Share
บทที่ 90
Related chapter
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 91
ท่าทางของเธอทำให้เย่หนานโจวขมวดคิ้วแน่น เขาชักมือกลับและถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ฉันน่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ?”เวินหนี่มองเขาแต่ไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้ เธอรู้สึกต่อต้านเขา ทำให้เย่หนานโจวรู้สึกหงุดหงิดจนแสดงสีหน้าเย็นชาออกมา “ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็ออกไปเถอะ”เวินหนี่ใช้เวลาสักพักเพื่อสงบสติอารมณ์จากเหตุการณ์เมื่อครู่ หลังจากมีลูกเธอรู้สึกว่าทุกอย่างเปลี่ยนไป เธอจะไม่อนุญาตให้เขาทำร้ายลูกของเธอกับเขาได้เวินหนี่ลุกขึ้น ถอยหลังไปสองสามก้าว แล้วพูดกับเย่หนานโจวด้วยความเคารพ “เรื่องที่คุณมอบหมาย ฉันจะจัดการให้เรียบร้อยค่ะ คุณเย่วางใจได้!”พูดจบ เธอก็หันหลังเดินออกจากห้องทำงานไปทันทีคำพูดของเธอทำให้เย่หนานโจวไม่พอใจอย่างมาก ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกขัดใจไม่นานเผยชิงก็เข้ามาเตือน “คุณเย่ การประชุมยังดำเนินอยู่...”“ไสหัวไป!” เย่หนานโจวตะโกนออกไป…เมื่อเวินหนี่เดินออกมาแข้งขาของเธออ่อนจนแทบทรุด เธอรู้ว่าไม่สามารถทำอะไรตามอารมณ์ได้ เพราะหากพลาดแม้แต่ก้าวเดียว เธออาจจะตกลงไปในห้วงลึกของความทุกข์ทรมานเธอต้องมีสติและไม่สามารถบอกเย่หนานโจวได้ว่าเธอกำลังตั้งครรภ์ คำเตือนของเขาไม่ใช่ไม่มีมูล ในวันแ
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 92
“โจวเสี่ยวหลินค่ะ”เด็กสาวที่ชื่อโจวเสี่ยวหลินมีผมยาว หน้าตาอ่อนหวานและบอบบาง เธอดูผอมและขี้อาย รูปร่างคล้ายกับเวินหนี่ แต่หน้าตาคล้ายลู่ม่านเซิง ใบหน้าใสซื่อและไร้เดียงสา ซึ่งเป็นประเภทที่ผู้ชายมักจะปฏิเสธไม่ได้เจ้าของร้านแนะนำให้เวินหนี่ฟังว่า “นี่คือเด็กใหม่ของเรา หน้าตาสวย กำลังอยู่ในช่วงฝึกงาน ยังไม่เคยทำงาน บ้านอยู่ชนบท แม่ป่วยอยู่ที่บ้านเกิด ต้องการเงินด่วน ประวัติของเธอสะอาดมาก”เวินหนี่คิดว่าโจวเสี่ยวหลินเหมาะสมที่สุด เธอดูอ่อนหวาน สวยงาม และสามารถกระตุ้นความรู้สึกปกป้องในตัวผู้ชาย ซึ่งน่าจะเป็นประเภทที่เย่หนานโจวชอบ“เอาคนนี้แหละ” เวินหนี่กล่าวโจวเสี่ยวหลินยังไม่รู้ว่าพวกเขาเรียกเธอมาเพื่ออะไร ดวงตาเต็มไปด้วยความกลัวและกังวล เธอพูดตะกุกตะกักว่า “พวกคุณจะทำอะไรเหรอคะ? ฉันเพิ่งมาใหม่ แต่ฉันขายศิลปะไม่ขายตัว ฉันจะไม่ขายร่างกายของตัวเองเด็ดขาด”เวินหนี่เข้าใจความกังวลของเธอ จึงพูดอย่างอ่อนโยนว่า “ฉันแค่ต้องการให้เธอช่วยฉันทำบางอย่าง เมื่อถึงเวลา ฉันจะให้เงินเธอจำนวนหนึ่ง ฉันไม่บังคับ แต่ถ้าเธอยินดีช่วย ก็สามารถติดต่อฉันได้”เธอยื่นนามบัตรให้โจวเสี่ยวหลินโจวเสี่ยวหลินม
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 93
“เด็กสาวคนนี้ทั้งสวยและยังอายุน้อย ผู้ชายที่ไหนจะต้านทานเสน่ห์แบบนี้ได้” ถังเยาพูดด้วยความกังวล ผู้ชายส่วนใหญ่ไม่มีใครไม่ชอบเด็กสาวที่สวยแบบนี้ แม้จะมีความหักห้ามใจแต่เมื่อเห็นเด็กสาวที่เย้ายวนก็อาจจะอดใจไม่ไหวในสถานการณ์ตอนนี้ เวินหนี่ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว“ฉันไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว” เวินหนี่พยายามฝืนยิ้ม “ถึงแม้ว่าจะเป็นแบบนั้น ฉันก็ต้องทำ ไม่อย่างนั้นฉันจะต้องเสียใจที่ไม่ได้ตัดสินใจทำในวันนี้”เวินหนี่ไม่กล้าเสี่ยงเอาลูกในท้องมาเดิมพัน ถังเยาไม่ค่อยเข้าใจจุดประสงค์ของเธอ แต่เธอเชื่อว่าเวินหนี่ต้องมีเหตุผลที่ไม่สามารถพูดได้ถังเยาจึงไม่ถามอะไรอีก ถ้าเวินหนี่อยากบอก เธอคงจะบอกเอง เพียงแค่ถังเยาเห็นว่าทั้งสองเพิ่งกลับมาดีกันได้ไม่กี่วันก็เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น แสดงว่ามันต้องเป็นเรื่องร้ายแรงมากถังเยาจึงรู้สึกเห็นใจเวินหนี่ไมน้อยถ้าไม่มีเย่หนานโจวเป็นอุปสรรค ชีวิตของเธอก็คงจะมีความสุขถังเยาเตือนอีกข้อหนึ่งว่า “เธอก็ต้องระวังตัวด้วย ไม่ใช่แค่เย่หนานโจว เด็กสาวคนนั้นก็ควรระวังด้วย ดูภายนอกอาจจะไม่มีพิษภัย แต่ใครจะรู้ว่าเธอมีความทะเยอทะยานหรือเปล่า”เวินหนี่คิดว่าตอนนั้นคงจะหย่ากั
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 94
ทั้งสองหัวเราะออกมาถังเยามีประชุมต่อ หลังจากคุยกันได้สักพักพวกเธอก็แยกย้ายกันไปเวินหนี่ไม่ได้กลับบ้าน เธอรู้สึกว่างเปล่าในหัวไม่รู้จะคิดอะไรดีจึงเดินไปเรื่อย ๆ ตามสัญชาตญาณจนไปถึงโรงเรียนมัธยมต้นของตัวเองเวลาผ่านไปกว่าสิบปีแล้วตั้งแต่เธอเรียนมัธยมต้น สังคมเปลี่ยนแปลงไปมาก โรงเรียนก็เปลี่ยนแปลงไปมากเช่นกัน มีการปรับปรุงใหม่ ขยายพื้นที่ และสร้างอาคารเพิ่มอีกหลายหลังแต่ป้ายหินที่หน้าประตูโรงเรียนนั้นยังคงไม่เปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา มันสลักคำว่า ‘โรงเรียนมัธยมหมิงหลาง’ นี่คือโรงเรียนมัธยมต้นของเธอและเป็นที่ที่เธอได้พบกับเย่หนานโจวเป็นครั้งแรกเธอจำได้เสมอว่าเป็นวันที่ 13 สิงหาคม วันที่เธอเกือบตายตอนนั้นเป็นช่วงกลางวันหลังเลิกเรียน เธอเดินออกจากโรงเรียนพร้อมกับนักเรียนคนอื่น ๆ กลุ่มหนึ่ง ทันใดนั้นก็มีโจรสวมหมวกไอ้โม่งสองสามคนเดินเข้ามาพร้อมกับกระเป๋าใบใหญ่บนไหล่และถือปืนอยู่ในมือในยุคนั้นสภาพแวดล้อมค่อนข้างวุ่นวาย ปืนเป็นของต้องห้าม แต่ก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงความโลภของมนุษย์ได้ โจรกลุ่มนั้นจับตัวนักเรียนไปหลายคน และหนึ่งในนั้นก็คือเธอโจรคนหนึ่งเข้ามาจับคอเธอจากกลุ่มนักเรียน เ
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 95
ในตอนนั้นเธอมีความตั้งใจแน่วแน่ว่าจะต้องหาตัวเด็กหนุ่มที่ช่วยชีวิตเธอให้ได้และจะไม่ยอมให้ตัวเองจมอยู่ในความทรงจำนั้นตลอดไปเธอพักการเรียนไปครึ่งปี และเมื่อกลับมาเรียนอีกครั้ง เธอก็พยายามสืบหาข้อมูลเกี่ยวกับเด็กหนุ่มคนนั้นจนในที่สุดก็รู้ว่าเขาเรียนอยู่ในโรงเรียนมัธยมที่ดีที่สุดในเมือง และชื่อของเขาคือเย่หนานโจวถึงแม้ว่าในชื่อของเขาจะไม่มีตัวอักษร ‘จ้าน’ แต่ทุกคนกลับเรียกเขาว่า ‘อาจ้าน’ซึ่งเธอรู้สึกแปลกใจ แต่ก็อาจเป็นชื่อเล่นของเขาก็ได้เธอพยายามอย่างหนักจนสอบเข้าโรงเรียนมัธยมที่เขาเรียนได้แต่เธอก็เฝ้ามองเขาอยู่เงียบ ๆ จากเบื้องหลังโดยไม่เคยเข้าไปทักทายหรือรบกวนเขาเลยเขาที่เล่นบาสเก็ตบอลเก่งมากเขาที่มีผลการเรียนยอดเยี่ยมเขาที่มาจากครอบครัวที่ร่ำรวยเขาช่างยอดเยี่ยมขนาดนั้น ทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองไม่คู่ควร ดังนั้นเธอจึงทำได้แค่มองดูเขาอย่างเงียบ ๆ เท่านั้นถึงแม้ว่าเธอจะเดินผ่านเขา เขาก็ไม่เคยหันมามองเลยแม้แต่น้อย เขาลืมไปนานแล้วว่าเคยช่วยชีวิตเธอไว้"เวินหนี่"ในขณะที่กำลังหวนคิดถึงอดีตที่มีทั้งความเศร้า ความตื่นเต้น และความรัก อยู่ ๆ ก็มีเสียงเรียกชื่อขัดจังหวะความคิ
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 96
“ไม่ต้องเกรงใจครับ การตอบแทนบ้านเกิดเป็นเกียรติของผม ยิ่งเป็นโรงเรียนเก่าของผมด้วย” ชายหนุ่มตอบผู้อำนวยการหวังพอใจมาก นักเรียนของเขาประสบความสำเร็จเป็นการสร้างชื่อเสียงให้กับโรงเรียนเก่าเวินหนี่ทำงานมาหลายปี แทบไม่ได้กลับไปเยี่ยมโรงเรียนเก่าเลย เมื่อเจอพวกเขาก็ไม่สามารถเดินหนีได้ จึงทำได้แค่ยืนฟังเงียบ ๆลู่เซินบริจาคเงินห้าสิบล้านให้กับโรงเรียนเก่า เธอรู้สึกชื่นชมเขาอยู่ในใจ เขาไปเรียนต่อที่ต่างประเทศแต่ก็ไม่ลืมทุกอย่างเกี่ยวกับบ้านเกิดถ้าเป็นคนอื่น เมื่อพัฒนาตัวเองจนประสบความสำเร็จที่ต่างประเทศก็คงจะไม่กลับมา“เวินหนี่ ได้ยินว่าตอนนี้เธอทำงานอยู่ที่เย่กรุ๊ป” ผู้อำนวยการหวังหันมามองที่เวินหนี่เวินหนี่อึ้งไปเล็กน้อยผู้อำนวยการหวังถามอย่างห่วงใย “เธอสบายดีไหม?”เวินหนี่แปลกใจ “ครูหวังรู้เรื่องนี้ด้วยเหรอคะ?”เขามีนักเรียนมากมาย คงจะจำไม่ได้ทุกคนว่าทำอะไรอยู่ผู้อำนวยการหวังพูดว่า “ฉันเจอคุณเย่หลายครั้ง เขาพูดถึงเธอ เลยรู้ว่าเธอทำงานที่เย่กรุ๊ป แต่ไม่เคยเจอเธอเลย”เวินหนี่ติดตามเย่หนานโจวมานาน แต่ไม่รู้ว่าเขายังมีการติดต่อกับผู้อำนวยการหวังอยู่ “อาจจะเป็นเพราะบังเอิญฉันไม
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 97
บางทีเขาอาจจะเป็นห่วงเธอ แต่ตอนนี้เธอก็ไม่ได้เป็นอะไรแล้ว ทำไมเขาถึงยังมีสายตาแบบนั้นอยู่ล่ะ?สิ่งที่ทำให้เธอประหลาดใจก็คือ เขารู้เรื่องนี้ตั้งแต่ปีที่สองหลังจากเกิดเหตุการณ์“ดูเหมือนว่าข่าวลือจะไปถึงอเมริกาแล้วสินะ”ลู่เซินพูดต่อ “ปีนั้นฉันกลับมาครั้งหนึ่ง”เวินหนี่จ้องมองเขาไม่รู้ว่าเขาต้องการจะสื่ออะไร แต่เขาก็พูดต่อ “แต่ฉันต้องกลับไปอเมริกาเร็วมาก จนไม่มีโอกาสได้มาทักทายเธอเลย”เธอจึงพูดว่า “ไม่เป็นไร ตอนนั้นเรายังไม่สนิทกันขนาดนี้”ลู่เซินยิ้มเล็กน้อย “ใช่ ในตอนนั้นเรายังไม่สนิทกันขนาดนี้” แต่แล้วเขาก็เปลี่ยนเรื่อง “แต่พอมาคิดดูแล้ว ฉันรู้สึกเสียดาย ถ้าตอนนั้นฉันไม่ไปต่างประเทศ อะไร ๆ คงจะไม่เหมือนเดิม ตอนเธอเจออันตราย ฉันอาจจะปกป้องเธอได้ จะไม่มีทางปล่อยให้เธอถูกทำร้าย พวกโจรจะไม่มีทางจับเธอได้”“พูดเป็นเล่นน่า” คำพูดของเขามีลักษณะครึ่งจริงครึ่งเล่น เวินหนี่จึงไม่ได้ใส่ใจมากนัก“ฉันได้ยินจากลุงเวินว่าเธอเป็นโรค PTSD (โรคเครียดหลังเหตุการณ์สะเทือนใจ) และใช้เวลาครึ่งปีในการรักษา ช่วงเวลานั้นคงยากลำบากมาก”มันเกิดขึ้นหลังจากที่เขาไปต่างประเทศได้ไม่นาน ในช่วงเวลาที่สำคัญที่ส
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 98
เขาเพิ่งกลับมาได้ไม่นาน มันก็ไม่ควรจะมีเรื่องอะไรแบบนั้นเวินหนี่เดินตามเขาไป ทั้งสองเดินเคียงข้างกัน ลู่เซินรู้สึกเพลิดเพลินกับการเดินเล่นกับเธอจึงเผยรอยยิ้มเล็ก ๆ ตรงมุมปากแต่แล้วก็มีรถคันหนึ่งแล่นมาทำลายความสงบของช่วงเวลานั้น รถแล่นตรงเข้ามาทางพวกเขา ร่างสูงกลัวว่าเวินหนี่จะถูกรถชน จึงผลักเธอไปที่ข้างทางโดยอัตโนมัติ และเดินไปทางถนนด้านนอกแทนเหตุการณ์นี้ถูกเย่หนานโจวมองเห็นจากกระจกมองหลัง เขาขมวดคิ้วแน่น สีหน้าเย็นชา ริมฝีปากเม้มเป็นเส้นตรง เมื่อสังเกตเห็นว่าเวินหนี่ดูผ่อนคลายและมีความสุขกับการอยู่กับลู่เซินเธอทำแบบนี้ลับหลังเขาหลายครั้งแล้วใช่ไหม?เธอไม่ได้ชอบผู้ชายที่ชื่ออาจ้านหรือไง?ลู่เซินไม่ได้ชื่ออาจ้านนี่นาเย่หนานโจวกำมือแน่นโดยไม่รู้ตัว เขาสนใจคนในใจของเธอ และตอนนี้ก็ยังสนใจผู้ชายที่อยู่กับเธอ ทำให้เขารู้สึกเหมือนมีหินก้อนใหญ่กดทับอยู่ภายในใจ"คุณเย่ เลขาเวินก็อยู่ที่นี่ แล้วก็มีผู้ชายคนหนึ่งอยู่กับเธอด้วยนะครับ" เผยชิงมองจากกระจกมองหลังและพูดขึ้นมาเย่หนานโจวมองเขาด้วยสายตาเย็นชาชายหนุ่มจึงเพิ่งจะรู้ตัวว่าสิ่งที่พูดไปไม่ใช่เรื่องดี สายตาของเย่หนานโจวบอกเขา
Latest chapter
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 250
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 249
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 248
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 247
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 246
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 245
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 244
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 243
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 242
