Sofia sa likuran namin. “Huwag kang masyadong kampante, Kayline!” sigaw niya, halos hindi na alintana ang mga taong nakatingin sa kanya sa mall. “Hindi mo alam kung ano ang kaya kong gawin. Huwag mong isipin na tapos na tayo. Mas lalo kitang pahihirapan hanggang tuluyan kang mawala sa buhay ni Ethan!” Ramdam ko ang init sa katawan ko dahil sa sinabi niya, pero bago pa ako makasagot, marahan akong hinila ni Ethan palayo. “Hayaan mo na siya, Kayline,” malumanay na sabi ni Ethan sa akin. “Huwag mo nang patulan. Mas mabuting iwasan na lang natin ang drama niya. Nahihibang na yang si Sofia. Nakita mo naman kung anong ngyari nung pinatulan natin siya. Para tayong nakikipagtalo sa batang inagawan ng kendi” pagkasabi niya ay bigla siyang kumindat Tumingin ako kay Ethan, at sa sandaling iyon, nakita ko ang seryoso at determinadong ekspresyon niya. Alam kong pagod na rin siya sa sitwasyon, pero ngayon, buo ang

Nag-uumapaw ang damdamin ko, at sa totoo lang, hindi ko alam kung anong nararamdaman ko. Tumingin ako kay Ethan, na ngayon ay dahan-dahan nang lumuluhod sa harap ko, hawak ang isang maliit na kahon na may nakabukas na singsing. Ang gulo ng isip ko hindi ko inaasahang mangyayari ito. Sa paligid namin, tahimik na nagmamasid ang pamilya ko at mga kaibigan, bawat isa sa kanila ay nakangiti, at parang may lihim na kilig na pinipigilang sumabog. Nagulat din ako na nandun na din sila Lander at Kim na halos kakadating dating lang. “Kayline,” ang mahinang sabi ni Ethan, ang mga mata niya ay nakatingin ng diretso sa akin, puno ng emosyon at pagmamahal. “Noong una kasal natin , alam kong malaki ang naging kasalanan ko sayo. Naging bulag, bingi at pipi ako noon dahil sa mga maling impormasyon na nakarating sakin. Kaya bago ang lahat gusto kong humingi ng tawad sayo. Akala ko okay na tayo ng mag live in tayo matapos ang reconcillation sa pagitan nating dalawa . Pero habang t

Napatango ako, damang-dama ang bawat salita niya. “Opo, Tita Amara, Tito Lance. Nangangako ako. Hinding-hindi ko na sasaktan si Kayline. Ang tanging gusto ko ay ang alagaan siya at mahalin habang-buhay. At maliwanag din po na hindi kami titira sa bahay ni Mommy at kahit anong mangyari ay susuportahan ko siya” Ramdam ko ang pangingilid ng luha sa mga mata ko, pero pinigilan ko ito. Hindi ko maaaring ipakita ang kahinaan ko sa sandaling ito—kailangan nilang makita kung gaano kaseryoso ang intensyon ko. Tumango na rin si Tito Lance. “Okay Sige, kung ganun Ethan. May basbas mo na kami. Pero tandaan mo, nag iisang babaeng anak namin si Kayline. Huwag mong kalimutan ang pinangako mo ngayon.” Halos mapatalon ako sa tuwa, ngunit pinigilan ko ang sarili kong maging sobrang emosyonal. Tumayo ako at inabot ang kamay ni Tito Lance, matatag na tinanggap ang pahintulot nila. “Salamat po. Maraming, maraming salamat. Hindi ko sasayangin ang tiwalang binigay niyo sa akin." sagot ko sa kanila ng may