All Chapters of องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น: Chapter 921 - Chapter 930

หากต้องการยึดครองแผ่นดิน จำต้องยกทัพก่อกบฏทัพยังไม่เคลื่อน เสบียงต้องพร้อมก่อนหากมอบเงินทั้งหมดให้ราชสำนัก แล้วจะก่อกบฏได้อย่างไร?สมองของหลี่เทียนฉี่ติดอยู่ในวงจรความคิด“องค์รัชทายาท!”เสิ่นชิงโจวเอ่ยขึ้น “การหาเงินมีอะไรยากหรือ?”หลี่เทียนฉี่ตะลึง งุนงงถามว่า “ท่านอาจารย์ ท่านมีวิธีหาเงินหรือ?”ไม่เคยบริหารบ้านเมือง ไม่รู้ว่าข้าวของแพงเพียงใดแม้เสิ่นชิงโจวจะเป็นราชครู เป็นบัณฑิต ปัญญาเหนือล้ำกว่าผู้ใดในใต้หล้าแต่เขากลับไม่สนใจเรื่องทางโลก มุ่งมั่นเพียงศึกษาคัมภีร์ปราชญ์สำหรับวิถีแห่งการค้า เสิ่นชิงโจวไม่ถนัดเลยหลี่เทียนฉี่เคยเป็นถึงองค์รัชทายาทที่ถูกปลด เคยว่าราชการแผ่นดิน ช่วยฮ่องเต้หวู่บริหารบ้านเมืองเขาย่อมรู้ซึ้งถึงความยากลำบากในการหาเงินเสิ่นชิงโจวยิ้มเล็กน้อย “ข้าไม่ใช่พ่อค้าที่ต่ำต้อย จะมีช่องทางหาเงินได้อย่างไร แต่ข้ารู้จักคนผู้หนึ่งที่เป็นอัจฉริยะด้านการค้าโดยกำเนิด”หลี่เทียนฉี่ตกใจ ก่อนจะตื่นเต้นถามว่า “อาจารย์ ท่านรู้จักคนเช่นนี้ด้วยหรือ! เขาเป็นใคร?”ลูกน้องในมือของเขายังขาดคนเก่งที่ดูแลเรื่องการเงินและเสบียงหากเสิ่นชิงโจวสามารถแนะนำคนเก่งได้ใ

สามวันต่อมาพระราชวังต้องห้าม ตำหนักฉางเล่อฮ่องเต้หวู่ตื่นจากความอบอุ่น พลันรู้สึกสดชื่นและกระปรี้กระเปร่าไม่ได้รู้สึกผ่อนคลายเช่นนี้นานแล้ว! ฮ่องเต้หวู่ร่ำลาฮองเฮาหลิน เดินไปยังห้องทรงพระอักษรอย่างองอาจ“สหายเว่ย!”“องค์ชายใหญ่ส่งเงินสิบล้านตำลึงมาหรือยัง?”ฮ่องเต้หวู่นั่งลงบนเก้าอี้ สิ่งแรกที่ถามคือเรื่องเงินเว่ยซวินรีบนำกล่องผ้าไหมมายื่นให้ “ทูลฝ่าบาท เช้าตรู่วันนี้ องค์ชายใหญ่ได้นำเงินมาส่งแล้ว โปรดทรงทอดพระเนตรพ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้หวู่ไม่รอช้า รีบเปิดกล่องผ้าไหมทันที เมื่อเห็นตั๋วเงินสีขาวเรียงรายอยู่ภายใน ถึงกับยิ้มจนหุบไม่ลง“หนึ่งล้าน...”“สองล้าน...”“…”“เก้าล้าน สิบล้าน!”“ครบสิบล้านตำลึง!”ฮ่องเต้หวู่เหมือนคนขี้เหนียว นับธนบัตรซ้ำแล้วซ้ำเล่า ยืนยันว่าเป็นเงินหนึ่งหมื่นตำลึง ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะลั่น “ข้ามีเงินแล้ว! ฮ่า ฮ่า ฮ่า!”“องค์ชายใหญ่ ครั้งนี้มีความดีความชอบมาก!”ที่ผ่านมา ฮ่องเต้หวู่มีความอคติต่อองค์ชายใหญ่หลี่เทียนฉี่อย่างมากสันดอนขุดง่าย สันดานแก้ยากเขารู้สึกมาตลอดว่าหลี่เทียนฉี่จะก่อกบฏครั้งนี้ หลี่เทียนฉี่กลับนำเงินสิบล้านตำลึงมาถวายนี

“สหายเว่ย!”ฮ่องเต้หวู่รู้สึกเบื่อหน่าย ขมวดคิ้วเล็กน้อยกล่าวว่า “เจ้าไปจัดการด้วยตนเอง ให้องครักษ์เสื้อแพรขับไล่เหล่าบัณฑิตออกไป เพื่อไม่ให้เรื่องราวบานปลาย หากเกิดเรื่องขึ้นอาจยากที่จะจัดการ”ใกล้ถึงสิ้นปีแล้ว ฮ่องเต้หวู่ทรงตั้งพระทัยที่จะระงับข้อพิพาทและรักษาความสงบเว่ยซวินเอ่ยเสียงเบา “ฝ่าบาท การขับไล่เหล่าบัณฑิตนั้นง่าย แต่หากพวกเขาชุมนุมกันอีกในไม่กี่วัน ก็เป็นเพียงการแก้ปัญหาที่ปลายเหตุ ยิ่งกว่านั้น ท่านไม่รู้สึกว่าเรื่องนี้มีเงื่อนงำหรือพ่ะย่ะค่ะ?” ฮ่องเต้หวู่ขมวดคิ้วเล็กน้อย เอ่ยด้วยความประหลาดใจ “เงื่อนงำ? เจ้าหมายความว่าอย่างไร?”เว่ยซวินกะพริบตา สีหน้าแปลกประหลาด “เหล่าบัณฑิตก่อความวุ่นวายเช่นนี้ เบื้องหลังจะมีคนคอยยุยงส่งเสริมหรือไม่?”ฮ่องเต้หวู่ตะลึง เข้าใจความหมายของเว่ยซวินในทันที เอ่ยเสียงหลง “เจ้าหมายถึงองค์ชายใหญ่?”เว่ยซวินรีบคุกเข่า “กระหม่อม...กระหม่อมเพียงแค่คาดเดา ไม่ได้มีเจตนาจะยุยงให้แตกแยกพ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้หวู่โบกมือ “ลุกขึ้นเถอะ ข้าไม่ได้ตำหนิเจ้า และสิ่งที่เจ้าพูดก็มีเหตุผล เมืองหลวงสงบสุขดี องค์ชายใหญ่เพิ่งกลับมา เหล่าบัณฑิตก็เริ่มก่อความวุ่นวาย

หลี่หลงหลินพยักหน้ายิ้มกล่าวว่า “ในเมื่อเจ้าเชื่อข้า เช่นนั้นก็ง่ายแล้ว! จางอี้ล่ะ?”เว่ยซวินรีบตอบ “รองผู้บัญชาการจางประจำการอยู่ที่หน่วยงานรักษาความสงบเรียบร้อยพ่ะย่ะค่ะ”หลี่หลงหลินพยักหน้า “พอดีเลย เจ้าไปบอกจางอี้ ให้เขาส่งองครักษ์เสื้อแพรหนึ่งพันนายมาที่นี่!”ฮ่องเต้หวู่ได้ลิ้มรสความสุขของการกุมอำนาจ จึงมอบหมายให้เว่ยซวินขยายกองทัพองครักษ์เสื้อแพรอย่างต่อเนื่องตอนนี้องครักษ์เสื้อแพรเหมือนลูกโป่ง จำนวนเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วแค่ภายใต้บังคับบัญชาของจางอี้ ก็มีนายกองพันห้าคน คุมทหารห้าพันนายการเรียกองครักษ์เสื้อแพรหนึ่งพันนายมา ง่ายเหมือนดื่มน้ำเย็นเว่ยซวินคิดว่าหลี่หลงหลินต้องการรักษาความสงบเรียบร้อย ไม่ได้คิดอะไรมาก จึงพยักหน้าทันที “องค์รัชทายาท กระหม่อมจะสั่งคนไปแจ้งจางอี้ ให้เขาเคลื่อนย้ายกองทัพมาทันทีพ่ะย่ะค่ะ”หลี่หลงหลินพยักหน้า “เช่นนั้นก็รบกวนแล้ว”เวลานี้ ซูเฟิ่งหลิงสวมชุดเกราะสีเงิน คาดผ้าคลุมสีแดงเข้ม ท่าทางองอาจสง่างาม เดินเข้ามาตอนนี้หลี่หลงหลินเป็นองค์รัชทายาท ประกอบกับองค์ชายใหญ่หลี่เทียนฉี่กลับมาเมืองหลวง เกรงว่าคงไม่มีเจตนาดีดังนั้น ซูเฟิ่งหลิงจึงทำ

เว่ยซวินเห็นซูเฟิ่งหลิงกระโดดลงจากกำแพงเมืองโดยตรงก็ตกตะลึงที่นี่อยู่ห่างจากพื้นดิน สูงหลายจั้ง!ซูเฟิ่งหลิงยังสวมชุดเกราะหนักกระโดดลงไปเช่นนี้เลยหรือ?หากเป็นคนธรรมดา คงตกกระแทกพื้นจนร่างแหลกอย่างไรก็ตาม เว่ยซวินได้ยินเสียงที่เต็มไปด้วยพลังของซูเฟิ่งหลิงดังมาจากด้านล่าง ยืนยันว่านางไม่เป็นไร จึงถอนหายใจอย่างโล่งอกหากพระชายาองค์รัชทายาท ตกตายต่อหน้าตนเกรงว่าชีวิตน้อยๆ ของตนก็คงไม่รอด!“พระชายารัชทายาทผู้นี้...”“หุนหันพลันแล่นเกินไปแล้ว!”เว่ยซวินพึมพำเสียงเบาเขารู้มานานแล้วว่าซูเฟิ่งหลิงเป็นคนหุนหันพลันแล่น แต่ไม่คิดว่าจะหุนหันพลันแล่นถึงเพียงนี้กำแพงเมืองสูงขนาดนี้ กระโดดลงไปโดยตรงที่แปลกไปกว่านั้น คือนางเผชิญหน้ากับบัณฑิตกว่าพันคน ไม่หวาดกลัวแม้แต่น้อย ยังตะโกนเสียงดัง ให้คนเหล่านั้นยอมจำนนช่างเป็นสตรีที่แปลกประหลาด!“เว่ยกงกง”จางอี้ก็ตกใจเช่นกัน รีบพูดว่า “ข้าน้อยจะพาคนไป...”เว่ยซวินส่ายหน้าเบาๆ “อย่ารีบร้อน รอดูสถานการณ์ก่อน”พระเก้าพันปีผู้นี้ ในฐานะผู้นำกลุ่มขันที รู้ซึ้งถึงความน่ากลัวของสำนักปราชญ์ยิ่งกว่านั้น ครั้งนี้ผู้นำที่ก่อความวุ่นวาย คือบัณ