All Chapters of องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น: Chapter 941 - Chapter 950

ยิ่งไปกว่านั้น เป็นข่าวซุบซิบนินทาของบัณฑิตซ่งผู้ซึ่งกำลังจะเป็นนักปราชย์ ทั้งหมดล้วนเป็นเรื่องไร้สาระ ตอบสนองความต้องการของพวกอยากรู้อยากเห็นเรื่องคนอื่น ทำให้คนไม่น้อยรู้สึกสาแก่ใจหนังสือพิมพ์วิชาการของต้าเซี่ย นี่ต่างหากเรียกว่าหนังสือพิมพ์!ไม่เพียงราคาถูก หนำซ้ำเนื้อหายังเต็มไปด้วยสาระสำคัญเทียบกันแล้ว หนังสือพิมพ์ปรัชญาขงจื๊อต้าเซี่ยของลอกเลียนแบบพรรค์นั้นจะเทียบอะไรได้ ราคาแพง ซ้ำยังน่าเบื่ออีกด้วย!อีกทั้งยังมีคนคิดว่าหนังสือพิมพ์วิชาการต้าเซี่ยเขียนโอ้อวดเกินไป ไม่น่าเชื่อถือ “บัณฑิตซ่ง เป็นถึงอาจารย์ใหญ่ของสำนักศึกษา! เหตุใดจึงมีข่าวฉาวโฉ่มากมายถึงเพียงนี้ หรือว่าเป็นการกุเรื่องขึ้นมาเพื่อปรักปรำเขา?”เพียงเขาเปล่งถ้อยวาจานี้ออกมา ก็ถูกคนโต้แย้งในทันใด “กุเรื่องขึ้นมา? ความหมายที่เจ้าต้องการจะสื่อ คือรัชทายาทปรักปรำซ่งชิงหลวนงั้นหรือ?”“รัชทายาท ไม่มีทางเป็นคนประเภทนั้น!”“ข้ายังได้ยินอีกว่าหัวหน้าบรรณาธิการหนังสือพิมพ์วิชาการต้าเซี่ยคือหลิ่วหรูเยียน เดิมทีนางก็คือนางคณิกาของสำนักการสังคีต รู้เรื่องภายในมากมาย! หาไม่แล้ว จะเขียนว่าบัณฑิตซ่งไปร่ำสุราเคล้านารีที่สำนักก

หลี่หลงหลินพูดยิ้มๆ “ง่ายยิ่งนัก! พ่อค้าลงมืออย่างไรเล่า!”“พ่อค้า?”ลั่วอวี้จู๋กะพริบตาปริบๆ สบมองอย่างไม่เข้าใจหลี่หลงหลินเลิกคิ้วขึ้น อธิบาย “พี่สะใภ้ใหญ่ ตอนนี้เด็กขายหนังสือพิมพ์ หนึ่งวันสามารถหาเงินได้มากน้อยเพียงใด?”ลั่วอวี้จู๋ครุ่นคิด “เด็กขายหนังสือพิมพ์กระตือรือร้นว่องไวที่สุด สามารถหาเงินได้หนึ่งตำลึง! แต่เฉลี่ยแล้ว หนึ่งวันเป็นเงินสี่ถึงห้าร้อยอีแปะ นั่นก็เท่ากับครึ่งตำลึง!”มุมปากหลี่หลงหลินเจือรอยยิ้ม “ใช่แล้ว! หนึ่งวันครึ่งตำลึง หนึ่งเดือนก็คือสิบห้าตำลึง! นี่ยังเป็นรายได้ของเด็กขายหนังสือพิมพ์อีกด้วย! พี่สะใภ้ใหญ่ ท่านเชี่ยวชาญด้านการค้า จะต้องเข้าใจแน่ว่าภายในนี้มีกำไรมากเพียงใด!”“การได้กลิ่นของพ่อค้าว่องไวมากนัก”“หลังพวกเขาพบโอกาสทางการค้านี้แล้ว ก็นำเงินมาซื้อนับหมื่นฉบับ!”ลั่วอวี้จู๋ชะงัก “นับหมื่นฉบับ? พวกเขาคิดจะทำอันใด?”หลี่หลงหลินหัวเราะ “ยังจะทำอันใดอีกเล่า? ก็ย่อมต้องขาย! หรือว่าจะเอาไปแปะผนังเล่นกันเล่า? พวกเขาซื้อหนังสือพิมพ์วิชาการต้าเซี่ยแล้ว จากนั้นเร่งม้าเร็วฟาดแส้ ขนส่งไปทั่วแคว้น เพิ่มราคาขายออก”“เช่นนี้แล้ว ยอดขายหนังสือพิมพ์วิชาการต้

“นี่...”“นี่คืออะไรกัน!”“บทความเหลวไหลไร้สาระ!”เว้นเสียแต่นวนิยายของหลิ่วหรูเยียนแล้ว เรื่องอื่นล้วนเป็นเรียงที่ความเกี่ยวข้องกับซ่งชิงหลวนพาดหัวข่าวใหญ่ที่สุด ‘สัมพันธ์ฉาบฉวยของบัณฑิตซ่งชิงหลวนและนางคณิกา’สำหรับพาดหัวข่าวอื่น ไม่มีอันใดน่าสนใจมิน่าเล่าซ่งชิงหลวนอ่านแล้ว ก็กระอักโลหิตหมดสติไปแม้แต่เสิ่นชิงโจวได้อ่านแล้ว ก็รู้สึกอึดอัดคับข้องใจนี่ต่ำช้าเกินไป เหลวไหลเกินไปแล้วดีชั่วอย่างไรซ่งชิงหลวนก็เป็นบัณฑิต ต่อให้ละโมบไปบ้าง อีกทั้งยังเลี้ยงดูอนุ แต่เรื่องนางคณิกาสำนักการสังคีตนี้ คือการถูกใส่ร้าย!“ช่างเหลวไหลสิ้นดี!”“หลี่หลงหลินอ้างฐานะรัชทายาทของตน ถึงขั้นเขียนเรื่องเหลวไหล ปรักปรำความบริสุทธิ์ของคนอื่น!”“มิอาจทนไหวอีกต่อไปแล้ว!”เสิ่นชิงโจวโมโหเกรี้ยวกราด เกือบสิ้นสติไปเหตุผลง่ายมากแม้ว่าหลี่หลงหลินปรักปรำซ่งชิงหลวน แต่แท้จริงแล้วกำลังโจมตีสำนักปราชญ์ชัดๆ!หากไม่มีหนัง ไฉนเลยจะมีขน?หากชื่อเสียงสำนักปราชญ์ถูกทำลาย เช่นนั้นเสิ่นชิงโจวอยู่ในสำนักปราชญ์ก็สูญเสียสิทธิ์ในการพูดแล้ว!นี่คือดึงฟืนใต้หม้ออย่างแท้จริง!ยิ่งไปกว่านั้น วันนี้หลี่หลงหลินสามาร

“แค่กๆ...”ฮ่องเต้หวู่ผิงไฟเพียงครู่เดียวก็ไอออกมาอย่างต่อเนื่อง โบกมือ “เอาไปๆ...”ตอนนี้เอง หลี่หลงหลินในชุดคลุมตัวใหญ่ มาหยุดหน้าประตูห้องทรงพระอักษร ค้อมตัวลงพูดว่า “ลูกถวายบังคมเสด็จพ่อ!”ใบหน้าฮ่องเต้หวู่ประดับรอยยิ้ม รีบโบกมือ “เจ้าเก้า ข้างนอกหนาว เจ้ารีบเข้ามาเถอะ!”เพียงหลี่หลงหลินผ่านประตูเข้ามา ก็ได้กลิ่นเผาไหม้สายหนึ่งแม้ว่าถ่านไร้ควันไม่ก่อให้เกิดควัน แต่อย่างไรเสียก็เป็นถ่าน ครั้นจุดขึ้นมาก็ย่อมมีกลิ่นแปลกอยู่บ้างอย่างมิอาจหลีกเลี่ยง ทำให้คนรู้สึกไม่สบายทว่า ความเป็นอยู่ภายในวังหลวงดีกว่าราษฎร์มากนักครั้นถึงฤดูหนาว ราษฎร์ทำได้เพียงก่อกองไฟรับความอบอุ่น ควันมีมาก ทำให้คนสำลักฤดูหนาวหลายปีที่ผ่านมา มักมีราษฎร์หนาวตายปีนี้มีผ้าฝ้ายที่ทอขึ้นมาเป็นปริมาณมากของหลี่หลงหลิน สถานการณ์จึงดีขึ้นเล็กน้อยหลี่หลงหลินค้อมตัวลง “เสด็จพ่อ ท่านเรียกตัวลูกเข้าวังด้วยเหตุใดหรือพ่ะย่ะค่ะ?”ฮ่องเต้หวู่คลี่ยิ้มมีเมตตา มองหลี่หลงหลิน “เราได้ยินว่าหนังสือพิมพ์วิชาการต้าเซี่ยฉบับล่าสุดมียอดขายทะลุหนึ่งล้านฉบับแล้ว? เจ้าจะต้องหาเงินได้ไม่น้อยกระมัง?”หัวใจหลี่หลงหลินสั่นไหว อยากส

อันที่จริง หลี่หลงหลินมีความเห็นแก่ตัวไม่เพียงติดตั้งเครื่องทำความร้อนให้ไทฮองไทเฮา แต่ยังทำเพื่อมารดาของตนฮองเฮาหลินอีกด้วยขอเพียงฝ่าบาทรับปากติดตั้งเครื่องทำความร้อนให้ตำหนักฉือหนิงหลี่หลงหลินจะใช้ประโยชน์จากภารกิจนี้ ติดตั้งเครื่องทำความร้อนที่ตำหนักฉางเล่อ ขอเพียงพระมารดาตอบตกลง ก็ไม่มีใครกล้าพูดอันใดอย่างไรเสียบัดนี้หลินซื่อก็ไม่ใช่สนมที่ใครก็สามารถรังแกได้อีก แต่เป็นมารดาของใต้หล้าฮองเฮาแห่งต้าเซี่ย!ฮองเฮาหลินชะงักไป เอ่ยถามอยากตกตะลึง “ฤดูร้อน? ทำได้จริงหรือ?”ถ้อยคำนี้ของหลี่หลงหลินอยู่เหนือความรู้ของนางเปลี่ยนแปลงฤดูกาลเป็นฤดูร้อน นี่คือวิธีการของเซียนอย่างไม่ต้องสงสัยหลี่หลงหลินอธิบายหลักการการติดตั้งเครื่องทำความร้อนหนึ่งรอบฮองเฮาหลินตกตะลึงพรึงเพริด ส่ายหน้าอย่างต่อเนื่อง “เจ้าพูดว่าใช้ท่อทองแดง วางไว้ใต้พื้นตำหนักฉางเล่อ? ไม่ได้ ไม่ได้! นี่ต้องจ่ายเงินมากน้อยเพียงใด? ฟุ่มเฟือยเกินไปแล้ว!”“หากมีเงินเหล่านี้ มิสู้นำไปบรรเทาทุกข์ให้ราษฎรจะดีกว่า!”“หากข้ารู้สึกหนาว สวมใส่เสื้อผ้าหนาหน่อยก็พอ หากไม่ไหวจริงๆ ก็เดินให้มากหน่อย ร่างกายก็อบอุ่นแล้ว”หลี่หลงห