LOGINShare
บทที่ 929
Related chapters
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 930
เว่ยซวินเห็นซูเฟิ่งหลิงกระโดดลงจากกำแพงเมืองโดยตรงก็ตกตะลึงที่นี่อยู่ห่างจากพื้นดิน สูงหลายจั้ง!ซูเฟิ่งหลิงยังสวมชุดเกราะหนักกระโดดลงไปเช่นนี้เลยหรือ?หากเป็นคนธรรมดา คงตกกระแทกพื้นจนร่างแหลกอย่างไรก็ตาม เว่ยซวินได้ยินเสียงที่เต็มไปด้วยพลังของซูเฟิ่งหลิงดังมาจากด้านล่าง ยืนยันว่านางไม่เป็นไร จึงถอนหายใจอย่างโล่งอกหากพระชายาองค์รัชทายาท ตกตายต่อหน้าตนเกรงว่าชีวิตน้อยๆ ของตนก็คงไม่รอด!“พระชายารัชทายาทผู้นี้...”“หุนหันพลันแล่นเกินไปแล้ว!”เว่ยซวินพึมพำเสียงเบาเขารู้มานานแล้วว่าซูเฟิ่งหลิงเป็นคนหุนหันพลันแล่น แต่ไม่คิดว่าจะหุนหันพลันแล่นถึงเพียงนี้กำแพงเมืองสูงขนาดนี้ กระโดดลงไปโดยตรงที่แปลกไปกว่านั้น คือนางเผชิญหน้ากับบัณฑิตกว่าพันคน ไม่หวาดกลัวแม้แต่น้อย ยังตะโกนเสียงดัง ให้คนเหล่านั้นยอมจำนนช่างเป็นสตรีที่แปลกประหลาด!“เว่ยกงกง”จางอี้ก็ตกใจเช่นกัน รีบพูดว่า “ข้าน้อยจะพาคนไป...”เว่ยซวินส่ายหน้าเบาๆ “อย่ารีบร้อน รอดูสถานการณ์ก่อน”พระเก้าพันปีผู้นี้ ในฐานะผู้นำกลุ่มขันที รู้ซึ้งถึงความน่ากลัวของสำนักปราชญ์ยิ่งกว่านั้น ครั้งนี้ผู้นำที่ก่อความวุ่นวาย คือบัณ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 931
ประตูพระราชวังถูกเปิดออก เหล่าองครักษ์เสื้อแพรในชุดมัจฉาบิน เหน็บดาบปักลายไว้ที่เอว มีสีหน้าดุดันราวกับอสูรร้าย พรั่งพรูออกมาอย่างบ้าคลั่งดั่งกระแสน้ำหลาก “องครักษ์เสื้อแพรออกปฏิบัติภารกิจ!” “จงรีบมอบตัวโดยเร็ว!” “ผู้ใดขัดขืน ประหารสถานเดียว!” แม้ว่าองครักษ์เสื้อแพรจะตะโกนว่าประหารสถานเดียว แต่พวกเขาก็รู้ดีว่าอีกฝ่ายที่พวกเขากำลังเข้าปะทะเป็นเพียงบัณฑิตที่ในมือไร้อาวุธ เหล่าบัณฑิตมีวาจาเป็นเลิศ แต่ในความเป็นจริงแล้วไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงจะจับไก่ ดังนั้น เหล่าองครักษ์เสื้อแพรจึงไม่ได้ชักดาบออกจากฝัก เพียงแต่หยิบโซ่ตรวนออกมาเท่านั้น “พวกลูกสมุน!” “พวกเจ้ามันก็แค่สุนัขรับใช้!” “สุนัขของพวกขันที!” เหล่าบัณฑิตด่าทออย่างรุนแรง ใช้วาทศิลป์เพื่อเอาชนะ เหล่าองครักษ์เสื้อแพรเคยชินกับความจองหองและอวดดีแล้ว แต่ไม่มีทางจะตามใจบัณฑิตเหล่านั้น จึงใช้ฝักดาบฟาดเข้าที่หน้าของพวกเขาโดยตรงอย่างแรง อ้า! เสียงร้องโอดโอยดังไม่ขาดสาย แก้มของเหล่าบัณฑิตถูกตีจนบวมแดง กระอักเลือดสดออกมา และในนั้นยังมีเศษฟันปะปนออกมาด้วย ซ่งชิงหลวนอาการหนักที่สุด ราวกับเป็นสุนัขที่กระดูกสั
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 932
ห้องทรงพระอักษร ฮ่องเต้หวู่กำลังรอข่าวจากนอกประตูอู๋เหมินด้วยสีหน้าคาดหวัง เหล่าบัณฑิตที่มีซ่งชิงหลวนเป็นผู้นำ มาก่อกวนอยู่นอกพระราชวังทุกวัน น่ารำคาญอย่างกับแมลงวัน ครั้งนี้เจ้าเก้าออกโรงด้วยตัวเอง ต้องจัดการเรื่องนี้ให้จบสิ้นได้อย่างแน่นอน “เพียงแต่ เจ้าเก้าจะใช้วิธีอะไร?” “อธิบายด้วยความรู้สึก กระตุ้นด้วยเหตุผล?” “หรือว่า จะเขียนกวีที่น่าตื่นตะลึงอีกสักบท ทำให้เหล่าบัณฑิตยอมจำนน?” ฮ่องเต้หวู่สงสัยอย่างมาก ในใจคาดเดาไปต่างๆ นานา ความเป็นไปได้มากที่สุดคือการเขียนบทกวี ท้ายที่สุดแล้ว พรสวรรค์ด้านกวีของหลี่หลงหลินในใต้หล้านี้ก็ไม่มีใครเทียบ จะต้องทำให้เหล่าบัณฑิตเลื่อมใสศรัทธามากได้อย่างแน่นอน “เมื่อพูดแล้ว” “เจ้าเก้า ก็ไม่ได้เผยแพร่บทกวีชั่วนิรันดร์ออกมาสักระยะหนึ่งแล้ว” มุมปากของฮ่องเต้หวู่ปรากฏรอยยิ้ม ความรู้สึกคาดหวังพลันถึงขีดสุด ในเวลานี้ เว่ยซวินสวมชุดปักลายหม่างอันหรูหรา ก้าวเท้าเล็กๆ เข้ามาในห้องทรงพระอักษร คุกเข่าลงตรงหน้าฮ่องเต้หวู่ เอ่ยด้วยเสียงสั่นเล็กน้อย “ฝ่าบาท...” ฮ่องเต้หวู่สีหน้าเต็มไปด้วยความดีใจ “เรื่องที่เหล่าบัณฑิตก่อกวนอยู่นอกประตู
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 933
ไม่ใช่ว่าเหล่าบัณฑิตจะล่วงเกินได้ตามใจชอบ! บอกได้แค่ว่า ซ่งชิงหลวนสมควรได้รับผลลัพธ์เช่นนี้แล้ว “ฮึ่ม ฮึ่ม ฮึ่ม” สีหน้าของฮ่องเต้หวู่เผยยิ้มออกมา แสดงถึงความพอใจอย่างมากในใจ ซ่งชิงหลวนซึ่งเป็นเหล่าบัณฑิต มักจะไม่เห็นข้าอยู่ในสายตา ครั้งนี้ พวกเขาเสียเปรียบอย่างมากต่อหน้าหลี่หลงหลิน ฮ่องเต้หวู่รู้สึกเหมือนกับยังรู้สึกสมเพชเวทนา ในใจกลับรู้สึกเบิกบานอย่างยิ่ง “ฝ่าบาท” เว่ยซวินพูดเสียงเบา “หรือจะปล่อยเหล่าบัณฑิตไปดี? เพื่อไม่ให้เรื่องมันใหญ่โตเกินไป” สีหน้าฮ่องเต้หวู่มืดลง และเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ “เรื่องใหญ่หรือ? เหล่าบัณฑิตล่วงเกินพระชายาองค์รัชทายาท หรือเรื่องนี้ยังใหญ่ไม่พอหรือ? ปล่อยบัณฑิตเหล่านั้นไปหรือ? เช่นนั้นแล้ว เกียรติของพระชายาองค์รัชทายาทอยู่ตรงไหน เกียรติของข้าอยู่ตรงไหน” “ซูเฟิ่งหลิง เป็นลูกสะใภ้ของข้า! บัณฑิตจะล่วงเกินตามอำเภอใจได้หรือ?!” เว่ยซวินรู้สึกประหลาดใจ และเอ่ยอย่างไม่เข้าใจว่า “พระองค์หมายความว่ายังไง?” ฮ่องเต้หวู่เอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ให้พวกเขาถูกขังอยู่ในคุกหลวงสักระยะ ให้พวกเขาได้ใจเย็นๆ! อีกอย่าง เจ้าบอกว่าพระชายาองค์รัชทายาทไ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 934
เสิ่นชิงโจวสีหน้าแย่ลงถึงขีดสุด: “หลี่หลงหลินทำตัวนอกรีต ไม่สามารถคาดเดาได้ด้วยเหตุผล! แม้แต่ข้าก็ไม่เข้าใจว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่…” หลี่เทียนฉี่รีบเอ่ย: “อาจารย์ พูดเรื่องนี้ไปตอนนี้จะประโยชน์อะไร! สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือหาวิธีช่วยซ่งชิงหลวนและเหล่าบัณฑิตออกมา!” เสิ่นชิงโจวเลิกคิ้วขึ้น เอ่ยอย่างเย้ยหยัน: “ทำไมต้องช่วย?” หลี่เทียนฉี่ตกใจ สีหน้าเต็มไปด้วยความงุนงง: “ที่คุกหลวงแห่งนั้น สภาพแวดล้อมเลวร้ายเกินไปจริงๆ ไม่ใช่ที่ที่คนจะอยู่! อีกทั้ง หากไม่ช่วยซ่งชิงหลวนออกมา เราจะสูญเสียพันธมิตรสำคัญไปอีกคน!” เสิ่นชิงโจวส่ายหัว หัวเราะพลางเอ่ย: “ผิดแล้ว! หากช่วยซ่งชิงหลวนออกมาจากคุกหลวง เราก็แค่ได้การช่วยเหลือจากสำนักศึกษาเพิ่มขึ้น! แต่ถ้าซ่งชิงหลวนอยู่ในคุกหลวง บัณฑิตทั้งใต้หล้าจะมาอยู่ข้างเรา!” ห๊ะ? ในใจหลี่เทียนฉี่รู้สึกตกใจ สมแล้วที่เป็นอาจารย์ มีแผนการที่แยบยล! แทนที่จะช่วยซ่งชิงหลวนและเหล่าบัณฑิตออกมา แต่กลับจะใช้สถานการณ์นี้ จุดประกายความโกรธของบัณฑิตทั้งใต้หล้า! แม้หลี่หลงหลินจะเป็นรัชทายาท แต่ก็ไม่สามารถเป็นศัตรูกับบัณฑิตในใต้หล้าได้! หลี่เทียนฉี่ยิ้มออ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 935
แล้วถ้าผ่านไปไม่กี่วันล่ะ? เมื่อทุกคนพูดคุยเรื่องนี้จนเบื่อแล้ว ไม่มีใครให้ความสนใจอีก หนังสือพิมพ์ปรัชญาขงจื๊อต้าเซี่ยที่ช้าขนาดนั้น ยังมีประโยชน์อยู่หรือไม่? “เจ้านี่ช่าง!” เสิ่นชิงโจวมองหลี่เทียนฉี่ ท่าทางเหมือนผิดหวังที่ไม่ได้ดั่งใจ" ทำไมต้องพิมพ์ด้วย? ทำไมไม่ให้คนเขียนใหม่? ที่สำนักศึกษามีบัณฑิตตั้งมากมาย จะให้พวกเขาว่างอยู่ทำไม?” หลี่เทียนฉี่ดวงตาเป็นประกายขึ้น และเอ่ยอย่างตื่นเต้น: “อาจารย์ ท่านมีกลยุทธ์ที่เหนือชั้นกว่าจริงๆ! ข้าจะไปที่สำนักศึกษาให้เหล่าบัณฑิตช่วยเขียนหนังสือพิมพ์ปรัชญาขงจื๊อต้าเซี่ย! พรุ่งนี้เช้าตรู่ หนังสือพิมพ์ฉบับใหม่ก็จะสามารถเผยแพร่สู่สาธารณะได้แล้ว!” เสิ่นชิงโจวหัวเราะ: “ไปเถอะ!” คืนวันนั้น ในสำนักศึกษา มีแสงไฟสว่างไสว เหล่าบัณฑิตก้มหน้าลงบนโต๊ะ แต่ละคนต่างก็เขียนอย่างรวดเร็ว เพื่อคัดลอกหนังสือพิมพ์ปรัชญาขงจื๊อต้าเซี่ย หนึ่งคืนเต็มผ่านไป หลี่เทียนฉี่รวบรวมหนังสือพิมพ์ปรัชญาขงจื๊อต้าเซี่ยมาได้มากกว่าหมื่นฉบับ และไม่รอช้า เขาส่งคนไปขายในตลาดทันที “หนังสือพิมพ์ปรัชญาขงจื๊อต้าเซี่ย?” “เกี่ยวข้องกับหนังสือพิมพ์วิชาการต้าเซี่ยหรือเป
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 936
เมื่อราตรีมาเยือน หลี่หลงหลินมาที่หอละอองฝน กำลังตั้งใจจะให้หลิ่วหรูเยียนนวดผ่อนคลายให้ตน พอขึ้นไปถึงชั้นบน ก็เห็นหลิ่วหรูเยียนสีหน้าซีด ขาอ่อนแรงสั่น หลี่หลงหลินเอ่ยด้วยรอยยิ้ม: “พี่สะใภ้สี่ เกิดอะไรขึ้น? ใครทำให้เจ้าโกรธจนเป็นเช่นนี้?” หลิ่วหรูเยียนชี้ไปที่โต๊ะซึ่งมีหนังสือพิมพ์ปรัชญาขงจื๊อต้าเซี่ยอยู่ และพูดด้วยความโกรธ: “ท่านลองดูสิ! เราเพิ่งออกหนังสือพิมพ์วิชาการต้าเซี่ยไป แล้วเหล่าบัณฑิตก็ตามมาลอกเลียนแบบออกหนังสือพิมพ์ปรัชญาขงจื๊อต้าเซี่ย…” “พวกบัณฑิต ช่างไม่มีความละอายจริงๆ!” หลี่หลงหลินเองก็ได้ยินข่าวแล้วว่าองค์ชายใหญ่ได้จัดทำหนังสือพิมพ์ปรัชญาขงจื๊อต้าเซี่ย แต่ยอดขายกลับแย่มาก! วันเดียวขายได้เพียงหนึ่งพันฉบับ ยังต้องคืนเงินอีกเก้าร้อยฉบับ แถมยังถูกคนด่าเสียๆ หายๆอีก! ลอกเลียนแบบ โฆษณาอย่าง ขายอีกอย่าง มีคำด่าทอที่ไม่น่าฟังมากเท่าไหร่ ก็มีคำด่ามากเท่านั้น ด้วยยอดขายที่น้อย หลี่หลงหลินจึงไม่ได้เห็นของจริง และไม่คิดว่าหลิ่วหรูเยียนจะซื้อมาฉบับหนึ่ง แน่นอน เพราะตอนนี้หลิ่วหรูเยียนเป็นบรรณาธิการใหญ่ของสำนักข่าวเขาตะวันตก นางต้องดูว่าหนังสือพิมพ์เจ้าอ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 937
หลิ่วหรูเยียนเริ่มเข้าใจเล็กน้อย: “องค์รัชทายาท ดูเหมือนท่านจะพูด... มีเหตุผลนะ แต่เราควรทำอย่างไรดี?” หลี่หลงหลินยิ้มเล็กน้อยและตอบว่า: “มันง่ายมาก! ตอนนี้ ข่าวที่ประชาชนสนใจที่สุดคืออะไร?” หลิ่วหรูเยียนตอบโดยไม่ต้องคิดนาน: “แน่นอนว่าคือเรื่องที่ซ่งชิงหลวนเข้าคุกหลวง! ทุกคนพูดถึงกันเต็มไปหมด” หลี่หลงหลินยิ้มกว้างและพูดว่า: “ถูกต้อง! นี่คือข่าวร้อน! นอกจากหน้าที่เป็นนวนิยายวาทกรรมของเจ้า ให้ยกเลิกเนื้อหาที่เหลือทั้งหมด แล้วทำเป็นบทความเฉพาะของซ่งชิงหลวน!” หลิ่วหรูเยียนสับสนเล็กน้อย บทความเฉพาะของซ่งชิงหลวน? จะเขียนเนื้อหาอะไรดีล่ะ? ฟึบฟึบฟึบ.... หลี่หลงหลินหยิบปากกาขึ้นมาเขียนหัวข้อบางอย่างลงบนกระดาษแล้วส่งให้หลิ่วหรูเยียน: “เจ้าก็เขียนตามนี้”หลิ่วหรูเยียนก้มหน้าอ่านแล้วถึงกับตกใจตกตะลึง! บัณฑิตทรงคุณวุฒิซ่งชิงหลวน เป็นคนขายชาติ! ไร้ยางอาย! สิบเรื่องอื้อฉาวของอาจารย์ใหญ่สำนักศึกษา! เปิดเผยอาชญากรรมของซ่งชิงหลวน! “องค์รัชทายาท…”“ท่านให้ข้าแต่งเรื่องหลอกลวงและหมิ่นประมาทบัณฑิตซ่งหรือ?” ความไม่เชื่อฉายชัดบนใบหน้าสวยของหลิ่วหรูเยียน นางมักจะคิดว่าหลี่
Latest chapter
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1080
ฉินฮั่นหยางครุ่นคิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่สุดท้ายก็ไม่กล้าตอบเสิ่นชิงโจวล่วงรู้ความลับของเขามากเกินไปหากเรื่องพวกนั้นถูกเปิดโปง ต่อให้ถูกประหารสิบครั้งก็ยังไม่พอ!แม้ว่าหลี่หลงหลินจะรับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะ ว่าจะลืมเรื่องในอดีตและค้ำจุนให้เขารุ่งเรืองมั่งคั่งต่อไปแต่หากอีกฝ่ายเปลี่ยนใจขึ้นมาล่ะ?ฉินฮั่นหยางไม่กล้าเสี่ยงเขาหวังว่าหลี่หลงหลินจะยื่นข้อเสนอที่จริงใจมากกว่านี้ทว่าหลี่หลงหลินไม่ได้เสียเวลาพูดจาให้มากความ เขาหันไปเดินเข้าหาบรรดาบัณฑิตทรงคุณวุฒิคนอื่นๆ แทน ชัดเจนว่าต้องการดึงพวกเขาเข้าพวก“แย่แล้ว! แย่แล้ว!”เมื่อเห็นดังนั้น สีหน้าของฉินฮั่นหยางก็เปลี่ยนไปทันทีในหมู่บัณฑิตทรงคุณวุฒิเหล่านี้ หากมีแม้แต่คนเดียวที่ใจอ่อน ยอมรับหลี่หลงหลินเป็นอาจารย์ และเข้าสู่สำนักปรัชญาแห่งจิตใจนั่นหมายความว่า เสิ่นชิงโจวแพ้แล้ว!หากหลี่หลงหลินสามารถนั่งมั่นในตำแหน่งนักปราชญ์คนใหม่แห่งสำนักปรัชญาแห่งจิตใจได้ตนเองเป็นเพียงบัณฑิตทรงคุณวุฒิ จะเอาอะไรไปเทียบกับนักปราชญ์ได้?ถึงตอนนั้น จะมีจุดจบที่ดีได้อย่างไร!ฉินฮั่นหยางอาจมั่นใจว่าตนเองจะไม่หวั่นไหว แต่เขาไม่อาจมั่นใจได้ว่านักปราช
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1079
เสิ่นชิงโจวเองก็คาดไม่ถึงว่ามันจะกลายเป็นแบบนี้ มุมปากกระตุกเล็กน้อยช่างเป็นพวกชาวบ้านโง่เขลาเสียจริงพวกเจ้าแม้แต่แนวคิดของปรัชญาแห่งจิตใจก็ยังไม่เข้าใจแท้ๆ แต่กลับยอมคารวะหลี่หลงหลินเป็นอาจารย์อย่างง่ายดาย?ต่อให้หลี่หลงหลินหลอกขายพวกเจ้า พวกเจ้าก็คงยังช่วยเขานับเงินให้ด้วยซ้ำ!แต่พูดก็พูดเถอะหลี่หลงหลินใช้วิธีอะไรกันแน่ ถึงสามารถซื้อใจชาวบ้านได้มากมายถึงเพียงนี้?ช่างน่าทึ่งนัก!หลี่หลงหลินมองเสิ่นชิงโจวด้วยรอยยิ้มสงบ “ท่านราชครู เท่านี้พอหรือไม่?”เสิ่นชิงโจวยังคงไม่ยอมรับ “ข้าบอกไปแล้วว่าพวกเขาเป็นเพียงกลุ่มคนไร้ระเบียบ ส่วนใหญ่ไม่รู้หนังสือเสียด้วยซ้ำ!”หลี่หลงหลินเอ่ยอย่างไม่รีบร้อน “ที่ท่านหมายถึงคือ มีแต่ผู้มีความรู้เท่านั้นที่คารวะข้าเป็นอาจารย์ ท่านจึงจะยอมรับงั้นหรือ?”เสิ่นชิงโจวพยักหน้า “แน่นอนอยู่แล้ว!”หลี่หลงหลินยกมือขึ้น ชี้ไปยังบัณฑิตทรงคุณวุฒิเหล่านี้สิบคนที่อยู่ด้านหลังเสิ่นชิงโจว “แล้วพวกเขาล่ะ? หากบัณฑิตทรงคุณวุฒิเหล่านี้ยินดีคารวะข้าเป็นอาจารย์ ท่านจะยังกล้าหาข้อแก้ตัวอีกหรือไม่?”เสิ่นชิงโจวถึงกับตะลึงงันให้บัณฑิตทรงคุณวุฒิเหล่านั้นคารวะหลี่หลงห
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1078
ฮ่องเต้หวู่เผยสีหน้าลำบากใจเสิ่นชิงโจวกล่าวความจริงต่อให้ปรัชญาแห่งจิตใจล้ำเลิศเพียงใด ก็ต้องมีผู้สืบทอดจึงจะเกิดผลศิษย์ของนักปราชญ์มีมากถึงสามพันคน ในจำนวนนั้นมีผู้ทรงปัญญาเจ็ดสิบสองคนศิษย์เอกอย่างเหยียนหุย ก็มีเค้าลางของนักปราชญ์เช่นกันแต่หลี่หลงหลินเพิ่งก่อตั้งปรัชญาแห่งจิตใจขึ้นมาใหม่ กระทั่งศิษย์สักคนก็ยังไม่มีแล้วจะให้เราสถาปนาเขาเป็นนักปราชญ์ได้อย่างไร?หากเป็นคนแปลกหน้าก็แล้วไปเถิดแต่เขาดันเป็นบุตรของตนหากเรื่องนี้แพร่ออกไป ผู้คนทั้งใต้หล้าย่อมกล่าวหาว่าเราลำเอียงเข้าข้างเขานักปราชญ์เช่นนี้ ใครจะยอมรับกัน?หลี่หลงหลินเผยรอยยิ้มบาง “ใครบอกว่าข้าไม่มีศิษย์?”ทันทีที่คำพูดจบลงจากกลุ่มชาวบ้านก็มีคนก้าวออกมาเป็นกลุ่มพวกเขาสวมอาภรณ์บัณฑิต ศีรษะสวมหมวกสี่เหลี่ยม ดูเป็นบัณฑิตโดยแท้คนที่เดินนำหน้า ฮ่องเต้หวู่จำได้ดีเขาคือจอหงวนหนิงชิงโหวส่วนบัณฑิตที่เหลือ แม้ฮ่องเต้หวู่จะไม่รู้จัก แต่เพียงเห็นสีหน้าท่าทางอันหยิ่งยโส ก็เข้าใจได้ทันทีพวกเขาย่อมเป็นบัณฑิตหยิ่งยโสที่ติดตามหนิงชิงโหวมาแน่นอนบัณฑิตเหล่านี้เข้าร่วมกับเขาทิศประจิม ทั้งยังสั่งสอนอบรมผู้คน ทำหน้
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1077
เช่นนั้นมิสู้ให้ข้าดำเนินการก่อน แต่งตั้งนักปราชญ์ขึ้นมาก่อนหนึ่งคนหากนักปราชญ์ต้องได้รับการแต่งตั้งจากฮ่องเต้ เช่นนั้นบัณฑิตทรงคุณวุฒิทั้งหลายก็ต้องได้รับการแต่งตั้งจากอำนาจของฮ่องเต้จึงจะมีผลเดิมที สำนักปราชญ์อยู่เหนือการควบคุมของราชสำนัก มีระบบเป็นของตนเองหากทำเช่นนี้แล้วบัณฑิตทรงคุณวุฒิและนักปราชญ์ของสำนักปราชญ์จะต้องได้รับการแต่งตั้งจากราชสำนัก ไม่เท่ากับว่าสามารถควบคุมได้อย่างง่ายดายหรือ?พวกเขาจะคิดก่อคลื่นลม ปั่นป่วนในเงามืดอีกต่อไปคงเป็นไปไม่ได้แล้วแน่นอนว่าการแต่งตั้งนักปราชญ์ ไม่ใช่ว่าจะกระทำได้ตามอำเภอใจความสามารถเป็นเรื่องรอง ที่สำคัญที่สุดคือฐานะหากฮ่องเต้หวู่แต่งตั้งนักปราชญ์ขึ้นมาเพียงคนเดียว บุคคลผู้นั้นย่อมได้รับชื่อเสียงเกียรติคุณอันสูงส่งจากประชาชนหากบุคคลผู้นี้คิดไม่ซื่อ วางแผนก่อกบฏถ้าเป็นอย่างนั้นจริง บ้านเมืองจะต้องลุกเป็นไฟอย่างแน่นอน!อย่างไรก็ตาม ปัญหาเหล่านี้ไม่มีอยู่จริงสำหรับหลี่หลงหลินเขาเป็นองค์ชายรัชทายาทอยู่แล้ว ยังไงก็ต้องขึ้นครองราชย์ในสักวัน ไม่มีเหตุผลที่จะก่อกบฏการแต่งตั้งหลี่หลงหลินเป็นนักปราชญ์ ไม่เพียงแต่จะสามารถกดขี่ส
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1076
“ดี...”ฮ่องเต้หวู่กลั้นความคิดอยู่นาน กว่าจะเปล่งเสียงออกมาได้เพียงคำเดียว แต่เมื่อนึกว่ามันดูจืดชืดเกินไป จึงเสริมขึ้นอีกว่า “ดีมาก!”หลี่หลงหลินรู้สึกพูดไม่ออกในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าทำไมเสิ่นชิงโจวถึงต้องการยุยงให้ฮ่องเต้หวู่ก่อกบฏบิดาไร้ประโยชน์ของตนผู้นั้น ไม่เพียงแค่ละเลยด้านการปกครองด้วยวัฒนธรรมเท่านั้นเห็นได้ชัดว่าเขาไม่เข้าใจหลักขงจื๊อแม้แต่น้อย แถมยังอ่านปรัชญาแห่งจิตใจไม่ออกเลยด้วยซ้ำ ถึงขนาดไม่รู้จะกล่าวคำชมเชยอย่างไร กลัวว่าเอ่ยออกไปมากกว่านี้จะเผลอทำให้ตัวเองโป๊ะแตกอย่างไรก็ตาม ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นตัวเขาก็ไม่ต่างกันโทษฐานที่ตัวเองไม่มีวัฒนธรรม อาศัยแต่การลอกเลียนแบบปรัชญาแห่งจิตใจของปราชญ์หวังหยางหมิงนั้น ลึกซึ้งอย่างแท้จริงหลี่หลงหลินใช้เวลาสามวัน คัดลอกปรัชญาแห่งจิตใจฉบับดั้งเดิมตามความทรงจำ อันที่จริง เขาก็แค่เข้าใจหลักการใหญ่ๆ อย่าง “รู้แล้วลงมือทำ” “ศึกษาสิ่งต่างๆ เพื่อเข้าถึงความรู้” “มุ่งสู่จิตสำนึกแห่งคุณธรรม”ส่วนที่ลึกซึ้งกว่านั้น หลี่หลงหลินก็ไม่ค่อยเข้าใจ ต้องอาศัยให้เหล่าศิษย์ไปอ่านปรัชญาแห่งจิตใจและเข้าใจด้วยตัวเองจะบรรลุสู่ความเป็นปราชญ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1075
หลี่หลงหลินส่ายหัวเบาๆ “ท่านผิดแล้ว! ในใจของทุกคนล้วนมีสำนึกดี! หากรู้แล้วลงมือทำ มุ่งสู่จิตสำนึกแห่งคุณธรรม ทุกคนก็สามารถบรรลุสู่ความเป็นปราชญ์ สร้างความรุ่งเรืองให้กับหลักขงจื๊อไปหมื่นชั่วอายุคน!”รู้แล้วลงมือทำ มุ่งสู่จิตสำนึกแห่งคุณธรรม?ร่างกายของเสิ่นชิงโจวสั่นสะท้าน สีหน้าปรากฏความไม่อยากเชื่อท้ายที่สุด เขาก็เป็นปราชญ์ผู้รอบรู้ตำรา ถึงแม้เพราะความเห็นแก่ตัวจะทำให้เขาเดินออกนอกเส้นทางแต่ความรู้ของเขาก็ยังคงเป็นของจริงแน่นอนว่าเมื่อหลี่หลงหลินกล่าวคำว่า “รู้แล้วลงมือทำ มุ่งสู่จิตสำนึกแห่งคุณธรรม” ทั้งเจ็ดคำออกมา เสิ่นชิงโจวก็เข้าใจได้ทันทีว่านี่คือวิถีแห่งปราชญ์!“น่าเสียดาย...”“หากข้ายังหนุ่มกว่านี้สักหลายสิบปี บางทีก็อาจเห็นด้วยกับปรัชญาแห่งจิตใจ และเดินบนวิถีแห่งปราชญ์นี้”“แต่ข้าแก่ชราแล้ว ไม่อาจหวนกลับได้!”“ทำได้เพียงสู้จนถึงที่สุด!”เสิ่นชิงโจวส่ายหัว มองไปที่หลี่หลงหลิน “พูดไปก็ไร้ประโยชน์! ข้าจะไม่โต้เถียงกับท่านด้วยวาจา! นำงานเขียนของท่านมาให้ข้าดูเสียก่อน แล้วค่อยว่ากัน!”หลี่หลงหลินส่ายหัว ปฏิเสธโดยตรง “ท่านไม่คู่ควร!”เสิ่นชิงโจวโกรธจนอับอาย หน้าแดงก่ำ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1074
คำพูดของหลี่หลงหลินประโยคนี้ เปรียบเสมือนเสียงระฆังยามเช้า และกลองยามเย็น ทำให้ผู้คนตื่นตระหนกและฉุกคิดสำนักปราชญ์ของพวกเจ้า ไม่ต้องการผูกขาดการสอบขุนนาง สร้างตระกูลขุนนาง ก่อตั้งชนชั้น เพื่อแสวงหาผลประโยชน์ส่วนตน และผลประโยชน์แก่ลูกหลานในภายภาคหน้าของพวกเจ้าหรือ?ปรัชญาแห่งจิตใจ คือการทำลายความอยุติธรรมในโลก!ทุกคนดุจดั่งมังกร ทุกคนบรรลุเป็นนักปราชญ์!บนลานหยกขาว เงียบสงัดไร้เสียงแม้แต่นกกามีเพียงความตื่นตะลึง!แม้แต่ฮ่องเต้หวู่ยังตกตะลึงจนร่างมังกรสั่นสะท้านทุกคนดุจดั่งมังกร ทุกคนบรรลุความเป็นนักปราชญ์!นี่ช่างเป็นปณิธานอันยิ่งใหญ่เพียงใด!หากสามารถทำให้เป็นจริงได้ โลกมนุษย์จะรุ่งเรืองเพียงใดกัน!ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ ไม่มีค่าอะไรเลย!ทุกที่ที่กองทัพพยัคฆ์ต้าเซี่ยย่างกรายไป หากพวกหมานอี๋กล้าขัดขืน ย่อมถูกบดขยี้จนแหลกเป็นผุยผง!ในห้วงความคิดของฮ่องเต้หวู่ ภาพตนเองในเกราะทองอันทรงอำนาจดุดัน ปรากฏขึ้นแจ่มชัด นำทัพทหารต้าเซี่ยนับหมื่นที่สวมเกราะถืออาวุธคมกล้า ออกรบแผ่ขยายอำนาจไปทั่วทุกสารทิศเพียงแค่จินตนาการถึงภาพนั้น ดวงตาของฮ่องเต้หวู่ก็เปล่งประกาย เลือดลมเดือดพล่
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1073
รากฐานของขงจื๊อ ก็คือสี่ตำราห้าคัมภีร์และคำสอนของนักปราชญ์สี่ตำราห้าคัมภีร์ มีเนื้อหามากมายเพียงใด?แม้แต่ทงเซิงผู้เฉลียวฉลาด ยังสามารถท่องจำได้อย่างคล่องแคล่วยิ่งไม่ต้องพูดถึงบัณฑิตอัจฉริยะมากมายแห่งต้าเซี่ยในตลอดพันปีที่ผ่านมา ต่างก็อุทิศตนศึกษาและขบคิดอย่างลึกซึ้งในสี่ตำราห้าคัมภีร์พูดได้ว่าแนวทางแห่งขงจื๊อ เปรียบเสมือนเส้นทางโคลนที่ถูกเหยียบย่ำซ้ำแล้วซ้ำเล่าโดยผู้คนมากมายการจะสร้างความแปลกใหม่ บุกเบิกแนวคิดใหม่ หรือเขียนตำราใหม่ บนเส้นทางที่ถูกเหยียบย่ำจนเลอะเทอะนี้ หาใช่เรื่องง่ายดายไม่?หากมีผู้ใดสามารถทำได้จริงเช่นนั้น สมญานักปราชญ์ ก็คู่ควรกับเขาอย่างแท้จริง!เพียงแต่เสิ่นชิงโจวรู้ดีว่า ตนไม่มีความสามารถนั้นหลี่หลงหลิน แม้จะเคยศึกษาตำราของนักปราชญ์มาหลายปี แต่ก็ยิ่งไม่มีความสามารถทำเช่นนั้นได้“เขียนตำราบุกเบิกแนวคิดใหม่...”“ข้ากลับมีอยู่จริงๆ!”ภายใต้สายตานับไม่ถ้วน หลี่หลงหลินไม่รีบร้อนหรือลนลานแม้แต่น้อย เขาหยิบหนังสือเล่มหนึ่งออกมาจากอกเสื้อ พลางกล่าวว่า “วันนี้ข้าจะประกาศแนวคิดใหม่ ตั้งชื่อว่า... ปรัชญาแห่งจิตใจ!”ฉากนี้ทำให้ผู้คนมากมายถึงกับตะลึงงั
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1072
นักปราชญ์ใหม่แห่งสำนักปราชญ์?คำคำนี้ดังราวกับสายฟ้าฟาด ก้องกังวานในหูของทุกคนอะไรกัน?ข้าคงไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม!เมื่อครู่รัชทายาทเพิ่งบอกว่าตนเองเป็นนักปราชญ์ใหม่แห่งสำนักปราชญ์?นักปราชญ์ใหม่ก็คือนักปราชญ์คนใหม่!รัชทายาทหมายความว่า ตนเองสามารถเทียบได้กับนักปราชญ์อันดับสอง ซึ่งก็หมายความว่า เขาเป็นนักปราชญ์อันดับสามของสำนักปราชญ์ในรอบพันปีหรือ?นี่ นี่ นี่...นี่มันเหลือเชื่อเกินไปแล้ว!เหลือเชื่อยิ่งกว่าดวงอาทิตย์ขึ้นจากทางทิศตะวันตกเสียอีก!“ฮ่าฮ่าฮ่า...”เสิ่นชิงโจวชะงักไปชั่วขณะ จากนั้นกุมท้องหัวเราะจนตัวงอเหล่าขุนนางฝ่ายบุ๋นและบัณฑิตทั้งหลาย ต่างก็ระเบิดเสียงหัวเราะดังกึกก้องไปทั่วห้องโถง“รัชทายาท ท่านเสียสติไปแล้วหรือ?”“นักปราชญ์คนใหม่แห่งสำนักปราชญ์? ท่านหมายความว่า ท่านคือปราชญ์ของสำนักปราชญ์อย่างนั้นหรือ?”“ฮ่าฮ่าฮ่า! องค์ชายเสเพลผู้ไร้ความรู้ความสามารถเช่นท่าน กล้าประกาศตนเป็นนักปราชญ์ ช่างน่าขันเสียจริง!”“ถ้าท่านเป็นนักปราชญ์ เช่นนั้นคนทั้งโลกก็คงเป็นปราชญ์กันหมดแล้ว!”ซูเฟิ่งหลิงถึงกับอึ้ง ใบหน้างดงามแฝงความตกตะลึง ดวงตาหงส์จับจ้องไปที่หลี่หลงหลิน ริมฝ
