Share

บทที่ 804

Author: ดอกถังร่วงหล่น
แต่พอพูดออกไปแล้ว เขาก็นึกถึงเรื่องของจิ่งสือเฟิงขึ้นมาได้ ทำให้พริบตานั้นเขารู้สึกไม่มั่นใจเหมือนเดิมแล้ว

เหมยตงยวนปรากฏตัวตรงหน้าเขา “มหาราชครู ไม่เจอกันนานนะ”

มหาราชครูไม่ได้เห็นเหมยตงยวนนานมากแล้ว พอยามนี้ได้เห็นจึงรู้สึกประหลาดใจอย่างมาก

เขาหลุดปากเอ่ยว่า “เจ้าคือเหมยตงยวน เจ้าสำนักลี้ลับ?”

เหมยตงยวนพยักหน้า “ใช่แล้ว เจ้ายังอุตส่าห์จำข้าได้อีกนะ ทั้งที่ข้าก็ตายมาตั้งนานหลายปีแล้ว”

สิ้นประโยคนี้ของเหมยตงยวน คนทั้งหมดก็หน้าซีดเผือด

สำนักลี้ลับถูกกวาดล้างไปตั้งแต่สิบปีก่อนแล้ว บนโลกนี้ไม่มีเจ้าสำนักลี้ลับอยู่อีก มีเพียงเจ้าอารามเทียนอี้

ทว่าคนที่นั่งอยู่ตรงนี้ทั้งหมด กลับยังจำความรุ่งโรจน์ของสำนักลี้ลับได้เป็นอย่างดี

มหาราชครูสีหน้าเหมือนกลืนยาขม “การตายของเจ้าไม่เกี่ยวกับข้า สำนักลี้ลับถูกกวาดล้างก็ไม่เกี่ยวกับข้า เจ้าจะมาหาข้าทำไม?”

เหมยตงยวนตอบ “ข้ามีสหายกลุ่มหนึ่ง พวกเขาบอกว่าตายด้วยน้ำมือของเจ้าทั้งนั้น ดังนั้นวันนี้ก็เลยแวะมาถามไถ่สารทุกข์สุกดิบกับเจ้า”

พอเขาพูดจบก็โบกมือครั้งหนึ่ง ตรงหน้ามหาราชครูพลันปรากฏร่างวิญญาณร้ายจำนวนหลายตน

มหาราชครูคุ้นหน้าคุ้นตาวิญญาณร้ายเหล่านี้เป็นอ
Locked Chapter
Continue Reading on GoodNovel
Scan code to download App

Related chapters

  • ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี   บทที่ 805

    จวนมหาราชครูคืนนี้ ไม่มีใครสามารถข่มตาหลับได้อย่างแน่นอนเจ้านายที่สูงส่งยิ่งใหญ่ ผู้ปกครองที่กุมชะตาชีวิตของคนมากมายเอาไว้ คืนนี้ถูกสับเปลี่ยนตำแหน่งอย่างสิ้นเชิงวิญญาณร้ายพวกนั้นทำให้มหราชครูได้ลิ้มลองคงามหวาดกลัวอย่างสุดขีด และสัมผัสความสิ้นหวังที่ไม่ว่าจะเรียกหาใคร ก็ไม่มีใครได้ยินหรือรับรู้เรื่องนี้ทำให้ความกลัวของคนทะบานถึงขีดสุด แม่จะไม่ถึงขั้นทรมานจะเป็นจะตาย แต่ก็น่าหวาดผวาจนต้องร้องขอชีวิตฮ่องเต้เจาหยวนพอรู้ว่าคนของตนเองลอบสังหารเหล่าขุนนางไม่สำเร็จก็รู้สึกเสียดายเล็กน้อย แต่กลับไม่เก็บเอามาใส่ใจเพราะว่าองครักษ์ลับของเขามีความซื่อสัตย์ภักดีอย่างยิ่ง ต่อให้พวกเขาถูกจับตัวไปก็ต้องฆ่าตัวตายอยู่ดี ไม่มีทางสารภาพผู้ที่อยู่เบื้องหลังเขาแค่รู้สึกเสียดายนิดหน่อย เพราะว่าองครักษ์ลับพวกนั้นไม่ใช่จะฝึกฝนออกมาได้ง่ายๆ ในสถานการณ์แบบนี้บาดเจ็บล้มตายไปแค่คนสองคน คนที่เขาจะใช้งานในได้อนาคตก็ยิ่งลดน้อยลงไปอีกหลังจากฮ่องเต้เจาหยวนทราบเรื่องที่ฮองเฮาส่งมือสังหารไปฆ่าขุนนางก็สบถว่า “นังสตรีโง่เขลา สร้างผลงานไม่ได้แล้วยังทำลายแผนการผู้อื่นอีก!”ขันทีรีบปลอบ “ฮ่องเต้โปรดถนอมพระวรกายด้วยพ่ะ

  • ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี   บทที่ 806

    ฮ่องเต้เจาหยวนสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วตรัสกับขันทีว่า “ไปเอาพู่กันกับหมึกมา ข้าจะเขียนราชโองการสละราชสมบัติ!”ขันทีปาดน้ำตาที่หางตา แล้วขานรับเบาๆ ก่อนจะไปหยิบของที่จำเป็นสำหรับการเขียนราชโองการฮ่องเต้เจาหยวนทรงยึดติดและหวงแหนอำนาจมาโดยตลอด หากพระวรกายไม่ถึงขีดจำกัดจริงๆ คงจะไม่ยอมแต่งตั้งองค์รัชทายาทเฟิ่งชูอิ่งตัดสินใจอยู่ที่เมืองหลวงชั่วคราวเนื่องจากเรื่องของเฉี่ยวหลิง หลังจากที่ได้แลกเปลี่ยนข้อมูลกับจิ่งโม่เยี่ยแล้ว ในใจของนางก็มีแผนคร่าวๆ รอเอาไว้เดิมทีจิ่งโม่เยี่ยมายังจวนโหว เพียงแค่คิดจะกินข้าวแล้วก็กลับไป แต่เพราะเฟิ่งชูอิ่งตกลงที่จะเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาจึงไม่อยากกลับไปแล้วเขาไม่ได้ถามเฟิ่งชูอิ่งซ้ำอีกว่านางจะยอมให้โอกาสเขาอีกครั้งหรือไม่ เพราะเขารู้ว่าบางครั้งเรื่องแบบนี้ไม่จำเป็นต้องได้รับคำตอบสำหรับเขาแล้ว การที่นางไม่ได้ปฏิเสธเขาอย่างเด็ดขาดในครั้งนี้ ถือเป็นความก้าวหน้าครั้งใหญ่แค่ได้ลงมือทำอะไรบางอย่างไปพร้อมกับนาง เขาก็มีความสุขมากแล้วปีใหม่นี้ คนส่วนใหญ่ในเมืองหลวงไม่ได้ใช้ช่วงเวลาอย่างมีความสุขนักจนกระทั่งวันส่งท้ายปี บนท้องถนนก็ไม่มีบรรยากาศคึก

  • ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี   บทที่ 807

    การลอบสังหารแบบนี้เกิดขึ้นหลายครั้งในเมืองหลวง ทำให้สถานการณ์โดยรวมดูเลวร้ายมากจวนตระกูลซูทางตะวันตกของเมืองซูโหย่วเหลียงถามผู้ดูแลข้างกายว่า “ข้างนอกเป็นอย่างไรบ้าง?”ผู้ดูแลตอบ “เลวร้ายมาก ขุนนางหลายคนไม่พอใจท่านอ๋องจิ่งโม่เยี่ยมาก”ซูโหย่วเหลียงพยักหน้าเบาๆ “ทำได้ดี โหมข่าวเรื่องนี้ให้ใหญ่โตขึ้นไปอีก”ผู้ดูแลพูดด้วยความกังวล “แต่อ๋องจิ้นเพิ่งส่งคนมาบอกให้เราอย่าทำอะไรบุ่มบ่าม”ซูโหย่วเหลียงพูดอย่างดูถูก “เขามักจะระมัดระวังเกินไป เรื่องแบบนี้ฟังเขาไม่ได้หรอก”“โอกาสดีแบบนี้ เราต้องไม่ปล่อยให้หลุดมือ”“ตอนนี้เขาพูดแบบนี้กับข้า ภายหลังก็จะขอบคุณข้าเอง เพราะอำนาจต้องแย่งชิงมา ความมั่งคั่งย่อมมีความเสี่ยง”ตอนนี้ในบรรดาองค์ชายทั้งหมด มีเพียงองค์ชายจิ่งสือเยี่ยนเท่านั้นที่มีอำนาจอย่างแท้จริงในสายตาของเขาหากจิ่งสือเยี่ยนแย่งอำนาจจากจิ่งโม่เยี่ยมาได้ในครั้งนี้ บัลลังก์ก็จะตกเป็นของจิ่งสือเยี่ยนและถ้าจิ่งสือเยี่ยนได้ขึ้นครองราชย์ เขาก็จะเป็นผู้ที่สร้างคุณงามความดีมากที่สุดเขายังเป็นลุงแท้ๆ ของจิ่งสือเยี่ยนด้วย ต่อไปต้องได้เป็นขุนนางผู้มีอำนาจล้นฟ้าแน่นอนเมื่อนึกถึงภาพนั้น

  • ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี   บทที่ 808

    ฉินจื๋อเจี้ยนล่วงรู้แผนการของจิ่งโม่เยี่ยมาตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้วเดิมทีเขาคิดว่าเรื่องนี้ถึงเวลาลงมือได้แล้ว แต่จิ่งโม่เยี่ยกลับให้เขารออีกหน่อย ทำให้เขากังวลอยู่บ้างแต่เขาก็เชื่อในการตัดสินใจของจิ่งโม่เยี่ย ถ้าจิ่งโม่เยี่ยบอกว่ายังลงมือไม่ได้ ก็คงต้องรอไปก่อนเสนาบดีฝ่ายซ้ายได้ยินความเคลื่อนไหวในเมืองหลวง ก็เพียงแต่ยิ้มรับเขาไม่สนใจเรื่องแย่งชิงอำนาจ ตอนนี้เขาคิดเพียงแต่จะหาวิธีเอาใจสาวน้อยคนนั้นมาที่จวนเสนาบดีให้ได้ครั้งที่แล้วหลังจากออกมาจากจวนผู้ว่าราชการ เขาได้ไปหาสาวน้อยคนนั้นอีกครั้ง แต่น่าเสียดายที่สาวน้อยไม่สนใจเขาเลยคคนรับใช้เดินเข้ามรายงานว่า “เสนาบดีฝ่ายซ้าย มีขุนนางหลายท่านมาขอพบที่หน้าประตูขอรับ”เสนาบดีฝ่ายซ้ายปฏิเสธทันที “ไม่พบ”คนรับใช้มีสีหน้าลำบากใจ “แต่ว่า…”ทันทีที่เขาพูดจบ ก็ได้ยินเสียงของท่านรองผู้ว่าตู้ดังขึ้น “เสนาบดีฝ่ายซ้าย ครั้งนี้ท่านต้องออกมาจัดการให้ความเป็นธรรม!”“อ๋องผู้สำเร็จราชการทำเกินกว่าเหตุ ไม่เคารพกฎหมายบ้านเมือง นับเป็นภัยต่อแผ่นดิน!”เสนาบดีฝ่ายซ้ายได้ยินดังนั้นจึงถามว่า “เจ้าให้ข้าจัดการให้ความเป็นธรรม เจ้าอยากให้ข้าจัดการอย่าง

  • ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี   บทที่ 809

    พ่อครัวปาดน้ำตาพลางพูดว่า “นิดหน่อยขอรับ”จิ่งโม่เยี่ยพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ว่า “งั้นเจ้าถอยไป ข้าจะเคี่ยวเอง”“เจ้าคอยดูอยู่ข้างๆ ถ้ามีตรงไหนไม่ถูกต้อง เจ้าก็คอยชี้แนะข้า”พ่อครัวตกใจแทบจะคุกเข่าลง ให้ความกล้าเขาสิบเท่า เขาก็ไม่กล้าชี้จุดผิดของจิ่งโม่เยี่ยยู่ดีจิ่งโม่เยี่ยยังพูดต่ออีกว่า “เจ้าต้องบอกข้านะ ถ้าน้ำแกงไก่ที่ข้าเคี่ยวไม่อร่อย เจ้าต้องรับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียว!”พ่อครัวคุกเข่าลงกับพื้นทันทีจิ่งโม่เยี่ย “......”เขาก็ไม่ได้พูดอะไร พ่อครัวคนนี้ขี้ขลาดเกินไปหน่อยแล้วฉินจื๋อเจี้ยนเดินเข้ามาจากข้างนอกแล้วพูดว่า “ท่านอ๋อง ขข้างนอกโวยวายกันหนักมาก พวกเขาต่างก็เรียกร้องให้ท่านออกไป”สีหน้าของจิ่งโม่เยี่ยไม่เปลี่ยนแปลง “พวกเขาอยากเจอข้า ข้าก็ต้องไปเจอพวกเขาหรือ? พวกเขาคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน”ฉินจื๋อเจี้ยน “......”เอาเถอะ นี่แสดงว่ายังไม่ถึงเวลาเหมาะสม จิ่งโม่เยี่ยยังคงถ่วงเวลาพวกคนข้างนอกต่อขณะที่พ่อครัวก็อยากให้จิ่งโม่เยี่ยออกไปจากครัวเร็วๆ อย่ามาสร้างความเดือดร้อนในครัวของเขาอีกเลยจิ่งโม่เยี่ยไม่มีพรสวรรค์ในการทำอาหารเลยสักนิด เขาอยู่ในครัวก็เหมือนกับหายนะเดินได

  • ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี   บทที่ 810

    จิ่งโม่เยี่ยไม่สะทกสะท้านต่อเสียงด่าทอรอบข้าง เขาถือว่าอีกฝ่ายกำลังผายลมใส่เขาสำหรับพวกโง่เง่าแบบนี้ เขาคร้านจะอธิบายด้วยซ้ำเขาพูดอย่างใจเย็นว่า “ไร้มนุษยธรรม? พวกเจ้าคงเข้าใจผิดเกี่ยวกับคำนี้”“หากข้าไร้มนุษยธรรมจริง ๆ พวกเจ้าคงตายไปนานแล้ว”เสียงของเขาไม่ดังนัก แต่ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์กลับได้ยินอย่างชัดเจน สีหน้าของพวกเขาเปลี่ยนไปหลายครั้งมีคนโกรธจัดและเอ่ยว่า “ถึงแม้ท่านจะเป็นอ๋องผู้สำเร็จราชการ ท่านก็ไม่สามารถทำตัวอวดดีเช่นนี้ได้!”“ท่านไม่เพียงแต่ปิดล้อมจวนของมหาราชครู แต่ยังเข่นฆ่าผู้บริสุทธิ์ในเมืองหลวงอีกด้วย จริยธรรมบกพร่อง ไม่คู่ควรเป็นอ๋องผู้สำเร็จราชการ!”“นักปราชญ์ยอมตายได้ แต่ไม่ยอมถูกเหยียดหยาม ถ้าท่านมีความสามารถก็ฆ่าพวกเราให้หมดเลยสิ!”จิ่งโม่เยี่ยพูดกับทุกคนว่า “หมายความว่าวันนี้ พวกเจ้ามาหาที่ตายหรือ?”“งั้นเอาแบบนี้ ใครในหมู่พวกเจ้าอยากตายก็ก้าวออกมาได้เลย ข้าจะทำให้สมปรารถนาเอง”เมื่อพูดอย่างนี้ ก็ไม่มีใครยอมก้าวออกมาจิ่งโม่เยี่ยพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “เมื่อครู่พวกเจ้าไม่ใช่ว่าอยากตายกันหรอกหรือ? ทำไม? ตอนนี้กลัวแล้วหรือ?”การที่ทุกคนมาสร้างความ

  • ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี   บทที่ 811

    “ถ้าหากเป็นของปลอม ก็สามารถมาสอบถามข้าได้ทุกเมื่อ”เหล่าขุนนางต่างตกตะลึงกับหลักฐานเหล่านั้น พวกเขาเพียงแค่เหลือบมองก็รู้ว่ามันเป็นของจริงหากท่านมหาราชครูทำเรื่องเช่นนี้จริง ๆ เขาก็ไม่เพียงแต่เป็นคนเลวทราม แต่ยังเป็นคนหน้าไหว้หลังหลอกอย่างแท้จริงตลอดหลายปีที่ผ่านมา ความเคารพที่ทุกคนมีต่อเขาก็เป็นเพียงเรื่องตลก!การที่พวกเขาออกมาปกป้องมหาราชครูในครั้งนี้ จึงดูโง่เขลาสิ้นดีแต่คนที่สามารถเป็นขุนนางในราชสำนักได้ ต่างก็คิดว่าตัวเองฉลาด จึงไม่มีทางยอมรับว่าตัวเองโง่ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงเริ่มไม่พอใจมหาราชครูขึ้นมาสามส่วนในใจจิ่งโม่เยี่ยเข้าใจนิสัยของขุนนางในเมืองหลวงเป็นอย่างดี เขาจึงไม่พูดอะไรมาก ปล่อยให้พวกเขาดูเอกสารหลักฐานกันไปเขาวางแผนมานานหลายวัน ตอนนี้ถึงเวลาเก็บเกี่ยวผลแล้วมิเช่นนั้น คนเหล่านี้อาจคิดว่าเขารังแกได้ง่าย ๆครึ่งชั่วยามต่อมา มหาราชครูก็ถูกเชิญตัวมาเมื่อเขามาถึง ทุกคนก็ตกตะลึงไปทันทีเพราะเขาเปลี่ยนไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง ใบหน้าซีดเซียว ผมหงอกขาวไปกว่าครึ่งศีรษะ ดูเหมือนแก่ลงไปสิบกว่าปีจิ่งโม่เยี่ยเห็นสภาพของเขาก็รู้สึกประหลาดใจ เพราะเขาแค่สั่งให้คนล้อ

  • ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี   บทที่ 812

    หลังจากที่มหาราชครูพูดจบ เขาก็คิดว่าทุกคนจะต้องเข้าข้างเขาและประณามจิ่งโม่เยี่ยแต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ทุกคนกลับมองเขาด้วยสายตาแปลกๆมหาราชครูไม่เข้าใจว่าทำไมพวกเขาถึงมองเขาแบบนั้นจิ่งโม่เยี่ยพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ว่า “ข้าไม่เคยคิดที่จะตัดรากถอนโคนพวกเจ้าเลย และก็ไม่เคยคิดที่จะใช้อำนาจลงโทษเป็นการส่วนตัวด้วย”“วันนี้ที่เชิญมหาราชครูมา ก็ไม่ได้ต้องการจะไต่สวนคดีเป็นการส่วนตัว แต่ต้องการให้มหาราชครูมาดูบางสิ่ง”พูดจบ เขาก็ให้คนนำม้วนเอกสารเหล่านั้นมาวางไว้ตรงหน้ามหาราชครูหลังจากที่มหาราชครูเห็นสิ่งเหล่านั้น สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างมาก และพยายามที่จะทำลายสิ่งเหล่านั้นเขาคิดว่าพระสนมสวี่คงจะรู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับจวนมหาราชครู แต่กลับไม่คิดว่านางจะรู้มากขนาดนี้สิ่งเหล่านี้เพียงพอที่จะทำให้มหาราชครูเสียชื่อเสียงได้!จิ่งโม่เยี่ยไม่ได้ห้ามมหาราชครู เพียงเอ่ยว่า “ข้าให้คนคัดลอกสิ่งเหล่านี้ไว้หลายชุดแล้ว ต่อให้มหาราชครูฉีกชุดนี้ไปก็ไม่เป็นไร”มหาราชครู “......”มหาราชครู “!!!!!”เขาไม่คิดจริงๆ ว่าจิ่งโม่เยี่ยจะทำเรื่องพวกนี้ได้มากมายภายในเวลาสั้นๆ เช่นนี้มีคนอดไม่ไ

Latest chapter

  • ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี   บทที่ 997

    เฟิ่งชูอิ่งพูดต่อว่า “แต่ตอนนี้ข้าไม่เหลือทั้งบิดามารดาแล้ว เจ้าห้ามรังแกข้าเชียวนะ!”จิ่งโม่เยี่ยยกมือสาบานต่อฟ้าทันที “หากข้าทำไม่ดีกับเจ้าในภายภาคหน้า ขอให้สวรรค์ลงทัณฑ์ส่งฟ้ามาผ่าให้ตาย!”เฟิ่งชูอิ่งหัวเราะ “เรื่องฟ้าผ่าไม่ต้องถึงมือสวรรค์หรอก ข้าก็ทำได้”จิ่งโม่เยี่ย “......”เขาเกือบลืมไปแล้วว่านางวาดยันต์ได้เก่งมาก ตราบใดที่นางต้องการ ใช้ฟ้าผ่าเขาก็ไม่ใช่เรื่องยากเฟิ่งชูอิ่งเห็นท่าทางของเขาก็แอบหัวเราะเบาๆ เอื้อมมือไปกอดแล้วซุกศีรษะพิงอกเขา กล่าวว่า “ข้าเชื่อใจท่าน”“ตอนนี้เราทั้งสองล้วนไม่มีพ่อแม่แล้ว ชีวิตที่เหลืออยู่ก็มีเพียงกันและกัน”“ต่อไปข้าจะดูแลเจ้าอย่างเต็มที่ จะไม่ระแวงเจ้าอีก ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ข้าจะเชื่อใจเจ้า”หัวใจที่ตึงเครียดของจิ่งโม่เยี่ยก็ผ่อนคลายลงในทันทีเขากอดนางตอบ “กาลเวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ว่าการตัดสินใจของเจ้าถูกต้อง”เขาโน้มตัวลงจูบหน้าผากนางเบาๆ เอ่ยอย่างอ่อนโยนว่า “ข้าจะทุ่มเททุกอย่างเพื่อรักเจ้า”เมื่อเฟิ่งชูอิ่งได้ยินคำพูดนี้ หัวใจก็สั่นไหว นางช้อนตามองขึ้นไปที่เขา ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความอ่อนโยนนางรู้ว่าคำพูดของเขาในตอนนี้ล้วนมาจ

  • ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี   บทที่ 996

    ก่อนหน้านี้เขาไม่รู้ฐานะของจิ้งจอกสือซานเหนียง แต่ตอนนี้เขาพอจะเข้าใจได้หลังจากได้ยินบทสนทนาระหว่างจิ้งจอกสือซานเหนียงและเฟิ่งชูอิ่งจิ้งจอกสือซานเหนียงเห็นสีหน้าเคร่งขรึมของเขาก็หัวเราะเบาๆ ก่อนจะหันหลังเดินจากไปเฟิ่งชูอิ่งถามว่า “เจ้าจะไปไหน? ข้ายังมีเรื่องอยากจะถามเจ้าอีกมาก”จิ้งจอกสือซานเหนียงตอบว่า “ข้าจะไปหาที่ขับไล่พลังชั่วร้ายออกจากร่างกาย พอขับไล่เสร็จแล้วข้าจะกลับมาหาเจ้า”ตลอดหลายปีที่ผ่านมา นางฝึกฝนวิชาสายชั่วร้ายมากมาย ทำให้พลังชั่วร้ายในร่างกายมีมากเกินไป หากอยู่ใกล้ใครนานๆ จะมีผลกระทบต่อคนรอบข้างเฟิ่งชูอิ่งจึงเตือนนางว่า “เจ้าอย่าผิดคำพูดล่ะ ข้าจะรอเจ้ากลับมา!”จิ้งจอกสือซานเหนียงโบกมือแล้วบอกว่า “วางใจเถอะ ข้าจะกลับมาแน่นอน”หลังจากนางเดินออกไปไกลแล้ว เฟิ่งชูอิ่งก็ถอนหายใจยาวๆ และเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากแยกทางกันให้จิ่งโม่เยี่ยฟังหลังจากที่จิ่งโม่เยี่ยได้ยินเรื่องของเหมยตงยวน เขาก็เงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “เพราะรักถลำลึกจึงไม่ยืนยาว เรื่องระหว่างท่านพ่อกับท่านแม่ช่างน่าเศร้า”เฟิ่งชูอิ่งกล่าวอย่างแผ่วเบาว่า “ดังนั้นการสื่อสารจึงสำคัญ ต่อไปไม่ว่าจะมี

  • ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี   บทที่ 995

    สิ้นเสียงของนาง สายฟ้าก็ฟาดลงมาอีกครั้ง ทำให้พลังที่พุ่งพล่านของเขาสลายไปจิ่งสือเยี่ยน “!!!!!!!!”หลังจากถูกอสนีบาตฟาดใส่อย่างต่อเนื่องห้าครั้ง ร่างวิญญาณของเขาก็จางลงอย่างมากแต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ยังไม่ตายเฟิ่งชูอิ่งถึงกับตกใจ ชีวิตของจิ่งสือเยี่ยนช่างแข็งแกร่งเสียจริง!นางอดสงสัยไม่ได้ว่าเขาจะกลายเป็นเทียนซือคนที่สอง และจะกลายเป็นภัยพิบัติในอนาคตนางกำลังจะม้วนแขนเสื้อขึ้นเพื่อเสกยันต์ใส่จิ่งสือเยี่ยนอีกครั้ง แต่กลับมีเงาร่างหนึ่งพุ่งเข้ามาแล้วกลืนเขาเข้าไปทั้งตัวเฟิ่งชูอิ่ง “!!!!!!”จิ้งจอกสือซานเหนียงเรอออกมาคำโตแล้วบอกว่า “เขาเป็นอาหารที่ข้าหมายตาไว้แต่แรก”“การปล่อยให้อาหารหลุดมือไป เป็นเรื่องที่ไม่อาจให้อภัยได้”เฟิ่งชูอิ่ง “......”นางเคยจินตนาการถึงความตายของจิ่งสือเยี่ยนไว้หลายแบบ แต่ไม่มีฉากจบแบบนี้อยู่เลยนางได้คงบอกได้แค่ว่าจิ้งจอกสือซานเหนียงเจ๋งสุดยอด!ขณะเดียวกันนั้นจิ่งโม่เยี่ยก็เดินเข้ามา เขาจ้องมองจิ้งจอกสือซานเหนียงด้วยความระแวดระวัง มือจับกระบี่เอาไว้ เตรียมพร้อมที่จะฟันจิ้งจอกสือซานเหนียงได้ทุกเมื่อเฟิ่งชูอิ่งบีบมือเขาเบาๆ ให้เขาผ่อนคลายจิ้งจอก

  • ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี   บทที่ 994

    แต่ทว่าคันธนูของจิ่งสือเยี่ยนเพิ่งจะยกขึ้นมา ก็มีลูกธนูที่เร็วกว่าพุ่งทะลุหัวใจของเขาในทันทีจิ่งสือเยี่ยนมองลูกธนูที่ปักอยู่บนอกด้วยความไม่อยากเชื่อ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองและเห็นดวงตาที่เย็นชาของจิ่งโม่เยี่ยเมื่อครู่นี้พวกเขาทั้งสองยังมีระยะห่างต่อกันอยู่แท้ๆ และตำแหน่งที่เขาหลบอยู่ก็เป็นมุมอับที่จิ่งโม่เยี่ยยิงมาไม่ถึงทว่าเพียงแค่อึดใจเดียว จิ่งโม่เยี่ยก็ปรับตำแหน่งได้อย่างรวดเร็วและยิงธนูทะลุหัวใจเขาได้ในนัดเดียวในตอนนี้จิ่งสือเยี่ยนกับจิ่งโม่เยี่ยไม่ได้อยู่ห่างกันมากนัก แต่ถ้าพูดคุยกันตามปกติก็คงไม่ได้ยินทว่าในเวลาเช่นนี้ จิ่งสือเยี่ยนกลับได้ยินเสียงของจิ่งโม่เยี่ย “คนที่กล้าทำร้ายชูอิ่งต้องตาย!”ก่อนหน้านี้จิ่งสือเยี่ยนคิดแค่ว่าจิ่งโม่เยี่ยดีต่อเฟิ่งชูอิ่งมาก ทว่าตอนนี้เขาเพิ่งได้รู้ซึ้งเรื่องบางอย่างเฟิ่งชูอิ่งไม่ใช่แค่จุดอ่อนของจิ่งโม่เยี่ย แต่เป็นทั้งชีวิตของเขาแต่มาเข้าใจเอาป่านนี้ก็สายไปแล้วในตอนนี้เฟิ่งชูอิ่งยังคงนอนคว่ำอยู่บนพื้นหิมะ นางได้ยินเสียงวัตถุแหวกอากาศจึงหันไปมอง และเห็นภาพของจิ่งสือเยี่ยนล้มลงกับพื้นในเวลานี้ เฟิ่งชูอิ่งก็เข้าใจใด้ทันทีว่าในโลกน

  • ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี   บทที่ 993

    ในเมื่อเขาไม่ได้ราชบัลลังก์และเฟิ่งชูอิ่งมาครอบครอง ราชบัลลังก์เขาอาจจะทำลายไม่ได้ แต่เฟิ่งชูอิ่งแค่คนเดียวเขาทำลายได้แน่นอนองครักษ์สองคนของเขารีบเปลี่ยนมาง้างคันธนูเล็งไปที่เฟิ่งชูอิ่ง ทว่าลูกธนูยังไม่ทันได้ยิงออกไป ก็ถูกบางสิ่งบางอย่างปัดออกไปอีกครั้งในตอนนี้จิ่งสือเยี่ยนก็พลันเข้าใจบางอย่างขึ้นมาทันทีตลอดทางที่ผ่านมา วิญญาณร้ายของเฟิ่งชูอิ่งถึงจะมาแล้ว แต่ก็ไม่ได้ลงมือ นั่นก็น่าจะมีเหตุผลที่ลงมือไม่ได้วิญญาณร้ายโจมตีองครักษ์ของเขา แต่กลับไม่โจมตีเขา นั่นก็หมายความว่าวิญญาณร้ายเหล่านั้นโจมตีเขาไม่ได้เขานึกถึงข่าวลือที่เคยได้ยินมาว่า พลังมังกรของผู้เป็นฮ่องเต้เป็นสิ่งที่ปราบภูตผีปีศาจได้วิญญาณร้ายไม่โจมตีเขา นั่นแสดงว่าวิญญาณร้ายทำอะไรเขาไม่ได้ แปลว่าเขามีพลังมังกรอยู่ในตัว?ความคิดนี้ทำให้จิตใจเขาฮึกเหิมขึ้นมาทันที เขารีบหยิบธนูของตัวเองขึ้นมา อดทนต่อความเจ็บปวดจากบาดแผลแล้วยิงธนูไปที่หลังของเฟิ่งชูอิ่งเฉี่ยวหลิงเห็นภาพนี้ก็ตกใจ รีบยื่นมือออกไปเพื่อจะรับลูกธนูนั้นทว่าลูกธนูนั้นเปื้อนเลือดของจิ่งสือเยี่ยน เลือดนั้นเป็นอันตรายต่อวิญญาณร้ายอย่างมาก มือของนางแค่เพียงสัมผ

  • ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี   บทที่ 992

    หิมะยังคงโปรยปรายลงมา โลกนี้เงียบสงัด มีเพียงเสียงฝีเท้ากระทบกับพื้นหิมะดังฟุ่บฟั่บช่วงใกล้รุ่งสาง ชวีเหลียงอวี่ก็มาปรากฏตัวและเอ่ยขึ้นทันทีว่า "ท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการรออยู่ข้างนอกแล้ว"เมื่อได้ยินดังนั้น เฟิ่งชูอิ่งก็เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยนางหันไปบอกกับจิ่งสือเยี่ยนว่า "เมื่อครู่ข้าลองคิดดูดีๆ แล้ว รู้สึกว่าที่เจ้าพูดก็มีเหตุผลอยู่บ้าง การมีชีวิตอยู่ก็ไม่เลว"จิ่งสือเยี่ยน “......”หลังจากผ่านมาทั้งคืน นางกลับปลงตกในเรื่องเช่นนี้ได้ ทำให้เขารู้สึกประหลาดใจอยู่เล็กน้อยแต่การที่นางคิดได้ในตอนนี้ก็เป็นเรื่องดีเขาจึงพูดว่า "หลายสิ่งหลายอย่างทำได้ตอนมีชีวิตอยู่เท่านั้น ตายไปแล้วทำไม่ได้""ตราบใดที่เจ้าพาข้าออกจากค่ายกลแห่งนี้ ข้าจะไม่สร้างความลำบากให้เจ้าอีก”เฟิ่งชูอิ่งพยักหน้า "ก็ได้ งั้นตอนนี้ข้าจะพาเจ้าไปทำลายค่ายกล"พูดจบนางก็ควบม้านำหน้าไป จิ่งสือเยี่ยนรีบนำทหารตามไปทันทีเพียงแต่พวกเขาเดินวนเวียนอยู่ที่นี่ทั้งคืน ทั้งเหนื่อยทั้งหิว พลังจึงลดลงไปมากเฟิ่งชูอิ่งมียันต์ป้องกันความหนาวติดตัวอยู่จึงไม่รู้สึกหนาว ก่อนหน้านี้ก็นอนหลับมาตลอดทาง ทำให้รักษาพลังงานไว้ได้มากที่สุ

  • ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี   บทที่ 991

    เขาไม่เคยเจอใครดื้อด้านเท่านางมาก่อน!เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ เพื่อระงับโทสะ เพราะตอนนี้เขาไม่สามารถตบตีหรือด่าทอนางได้ทั้งนั้นเขาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “เจ้าอยากไปเจียงหนานไม่ใช่หรือ? พอออกจากที่นี่ได้ ข้าจะไม่ขัดขวางเจ้า เจ้าก็จะได้ไปชมวิวทิวทัศน์เจียงหนานที่เจ้าอยากเห็น”“เจียงหนานในฤดูหนาวที่มีหิมะปกคลุมทั้งงดงามและน่าหลงใหล ถ้าเจ้ายังไม่เคยเห็น ต้องไปดูด้วยตาตัวเองให้ได้เลย”เฟิ่งชูอิ่งยังคงนอนอยู่บนพื้นไม่ยอมลุกขึ้น “ไม่ไป อากาศหนาวเกินไป เดินทางเหนื่อยเกินไป”จิ่งสือเยี่ยน “…...”ตั้งแต่วินาทีที่เขาติดกับอยู่ที่นี่ สถานะระหว่างเขากับเฟิ่งชูอิ่งก็สลับกันโดยสิ้นเชิงเพราะเขามีความทะเยอทะยาน อยากใช้ชีวิตอย่างสุขสบายยิ่งเฟิ่งชูอิ่งแสดงออกว่าอยากตายมากเท่าไหร่ จิ่งสือเยี่ยนก็ยิ่งไม่ยอมให้นางตายมากขึ้นเท่านั้นดังนั้นตอนนี้นางจึงควบคุมเขาได้อย่างเบ็ดเสร็จการที่นางแสดงท่าทีไม่ยอมทำตามไม่ว่าเขาจะใช้ไม้แข็งหรือไม้อ่อนเช่นนี้ ทำให้เขาแทบเป็นบ้าจิ่งสือเยี่ยนไม่เคยคิดฝันมาก่อนว่าการจับตัวประกันจะน่าอึดอัดขนาดนี้เฟิ่งชูอิ่งนอนเอกเขนกอยู่ตรงนั้นอย่างสบายใจ เหตุผลก็ง่ายๆ นางใช้

  • ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี   บทที่ 990

    เฟิ่งชูอิ่งยิ้มแล้วถามว่า “ทางที่ข้าชี้นำ เจ้ากล้าเดินตามหรือ?”เมื่อมาถึงตอนนี้แล้ว นางก็คร้านจะเสแสร้งต่อไปสีหน้าของจิ่งสือเยี่ยนแข็งค้างไปครู่หนึ่ง นางพูดอย่างเฉื่อยชาว่า “เพราะพวกเจ้าติดอยู่ที่นี่ คงรู้สึกหนาวเหน็บและหวาดกลัว”“เจ้าบาดเจ็บ ในสภาพอากาศหนาวเย็นเช่นนี้ แผลของเจ้าจะยิ่งทรุดหนัก”“เจ้ารีบร้อนมารวบรวมกำลังพลของกองกำลังอวี๋ซาน เจ้าคงไม่ได้พกอาหารมาด้วยมากนัก ดังนั้นตอนนี้พวกเจ้าคงหิวมากแล้ว”“ในสถานการณ์เช่นนี้ แค่ข้ากักขังพวกเจ้าไว้ที่นี่ ต่อให้ไม่หนาวตาย พวกเจ้าก็คงอดตายอยู่ดี”ขณะนี้หิมะขาวโพลนโปรยปรายไปทั่ว อากาศหนาวเหน็บ สภาพอากาศเช่นนี้คงจะดำเนินต่อไปเป็นเวลาอย่างน้อยครึ่งเดือนเป็นอย่างที่เฟิ่งชูอิ่งบอก พวกเขาเดินทางมาที่นี่โดยไม่ได้พกเสบียงอาหารแห้งหรืออะไรทำนองนั้นมาด้วยเลยด้วยเหตุนี้ตอนที่พวกเขาเดินวนจนครบรอบที่สาม เสบียงอาหารก็หมดลงตอนนี้ฟ้าเริ่มมืดแล้ว หลังจากตกกลางคืน อากาศจะยิ่งหนาวเย็นลง พวกเขาจะยิ่งลำบากมากขึ้นจิ่งสือเยี่ยนชักกระบี่ยาวออกมา “เจ้าเชื่อหรือไม่ว่าข้าสามารถบั่นคอเจ้าด้วยกระบี่เล่มนี้ได้!”เฟิ่งชูอิ่งยิ้มหวานแล้วเอ่ยว่า “เอาเลย ฆ

  • ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี   บทที่ 989

    เขาคลี่ยิ้มมุมปากเล็กน้อย “ได้”หลังจากฆ่าจิ่งโม่เยี่ยแล้ว จะปล่อยนางไปหรือไม่ เรื่องนี้เขาจะเป็นคนตัดสินใจนางเป็นผู้หญิงคนแรกที่เขารู้สึกชอบจริงๆ และนางก็เป็นผู้หญิงคนแรกที่ทำให้เขารู้จักกับความล้มเหลวเขารู้ว่านางมีวิธีการบางอย่างที่คนทั่วไปไม่มี ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าประมาท เขาจะป้อนยาที่ทำให้กล้ามเนื้ออ่อนแรงให้นางกินทุกวันเฟิ่งชูอิ่งรู้ทันความคิดของเขา และยอมให้ความร่วมมือแต่โดยดีขณะที่ในใจของนางกำลังครุ่นคิด ครั้งที่แล้วโดนไปขนาดนั้นยังรอดมาได้ ถ้าอย่างนั้นก็ต้องหาโอกาสฆ่าเขาให้ตายสนิทแบบไม่มีสิทธิ์ฟื้นขึ้นมาอีกนางพลันนึกถึงเรื่องที่เหมยตงยวนวิญญาณแหลกสลายหลังจากรู้ข่าวการตายของเฟิ่งชิงหลิง จิตใจนางจึงหม่นหมองตามไปด้วยนางรู้ว่าเหมยตงยวนรักเฟิ่งชิงหลิงอย่างสุดซึ้ง แต่ไม่คิดว่านั่นจะเป็นรากฐานที่ทำให้เขามีชีวิตอยู่ในโลกใบนี้เพราะนางเห็นความรักของพวกเขา นางจึงยิ่งรู้ชัดว่าตัวเองมีความรู้สึกแบบไหนต่อจิ่งโม่เยี่ยในเมื่อรักแล้ว ก็ต้องรักให้สุดหัวใจอย่าได้ทำเรื่องที่ทำให้ตัวเองเสียใจและทำให้ฝ่ายตรงข้ามเข้าใจผิดอีกจิ่งสือเยี่ยนไม่ได้ไปตามล่าจิ่งโม่เยี่ยโดยตรง เขาวางแผนท

Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status