เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 924
บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 925
ฮ่องเต้หวู่สงสัยกล่าวว่า “ปกติมีมากสุดก็ไม่เกินหลักสิบไม่ใช่หรือ?”เว่ยซวินอึกอัก “ครั้งนี้ ซ่งชิงหลวนมาด้วยตนเอง! เขามีลูกศิษย์มากมายพ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้หวู่ตกตะลึง กล่าวด้วยความโกรธจัด “ซ่งชิงหลวน เจ้าสำนักศึกษาหรือ? เขารับราชการในสำนักฮั่นหลิน ไม่กลัวข้าจะปลดเขาออกจากตำแหน่งหรืออย่างไร?”บัณฑิตทรงคุณวุฒิเช่นซ่งชิงหลวน มักจะดำรงตำแหน่งในสำนักฮั่นหลิน กินเบี้ยหวัดของราชสำนัก มักจะไปบรรยายที่สำนักศึกษาแห่งแคว้นแม้เขาจะเป็นผู้ทรงเกียรติไม่ยึดติดกับอำนาจ แต่เขากลับมีชื่อเสียงสูงยิ่งในราชสำนักซ่งชิงหลวนไม่รักศักดิ์ศรี นำบัณฑิตมาก่อความวุ่นวายด้วยตนเองไม่แปลกที่ฮ่องเต้หวู่จะโกรธ“ข้ารู้ ซ่งชิงหลวนและเสิ่นชิงโจวเป็นบัณฑิตทรงคุณวุฒิเป็นเพื่อนสนิทกัน”“แต่ข้าไม่อาจปล่อยให้ความสัมพันธ์ส่วนตัวมาเหนือความถูกต้อง และปล่อยเสิ่นชิงโจวไปได้!”ท่าทีของฮ่องเต้หวู่แน่วแน่เรื่องอื่นคุยกันได้แต่จะให้ข้าปล่อยเสิ่นชิงโจวไป ฝันไปเถอะ!เว่ยซวินรีบพูด “ฝ่าบาท ท่านเข้าใจผิดแล้ว! ครั้งนี้ ซ่งชิงหลวนนำบัณฑิตมาก่อความวุ่นวาย ไม่ใช่เพื่อเสิ่นชิงโจว แต่เพื่อหนังสือพิมพ์วิชาการต้าเซี่ย!”ฮ่องเต้หวู่ต
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 926
“สหายเว่ย!”ฮ่องเต้หวู่รู้สึกเบื่อหน่าย ขมวดคิ้วเล็กน้อยกล่าวว่า “เจ้าไปจัดการด้วยตนเอง ให้องครักษ์เสื้อแพรขับไล่เหล่าบัณฑิตออกไป เพื่อไม่ให้เรื่องราวบานปลาย หากเกิดเรื่องขึ้นอาจยากที่จะจัดการ”ใกล้ถึงสิ้นปีแล้ว ฮ่องเต้หวู่ทรงตั้งพระทัยที่จะระงับข้อพิพาทและรักษาความสงบเว่ยซวินเอ่ยเสียงเบา “ฝ่าบาท การขับไล่เหล่าบัณฑิตนั้นง่าย แต่หากพวกเขาชุมนุมกันอีกในไม่กี่วัน ก็เป็นเพียงการแก้ปัญหาที่ปลายเหตุ ยิ่งกว่านั้น ท่านไม่รู้สึกว่าเรื่องนี้มีเงื่อนงำหรือพ่ะย่ะค่ะ?” ฮ่องเต้หวู่ขมวดคิ้วเล็กน้อย เอ่ยด้วยความประหลาดใจ “เงื่อนงำ? เจ้าหมายความว่าอย่างไร?”เว่ยซวินกะพริบตา สีหน้าแปลกประหลาด “เหล่าบัณฑิตก่อความวุ่นวายเช่นนี้ เบื้องหลังจะมีคนคอยยุยงส่งเสริมหรือไม่?”ฮ่องเต้หวู่ตะลึง เข้าใจความหมายของเว่ยซวินในทันที เอ่ยเสียงหลง “เจ้าหมายถึงองค์ชายใหญ่?”เว่ยซวินรีบคุกเข่า “กระหม่อม...กระหม่อมเพียงแค่คาดเดา ไม่ได้มีเจตนาจะยุยงให้แตกแยกพ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้หวู่โบกมือ “ลุกขึ้นเถอะ ข้าไม่ได้ตำหนิเจ้า และสิ่งที่เจ้าพูดก็มีเหตุผล เมืองหลวงสงบสุขดี องค์ชายใหญ่เพิ่งกลับมา เหล่าบัณฑิตก็เริ่มก่อความวุ่นวาย
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 927
ถึงกับทำเรื่องไร้ยางอายเช่นนี้ได้หากไม่มีคนสนับสนุนอยู่เบื้องหลัง ก็แปลกแล้ว!“เจ้าเก้า!”ฮ่องเต้หวู่มองหลี่หลงหลิน “ข้าคิดจะมอบเรื่องนี้ให้เจ้าจัดการ! เจ้าจะรับหรือไม่?”หลี่หลงหลินตะลึงงันทันที ไม่คิดว่าฮ่องเต้หวู่จะตรัสเช่นนี้เรื่องใดก็ตาม หากเกี่ยวข้องกับบัณฑิต ก็จะยุ่งยากมากในยุคสมัยของต้าเซี่ย บัณฑิตกุมอำนาจในการพูดแม้แต่ฮ่องเต้ หากถูกกล่าวหาว่าเป็นทรราช ประชาชนก็จะรุมประณามยิ่งกว่านั้น องค์รัชทายาทอย่างหลี่หลงหลิน ชื่อเสียงก็เน่าเฟะไปนานแล้วเขาอาศัยเพียงบทกวีไม่กี่บท ก็สามารถทำให้หนิงชิงโหว บัณฑิตผู้หยิ่งยโสต้องยอมศิโรราบได้ ดูเหมือนจะมีความเป็นไปได้อยู่บ้างส่วนบัณฑิตในสำนักศึกษา พวกเขาไม่เห็นบทกวีอยู่ในสายตา!หากไม่สามารถใช้บทกวีเอาชนะได้ แล้วจะทำอย่างไร?หลี่หลงหลินขมวดคิ้ว ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ทันใดนั้นดวงตาก็เป็นประกาย “เสด็จพ่อ ลูกยินดีพ่ะย่ะค่ะ!”ฮ่องเต้หวู่เห็นหลี่หลงหลินตอบรับอย่างรวดเร็ว ก็รู้สึกประหลาดใจพูดตามตรงแม้แต่ฮ่องเต้หวู่เอง ก็ไม่รู้ว่าจะจัดการกับบัณฑิตเหล่านี้อย่างไรหลี่หลงหลินมีวิธีรับมือเร็วขนาดนี้เลยหรือ?ฮ่องเต้หวู่ตั้งตารอ “เจ้
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 928
หลี่หลงหลินพยักหน้ายิ้มกล่าวว่า “ในเมื่อเจ้าเชื่อข้า เช่นนั้นก็ง่ายแล้ว! จางอี้ล่ะ?”เว่ยซวินรีบตอบ “รองผู้บัญชาการจางประจำการอยู่ที่หน่วยงานรักษาความสงบเรียบร้อยพ่ะย่ะค่ะ”หลี่หลงหลินพยักหน้า “พอดีเลย เจ้าไปบอกจางอี้ ให้เขาส่งองครักษ์เสื้อแพรหนึ่งพันนายมาที่นี่!”ฮ่องเต้หวู่ได้ลิ้มรสความสุขของการกุมอำนาจ จึงมอบหมายให้เว่ยซวินขยายกองทัพองครักษ์เสื้อแพรอย่างต่อเนื่องตอนนี้องครักษ์เสื้อแพรเหมือนลูกโป่ง จำนวนเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วแค่ภายใต้บังคับบัญชาของจางอี้ ก็มีนายกองพันห้าคน คุมทหารห้าพันนายการเรียกองครักษ์เสื้อแพรหนึ่งพันนายมา ง่ายเหมือนดื่มน้ำเย็นเว่ยซวินคิดว่าหลี่หลงหลินต้องการรักษาความสงบเรียบร้อย ไม่ได้คิดอะไรมาก จึงพยักหน้าทันที “องค์รัชทายาท กระหม่อมจะสั่งคนไปแจ้งจางอี้ ให้เขาเคลื่อนย้ายกองทัพมาทันทีพ่ะย่ะค่ะ”หลี่หลงหลินพยักหน้า “เช่นนั้นก็รบกวนแล้ว”เวลานี้ ซูเฟิ่งหลิงสวมชุดเกราะสีเงิน คาดผ้าคลุมสีแดงเข้ม ท่าทางองอาจสง่างาม เดินเข้ามาตอนนี้หลี่หลงหลินเป็นองค์รัชทายาท ประกอบกับองค์ชายใหญ่หลี่เทียนฉี่กลับมาเมืองหลวง เกรงว่าคงไม่มีเจตนาดีดังนั้น ซูเฟิ่งหลิงจึงทำ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 929
เจ้าจะด่าก็ด่าไปข้าเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา ถือว่าเป็นเพียงลมพัดผ่านอย่างไรก็เสียน้ำลายเปล่า!อย่างไรก็ตาม ซูเฟิ่งหลิงเป็นสตรี หน้าบาง ได้ยินคำพูดหยาบคายของเหล่าบัณฑิต ใบหน้าแดงก่ำ หน้าอกกระเพื่อมขึ้นลง หมัดค่อยๆ กำแน่น“องค์รัชทายาท!”ซูเฟิ่งหลิงโกรธจนไม่มีที่ระบาย จึงพาลโกรธหลี่หลงหลิน “เจ้ายังเป็นผู้ชายอยู่หรือไม่? พวกเขาด่าเจ้าขนาดนี้ เจ้ายังทนได้อีกหรือ?”หลี่หลงหลินยิ้มแล้วกล่าวว่า “ทนไม่ได้แล้วจะทำอย่างไร?”ซูเฟิ่งหลิงโกรธจัด “เจ้าไม่ได้เก่งกาจด้านอักษรหรือ? เจ้าไปโต้คารมกับพวกเขาสิ!”หลี่หลงหลินหดหัว “ข้าไม่ไป! คนเดียวจะไปสู้กับคนพันคนได้อย่างไร? ยังไม่ทันได้พูด ก็โดนน้ำลายสาดจนจมน้ำตายแล้ว! ยิ่งกว่านั้น พวกเขายังเป็นบัณฑิต สิ่งที่เก่งที่สุดคือการใช้วาจาเชือดเฉือน!”ซูเฟิ่งหลิงโกรธจนกระทืบเท้า “เจ้ามันคนขี้ขลาด! เจ้า...เจ้าทำให้ข้าโกรธจริงๆ!”โกรธก็โกรธแต่เพื่อความปลอดภัยของหลี่หลงหลิน ซูเฟิ่งหลิงยังคงยืนหยัดทำหน้าที่องครักษ์ ไม่ได้หนีไปด้วยความโกรธในใจของนาง กลับไม่พอใจหลี่หลงหลินอย่างมากนางยอมรับว่า หลี่หลงหลินมีไหวพริบอยู่บ้างแต่หลี่หลงหลินก็ขี้ขลาดเกินไป!คน
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 930
เว่ยซวินเห็นซูเฟิ่งหลิงกระโดดลงจากกำแพงเมืองโดยตรงก็ตกตะลึงที่นี่อยู่ห่างจากพื้นดิน สูงหลายจั้ง!ซูเฟิ่งหลิงยังสวมชุดเกราะหนักกระโดดลงไปเช่นนี้เลยหรือ?หากเป็นคนธรรมดา คงตกกระแทกพื้นจนร่างแหลกอย่างไรก็ตาม เว่ยซวินได้ยินเสียงที่เต็มไปด้วยพลังของซูเฟิ่งหลิงดังมาจากด้านล่าง ยืนยันว่านางไม่เป็นไร จึงถอนหายใจอย่างโล่งอกหากพระชายาองค์รัชทายาท ตกตายต่อหน้าตนเกรงว่าชีวิตน้อยๆ ของตนก็คงไม่รอด!“พระชายารัชทายาทผู้นี้...”“หุนหันพลันแล่นเกินไปแล้ว!”เว่ยซวินพึมพำเสียงเบาเขารู้มานานแล้วว่าซูเฟิ่งหลิงเป็นคนหุนหันพลันแล่น แต่ไม่คิดว่าจะหุนหันพลันแล่นถึงเพียงนี้กำแพงเมืองสูงขนาดนี้ กระโดดลงไปโดยตรงที่แปลกไปกว่านั้น คือนางเผชิญหน้ากับบัณฑิตกว่าพันคน ไม่หวาดกลัวแม้แต่น้อย ยังตะโกนเสียงดัง ให้คนเหล่านั้นยอมจำนนช่างเป็นสตรีที่แปลกประหลาด!“เว่ยกงกง”จางอี้ก็ตกใจเช่นกัน รีบพูดว่า “ข้าน้อยจะพาคนไป...”เว่ยซวินส่ายหน้าเบาๆ “อย่ารีบร้อน รอดูสถานการณ์ก่อน”พระเก้าพันปีผู้นี้ ในฐานะผู้นำกลุ่มขันที รู้ซึ้งถึงความน่ากลัวของสำนักปราชญ์ยิ่งกว่านั้น ครั้งนี้ผู้นำที่ก่อความวุ่นวาย คือบัณ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 931
ประตูพระราชวังถูกเปิดออก เหล่าองครักษ์เสื้อแพรในชุดมัจฉาบิน เหน็บดาบปักลายไว้ที่เอว มีสีหน้าดุดันราวกับอสูรร้าย พรั่งพรูออกมาอย่างบ้าคลั่งดั่งกระแสน้ำหลาก “องครักษ์เสื้อแพรออกปฏิบัติภารกิจ!” “จงรีบมอบตัวโดยเร็ว!” “ผู้ใดขัดขืน ประหารสถานเดียว!” แม้ว่าองครักษ์เสื้อแพรจะตะโกนว่าประหารสถานเดียว แต่พวกเขาก็รู้ดีว่าอีกฝ่ายที่พวกเขากำลังเข้าปะทะเป็นเพียงบัณฑิตที่ในมือไร้อาวุธ เหล่าบัณฑิตมีวาจาเป็นเลิศ แต่ในความเป็นจริงแล้วไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงจะจับไก่ ดังนั้น เหล่าองครักษ์เสื้อแพรจึงไม่ได้ชักดาบออกจากฝัก เพียงแต่หยิบโซ่ตรวนออกมาเท่านั้น “พวกลูกสมุน!” “พวกเจ้ามันก็แค่สุนัขรับใช้!” “สุนัขของพวกขันที!” เหล่าบัณฑิตด่าทออย่างรุนแรง ใช้วาทศิลป์เพื่อเอาชนะ เหล่าองครักษ์เสื้อแพรเคยชินกับความจองหองและอวดดีแล้ว แต่ไม่มีทางจะตามใจบัณฑิตเหล่านั้น จึงใช้ฝักดาบฟาดเข้าที่หน้าของพวกเขาโดยตรงอย่างแรง อ้า! เสียงร้องโอดโอยดังไม่ขาดสาย แก้มของเหล่าบัณฑิตถูกตีจนบวมแดง กระอักเลือดสดออกมา และในนั้นยังมีเศษฟันปะปนออกมาด้วย ซ่งชิงหลวนอาการหนักที่สุด ราวกับเป็นสุนัขที่กระดูกสั
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 932
ห้องทรงพระอักษร ฮ่องเต้หวู่กำลังรอข่าวจากนอกประตูอู๋เหมินด้วยสีหน้าคาดหวัง เหล่าบัณฑิตที่มีซ่งชิงหลวนเป็นผู้นำ มาก่อกวนอยู่นอกพระราชวังทุกวัน น่ารำคาญอย่างกับแมลงวัน ครั้งนี้เจ้าเก้าออกโรงด้วยตัวเอง ต้องจัดการเรื่องนี้ให้จบสิ้นได้อย่างแน่นอน “เพียงแต่ เจ้าเก้าจะใช้วิธีอะไร?” “อธิบายด้วยความรู้สึก กระตุ้นด้วยเหตุผล?” “หรือว่า จะเขียนกวีที่น่าตื่นตะลึงอีกสักบท ทำให้เหล่าบัณฑิตยอมจำนน?” ฮ่องเต้หวู่สงสัยอย่างมาก ในใจคาดเดาไปต่างๆ นานา ความเป็นไปได้มากที่สุดคือการเขียนบทกวี ท้ายที่สุดแล้ว พรสวรรค์ด้านกวีของหลี่หลงหลินในใต้หล้านี้ก็ไม่มีใครเทียบ จะต้องทำให้เหล่าบัณฑิตเลื่อมใสศรัทธามากได้อย่างแน่นอน “เมื่อพูดแล้ว” “เจ้าเก้า ก็ไม่ได้เผยแพร่บทกวีชั่วนิรันดร์ออกมาสักระยะหนึ่งแล้ว” มุมปากของฮ่องเต้หวู่ปรากฏรอยยิ้ม ความรู้สึกคาดหวังพลันถึงขีดสุด ในเวลานี้ เว่ยซวินสวมชุดปักลายหม่างอันหรูหรา ก้าวเท้าเล็กๆ เข้ามาในห้องทรงพระอักษร คุกเข่าลงตรงหน้าฮ่องเต้หวู่ เอ่ยด้วยเสียงสั่นเล็กน้อย “ฝ่าบาท...” ฮ่องเต้หวู่สีหน้าเต็มไปด้วยความดีใจ “เรื่องที่เหล่าบัณฑิตก่อกวนอยู่นอกประตู
บทล่าสุด
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1080
ฉินฮั่นหยางครุ่นคิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่สุดท้ายก็ไม่กล้าตอบเสิ่นชิงโจวล่วงรู้ความลับของเขามากเกินไปหากเรื่องพวกนั้นถูกเปิดโปง ต่อให้ถูกประหารสิบครั้งก็ยังไม่พอ!แม้ว่าหลี่หลงหลินจะรับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะ ว่าจะลืมเรื่องในอดีตและค้ำจุนให้เขารุ่งเรืองมั่งคั่งต่อไปแต่หากอีกฝ่ายเปลี่ยนใจขึ้นมาล่ะ?ฉินฮั่นหยางไม่กล้าเสี่ยงเขาหวังว่าหลี่หลงหลินจะยื่นข้อเสนอที่จริงใจมากกว่านี้ทว่าหลี่หลงหลินไม่ได้เสียเวลาพูดจาให้มากความ เขาหันไปเดินเข้าหาบรรดาบัณฑิตทรงคุณวุฒิคนอื่นๆ แทน ชัดเจนว่าต้องการดึงพวกเขาเข้าพวก“แย่แล้ว! แย่แล้ว!”เมื่อเห็นดังนั้น สีหน้าของฉินฮั่นหยางก็เปลี่ยนไปทันทีในหมู่บัณฑิตทรงคุณวุฒิเหล่านี้ หากมีแม้แต่คนเดียวที่ใจอ่อน ยอมรับหลี่หลงหลินเป็นอาจารย์ และเข้าสู่สำนักปรัชญาแห่งจิตใจนั่นหมายความว่า เสิ่นชิงโจวแพ้แล้ว!หากหลี่หลงหลินสามารถนั่งมั่นในตำแหน่งนักปราชญ์คนใหม่แห่งสำนักปรัชญาแห่งจิตใจได้ตนเองเป็นเพียงบัณฑิตทรงคุณวุฒิ จะเอาอะไรไปเทียบกับนักปราชญ์ได้?ถึงตอนนั้น จะมีจุดจบที่ดีได้อย่างไร!ฉินฮั่นหยางอาจมั่นใจว่าตนเองจะไม่หวั่นไหว แต่เขาไม่อาจมั่นใจได้ว่านักปราช
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1079
เสิ่นชิงโจวเองก็คาดไม่ถึงว่ามันจะกลายเป็นแบบนี้ มุมปากกระตุกเล็กน้อยช่างเป็นพวกชาวบ้านโง่เขลาเสียจริงพวกเจ้าแม้แต่แนวคิดของปรัชญาแห่งจิตใจก็ยังไม่เข้าใจแท้ๆ แต่กลับยอมคารวะหลี่หลงหลินเป็นอาจารย์อย่างง่ายดาย?ต่อให้หลี่หลงหลินหลอกขายพวกเจ้า พวกเจ้าก็คงยังช่วยเขานับเงินให้ด้วยซ้ำ!แต่พูดก็พูดเถอะหลี่หลงหลินใช้วิธีอะไรกันแน่ ถึงสามารถซื้อใจชาวบ้านได้มากมายถึงเพียงนี้?ช่างน่าทึ่งนัก!หลี่หลงหลินมองเสิ่นชิงโจวด้วยรอยยิ้มสงบ “ท่านราชครู เท่านี้พอหรือไม่?”เสิ่นชิงโจวยังคงไม่ยอมรับ “ข้าบอกไปแล้วว่าพวกเขาเป็นเพียงกลุ่มคนไร้ระเบียบ ส่วนใหญ่ไม่รู้หนังสือเสียด้วยซ้ำ!”หลี่หลงหลินเอ่ยอย่างไม่รีบร้อน “ที่ท่านหมายถึงคือ มีแต่ผู้มีความรู้เท่านั้นที่คารวะข้าเป็นอาจารย์ ท่านจึงจะยอมรับงั้นหรือ?”เสิ่นชิงโจวพยักหน้า “แน่นอนอยู่แล้ว!”หลี่หลงหลินยกมือขึ้น ชี้ไปยังบัณฑิตทรงคุณวุฒิเหล่านี้สิบคนที่อยู่ด้านหลังเสิ่นชิงโจว “แล้วพวกเขาล่ะ? หากบัณฑิตทรงคุณวุฒิเหล่านี้ยินดีคารวะข้าเป็นอาจารย์ ท่านจะยังกล้าหาข้อแก้ตัวอีกหรือไม่?”เสิ่นชิงโจวถึงกับตะลึงงันให้บัณฑิตทรงคุณวุฒิเหล่านั้นคารวะหลี่หลงห
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1078
ฮ่องเต้หวู่เผยสีหน้าลำบากใจเสิ่นชิงโจวกล่าวความจริงต่อให้ปรัชญาแห่งจิตใจล้ำเลิศเพียงใด ก็ต้องมีผู้สืบทอดจึงจะเกิดผลศิษย์ของนักปราชญ์มีมากถึงสามพันคน ในจำนวนนั้นมีผู้ทรงปัญญาเจ็ดสิบสองคนศิษย์เอกอย่างเหยียนหุย ก็มีเค้าลางของนักปราชญ์เช่นกันแต่หลี่หลงหลินเพิ่งก่อตั้งปรัชญาแห่งจิตใจขึ้นมาใหม่ กระทั่งศิษย์สักคนก็ยังไม่มีแล้วจะให้เราสถาปนาเขาเป็นนักปราชญ์ได้อย่างไร?หากเป็นคนแปลกหน้าก็แล้วไปเถิดแต่เขาดันเป็นบุตรของตนหากเรื่องนี้แพร่ออกไป ผู้คนทั้งใต้หล้าย่อมกล่าวหาว่าเราลำเอียงเข้าข้างเขานักปราชญ์เช่นนี้ ใครจะยอมรับกัน?หลี่หลงหลินเผยรอยยิ้มบาง “ใครบอกว่าข้าไม่มีศิษย์?”ทันทีที่คำพูดจบลงจากกลุ่มชาวบ้านก็มีคนก้าวออกมาเป็นกลุ่มพวกเขาสวมอาภรณ์บัณฑิต ศีรษะสวมหมวกสี่เหลี่ยม ดูเป็นบัณฑิตโดยแท้คนที่เดินนำหน้า ฮ่องเต้หวู่จำได้ดีเขาคือจอหงวนหนิงชิงโหวส่วนบัณฑิตที่เหลือ แม้ฮ่องเต้หวู่จะไม่รู้จัก แต่เพียงเห็นสีหน้าท่าทางอันหยิ่งยโส ก็เข้าใจได้ทันทีพวกเขาย่อมเป็นบัณฑิตหยิ่งยโสที่ติดตามหนิงชิงโหวมาแน่นอนบัณฑิตเหล่านี้เข้าร่วมกับเขาทิศประจิม ทั้งยังสั่งสอนอบรมผู้คน ทำหน้
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1077
เช่นนั้นมิสู้ให้ข้าดำเนินการก่อน แต่งตั้งนักปราชญ์ขึ้นมาก่อนหนึ่งคนหากนักปราชญ์ต้องได้รับการแต่งตั้งจากฮ่องเต้ เช่นนั้นบัณฑิตทรงคุณวุฒิทั้งหลายก็ต้องได้รับการแต่งตั้งจากอำนาจของฮ่องเต้จึงจะมีผลเดิมที สำนักปราชญ์อยู่เหนือการควบคุมของราชสำนัก มีระบบเป็นของตนเองหากทำเช่นนี้แล้วบัณฑิตทรงคุณวุฒิและนักปราชญ์ของสำนักปราชญ์จะต้องได้รับการแต่งตั้งจากราชสำนัก ไม่เท่ากับว่าสามารถควบคุมได้อย่างง่ายดายหรือ?พวกเขาจะคิดก่อคลื่นลม ปั่นป่วนในเงามืดอีกต่อไปคงเป็นไปไม่ได้แล้วแน่นอนว่าการแต่งตั้งนักปราชญ์ ไม่ใช่ว่าจะกระทำได้ตามอำเภอใจความสามารถเป็นเรื่องรอง ที่สำคัญที่สุดคือฐานะหากฮ่องเต้หวู่แต่งตั้งนักปราชญ์ขึ้นมาเพียงคนเดียว บุคคลผู้นั้นย่อมได้รับชื่อเสียงเกียรติคุณอันสูงส่งจากประชาชนหากบุคคลผู้นี้คิดไม่ซื่อ วางแผนก่อกบฏถ้าเป็นอย่างนั้นจริง บ้านเมืองจะต้องลุกเป็นไฟอย่างแน่นอน!อย่างไรก็ตาม ปัญหาเหล่านี้ไม่มีอยู่จริงสำหรับหลี่หลงหลินเขาเป็นองค์ชายรัชทายาทอยู่แล้ว ยังไงก็ต้องขึ้นครองราชย์ในสักวัน ไม่มีเหตุผลที่จะก่อกบฏการแต่งตั้งหลี่หลงหลินเป็นนักปราชญ์ ไม่เพียงแต่จะสามารถกดขี่ส
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1076
“ดี...”ฮ่องเต้หวู่กลั้นความคิดอยู่นาน กว่าจะเปล่งเสียงออกมาได้เพียงคำเดียว แต่เมื่อนึกว่ามันดูจืดชืดเกินไป จึงเสริมขึ้นอีกว่า “ดีมาก!”หลี่หลงหลินรู้สึกพูดไม่ออกในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าทำไมเสิ่นชิงโจวถึงต้องการยุยงให้ฮ่องเต้หวู่ก่อกบฏบิดาไร้ประโยชน์ของตนผู้นั้น ไม่เพียงแค่ละเลยด้านการปกครองด้วยวัฒนธรรมเท่านั้นเห็นได้ชัดว่าเขาไม่เข้าใจหลักขงจื๊อแม้แต่น้อย แถมยังอ่านปรัชญาแห่งจิตใจไม่ออกเลยด้วยซ้ำ ถึงขนาดไม่รู้จะกล่าวคำชมเชยอย่างไร กลัวว่าเอ่ยออกไปมากกว่านี้จะเผลอทำให้ตัวเองโป๊ะแตกอย่างไรก็ตาม ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นตัวเขาก็ไม่ต่างกันโทษฐานที่ตัวเองไม่มีวัฒนธรรม อาศัยแต่การลอกเลียนแบบปรัชญาแห่งจิตใจของปราชญ์หวังหยางหมิงนั้น ลึกซึ้งอย่างแท้จริงหลี่หลงหลินใช้เวลาสามวัน คัดลอกปรัชญาแห่งจิตใจฉบับดั้งเดิมตามความทรงจำ อันที่จริง เขาก็แค่เข้าใจหลักการใหญ่ๆ อย่าง “รู้แล้วลงมือทำ” “ศึกษาสิ่งต่างๆ เพื่อเข้าถึงความรู้” “มุ่งสู่จิตสำนึกแห่งคุณธรรม”ส่วนที่ลึกซึ้งกว่านั้น หลี่หลงหลินก็ไม่ค่อยเข้าใจ ต้องอาศัยให้เหล่าศิษย์ไปอ่านปรัชญาแห่งจิตใจและเข้าใจด้วยตัวเองจะบรรลุสู่ความเป็นปราชญ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1075
หลี่หลงหลินส่ายหัวเบาๆ “ท่านผิดแล้ว! ในใจของทุกคนล้วนมีสำนึกดี! หากรู้แล้วลงมือทำ มุ่งสู่จิตสำนึกแห่งคุณธรรม ทุกคนก็สามารถบรรลุสู่ความเป็นปราชญ์ สร้างความรุ่งเรืองให้กับหลักขงจื๊อไปหมื่นชั่วอายุคน!”รู้แล้วลงมือทำ มุ่งสู่จิตสำนึกแห่งคุณธรรม?ร่างกายของเสิ่นชิงโจวสั่นสะท้าน สีหน้าปรากฏความไม่อยากเชื่อท้ายที่สุด เขาก็เป็นปราชญ์ผู้รอบรู้ตำรา ถึงแม้เพราะความเห็นแก่ตัวจะทำให้เขาเดินออกนอกเส้นทางแต่ความรู้ของเขาก็ยังคงเป็นของจริงแน่นอนว่าเมื่อหลี่หลงหลินกล่าวคำว่า “รู้แล้วลงมือทำ มุ่งสู่จิตสำนึกแห่งคุณธรรม” ทั้งเจ็ดคำออกมา เสิ่นชิงโจวก็เข้าใจได้ทันทีว่านี่คือวิถีแห่งปราชญ์!“น่าเสียดาย...”“หากข้ายังหนุ่มกว่านี้สักหลายสิบปี บางทีก็อาจเห็นด้วยกับปรัชญาแห่งจิตใจ และเดินบนวิถีแห่งปราชญ์นี้”“แต่ข้าแก่ชราแล้ว ไม่อาจหวนกลับได้!”“ทำได้เพียงสู้จนถึงที่สุด!”เสิ่นชิงโจวส่ายหัว มองไปที่หลี่หลงหลิน “พูดไปก็ไร้ประโยชน์! ข้าจะไม่โต้เถียงกับท่านด้วยวาจา! นำงานเขียนของท่านมาให้ข้าดูเสียก่อน แล้วค่อยว่ากัน!”หลี่หลงหลินส่ายหัว ปฏิเสธโดยตรง “ท่านไม่คู่ควร!”เสิ่นชิงโจวโกรธจนอับอาย หน้าแดงก่ำ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1074
คำพูดของหลี่หลงหลินประโยคนี้ เปรียบเสมือนเสียงระฆังยามเช้า และกลองยามเย็น ทำให้ผู้คนตื่นตระหนกและฉุกคิดสำนักปราชญ์ของพวกเจ้า ไม่ต้องการผูกขาดการสอบขุนนาง สร้างตระกูลขุนนาง ก่อตั้งชนชั้น เพื่อแสวงหาผลประโยชน์ส่วนตน และผลประโยชน์แก่ลูกหลานในภายภาคหน้าของพวกเจ้าหรือ?ปรัชญาแห่งจิตใจ คือการทำลายความอยุติธรรมในโลก!ทุกคนดุจดั่งมังกร ทุกคนบรรลุเป็นนักปราชญ์!บนลานหยกขาว เงียบสงัดไร้เสียงแม้แต่นกกามีเพียงความตื่นตะลึง!แม้แต่ฮ่องเต้หวู่ยังตกตะลึงจนร่างมังกรสั่นสะท้านทุกคนดุจดั่งมังกร ทุกคนบรรลุความเป็นนักปราชญ์!นี่ช่างเป็นปณิธานอันยิ่งใหญ่เพียงใด!หากสามารถทำให้เป็นจริงได้ โลกมนุษย์จะรุ่งเรืองเพียงใดกัน!ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ ไม่มีค่าอะไรเลย!ทุกที่ที่กองทัพพยัคฆ์ต้าเซี่ยย่างกรายไป หากพวกหมานอี๋กล้าขัดขืน ย่อมถูกบดขยี้จนแหลกเป็นผุยผง!ในห้วงความคิดของฮ่องเต้หวู่ ภาพตนเองในเกราะทองอันทรงอำนาจดุดัน ปรากฏขึ้นแจ่มชัด นำทัพทหารต้าเซี่ยนับหมื่นที่สวมเกราะถืออาวุธคมกล้า ออกรบแผ่ขยายอำนาจไปทั่วทุกสารทิศเพียงแค่จินตนาการถึงภาพนั้น ดวงตาของฮ่องเต้หวู่ก็เปล่งประกาย เลือดลมเดือดพล่
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1073
รากฐานของขงจื๊อ ก็คือสี่ตำราห้าคัมภีร์และคำสอนของนักปราชญ์สี่ตำราห้าคัมภีร์ มีเนื้อหามากมายเพียงใด?แม้แต่ทงเซิงผู้เฉลียวฉลาด ยังสามารถท่องจำได้อย่างคล่องแคล่วยิ่งไม่ต้องพูดถึงบัณฑิตอัจฉริยะมากมายแห่งต้าเซี่ยในตลอดพันปีที่ผ่านมา ต่างก็อุทิศตนศึกษาและขบคิดอย่างลึกซึ้งในสี่ตำราห้าคัมภีร์พูดได้ว่าแนวทางแห่งขงจื๊อ เปรียบเสมือนเส้นทางโคลนที่ถูกเหยียบย่ำซ้ำแล้วซ้ำเล่าโดยผู้คนมากมายการจะสร้างความแปลกใหม่ บุกเบิกแนวคิดใหม่ หรือเขียนตำราใหม่ บนเส้นทางที่ถูกเหยียบย่ำจนเลอะเทอะนี้ หาใช่เรื่องง่ายดายไม่?หากมีผู้ใดสามารถทำได้จริงเช่นนั้น สมญานักปราชญ์ ก็คู่ควรกับเขาอย่างแท้จริง!เพียงแต่เสิ่นชิงโจวรู้ดีว่า ตนไม่มีความสามารถนั้นหลี่หลงหลิน แม้จะเคยศึกษาตำราของนักปราชญ์มาหลายปี แต่ก็ยิ่งไม่มีความสามารถทำเช่นนั้นได้“เขียนตำราบุกเบิกแนวคิดใหม่...”“ข้ากลับมีอยู่จริงๆ!”ภายใต้สายตานับไม่ถ้วน หลี่หลงหลินไม่รีบร้อนหรือลนลานแม้แต่น้อย เขาหยิบหนังสือเล่มหนึ่งออกมาจากอกเสื้อ พลางกล่าวว่า “วันนี้ข้าจะประกาศแนวคิดใหม่ ตั้งชื่อว่า... ปรัชญาแห่งจิตใจ!”ฉากนี้ทำให้ผู้คนมากมายถึงกับตะลึงงั
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1072
นักปราชญ์ใหม่แห่งสำนักปราชญ์?คำคำนี้ดังราวกับสายฟ้าฟาด ก้องกังวานในหูของทุกคนอะไรกัน?ข้าคงไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม!เมื่อครู่รัชทายาทเพิ่งบอกว่าตนเองเป็นนักปราชญ์ใหม่แห่งสำนักปราชญ์?นักปราชญ์ใหม่ก็คือนักปราชญ์คนใหม่!รัชทายาทหมายความว่า ตนเองสามารถเทียบได้กับนักปราชญ์อันดับสอง ซึ่งก็หมายความว่า เขาเป็นนักปราชญ์อันดับสามของสำนักปราชญ์ในรอบพันปีหรือ?นี่ นี่ นี่...นี่มันเหลือเชื่อเกินไปแล้ว!เหลือเชื่อยิ่งกว่าดวงอาทิตย์ขึ้นจากทางทิศตะวันตกเสียอีก!“ฮ่าฮ่าฮ่า...”เสิ่นชิงโจวชะงักไปชั่วขณะ จากนั้นกุมท้องหัวเราะจนตัวงอเหล่าขุนนางฝ่ายบุ๋นและบัณฑิตทั้งหลาย ต่างก็ระเบิดเสียงหัวเราะดังกึกก้องไปทั่วห้องโถง“รัชทายาท ท่านเสียสติไปแล้วหรือ?”“นักปราชญ์คนใหม่แห่งสำนักปราชญ์? ท่านหมายความว่า ท่านคือปราชญ์ของสำนักปราชญ์อย่างนั้นหรือ?”“ฮ่าฮ่าฮ่า! องค์ชายเสเพลผู้ไร้ความรู้ความสามารถเช่นท่าน กล้าประกาศตนเป็นนักปราชญ์ ช่างน่าขันเสียจริง!”“ถ้าท่านเป็นนักปราชญ์ เช่นนั้นคนทั้งโลกก็คงเป็นปราชญ์กันหมดแล้ว!”ซูเฟิ่งหลิงถึงกับอึ้ง ใบหน้างดงามแฝงความตกตะลึง ดวงตาหงส์จับจ้องไปที่หลี่หลงหลิน ริมฝ
