เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 935
บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 936
เมื่อราตรีมาเยือน หลี่หลงหลินมาที่หอละอองฝน กำลังตั้งใจจะให้หลิ่วหรูเยียนนวดผ่อนคลายให้ตน พอขึ้นไปถึงชั้นบน ก็เห็นหลิ่วหรูเยียนสีหน้าซีด ขาอ่อนแรงสั่น หลี่หลงหลินเอ่ยด้วยรอยยิ้ม: “พี่สะใภ้สี่ เกิดอะไรขึ้น? ใครทำให้เจ้าโกรธจนเป็นเช่นนี้?” หลิ่วหรูเยียนชี้ไปที่โต๊ะซึ่งมีหนังสือพิมพ์ปรัชญาขงจื๊อต้าเซี่ยอยู่ และพูดด้วยความโกรธ: “ท่านลองดูสิ! เราเพิ่งออกหนังสือพิมพ์วิชาการต้าเซี่ยไป แล้วเหล่าบัณฑิตก็ตามมาลอกเลียนแบบออกหนังสือพิมพ์ปรัชญาขงจื๊อต้าเซี่ย…” “พวกบัณฑิต ช่างไม่มีความละอายจริงๆ!” หลี่หลงหลินเองก็ได้ยินข่าวแล้วว่าองค์ชายใหญ่ได้จัดทำหนังสือพิมพ์ปรัชญาขงจื๊อต้าเซี่ย แต่ยอดขายกลับแย่มาก! วันเดียวขายได้เพียงหนึ่งพันฉบับ ยังต้องคืนเงินอีกเก้าร้อยฉบับ แถมยังถูกคนด่าเสียๆ หายๆอีก! ลอกเลียนแบบ โฆษณาอย่าง ขายอีกอย่าง มีคำด่าทอที่ไม่น่าฟังมากเท่าไหร่ ก็มีคำด่ามากเท่านั้น ด้วยยอดขายที่น้อย หลี่หลงหลินจึงไม่ได้เห็นของจริง และไม่คิดว่าหลิ่วหรูเยียนจะซื้อมาฉบับหนึ่ง แน่นอน เพราะตอนนี้หลิ่วหรูเยียนเป็นบรรณาธิการใหญ่ของสำนักข่าวเขาตะวันตก นางต้องดูว่าหนังสือพิมพ์เจ้าอ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 937
หลิ่วหรูเยียนเริ่มเข้าใจเล็กน้อย: “องค์รัชทายาท ดูเหมือนท่านจะพูด... มีเหตุผลนะ แต่เราควรทำอย่างไรดี?” หลี่หลงหลินยิ้มเล็กน้อยและตอบว่า: “มันง่ายมาก! ตอนนี้ ข่าวที่ประชาชนสนใจที่สุดคืออะไร?” หลิ่วหรูเยียนตอบโดยไม่ต้องคิดนาน: “แน่นอนว่าคือเรื่องที่ซ่งชิงหลวนเข้าคุกหลวง! ทุกคนพูดถึงกันเต็มไปหมด” หลี่หลงหลินยิ้มกว้างและพูดว่า: “ถูกต้อง! นี่คือข่าวร้อน! นอกจากหน้าที่เป็นนวนิยายวาทกรรมของเจ้า ให้ยกเลิกเนื้อหาที่เหลือทั้งหมด แล้วทำเป็นบทความเฉพาะของซ่งชิงหลวน!” หลิ่วหรูเยียนสับสนเล็กน้อย บทความเฉพาะของซ่งชิงหลวน? จะเขียนเนื้อหาอะไรดีล่ะ? ฟึบฟึบฟึบ.... หลี่หลงหลินหยิบปากกาขึ้นมาเขียนหัวข้อบางอย่างลงบนกระดาษแล้วส่งให้หลิ่วหรูเยียน: “เจ้าก็เขียนตามนี้”หลิ่วหรูเยียนก้มหน้าอ่านแล้วถึงกับตกใจตกตะลึง! บัณฑิตทรงคุณวุฒิซ่งชิงหลวน เป็นคนขายชาติ! ไร้ยางอาย! สิบเรื่องอื้อฉาวของอาจารย์ใหญ่สำนักศึกษา! เปิดเผยอาชญากรรมของซ่งชิงหลวน! “องค์รัชทายาท…”“ท่านให้ข้าแต่งเรื่องหลอกลวงและหมิ่นประมาทบัณฑิตซ่งหรือ?” ความไม่เชื่อฉายชัดบนใบหน้าสวยของหลิ่วหรูเยียน นางมักจะคิดว่าหลี่
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 938
หลิ่วหรูเยียนมองหลี่หลงหลินด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย: “องค์รัชทายาทพูดแบบนี้ อาจจะหลอกเด็กๆ ได้ แต่ข้าเคยลิ้มรสความเย็นชาของคน ได้เห็นความโหดร้ายในโลกใบนี้มาแล้ว…” หลี่หลงหลินนิ่งอึ้งไป ถูกจับได้หรือ? น่าอายจริงๆ! ก็จริงอยู่ มีแต่ซูเฟิ่งหลิงเด็กโง่นั่นเท่านั้น คนที่มีความรู้สึกแรงกล้าในความยุติธรรม มักจะเชื่อในคำพูดที่ดูสูงส่งและมีคุณธรรม ซึ่งหลิ่วหรูเยียนไม่เชื่อ หลี่หลงหลินเกาศีรษะของตนเอง ด้วยความรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย: “หมายความว่า พี่สะใภ้สี่ไม่ต้องการทำให้มือตนเองแปดเปื้อน ช่วยข้าสร้างเรื่องหลอกลวงและใส่ความซ่งชิงหลวนใช่หรือไม่?” “ไม่ใช่” หลิ่วหรูเยียนส่ายหัวเล็กน้อย แววตาเป็นประกาย: “องค์รัชทายาทไม่ต้องใช้เหตุผลอะไรทั้งนั้น! เพียงแค่พระองค์สั่งการ ไม่ว่าจะถูกหรือผิด ข้าก็จะทำ” ภาพเหตุการณ์นอกศาลาริมทาง ผุดขึ้นในห้วงความคิดของนาง หลี่หลงหลินจับมือที่สั่นของนางแล้วแทงมีดไปที่หัวใจของโจวซิง! เขาคือองค์รัชทายาท เพื่อตนแล้ว เขายอมทำให้มือตนเองสกปรก แล้วตัวนางเองล่ะ? หลี่หลงหลินแสดงสีหน้ารู้สึกผิด “ขอโทษด้วย ที่ทำให้เจ้าต้องทำเรื่องไม่ดี” หลิ่วห
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 939
นับพันปีมาแล้ว ตระกูลกงซูยังคงยึดมั่นในการประดิษฐ์และพัฒนาวิทยาการ ในนั้นมีความคิดที่น่าทึ่งมากมาย! เช่น วัวไม้และม้าไหลที่ไม่ต้องใช้แรงคน ก็สามารถเดินได้ด้วยตัวเอง หรือเช่น นกไม้ที่สามารถบินอยู่บนฟ้าได้นานสามวันโดยไม่ตกลงมา เพราะผู้มีอำนาจไม่ให้ความสำคัญ ทำได้เพียงเก็บไว้บนหิ้งสูง สุดท้ายก็ต้องประสบชะตากรรมดั่งไข่มุกที่ถูกฝุ่นจับ จนสูญหายไปในที่สุด หลี่หลงหลินทำสีหน้าจริงจัง มองไปที่หน้าอกของกงซูหว่าน: “วิทยาการต้องพัฒนา! การต่อสู้ทางการเมืองก็ต้องมี! ต้องทำทั้งสองอย่างให้แข็งแกร่ง! เพียงแค่นี้ วิทยาการที่เราประดิษฐ์ขึ้นมาด้วยความยากลำบาก ถึงจะไม่ถูกละเลย นำมาซึ่งแคว้นที่มั่งคั่งและประชาชนที่เข้มแข็ง!” “ให้เจ้าดูแลเรื่องวิทยาการ ส่วนการต่อสู้ทางการเมืองให้ข้าจัดการ!” กงซูหว่านกำหมัดแน่น มองไปที่หลี่หลงหลินด้วยสายตาลึกล้ำ: “ดี! แต่ข้ายังต้องเตือนพระองค์สักหน่อยว่า ความรักคือมีดที่คม…” “อ๊ะ?”หลี่หลงหลินตกใจ: “ความรัก? ข้ามีหรือ?”กงซูหว่านไม่ใช่คนโง่ตรงกันข้าม นางเป็นผู้หญิงที่ฉลาดอย่างยิ่งนางแน่ใจว่าบรรยากาศในตระกูลซูเริ่มเปลี่ยนไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งพี่สะใภ้ใหญ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 940
วันถัดมา ตามถนนใหญ่ตรอกซอยต่างๆ ในเมืองหลวง บรรดาเด็กขายหนังสือพิมพ์ถือหนังสือพิมพ์วิชาการต้าเซี่ยเร่ขายไปทุกหนทุกแห่ง นี่คือความคิดของหลี่หลงหลิน ปีใหม่ใกล้เข้ามาแล้ว ผู้คนเริ่มเตรียมของใช้สำหรับปีใหม่ ประชาชนในเมืองหลวงย่อมไม่มีปัญหาอะไร เพราะยังมีเงินอยู่ในมือ แต่ผู้อพยพนอกเมืองกว่าแสนคนล่ะ? เหล่าผู้อพยพต่อสู้กันอย่างเต็มที่เพียงเพื่อมีชีวิตรอด ขอเพียงแค่ผ่านพ้นปีนี้ไปได้ รอจนถึงฤดูใบไม้ผลิปีหน้า ก็จะได้กลับบ้านเกิดแล้ว ถึงตอนนั้นชีวิตจะต้องดีขึ้นอย่างแน่นอน โดยเฉพาะเด็กกำพร้าที่สูญเสียพ่อแม่ การจะผ่านปีไปได้นั้นเป็นปัญหาใหญ่ ดังนั้น หลี่หลงหลินจึงไปหาลั่วอวี้จู๋ และบอกความคิดของเขาว่าจะรับเด็กๆ จากกลุ่มผู้อพยพมาขายหนังสือพิมพ์ แจกจ่ายเครื่องแต่งกายแบบเดียวกันให้พวกเขา ไม่เพียงแต่จะช่วยป้องกันความหนาวเย็นและให้ความอบอุ่น แต่ยังมีผลต่อภาพลักษณ์ของสินค้า ทำให้คนมองปราดเดียวก็รู้ว่า พวกเขากำลังขายหนังสือพิมพ์ต้าเซี่ย สำหรับการขายหนังสือพิมพ์หนึ่งฉบับ เขาจะให้ส่วนแบ่งเด็กๆ สองเหวิน แม้จะไม่มาก แต่ก็เพียงพอให้พวกเขาได้กินข้าวอิ่มในฤดูหนาวที่หนาวเหน็บนี้ เม
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 941
ยิ่งไปกว่านั้น เป็นข่าวซุบซิบนินทาของบัณฑิตซ่งผู้ซึ่งกำลังจะเป็นนักปราชย์ ทั้งหมดล้วนเป็นเรื่องไร้สาระ ตอบสนองความต้องการของพวกอยากรู้อยากเห็นเรื่องคนอื่น ทำให้คนไม่น้อยรู้สึกสาแก่ใจหนังสือพิมพ์วิชาการของต้าเซี่ย นี่ต่างหากเรียกว่าหนังสือพิมพ์!ไม่เพียงราคาถูก หนำซ้ำเนื้อหายังเต็มไปด้วยสาระสำคัญเทียบกันแล้ว หนังสือพิมพ์ปรัชญาขงจื๊อต้าเซี่ยของลอกเลียนแบบพรรค์นั้นจะเทียบอะไรได้ ราคาแพง ซ้ำยังน่าเบื่ออีกด้วย!อีกทั้งยังมีคนคิดว่าหนังสือพิมพ์วิชาการต้าเซี่ยเขียนโอ้อวดเกินไป ไม่น่าเชื่อถือ “บัณฑิตซ่ง เป็นถึงอาจารย์ใหญ่ของสำนักศึกษา! เหตุใดจึงมีข่าวฉาวโฉ่มากมายถึงเพียงนี้ หรือว่าเป็นการกุเรื่องขึ้นมาเพื่อปรักปรำเขา?”เพียงเขาเปล่งถ้อยวาจานี้ออกมา ก็ถูกคนโต้แย้งในทันใด “กุเรื่องขึ้นมา? ความหมายที่เจ้าต้องการจะสื่อ คือรัชทายาทปรักปรำซ่งชิงหลวนงั้นหรือ?”“รัชทายาท ไม่มีทางเป็นคนประเภทนั้น!”“ข้ายังได้ยินอีกว่าหัวหน้าบรรณาธิการหนังสือพิมพ์วิชาการต้าเซี่ยคือหลิ่วหรูเยียน เดิมทีนางก็คือนางคณิกาของสำนักการสังคีต รู้เรื่องภายในมากมาย! หาไม่แล้ว จะเขียนว่าบัณฑิตซ่งไปร่ำสุราเคล้านารีที่สำนักก
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 942
ทะลุหลักล้าน!ลั่วอวี้จู๋ยิ่งคิดก็ยิ่งตื่นเต้น กำหมัดแน่นๆเดิมทีนางยังคิดว่าขายหนังสือพิมพ์เป็นการค้าที่ทุ่มเทโดยเสียเปล่า ไร้ซึ้ง “อนาคตความร่ำรวย”ยกตัวอย่างเช่นหนังสือพิมพ์ปรัชญาขงจื๊อต้าเซี่ยที่องค์ชายใหญ่ทำได้ยินว่าขายออกเพียงหนึ่งร้อยฉบับ!ฉบับละห้าร้อยอีแปะ นั่นก็คือเงินห้าสิบตำลึงลั่วอวี้จู๋สืบมาแล้ว เพียงแค่แผ่นทองแดง ยังมีกระดาษเซวียนโจว ไปจนถึงค่าแรง ก็ต้องใช้เงินหลายแสนตำลึงคราวนี้องค์ชายใหญ่ขาดทุนมากถึงเพียงนี้ เรียกได้ว่าขาดทุนยับเยินลั่วอวี้จู๋มิได้รู้สึกมีความสุขในคราวเคราะห์ของผู้อื่น แต่กังวลอย่างลึกซึ้งกระดาษเฉกเช่นเดียวกันเหตุใดหนังสือพิมพ์ปรัชญาขงจื๊อต้าเซี่ยถึงขายได้เพียงหนึ่งร้อยฉบับ?หรือว่าราษฎรในเมืองหลวงหมดความสนใจความแปลกใหม่อย่างหนังสือพิมพ์ไปแล้ว?หนังสือพิมพ์วิชาการต้าเซี่ยจะเดินรอยตามหนังสือพิมพ์ปรัชญาขงจื๊อต้าเซี่ยหรือไม่?หากภายภาคหน้ายอดขายต่ำลงเรื่อยๆ จะทำเช่นไร?ทว่าบัดนี้ ยอดขายหนังสือพิมพ์วิชาการต้าเซี่ยพุ่งกระฉูด ทำสถิติใหม่อีกครั้ง ชนิดที่ว่าทะลุหนึ่งล้านฉบับแล้ว ทำให้ความกังวลภายในใจของลั่วอวี้จู๋หายไปราวกับหมอกผ่านตาเนื้
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 943
หลี่หลงหลินพูดยิ้มๆ “ง่ายยิ่งนัก! พ่อค้าลงมืออย่างไรเล่า!”“พ่อค้า?”ลั่วอวี้จู๋กะพริบตาปริบๆ สบมองอย่างไม่เข้าใจหลี่หลงหลินเลิกคิ้วขึ้น อธิบาย “พี่สะใภ้ใหญ่ ตอนนี้เด็กขายหนังสือพิมพ์ หนึ่งวันสามารถหาเงินได้มากน้อยเพียงใด?”ลั่วอวี้จู๋ครุ่นคิด “เด็กขายหนังสือพิมพ์กระตือรือร้นว่องไวที่สุด สามารถหาเงินได้หนึ่งตำลึง! แต่เฉลี่ยแล้ว หนึ่งวันเป็นเงินสี่ถึงห้าร้อยอีแปะ นั่นก็เท่ากับครึ่งตำลึง!”มุมปากหลี่หลงหลินเจือรอยยิ้ม “ใช่แล้ว! หนึ่งวันครึ่งตำลึง หนึ่งเดือนก็คือสิบห้าตำลึง! นี่ยังเป็นรายได้ของเด็กขายหนังสือพิมพ์อีกด้วย! พี่สะใภ้ใหญ่ ท่านเชี่ยวชาญด้านการค้า จะต้องเข้าใจแน่ว่าภายในนี้มีกำไรมากเพียงใด!”“การได้กลิ่นของพ่อค้าว่องไวมากนัก”“หลังพวกเขาพบโอกาสทางการค้านี้แล้ว ก็นำเงินมาซื้อนับหมื่นฉบับ!”ลั่วอวี้จู๋ชะงัก “นับหมื่นฉบับ? พวกเขาคิดจะทำอันใด?”หลี่หลงหลินหัวเราะ “ยังจะทำอันใดอีกเล่า? ก็ย่อมต้องขาย! หรือว่าจะเอาไปแปะผนังเล่นกันเล่า? พวกเขาซื้อหนังสือพิมพ์วิชาการต้าเซี่ยแล้ว จากนั้นเร่งม้าเร็วฟาดแส้ ขนส่งไปทั่วแคว้น เพิ่มราคาขายออก”“เช่นนี้แล้ว ยอดขายหนังสือพิมพ์วิชาการต้
บทล่าสุด
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 952
ระดับเทคโนโลยีเครื่องทำความร้อนใต้พื้นนั้นไม่ได้สูงมากนักเป็นเพียงท่อทองแดง แต่มีราคาแพงมากไม่ต้องพูดถึงชาวบ้านทั่วไป เกรงว่าแม้แต่เชื้อพระวงศ์ก็ยังไม่มีปัญญาใช้มีเพียงสถานที่อย่างพระราชวังเท่านั้นที่สามารถติดตั้งเครื่องทำความร้อนใต้พื้นเพื่อป้องกันความหนาวเย็นได้โดยไม่ต้องคำนึงถึงค่าใช้จ่ายหลี่หลงหลินไม่ได้พูดอะไรมาก เขาจ้องมองขาเรียวเล็กและตรงของกงซูหว่านอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะกลับไปด้วยความพึงพอใจ......ตำหนักฉือหนิงองค์ชายใหญ่หลี่เทียนฉี่นำของขวัญมากมายมาเข้าเฝ้าฮองไทเฮา“เด็กดี!”“ในที่สุดเจ้าก็กลับมาเมืองหลวงแล้ว!”“ข้าคิดว่าจะไม่ได้เจอเจ้าอีกแล้ว!”ฮองไทเฮาโอบกอดหลี่เทียนฉี่ไว้แน่นหลี่เทียนฉี่บีบน้ำตาออกมาสองสามหยดและพูดอย่างเสแสร้งว่า “เสด็จย่า ในตงไห่ ไม่มีวันไหนเลยที่ข้าจะไม่คิดถึงท่าน...”“กลับมาก็ดีแล้ว! กลับมาก็ดีแล้ว!”ฮองไทเฮาหลั่งน้ำตา ร้องไห้สะอึกสะอื้นหลี่เทียนฉี่เป็นบุตรชายคนโตที่คาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิด เขาถูกแต่งตั้งให้เป็นรัชทายาทเมื่ออายุได้สามขวบ และเป็นผู้สืบทอดราชบัลลังก์ของต้าเซี่ยเรียกได้ว่าเขาได้รับความรักมากมายสิ่งนี้ทำให้หลี่เทียนฉ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 951
การกำหนดเครื่องแต่งกายให้เป็นแบบเดียวกัน ก็เป็นส่วนสำคัญอย่างยิ่งตัวอย่างเช่น การสวมกระโปรง ไว้ผมยาว ล้วนเป็นข้อห้ามกงซูหว่าน ในฐานะบุคคลอันดับสองของสถาบันวิจัยซีซาน กลับไม่สนใจเรื่องนี้เลย สวมชุดสีดำทั้งวัน ช่างฝีมือด้านล่างอยากใส่อะไรก็ใส่ แต่ละคนสวมชุดคลุมยาว นี่ไม่ใช่การเอาชีวิตของตนเองมาล้อเล่นหรอกหรือ?กงซูหว่านใจเต้นแรง แววตาเป็นประกาย “กำหนดชุดทำงาน กำหนดกฎระเบียบที่เข้มงวด! รัชทายาท ความคิดของเจ้าดีมาก! แต่... ชุดทำงานที่เจ้าพูด มีลักษณะอย่างไร? ไม่ใช่กระโปรงที่สั้นกว่านี้ใช่หรือไม่?”ช่างฝีมือส่วนใหญ่เป็นผู้ชาย ชุดทำงานของพวกเขาพูดง่าย ทำความสะอาดให้เรียบร้อยก็พอแต่ในสถาบันวิจัย ยังมีช่างฝีมือหญิงสาวอีกส่วนหนึ่งดูท่าทางเจ้าชู้ของหลี่หลงหลิน หากออกแบบเสื้อผ้าที่ไม่เหมาะสม ให้พวกนางสวมใส่ จะต้องอับอายขายหน้าแน่!หลี่หลงหลินกล่าวอย่างชอบธรรม “สะใภ้รอง เจ้าคิดอะไร? อะไรคือกระโปรงที่สั้นกว่านี้ ข้าลามกขนาดนั้นหรือ? ใครไม่รู้บ้างว่า ข้าหลี่หลงหลินเป็นคนซื่อตรง ไม่สนใจสตรี!”กงซูหว่านเบ้ปากเสแสร้ง เจ้าเสแสร้งทั้งนั้น!เจ้าหลอกน้องสาวข้าก็พอ หากข้าเชื่อเจ้าสักคำ ก็ไม่ใ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 950
“ซี้ดๆ...”หลี่หลงหลินมองใต้กระโปรงดำของกงซูหว่าน น่องขาขาวดุจหยก ดวงตาเบิกกว้าง ขมุบขมิบปากอย่างอดไม่ได้เพียงน่าเสียดาย กระโปรงยังยาว ถึงเพียงหัวเข่าเท่านั้น...กงซูหว่านพบว่าหลี่หลงหลินจับจ้องขาของตนอยู่ตลอด ใบหน้าแดงเรื่อ “ท่านกำลังมองอันใด?”หลี่หลงหลินเงยหน้า เผยรอยยิ้มไร้พิษสง “ข้าคิดว่ากระโปรงของพี่สะใภ้รองยังยาวอยู่บ้าง”ยังยาว?กงซูหว่านอึ้งงันอยู่กับที่ ดวงตาสองข้างจับจ้องหลี่หลงหลิน ใบหน้าร้อนผะผ่าวตนเองดีชั่วอย่างไรก็เป็นสตรีในครอบครัวมีศีลธรรม มิใช่สตรีในโลกีย์ขายยิ้มยั่วยวนคน เผยน่องขาออกมาได้นี่ก็ถึงขีดจำกัดแล้ว หลี่หลงหลินถึงขั้นได้คืบเอาศอก ยังอยากให้กระโปรงสั้นขึ้นอีกนิด?ไร้สาระ!กงซูหว่านโมโหบ้างแล้ว สบถเสียงเย็นยามหลี่หลงหลินเป็นองค์ชาย ยังมีความเคารพตนหลายส่วน ทุกวันร้องเรียกพี่สะใภ้อย่างนั้น พี่สะใภ้อย่างนี้บัดนี้เขาเป็นรัชทายาท อุปนิสัยเจ้าชู้มักมากก็เผยออกมาแล้ว“คนลามก!”กงซูหว่านเผยสีหน้าเย็นชา สบถด่าทีหนึ่ง หันหลังจากไปหลี่หลงหลินจับข้อมือขาวนวลของกงซูหว่านไว้ ใบหน้าจริงจัง “พี่สะใภ้รอง ท่านเข้าใจความนัยข้าผิดไปแล้ว!”กงซูหว่านขมวดคิ้ว “เ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 949
อันที่จริง หลี่หลงหลินมีความเห็นแก่ตัวไม่เพียงติดตั้งเครื่องทำความร้อนให้ไทฮองไทเฮา แต่ยังทำเพื่อมารดาของตนฮองเฮาหลินอีกด้วยขอเพียงฝ่าบาทรับปากติดตั้งเครื่องทำความร้อนให้ตำหนักฉือหนิงหลี่หลงหลินจะใช้ประโยชน์จากภารกิจนี้ ติดตั้งเครื่องทำความร้อนที่ตำหนักฉางเล่อ ขอเพียงพระมารดาตอบตกลง ก็ไม่มีใครกล้าพูดอันใดอย่างไรเสียบัดนี้หลินซื่อก็ไม่ใช่สนมที่ใครก็สามารถรังแกได้อีก แต่เป็นมารดาของใต้หล้าฮองเฮาแห่งต้าเซี่ย!ฮองเฮาหลินชะงักไป เอ่ยถามอยากตกตะลึง “ฤดูร้อน? ทำได้จริงหรือ?”ถ้อยคำนี้ของหลี่หลงหลินอยู่เหนือความรู้ของนางเปลี่ยนแปลงฤดูกาลเป็นฤดูร้อน นี่คือวิธีการของเซียนอย่างไม่ต้องสงสัยหลี่หลงหลินอธิบายหลักการการติดตั้งเครื่องทำความร้อนหนึ่งรอบฮองเฮาหลินตกตะลึงพรึงเพริด ส่ายหน้าอย่างต่อเนื่อง “เจ้าพูดว่าใช้ท่อทองแดง วางไว้ใต้พื้นตำหนักฉางเล่อ? ไม่ได้ ไม่ได้! นี่ต้องจ่ายเงินมากน้อยเพียงใด? ฟุ่มเฟือยเกินไปแล้ว!”“หากมีเงินเหล่านี้ มิสู้นำไปบรรเทาทุกข์ให้ราษฎรจะดีกว่า!”“หากข้ารู้สึกหนาว สวมใส่เสื้อผ้าหนาหน่อยก็พอ หากไม่ไหวจริงๆ ก็เดินให้มากหน่อย ร่างกายก็อบอุ่นแล้ว”หลี่หลงห
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 948
“เครื่องทำความร้อน?”ฮ่องเต้หวู่ได้ยินคำศัพท์แปลกใหม่นี้ ก็ชะงักไปเล็กน้อยเจ้าเก้าเจ้าเด็กคนนี้ คิดจะเล่นพิเรนทร์อันใดอีก?หลี่หลงหลินอธิบาย “ภายในวังล้วนใช้ถ่านให้ความอบอุ่น ไม่เพียงราคาสูง อีกทั้งยังเย็น ใกล้เกินไปก็สำลักควัน ลูกอายุน้อย ยังมิอาจทนต่อควันได้ นับประสาอะไรกับเสด็จย่าเล่า?”ถ้อยวาจานี้ พูดเสียจนฮ่องเต้หวู่ใจอ่อนแท้จริงแล้ว เขาเองก็คิดว่าเผาถ่านให้ความอบอุ่น ไม่สบายอย่างมากระยะนี้ไทฮองไทเฮาไออย่างรุนแรงเคยตามหมอหลวงมาตรวจอาการ นี่เกี่ยวข้องกับผิงถ่านให้ความอบอุ่นจริงๆ เสียด้วยแต่หากไม่เผาก็จะหนาวฮ่องเต้หวู่เฟ้นหาวิธีการ กลับไม่พบวิธีที่ดีอะไรเขาเป็นลูกกตัญญูคนหนึ่ง กำลังกังวลเพราะเรื่องนี้อยู่เชียวหลี่หลงหลินคิดหาวิธีการออกแล้ว?ฮ่องเต้หวู่พยักหน้า พูดอย่างแปลกใจ “ใช่ ถ่านไร้ควันทำให้สำลัก เสด็จย่าของเจ้าไออยู่ตลอด ทว่าเครื่องทำความร้อนนี้ ตกลงคืออันใด ทั้งให้ความอบอุ่น ทั้งไม่สำลัก?”หลี่หลงหลินพูดยิ้มๆ “กราบทูลเสด็จพ่อ เครื่องทำความร้อนนี้ อุ่นยิงกว่าถ่านไร้ควัน! ใช้ท่อโลหะเชื่อมต่อ ภายในมีน้ำร้อนส่งผ่านต่อเนื่องไม่หยุด!”ฮ่องเต้หวู่สงสัย “น้ำร้อน
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 947
“แค่กๆ...”ฮ่องเต้หวู่ผิงไฟเพียงครู่เดียวก็ไอออกมาอย่างต่อเนื่อง โบกมือ “เอาไปๆ...”ตอนนี้เอง หลี่หลงหลินในชุดคลุมตัวใหญ่ มาหยุดหน้าประตูห้องทรงพระอักษร ค้อมตัวลงพูดว่า “ลูกถวายบังคมเสด็จพ่อ!”ใบหน้าฮ่องเต้หวู่ประดับรอยยิ้ม รีบโบกมือ “เจ้าเก้า ข้างนอกหนาว เจ้ารีบเข้ามาเถอะ!”เพียงหลี่หลงหลินผ่านประตูเข้ามา ก็ได้กลิ่นเผาไหม้สายหนึ่งแม้ว่าถ่านไร้ควันไม่ก่อให้เกิดควัน แต่อย่างไรเสียก็เป็นถ่าน ครั้นจุดขึ้นมาก็ย่อมมีกลิ่นแปลกอยู่บ้างอย่างมิอาจหลีกเลี่ยง ทำให้คนรู้สึกไม่สบายทว่า ความเป็นอยู่ภายในวังหลวงดีกว่าราษฎร์มากนักครั้นถึงฤดูหนาว ราษฎร์ทำได้เพียงก่อกองไฟรับความอบอุ่น ควันมีมาก ทำให้คนสำลักฤดูหนาวหลายปีที่ผ่านมา มักมีราษฎร์หนาวตายปีนี้มีผ้าฝ้ายที่ทอขึ้นมาเป็นปริมาณมากของหลี่หลงหลิน สถานการณ์จึงดีขึ้นเล็กน้อยหลี่หลงหลินค้อมตัวลง “เสด็จพ่อ ท่านเรียกตัวลูกเข้าวังด้วยเหตุใดหรือพ่ะย่ะค่ะ?”ฮ่องเต้หวู่คลี่ยิ้มมีเมตตา มองหลี่หลงหลิน “เราได้ยินว่าหนังสือพิมพ์วิชาการต้าเซี่ยฉบับล่าสุดมียอดขายทะลุหนึ่งล้านฉบับแล้ว? เจ้าจะต้องหาเงินได้ไม่น้อยกระมัง?”หัวใจหลี่หลงหลินสั่นไหว อยากส
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 946
แท้จริงแล้ว หลี่เทียนฉี่เองก็เกิดความกลัวภายในใจหนังสือพิมพ์วิชาการต้าเซี่ยเจ้าสิ่งนี้ ช่างชวนให้คนตกตะลึงพรึงเพริดโดยแท้!ซ่งชิงหลวนเป็นบัณฑิต สูงส่งบริสุทธิ์ พูดว่าปรักปรำก็ปรักปรำไปแล้ว ถูกขานับหมื่นข้างเหยียบไว้ ไม่อาจพลิกสถานการณ์ได้อีกตนเองเล่า?ต้องรู้ว่าตนเองเป็นรัชทายาทถูกปลด ก่อกบฏจริง บุกยึดวังหลวง เกิดเงามืดภายในใจฮ่องเต้หวู่หากหลี่หลงหลินเด็กคนนี้เขียนส่งเดชในหนังสือพิมพ์วิชาการต้าเซี่ย พูดว่าตนมีเจตนาชั่ว เตรียมการก่อกบฏฮ่องเต้หวู่จะทำเช่นไร?อิงตามอุปนิสัยไร้เยื่อใยของเขา ก็ไม่แน่ว่าจะฆ่าคนในครอบครัวเพื่อรักษาคุณธรรมหลี่เทียนฉียิ่งคิดก็ยิ่งกลัว สั่นสะท้านทั่วทั้งสรรพางค์กาย เสิ่นชิงโจวเงียบงันครู่หนึ่ง พูดว่า “ทีแรกข้าวางแผนลอกเลียนแบบหนังสือพิมพ์วิชาการต้าเซี่ย ท้าทายหลี่หลงหลิน ตอนนี้มองดูแล้วเส้นทางสายนี้มิอาจเดินได้อีก! พวกเรากลับไปเดินบนเส้นทางแห่งอำนาจและกลอุบายนี้อีกครั้ง”ภายในสมองของเขาปรากฏฉากเผชิญหน้ากับหลี่หลงหลินทั้งๆ ที่เป็นหมากล้อม หลี่หลงหลินกลับทำลายกฎ เล่นหมากห้าแถวหนังสือพิมพ์เองก็เฉกเดียวกันตนเองวางแผนใช้สิ่งแปลกใหม่นี้ ต่อสู้กับ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 945
“นี่...”“นี่คืออะไรกัน!”“บทความเหลวไหลไร้สาระ!”เว้นเสียแต่นวนิยายของหลิ่วหรูเยียนแล้ว เรื่องอื่นล้วนเป็นเรียงที่ความเกี่ยวข้องกับซ่งชิงหลวนพาดหัวข่าวใหญ่ที่สุด ‘สัมพันธ์ฉาบฉวยของบัณฑิตซ่งชิงหลวนและนางคณิกา’สำหรับพาดหัวข่าวอื่น ไม่มีอันใดน่าสนใจมิน่าเล่าซ่งชิงหลวนอ่านแล้ว ก็กระอักโลหิตหมดสติไปแม้แต่เสิ่นชิงโจวได้อ่านแล้ว ก็รู้สึกอึดอัดคับข้องใจนี่ต่ำช้าเกินไป เหลวไหลเกินไปแล้วดีชั่วอย่างไรซ่งชิงหลวนก็เป็นบัณฑิต ต่อให้ละโมบไปบ้าง อีกทั้งยังเลี้ยงดูอนุ แต่เรื่องนางคณิกาสำนักการสังคีตนี้ คือการถูกใส่ร้าย!“ช่างเหลวไหลสิ้นดี!”“หลี่หลงหลินอ้างฐานะรัชทายาทของตน ถึงขั้นเขียนเรื่องเหลวไหล ปรักปรำความบริสุทธิ์ของคนอื่น!”“มิอาจทนไหวอีกต่อไปแล้ว!”เสิ่นชิงโจวโมโหเกรี้ยวกราด เกือบสิ้นสติไปเหตุผลง่ายมากแม้ว่าหลี่หลงหลินปรักปรำซ่งชิงหลวน แต่แท้จริงแล้วกำลังโจมตีสำนักปราชญ์ชัดๆ!หากไม่มีหนัง ไฉนเลยจะมีขน?หากชื่อเสียงสำนักปราชญ์ถูกทำลาย เช่นนั้นเสิ่นชิงโจวอยู่ในสำนักปราชญ์ก็สูญเสียสิทธิ์ในการพูดแล้ว!นี่คือดึงฟืนใต้หม้ออย่างแท้จริง!ยิ่งไปกว่านั้น วันนี้หลี่หลงหลินสามาร
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 944
คุกเสิ่นชิงโจวอยู่เพียงลำพังคนเดียว กำลังวางหมากอย่างผ่อนคลายเสียงฝีเท้าลนลานพลันดังขึ้น องค์ชายใหญ่หลี่เทียนฉี่โผล่พรวดพราดเข้ามา สีหน้าตกตะลึงรับมือไม่ทัน“จะกระวนกระวายอะไร?”“บัณฑิต ต้องสุขุมเยือกเย็น”เสิ่นชิงโจวเผยสีหน้าไม่สบอารมณ์ ตะคอกใส่ “ยิ่งไปกว่านั้น ท่านเป็นผู้ที่จะเป็นฮ่องเต้ เหตุใดจึงได้ลนลานถึงเพียงนี้ ไม่มีความล้ำลึกเลยแม้แต่น้อย?”หลี่เทียนฉี่ถูกสั่งสอน ก้มหน้าลงพูดว่า “อาจารย์ ท่านสั่งสอนถูกแล้ว”เสิ่นชิงโจววางหมาก เอ่ยปากเสียงเรียบ “หนังสือพิมพ์ปรัชญาขงจื๊อต้าเซี่ยของพวกเราขายได้กี่ฉบับ?”หลี่เทียนฉี่เอ่ยตอบตามสัตย์จริง “หนี่ง...หนึ่งร้อยฉบับ”หนึ่งร้อย?ได้ยินจำนวนนี้ เสิ่นชิงโจวตกตะลึงพรึงเพริดในทันใดอิงตามที่เขารู้ หนังสือพิมพ์วิชาการต้าเซี่ยของหลี่หลงหลิน ฉบับแรกขายได้ถึงหนึ่งแสนฉบับแม้ว่าหนังสือพิมพ์ปรัชญาขงจื๊อต้าเซี่ยเป็นของเลียนแบบ ต่างกันเพียงคำเดียว ยิ่งไปกว่านั้นยังตั้งใจวางขายก่อนหนังสือพิมพ์วิชาการต้าเซี่ยอีกด้วยอย่างน้อยยอดขายก็ควรขายได้หนึ่งหมื่นฉบับกระมัง?ต่อให้เป็นห้าพันฉบับ ก็ถือว่ายังดี!หนึ่งร้อยฉบับคืออะไรกัน?เสิ่นชิงโจวใค
