All Chapters of ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี: Chapter 801 - Chapter 810

จิ่งโม่เยี่ยหันมองเฟิ่งชูอิ่ง “พอพูดถึงเรื่องนี้แล้ว ข้ามีเรื่องอยากขอให้เจ้าช่วยสักหน่อย”เฟิ่งชูอิ่งถาม “เรื่องอะไรหรือ?”จิ่งโม่เยี่ยบอกว่า “หลังเกิดเรื่องกับมหาราชครู พวกขุนนางใหญ่ในราชสำนักต่างก็ไปคุกเข่าประท้วงที่หน้าประตูวัง ขอให้ฮ่องเต้เจาหยวนออกมาจัดการปลดข้าจากตำแหน่ง”“ฮ่องเต้เจาหยวนนอกจากจะโดนธนูของเซียวฉี่หรงยิงใส่แล้ว ข้ายังแอบใช้กลอุบายบางอย่าง ทำให้เขามีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน”“ดังนั้นเขาจึงคิดว่านี่เป็นโอกาสดี ก็เลยส่งคนปลอมตัวไปสังหารพวกขุนนางเหล่านั้นเพื่อใส่ร้ายข้า”เฟิ่งชูอิ่งถามว่า “เรื่องนี้ข้าไม่น่าจะช่วยอะไรท่านได้นะ?”การชิงไหวชิงพริบในราชสำนัก ไม่ใช่เรื่องที่นางจะสอดมือเข้าไปยุ่งเกี่ยวได้เลยจิ่งโม่เยี่ยเผยรอยยิ้มบางๆ “เบื้องหลังของมหาราชครูคือฮ่องเต้เจาหยวน ต้องทำให้มหาราชครูลำบากสักหน่อย เขาจะได้รู้ว่าฮ่องเต้เจาหยวนเป็นที่พักพิงให้เขาไม่ได้”แววตาของเฟิ่งชูอิ่งยังคงฉงนสนเท่ห์จิ่งโม่เยี่ยจึงยกคิ้วขึ้นเล็กน้อย แล้วยกมุมปากอย่างช้าๆ “พวกนักฆ่าที่ฮ่องเต้เจาหยวนส่งมาถูกข้าจับเป็นเอาไว้จำนวนหนึ่ง”“พวกนักฆ่าที่ถูกจับเป็นเหล่านั้นเห็นสถานการณ์ไม่สู้ดี ก็เลยกัดยาพิ

“เจ้าลองดูว่ามีตรงไหนไม่เหมาะสม หรือหากเจ้ามีวิธีการที่ดีกว่านี้ พวกเราก็มาปรับเปลี่ยนแผนการร่วมกัน”ปู๋เยี่ยโหวเหลือบตามองจิ่งโม่เยี่ยแวบหนึ่ง เขาคิดว่าจิ่งโม่เยี่ยต่างหากที่หน้าด้านไร้ยางอายมากที่สุด!จิ่งโม่เยี่ยทำราวกับถูกสุนัขจ้องมอง เมินเฉยต่ออีกฝ่ายอย่างสิ้นเชิงเหมยตงยวนมองพวกเขาสื่อสารกันด้วยสายตา ก่อนจะถอยออกมาด้วยความสุขุมพวกเขาจัดการเรื่องในที่สว่าง เรื่องในด้านมืดเขาจะเป็นคนจัดการทุกอย่างเองเขาเข้าไปในวังหลวงไม่ได้ แต่เขาเข้าไปในจวนของมหาราชครูได้พวกเขาคิดว่าการฆ่ามหาราชครูตรงๆ อาจจะไม่สาสมกับสิ่งที่อีกฝ่ายทำ ถ้าอย่างนั้นเขาก็จะไม่ฆ่ามหาราชครู แต่จะมอบความประหลาดใจให้เขาสักเล็กน้อยตลอดหลายปีที่ผ่านมามหาราชครูทำเรื่องชั่วช้าไปมากมาย การจะมอบความประหลาดใจให้มหาราชครูเป็นเรื่องที่ง่ายดายมากเหมยตงยวนออกไปข้างนอกรอบหนึ่ง จากนั้นเขาก็พาวิญญาณร้ายจำนวนหนึ่งไปที่จวนของมหาราชครูวิญญาณร้ายเหล่านี้เหมยตงยวนคัดเลือกมาเป็นอย่างดีมหาราชครูล้วนรู้จักพวกเขา เพราะพวกเขาตายด้วยน้ำมือของมหาราชครูทั้งนั้น ทว่ามหาราชครูกลับไม่สนใจใยดีชีวิตของพวกเขาเลยหลังจากเหมยตงยวนควบคุมวิญญาณร้ายในเ

จวนมหาราชครูคืนนี้ ไม่มีใครสามารถข่มตาหลับได้อย่างแน่นอนเจ้านายที่สูงส่งยิ่งใหญ่ ผู้ปกครองที่กุมชะตาชีวิตของคนมากมายเอาไว้ คืนนี้ถูกสับเปลี่ยนตำแหน่งอย่างสิ้นเชิงวิญญาณร้ายพวกนั้นทำให้มหราชครูได้ลิ้มลองคงามหวาดกลัวอย่างสุดขีด และสัมผัสความสิ้นหวังที่ไม่ว่าจะเรียกหาใคร ก็ไม่มีใครได้ยินหรือรับรู้เรื่องนี้ทำให้ความกลัวของคนทะบานถึงขีดสุด แม่จะไม่ถึงขั้นทรมานจะเป็นจะตาย แต่ก็น่าหวาดผวาจนต้องร้องขอชีวิตฮ่องเต้เจาหยวนพอรู้ว่าคนของตนเองลอบสังหารเหล่าขุนนางไม่สำเร็จก็รู้สึกเสียดายเล็กน้อย แต่กลับไม่เก็บเอามาใส่ใจเพราะว่าองครักษ์ลับของเขามีความซื่อสัตย์ภักดีอย่างยิ่ง ต่อให้พวกเขาถูกจับตัวไปก็ต้องฆ่าตัวตายอยู่ดี ไม่มีทางสารภาพผู้ที่อยู่เบื้องหลังเขาแค่รู้สึกเสียดายนิดหน่อย เพราะว่าองครักษ์ลับพวกนั้นไม่ใช่จะฝึกฝนออกมาได้ง่ายๆ ในสถานการณ์แบบนี้บาดเจ็บล้มตายไปแค่คนสองคน คนที่เขาจะใช้งานในได้อนาคตก็ยิ่งลดน้อยลงไปอีกหลังจากฮ่องเต้เจาหยวนทราบเรื่องที่ฮองเฮาส่งมือสังหารไปฆ่าขุนนางก็สบถว่า “นังสตรีโง่เขลา สร้างผลงานไม่ได้แล้วยังทำลายแผนการผู้อื่นอีก!”ขันทีรีบปลอบ “ฮ่องเต้โปรดถนอมพระวรกายด้วยพ่ะ

การลอบสังหารแบบนี้เกิดขึ้นหลายครั้งในเมืองหลวง ทำให้สถานการณ์โดยรวมดูเลวร้ายมากจวนตระกูลซูทางตะวันตกของเมืองซูโหย่วเหลียงถามผู้ดูแลข้างกายว่า “ข้างนอกเป็นอย่างไรบ้าง?”ผู้ดูแลตอบ “เลวร้ายมาก ขุนนางหลายคนไม่พอใจท่านอ๋องจิ่งโม่เยี่ยมาก”ซูโหย่วเหลียงพยักหน้าเบาๆ “ทำได้ดี โหมข่าวเรื่องนี้ให้ใหญ่โตขึ้นไปอีก”ผู้ดูแลพูดด้วยความกังวล “แต่อ๋องจิ้นเพิ่งส่งคนมาบอกให้เราอย่าทำอะไรบุ่มบ่าม”ซูโหย่วเหลียงพูดอย่างดูถูก “เขามักจะระมัดระวังเกินไป เรื่องแบบนี้ฟังเขาไม่ได้หรอก”“โอกาสดีแบบนี้ เราต้องไม่ปล่อยให้หลุดมือ”“ตอนนี้เขาพูดแบบนี้กับข้า ภายหลังก็จะขอบคุณข้าเอง เพราะอำนาจต้องแย่งชิงมา ความมั่งคั่งย่อมมีความเสี่ยง”ตอนนี้ในบรรดาองค์ชายทั้งหมด มีเพียงองค์ชายจิ่งสือเยี่ยนเท่านั้นที่มีอำนาจอย่างแท้จริงในสายตาของเขาหากจิ่งสือเยี่ยนแย่งอำนาจจากจิ่งโม่เยี่ยมาได้ในครั้งนี้ บัลลังก์ก็จะตกเป็นของจิ่งสือเยี่ยนและถ้าจิ่งสือเยี่ยนได้ขึ้นครองราชย์ เขาก็จะเป็นผู้ที่สร้างคุณงามความดีมากที่สุดเขายังเป็นลุงแท้ๆ ของจิ่งสือเยี่ยนด้วย ต่อไปต้องได้เป็นขุนนางผู้มีอำนาจล้นฟ้าแน่นอนเมื่อนึกถึงภาพนั้น

พ่อครัวปาดน้ำตาพลางพูดว่า “นิดหน่อยขอรับ”จิ่งโม่เยี่ยพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ว่า “งั้นเจ้าถอยไป ข้าจะเคี่ยวเอง”“เจ้าคอยดูอยู่ข้างๆ ถ้ามีตรงไหนไม่ถูกต้อง เจ้าก็คอยชี้แนะข้า”พ่อครัวตกใจแทบจะคุกเข่าลง ให้ความกล้าเขาสิบเท่า เขาก็ไม่กล้าชี้จุดผิดของจิ่งโม่เยี่ยยู่ดีจิ่งโม่เยี่ยยังพูดต่ออีกว่า “เจ้าต้องบอกข้านะ ถ้าน้ำแกงไก่ที่ข้าเคี่ยวไม่อร่อย เจ้าต้องรับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียว!”พ่อครัวคุกเข่าลงกับพื้นทันทีจิ่งโม่เยี่ย “......”เขาก็ไม่ได้พูดอะไร พ่อครัวคนนี้ขี้ขลาดเกินไปหน่อยแล้วฉินจื๋อเจี้ยนเดินเข้ามาจากข้างนอกแล้วพูดว่า “ท่านอ๋อง ขข้างนอกโวยวายกันหนักมาก พวกเขาต่างก็เรียกร้องให้ท่านออกไป”สีหน้าของจิ่งโม่เยี่ยไม่เปลี่ยนแปลง “พวกเขาอยากเจอข้า ข้าก็ต้องไปเจอพวกเขาหรือ? พวกเขาคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน”ฉินจื๋อเจี้ยน “......”เอาเถอะ นี่แสดงว่ายังไม่ถึงเวลาเหมาะสม จิ่งโม่เยี่ยยังคงถ่วงเวลาพวกคนข้างนอกต่อขณะที่พ่อครัวก็อยากให้จิ่งโม่เยี่ยออกไปจากครัวเร็วๆ อย่ามาสร้างความเดือดร้อนในครัวของเขาอีกเลยจิ่งโม่เยี่ยไม่มีพรสวรรค์ในการทำอาหารเลยสักนิด เขาอยู่ในครัวก็เหมือนกับหายนะเดินได