All Chapters of บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน: Chapter 81 - Chapter 90

ตัวอัญมณีหลักคือ 10 กะรัต โดยรอบ ๆ มีพลอยมากกว่าหนึ่งกะรัตที่ขับให้เด่นเป็นคอลเลกชันที่ควรค่าแก่การสะสมเวินหนี่หันกลับไปมองและเห็นลู่ม่านเซิงมองมาที่เธอพอดี โดยที่มุมปากยกขึ้น ดวงตาแฝงไปด้วยการยั่วยุ สมแล้วที่เธอจะโอ้อวดตั้งแต่เวินหนี่เข้ามาในตระกูลเย่ เย่ซูเฟินไม่เคยซื้ออะไรให้เธอเลยสุดท้ายเย่ซูเฟินชนะการประมูลด้วยการเสนอราคาร้อยห้าสิบล้าน โดยที่ไม่ได้รู้สึกเสียดายเลยสักนิดเดียวอัญมณีถูกนำมาข้างหน้าลู่ม่านเซิง ผู้คนมากมายจ้องมองมา ซึ่งทำให้ลู่ม่านเซิงได้หน้า เธอมีสีหน้าพึงพอใจมาก “สวยมากเลยค่ะ คุณป้ามีสายตาที่เฉียบแหลมจริง ๆ”ดวงตาของเย่ซูเฟินเต็มไปด้วยความรักใคร่ “ขอแค่เธอชอบ มันก็คุ้มค่า”ลู่ม่านเซิงถือมันไว้ในมือ ผู้คนรอบตัวข้างรู้สึกอิจฉาอย่างมาก จนอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ลู่ม่านเซิงเป็นที่รักของคุณผู้หญิงใหญ่ตระกูลเย่จริง ๆ เย่ซูเฟินชื่นชอบเธอปานลูกสาว”“ลูกสาวอะไรกัน เย่ซูเฟินปฏิบัติต่อเธอราวกับเป็นลูกสะใภ้ชัด ๆ”“แต่ประธานเย่บอกว่าเขาแต่งงานแล้วไม่ใช่เหรอ? เธอจะเป็นลูกสะใภ้ของเย่ซูเฟินได้ยังไง”“ประธานเย่ไม่ได้เปิดเผยนี่นาว่าภรรยาของเขาคือใคร คุณผู้หญิงใหญ่ตระกูลเ

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกมา เวินหนี่ก็ตกตะลึงทันที เวินหนี่รู้สึกราวกับมีลมพัดขึ้นมาจากฝ่าเท้าทำให้หนาวสั่นไปทั้งร่างกายและสูญเสียความมีชีวิตชีวาไปทันทีคุณอากำลังพูดเรื่องอะไรกัน?เย่หนานโจวแต่งงานกับเธอเพื่อหุ้นของคุณปู่อย่างนั้นเหรอ?ดวงตาของเวินหนี่หม่นหมอง เธอหันกลับไปมองภาพด้านในผ่านช่องประตูแล้วเห็นเพียงเย่จื่อยืนอยู่ตรงนั้นด้วยความโกรธ ส่วนเย่หนานโจวกำลังนั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟา แววตาของเขาไร้คลื่นอารมณ์ใด ๆ“ครับ” เขาตอบเสียงเรียบใบหน้าของเวินหนี่ซีดลง มีเพียงร่องรอยของความตกใจในดวงตาของเธอไม่แปลกใจเลยที่เขาแต่งงานกับเธอ ที่แท้มันก็มีเงื่อนไขแนบมาด้วยนี่เองและไม่แปลกใจเลยที่คืนวันแต่งงานเขาบอกกับเธอว่าเขาจะไม่มีความสัมพันธ์ใด ๆ กับเธอและย้ำเตือนให้เธอรู้ถึงสถานะของตัวเองที่แท้เธอก็เป็นเพียงหมากต่อรองของเขามาตั้งแต่ต้นเมื่อได้รับสิ่งที่ต้องการแล้วก็ค่อยปล่อยเธอไป แบบนั้นถึงได้มีสัญญาสามปีขึ้นมานี่เองเย่จื่อกล่าว “ฉันว่าแล้วว่าแกไม่ใช่คนที่จะยอมคนง่าย ๆ แต่สิ่งนี้มันยุติธรรมสำหรับเวินหนี่เหรอ? แกกำลังทำร้ายเธออยู่นะ”ดวงตาของเย่หนานโจวหม่นหมอง ริมฝีปากบางขอ

ปลายสายลังเลเล็กน้อยก่อนตอบว่า “มีคนเห็นคุณเวินอยู่ที่สำนักงาน แต่ไม่มีใครเฝ้าอยู่ที่นั่นตลอดเวลาก็ไม่แน่ใจว่าเธออยู่ที่นั่นตลอดหรือเปล่า”นี่เป็นปริศนา เขาเคยถามเวินหนี่ด้วยความสงสัยมาก่อน ในความทรงจำของเขาเวินหนี่รักษาความสัมพันธ์กับเขาอย่างมีระเบียบแบบแผนมาโดยตลอด ไม่เคยทำอะไรผิดพลาด ดังนั้นเขาจึงไม่เคยมีข้อสงสัยมากนักเมื่อคิดย้อนกลับไป เวินหนี่ดูเหมือนจะมีท่าทีลุกลี้ลุกลนในตอนนั้น ผู้หญิงที่สามารถเข้าถึงเขาได้ก็มีเพียงเธอเท่านั้น แต่เขามั่นใจว่าคนที่ทำเรื่องนี้ไม่ใช่ลู่ม่านเซิงเย่หนานโจววางสายโทรศัพท์ ปิดคอมพิวเตอร์ แล้วเดินออกจากห้องทำงานเย่หนานโจวเดินเข้าไปในห้องนอน พบว่าไฟยังเปิดอยู่แต่เวินหนี่กลับไม่อยู่ในห้อง โทรศัพท์ของเธอวางอยู่บนเตียง เขามองหาเธอรอบ ๆ แต่ไม่พบ จึงถามคนรับใช้ว่า “คุณผู้หญิงอยู่ไหน?”คนรับใช้ตอบว่า “เมื่อครู่ยังเห็นคุณผู้หญิงลงไปข้างล่างอยู่เลยค่ะ”เมื่อหาตัวเวินหนี่ในบ้านไม่เจอ และเธอก็ไม่ได้เอาโทรศัพท์ไปด้วย ทำให้เย่หนานโจวรู้สึกกังวล เขารีบโทรศัพท์ออกไป “เวินหนี่หายตัวไป รีบหาตัวเธอให้เจอเร็ว!”…เวินหนี่ลืมตาตื่นขึ้นมา หัวยังรู้สึกมึนงง

เธอไม่ควรหวังอะไรอีกแต่ควรทำให้ความสัมพันธ์ของพวกเขากลับไปที่จุดเริ่มต้น นั่นคือสิ่งที่เธอควรทำเย่หนานโจวรู้สึกว่าเรื่องทั้งหมดดูปกติแต่ก็ไม่ปกติในเวลาเดียวกัน เมื่อมองใบหน้าซีดเซียวของเธอ เขาก็ไม่สามารถถามอะไรได้มากนักจึงพูดว่า “คราวหน้าอย่าดื้อวิ่งออกไปคนเดียวแบบนี้ อย่างน้อยต้องพกโทรศัพท์และมีคนไปด้วย จะได้ตามหาเธอได้ทันที”เวินหนี่ฝืนยิ้ม เขายังจะแสร้งทำเป็นห่วงอะไรอีกล่ะ เธอคิดในใจทำเป็นห่วงใยเธอ เพื่อชดเชยความรู้สึกผิดที่มีต่อเธองั้นหรือ? เธอควรจะร่วมแสดงไปกับเขาด้วยไหม?“รู้แล้วล่ะค่ะ ฉันจะทำตามที่คุณบอก” เวินหนี่ตอบอย่างเชื่อฟังเย่หนานโจวลากเก้าอี้มานั่งตรงข้ามเธอ ดวงตาลึกซึ้งของเขามองสำรวจเธอหลายครั้ง เพื่อให้แน่ใจว่าเธอไม่มีปัญหาอื่นอีกก่อนที่ชายหนุ่มจะถามขึ้นอีกครั้ง “เวินหนี่ ยังจำเรื่องคืนนั้นได้ไหม?”เวินหนี่ไม่แน่ใจ “คืนไหนเหรอคะ?”“คืนที่ฉันไปงานเลี้ยงและเมา”แม้เสียงของเย่หนานโจวจะเรียบเฉย แต่ก็ทำให้เวินหนี่รู้สึกตึงเครียดขึ้นมา เธอจ้องมองเย่หนานโจวอย่างไม่แน่ใจ ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาหรือว่าเขารู้เรื่องอะไรบางอย่างแล้ว?หรือว่าเขามาถามห

เวินหนี่จำได้ว่าลู่ม่านเซิงร้องไห้และวิ่งออกไปในวันนั้น แต่คราวนี้กลับมายิ้มให้เธอได้อีกครั้งลู่ม่านเซิงมาที่บริษัทและยังยิ้มออกมาได้ แสดงว่าต้องมีเรื่องที่ทำให้เธอมีความสุขแน่ ๆ เวินหนี่ไม่อยากเสี่ยงทำให้ตัวเองเสียหน้า จึงเลือกที่จะไม่สนใจเธอลู่ม่านเซิงไม่โกรธแต่ยิ้มออกมาแทน ขณะที่เวินหนี่กำลังจะเข้าไปในลิฟต์ ลู่ม่านเซิงก็พูดว่า “เวินหนี่ ฉันรู้ว่าอีกไม่นานเธอก็จะไม่ใช่คุณผู้หญิงแล้ว ขอให้เธอมีช่วงเวลาที่ดีไปอีกไม่กี่วันก็ไม่มีอะไรเสียหายหรอก ยังไงสุดท้ายเย่หนานโจวก็จะทิ้งเธออยู่ดี”เมื่อประตูลิฟต์ปิดลงพร้อมด้วยการที่เวินหนี่เห็นรอยยิ้มแห่งชัยชนะของลู่ม่านเซิง ราวกับเธอรู้อยู่แล้วว่าเวินหนี่จะกลายเป็นเหยื่อของการแต่งงานเวินหนี่มีสีหน้าไม่สู้ดี กำหมัดแน่นแล้วมองไปที่ท้องของตัวเองโดยไม่รู้ตัว เมื่อคิดถึงลูกในท้อง เธอก็ยังคงต้องมีความหวังเมื่อเดินไปที่สำนักงาน ทุกคนกำลังทำงานอยู่ เธอไม่ได้กลับไปที่โต๊ะทำงานของตัวเอง แต่ตรงไปที่ห้องทำงานของเย่หนานโจวทันทีเย่หนานโจวกำลังประชุมทางโทรศัพท์ เมื่อเห็นเวินหนี่เข้ามาเขาจึงหยุดประชุมชั่วคราว “มีอะไรหรือเปล่า?”เวินหนี่พูดตรง ๆ “ฉันมี