Share
บทที่ 93
Related chapter
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 94
ทั้งสองหัวเราะออกมาถังเยามีประชุมต่อ หลังจากคุยกันได้สักพักพวกเธอก็แยกย้ายกันไปเวินหนี่ไม่ได้กลับบ้าน เธอรู้สึกว่างเปล่าในหัวไม่รู้จะคิดอะไรดีจึงเดินไปเรื่อย ๆ ตามสัญชาตญาณจนไปถึงโรงเรียนมัธยมต้นของตัวเองเวลาผ่านไปกว่าสิบปีแล้วตั้งแต่เธอเรียนมัธยมต้น สังคมเปลี่ยนแปลงไปมาก โรงเรียนก็เปลี่ยนแปลงไปมากเช่นกัน มีการปรับปรุงใหม่ ขยายพื้นที่ และสร้างอาคารเพิ่มอีกหลายหลังแต่ป้ายหินที่หน้าประตูโรงเรียนนั้นยังคงไม่เปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา มันสลักคำว่า ‘โรงเรียนมัธยมหมิงหลาง’ นี่คือโรงเรียนมัธยมต้นของเธอและเป็นที่ที่เธอได้พบกับเย่หนานโจวเป็นครั้งแรกเธอจำได้เสมอว่าเป็นวันที่ 13 สิงหาคม วันที่เธอเกือบตายตอนนั้นเป็นช่วงกลางวันหลังเลิกเรียน เธอเดินออกจากโรงเรียนพร้อมกับนักเรียนคนอื่น ๆ กลุ่มหนึ่ง ทันใดนั้นก็มีโจรสวมหมวกไอ้โม่งสองสามคนเดินเข้ามาพร้อมกับกระเป๋าใบใหญ่บนไหล่และถือปืนอยู่ในมือในยุคนั้นสภาพแวดล้อมค่อนข้างวุ่นวาย ปืนเป็นของต้องห้าม แต่ก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงความโลภของมนุษย์ได้ โจรกลุ่มนั้นจับตัวนักเรียนไปหลายคน และหนึ่งในนั้นก็คือเธอโจรคนหนึ่งเข้ามาจับคอเธอจากกลุ่มนักเรียน เ
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 95
ในตอนนั้นเธอมีความตั้งใจแน่วแน่ว่าจะต้องหาตัวเด็กหนุ่มที่ช่วยชีวิตเธอให้ได้และจะไม่ยอมให้ตัวเองจมอยู่ในความทรงจำนั้นตลอดไปเธอพักการเรียนไปครึ่งปี และเมื่อกลับมาเรียนอีกครั้ง เธอก็พยายามสืบหาข้อมูลเกี่ยวกับเด็กหนุ่มคนนั้นจนในที่สุดก็รู้ว่าเขาเรียนอยู่ในโรงเรียนมัธยมที่ดีที่สุดในเมือง และชื่อของเขาคือเย่หนานโจวถึงแม้ว่าในชื่อของเขาจะไม่มีตัวอักษร ‘จ้าน’ แต่ทุกคนกลับเรียกเขาว่า ‘อาจ้าน’ซึ่งเธอรู้สึกแปลกใจ แต่ก็อาจเป็นชื่อเล่นของเขาก็ได้เธอพยายามอย่างหนักจนสอบเข้าโรงเรียนมัธยมที่เขาเรียนได้แต่เธอก็เฝ้ามองเขาอยู่เงียบ ๆ จากเบื้องหลังโดยไม่เคยเข้าไปทักทายหรือรบกวนเขาเลยเขาที่เล่นบาสเก็ตบอลเก่งมากเขาที่มีผลการเรียนยอดเยี่ยมเขาที่มาจากครอบครัวที่ร่ำรวยเขาช่างยอดเยี่ยมขนาดนั้น ทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองไม่คู่ควร ดังนั้นเธอจึงทำได้แค่มองดูเขาอย่างเงียบ ๆ เท่านั้นถึงแม้ว่าเธอจะเดินผ่านเขา เขาก็ไม่เคยหันมามองเลยแม้แต่น้อย เขาลืมไปนานแล้วว่าเคยช่วยชีวิตเธอไว้"เวินหนี่"ในขณะที่กำลังหวนคิดถึงอดีตที่มีทั้งความเศร้า ความตื่นเต้น และความรัก อยู่ ๆ ก็มีเสียงเรียกชื่อขัดจังหวะความคิ
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 96
“ไม่ต้องเกรงใจครับ การตอบแทนบ้านเกิดเป็นเกียรติของผม ยิ่งเป็นโรงเรียนเก่าของผมด้วย” ชายหนุ่มตอบผู้อำนวยการหวังพอใจมาก นักเรียนของเขาประสบความสำเร็จเป็นการสร้างชื่อเสียงให้กับโรงเรียนเก่าเวินหนี่ทำงานมาหลายปี แทบไม่ได้กลับไปเยี่ยมโรงเรียนเก่าเลย เมื่อเจอพวกเขาก็ไม่สามารถเดินหนีได้ จึงทำได้แค่ยืนฟังเงียบ ๆลู่เซินบริจาคเงินห้าสิบล้านให้กับโรงเรียนเก่า เธอรู้สึกชื่นชมเขาอยู่ในใจ เขาไปเรียนต่อที่ต่างประเทศแต่ก็ไม่ลืมทุกอย่างเกี่ยวกับบ้านเกิดถ้าเป็นคนอื่น เมื่อพัฒนาตัวเองจนประสบความสำเร็จที่ต่างประเทศก็คงจะไม่กลับมา“เวินหนี่ ได้ยินว่าตอนนี้เธอทำงานอยู่ที่เย่กรุ๊ป” ผู้อำนวยการหวังหันมามองที่เวินหนี่เวินหนี่อึ้งไปเล็กน้อยผู้อำนวยการหวังถามอย่างห่วงใย “เธอสบายดีไหม?”เวินหนี่แปลกใจ “ครูหวังรู้เรื่องนี้ด้วยเหรอคะ?”เขามีนักเรียนมากมาย คงจะจำไม่ได้ทุกคนว่าทำอะไรอยู่ผู้อำนวยการหวังพูดว่า “ฉันเจอคุณเย่หลายครั้ง เขาพูดถึงเธอ เลยรู้ว่าเธอทำงานที่เย่กรุ๊ป แต่ไม่เคยเจอเธอเลย”เวินหนี่ติดตามเย่หนานโจวมานาน แต่ไม่รู้ว่าเขายังมีการติดต่อกับผู้อำนวยการหวังอยู่ “อาจจะเป็นเพราะบังเอิญฉันไม
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 97
บางทีเขาอาจจะเป็นห่วงเธอ แต่ตอนนี้เธอก็ไม่ได้เป็นอะไรแล้ว ทำไมเขาถึงยังมีสายตาแบบนั้นอยู่ล่ะ?สิ่งที่ทำให้เธอประหลาดใจก็คือ เขารู้เรื่องนี้ตั้งแต่ปีที่สองหลังจากเกิดเหตุการณ์“ดูเหมือนว่าข่าวลือจะไปถึงอเมริกาแล้วสินะ”ลู่เซินพูดต่อ “ปีนั้นฉันกลับมาครั้งหนึ่ง”เวินหนี่จ้องมองเขาไม่รู้ว่าเขาต้องการจะสื่ออะไร แต่เขาก็พูดต่อ “แต่ฉันต้องกลับไปอเมริกาเร็วมาก จนไม่มีโอกาสได้มาทักทายเธอเลย”เธอจึงพูดว่า “ไม่เป็นไร ตอนนั้นเรายังไม่สนิทกันขนาดนี้”ลู่เซินยิ้มเล็กน้อย “ใช่ ในตอนนั้นเรายังไม่สนิทกันขนาดนี้” แต่แล้วเขาก็เปลี่ยนเรื่อง “แต่พอมาคิดดูแล้ว ฉันรู้สึกเสียดาย ถ้าตอนนั้นฉันไม่ไปต่างประเทศ อะไร ๆ คงจะไม่เหมือนเดิม ตอนเธอเจออันตราย ฉันอาจจะปกป้องเธอได้ จะไม่มีทางปล่อยให้เธอถูกทำร้าย พวกโจรจะไม่มีทางจับเธอได้”“พูดเป็นเล่นน่า” คำพูดของเขามีลักษณะครึ่งจริงครึ่งเล่น เวินหนี่จึงไม่ได้ใส่ใจมากนัก“ฉันได้ยินจากลุงเวินว่าเธอเป็นโรค PTSD (โรคเครียดหลังเหตุการณ์สะเทือนใจ) และใช้เวลาครึ่งปีในการรักษา ช่วงเวลานั้นคงยากลำบากมาก”มันเกิดขึ้นหลังจากที่เขาไปต่างประเทศได้ไม่นาน ในช่วงเวลาที่สำคัญที่ส
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 98
เขาเพิ่งกลับมาได้ไม่นาน มันก็ไม่ควรจะมีเรื่องอะไรแบบนั้นเวินหนี่เดินตามเขาไป ทั้งสองเดินเคียงข้างกัน ลู่เซินรู้สึกเพลิดเพลินกับการเดินเล่นกับเธอจึงเผยรอยยิ้มเล็ก ๆ ตรงมุมปากแต่แล้วก็มีรถคันหนึ่งแล่นมาทำลายความสงบของช่วงเวลานั้น รถแล่นตรงเข้ามาทางพวกเขา ร่างสูงกลัวว่าเวินหนี่จะถูกรถชน จึงผลักเธอไปที่ข้างทางโดยอัตโนมัติ และเดินไปทางถนนด้านนอกแทนเหตุการณ์นี้ถูกเย่หนานโจวมองเห็นจากกระจกมองหลัง เขาขมวดคิ้วแน่น สีหน้าเย็นชา ริมฝีปากเม้มเป็นเส้นตรง เมื่อสังเกตเห็นว่าเวินหนี่ดูผ่อนคลายและมีความสุขกับการอยู่กับลู่เซินเธอทำแบบนี้ลับหลังเขาหลายครั้งแล้วใช่ไหม?เธอไม่ได้ชอบผู้ชายที่ชื่ออาจ้านหรือไง?ลู่เซินไม่ได้ชื่ออาจ้านนี่นาเย่หนานโจวกำมือแน่นโดยไม่รู้ตัว เขาสนใจคนในใจของเธอ และตอนนี้ก็ยังสนใจผู้ชายที่อยู่กับเธอ ทำให้เขารู้สึกเหมือนมีหินก้อนใหญ่กดทับอยู่ภายในใจ"คุณเย่ เลขาเวินก็อยู่ที่นี่ แล้วก็มีผู้ชายคนหนึ่งอยู่กับเธอด้วยนะครับ" เผยชิงมองจากกระจกมองหลังและพูดขึ้นมาเย่หนานโจวมองเขาด้วยสายตาเย็นชาชายหนุ่มจึงเพิ่งจะรู้ตัวว่าสิ่งที่พูดไปไม่ใช่เรื่องดี สายตาของเย่หนานโจวบอกเขา
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 99
ทว่าเย่หนานโจวกลับไม่ได้คิดอย่างนั้น การเจอกันโดยบังเอิญหลายครั้งคงไม่ใช่แค่บังเอิญธรรมดาทุกครั้งที่เจอกัน เวินหนี่ก็ดูมีความสุขมาก ซึ่งทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจยิ่งขึ้น“คุณเย่มาถึงแล้วเหรอครับ!” ผู้อำนวยการหวังเห็นเย่หนานโจวมาถึงจึงรีบออกมาต้อนรับ โดยไม่รู้ถึงความตึงเครียดระหว่างพวกเขา เขาแค่แสดงความยินดีอย่างเต็มที่ “ในเมื่อทุกคนมาถึงแล้ว เราไปที่ร้านอาหารกันเถอะ คราวนี้ผมจะเลี้ยงพวกคุณอย่างดี”เย่หนานโจวพยักหน้าให้ผู้อำนวยการหวังโดยไม่พูดอะไรมากหลังจากที่ได้ติดต่อกันหลายครั้ง ผู้อำนวยการหวังก็เข้าใจลักษณะนิสัยของเย่หนานโจวดี ว่าเขาเป็นคนเงียบขรึมไม่ค่อยพูดจาเกินจำเป็น แถมยังเป็นคนที่ทำงานอย่างรวดเร็วและเด็ดขาด ดังนั้นจึงไม่ได้ใส่ใจเรื่องนี้มากนักลู่เซินมองเย่หนานโจว “เชิญครับ คุณเย่”เย่หนานโจวทำหน้าบึ้งตึงและขึ้นรถไปโดยไม่พูดอะไรกับเวินหนี่ เขาต้องการดูว่าเวินหนี่จะรู้ตัวหรือไม่ว่าจะต้องไปกับเขาเผยชิงเป็นคนรู้กาลเทศะ เขามองไปที่เวินหนี่แล้วบอกให้เธอหาทางลงจากสถานการณ์นี้ “เลขาเวิน คุณนั่งข้าง ๆ คุณเย่เถอะครับ”เขารู้ว่าเย่หนานโจวไม่พอใจ และไม่อยากให้เวินหนี่ทำให้สถานการณ์
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 100
เวินหนี่อึ้งไปเล็กน้อย เย่หนานโจวควรจะอยากตามหาผู้หญิงคนนั้นมากกว่าไม่ใช่หรือ? หรือเขากำลังลองใจเธอเวินหนี่ไม่ค่อยเข้าใจแต่ก็ต้องพูดตามความคิดของเขา “เรื่องที่คุณเย่สั่งให้ฉันช่วย ฉันต้องทำให้ดี ไม่ใช่แค่เรื่องนี้ แต่เป็นทุกเรื่องค่ะ”การตอบแบบนี้ไม่น่าจะมากเกินไปใช่ไหมในฐานะเลขาของเขา เธอต้องทำตามคำสั่งของเขาในเรื่องงานอยู่แล้วคำตอบนี้แสดงถึงความจงรักภักดีของเธอ ใบหน้าสวยไม่แสดงความเศร้าเลยแม้แต่น้อย แถมยังเต็มใจช่วยเขาหาผู้หญิงที่เคยนอนกับเขาอีก ไม่ว่าจะในฐานะภรรยาหรือเลขา เธอก็มีความเข้าใจและเอาใจใส่เป็นพิเศษเย่หนานโจวหันหน้ากลับมามองข้างหน้าด้วยสีหน้าเย็นชา และพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า “เลขาเวินเป็นเลขาที่ดีมาก ถ้าไม่มีเธอฉันคงแย่”เดิมทีเวินหนี่รู้สึกตึงเครียด แต่เมื่อได้ยินคำชมจากเขาก็รู้สึกผ่อนคลายขึ้น และตอบกลับอย่างเป็นทางการ “เป็นหน้าที่ของฉันค่ะ ฉันจะตั้งใจทำงานให้ดีที่สุดต่อไป”เผยชิงที่ฟังบทสนทนาของพวกเขา รู้สึกว่ามันแปลกมาก คนที่ไม่รู้คงคิดว่าเป็นการรายงานงานของลูกน้องแต่คนที่รู้ก็คงคิดว่าพวกเขาคุยกันไม่ตรงประเด็นเผยชิงเข้าใจความหมายของเย่หนานโจว
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 101
“ก็จริง เวินหนี่สวยขนาดนี้คงมีคนตามจีบเธอมากมายและเธอก็คงจะมีมาตรฐานสูงเป็นธรรมดาผู้อำนวยการหวังมองไปที่ลู่เซินอีกครั้ง “แต่ลู่เซินเองก็ไม่ได้แย่ เขาประสบความสำเร็จตั้งแต่ยังหนุ่ม แถมยังนิสัยดีและมีอนาคตที่สดใสอีกต่างหาก!”เมื่อได้ฟังคำชมเชยของเขา ใบหน้าของเย่หนานโจวก็มืดมนลง เห็นได้ชัดว่าผู้อำนวยการหวังพึงพอใจลู่เซินเป็นอย่างมากและยังพยายามจับคู่ให้พวกเขาอย่างตั้งใจลู่เซินมองไปที่เย่หนานโจว ก่อนจะพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม “ครูหวัง ชมผมมากเกินไปแล้วครับ แต่อย่างไรก็ตาม เวินหนี่เป็นผู้หญิงที่ดีที่สุดในโลกนี้ และเธอก็สมควรได้รับความรักและการดูแลเอาใจใส่”เวินหนี่ดูระมัดระวัง แต่เธอรู้สึกประทับใจกับคำพูดของลู่เซินเขาบอกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ดีที่สุดในโลกและสมควรได้รับความรักและการดูแลเอาใจใส่ไม่มีผู้หญิงคนไหนสามารถปฏิเสธความอ่อนโยนเช่นนี้ได้เย่หนานโจวเห็นว่าเวินหนี่กำลังมองไปที่ลู่เซิน บางทีเธออาจรู้สึกประทับใจเขาขึ้นมา ซึ่งนั่นทำให้เย่หนานโจวรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก เขาอดไม่ได้ที่จะดึงเนคไทและพูดอย่างเย็นชา “การกระทำสำคัญกว่าคำพูด ตอนที่เวินหนี่ลำบากก็ไม่เห็นว่าจะได้รับความช่วยเหลื
Latest chapter
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 250
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 249
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 248
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 247
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 246
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 245
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 244
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 243
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 242
