บทที่ 943

หลี่หลงหลินพูดยิ้มๆ “ง่ายยิ่งนัก! พ่อค้าลงมืออย่างไรเล่า!”

“พ่อค้า?”

ลั่วอวี้จู๋กะพริบตาปริบๆ สบมองอย่างไม่เข้าใจ

หลี่หลงหลินเลิกคิ้วขึ้น อธิบาย “พี่สะใภ้ใหญ่ ตอนนี้เด็กขายหนังสือพิมพ์ หนึ่งวันสามารถหาเงินได้มากน้อยเพียงใด?”

ลั่วอวี้จู๋ครุ่นคิด “เด็กขายหนังสือพิมพ์กระตือรือร้นว่องไวที่สุด สามารถหาเงินได้หนึ่งตำลึง! แต่เฉลี่ยแล้ว หนึ่งวันเป็นเงินสี่ถึงห้าร้อยอีแปะ นั่นก็เท่ากับครึ่งตำลึง!”

มุมปากหลี่หลงหลินเจือรอยยิ้ม “ใช่แล้ว! หนึ่งวันครึ่งตำลึง หนึ่งเดือนก็คือสิบห้าตำลึง! นี่ยังเป็นรายได้ของเด็กขายหนังสือพิมพ์อีกด้วย! พี่สะใภ้ใหญ่ ท่านเชี่ยวชาญด้านการค้า จะต้องเข้าใจแน่ว่าภายในนี้มีกำไรมากเพียงใด!”

“การได้กลิ่นของพ่อค้าว่องไวมากนัก”

“หลังพวกเขาพบโอกาสทางการค้านี้แล้ว ก็นำเงินมาซื้อนับหมื่นฉบับ!”

ลั่วอวี้จู๋ชะงัก “นับหมื่นฉบับ? พวกเขาคิดจะทำอันใด?”

หลี่หลงหลินหัวเราะ “ยังจะทำอันใดอีกเล่า? ก็ย่อมต้องขาย! หรือว่าจะเอาไปแปะผนังเล่นกันเล่า? พวกเขาซื้อหนังสือพิมพ์วิชาการต้าเซี่ยแล้ว จากนั้นเร่งม้าเร็วฟาดแส้ ขนส่งไปทั่วแคว้น เพิ่มราคาขายออก”

“เช่นนี้แล้ว ยอดขายหนังสือพิมพ์วิชาการต้