บททั้งหมดของ ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี: บทที่ 751 - บทที่ 760

“ไม่งั้นเรื่องนี้ข้าไม่ยอมจบแน่ นอกจากฮองเฮาจะแสดงการตีลังกากลับหัวกินอุจจาระให้ดูต่อหน้าทุกคน!”มหาราชครู “!!!!!”หากฮองเฮอยอมรับว่าตัวเองต่ำช้า ก็เท่ากับยอมรับว่าตัวเองไม่คู่ควรกับตำแหน่งฮองเฮา ก็เท่ากับยอมรับว่าการอบรมสั่งสอนของจวนมหาราชครูมีปัญหาหากการอบรมสั่งสอนของจวนมหาราชครูมีปัญหา มหาราชครูก็ไม่ต่างอะไรกับคนที่ประพฤติตัวไม่เหมาะสมมหาราชครูที่ประพฤติตัวไม่เหมาะสมจะสามารถเป็นอาจารย์ของฮ่องเต้ได้อย่างไร จะสามารถเป็นแบบอย่างที่ดีของคนทั่วทั้งใต้หล้าได้อย่างไรเพราะฉะนั้นฮองเฮาไม่มีทางยอมรับว่าตัวเองต่ำช้าเด็ดขาดและตอนนี้ด้วยท่าทางกัดไม่ยอมปล่อยของเฟิ่งชูอิ่ง ฮองเฮาต้องเลือกอย่างใดอย่างหนึ่งระหว่างตีลังกากลับหัวกินอุจจาระกับยอมรับว่าตัวเองต่ำช้า ไม่งั้นนางคงไม่ยอมเลิกราแน่เฟิ่งชูอิ่งกอดอกถามฮองเฮา “ตอนนี้เจ้าจะเลือกตีลังกากลับหัวกินอุจจาระหรือยอมรับว่าตัวเองต่ำช้า เลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง!”ฮองเฮาไม่อยากเลือกสักอย่าง นางจึงเลือกที่จะเปิดเผยข่าวใหญ่แทน “พระสนมสวี่ลักลอบคบชู้!”เดิมทีนางตั้งใจจะเกริ่นนำปูทางก่อน แต่ตราบใดที่นางเริ่มเอ่ยปูทาง เฟิ่งชูอิ่งจะต้องหาทางขัดจังหวะ

แต่นางก็ยิ่งเกลียดชังฮองเฮามากกว่า เป็นนางแพศยาสารเลวคนนี้ที่แย่งเอาฮ่องเต้เจาหยวนไปจากนาง ทำให้นางไม่ได้เป็นฮองเฮาอีกต่อไปนางมองไปที่ฮองเฮาแล้วพูดว่า “ข้ารู้ว่าเจ้าอยากทำอะไร แต่ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าสมหวัง! ฮ่าๆๆๆ!”ฮองเฮามองเห็นสีหน้าบ้าคลั่งของพระสนมสวี่แล้วหัวเราะเบาๆ “ข้าแค่อยากจะเปิดโปงเรื่องน่าอับอายของเจ้าให้คนอื่นรู้เท่านั้น”“หลังจากฮ่องเต้สวรรคต เจ้าควรจะต้องฝังตัวเองไปด้วย!”“ที่ยังให้เจ้ามีชีวิตอยู่ต่อ ก็เพราะว่ารัชทายาทในขณะนั้นยังเด็ก ต้องการการดูแลเอาใจใส่จากมารดา”“น่าเสียดายที่เจ้าลักลอบคบชู้ ทำเรื่องไร้ยางอายแบบนี้!”พระสนมสวี่เกลียดฮองเฮา ฮองเฮาก็เกลียดพระสนมสวี่เข้ากระดูกดำเช่นกันฮ่องเต้เจาหยวนไร้ความรู้สึก พระสนมในวังหลังไม่มีใครทำให้เขาหวั่นไหวได้เขาก็ยังปฏิบัติต่อพระสนมสวี่และพระสนมคนอื่นๆ แตกต่างกันบ้าง เขาจะเอาใจพระสนมสวี่ และหาวิธีทำให้พระสนมสวี่พอใจแล้วเขาก็ทำให้ฮองเฮาเสียหน้าหลายครั้งเพราะเรื่องของพระสนมสวี่ ซึ่งฮองเฮาก็จดจำหนี้แค้นไว้ในใจทั้งหมดพระสนมสวี่หัวเราะเสียงดัง “ใช่แล้ว เรื่องไร้ยางอายของข้า เจ้าก็ไม่ได้เพิ่งมารู้วันนี้เสียหน่อย”“ก่อ

ถึงแม้ว่าพระสนมสวี่จะทำอะไรสุดโต่งไปบ้าง บางครั้งก็เหมือนคนบ้า แต่สมองกลับดีกว่าฮองเฮาสีหน้าของฮองเฮาค่อนข้างดูไม่ดี พระสนมสวี่พูดเรื่องนี้ออกมาต่อหน้าคนมากมาย ก็เหมือนกับตบหน้านางฮองเฮาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “เจ้าไม่ซื่อสัตย์ก่อน เรื่องที่เจ้าพูดตอนนี้เชื่อถือไม่ได้แม้แต่น้อย!”พระสนมสวี่มองนางแล้วพูดว่า “คำพูดของข้าเชื่อถือไม่ได้? แล้วของเจ้าล่ะเชื่อถือได้หรือ?”“เพียงเพราะเจ้าเป็นฮองเฮาอย่างนั้นหรือ? ไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่น เจ้าทำเรื่องน่าอับอายมามากแค่ไหนในช่วงหลายปีที่ผ่านมา จำเป็นต้องแจกแจงออกมาทีละเรื่องเลยไหม?”ฮองเฮา “!!!!!”นางกับพระสนมสวี่ต่อสู้กันมาหลายปี ทั้งสองต่างรู้ความลับของกันและกันมากมายพวกนางเคยใช้ความลับเหล่านี้โจมตีกันและกัน และเคยใช้ความลับเหล่านี้หลอกให้อีกฝ่ายตกหลุมพราง ทำร้ายผู้บริสุทธิ์มากมายถ้าจะพูดว่าใครรู้จักพวกนางมากที่สุดในโลกนี้ แน่นอนว่าคือพวกนางเองฮองเฮากัดฟันแน่นแล้วพูดว่า “หุบปาก!”พระสนมสวี่หัวเราะเสียงดัง “ทำไม? เจ้ากลัวแล้วหรือ?”“เจ้ากลัวก็ถูกแล้ว! สิบสามตายไปแล้ว ข้าไม่มีอะไรต้องห่วงอีกแล้วในโลกฝลนี้ เจ้าคิดว่าข้าจะกลัวเจ้าหรื

ไม่ว่าความสัมพันธ์ระหว่างแม่ลูกคู่นี้จะเลวร้ายเพียงใด ก็ไม่อาจเปลี่ยนแปลงความจริงที่ว่าพวกเขาเป็นแม่ลูกกันได้เสนาบดีฝ่ายซ้ายที่เงียบอยู่นาน เอ่ยถามอย่างใจเย็นว่า “ขอถามพระสนมสวี่ สิ่งที่ท่านเรียกว่าความลับเหล่านั้นหมายถึงอะไร”พระสนมสวี่มองเสนาบดีฝ่ายซ้าย แล้วยื่นกระดาษออกมาจากอกเสื้อ พูดเสียงดังว่า “แน่นอนว่าเป็นสิ่งเหล่านี้!”“นี่คือรายละเอียดการกระทำของตระกูลมหาราชครูที่แสวงหาผลประโยชน์ ฆ่าคน ยึดครองทรัพย์สินของประชาชน และข่มขู่ขุนนางในราชสำนักตลอดหลายปีที่ผ่านมา พร้อมทั้งหลักฐานและพยาน”เมื่อพูดถึงตรงนี้ นางก็หันมองไปที่ผู้ว่าราชการ “ข้าต้องการฟ้องมหาราชครู!”นางต่อสู้กับฮองเฮามาหลายปี ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเนื่องจากความแตกต่างทางสถานะ นางจึงถูกฮองเฮากดขี่อยู่เสมอฮองเฮามีครอบครัวที่ทรงอำนาจคอยหนุนหลัง ส่วนครอบครัวของนางถูกทำลายไปหมดแล้วเมื่อหลายปีก่อนและฮ่องเต้เจาหยวนก็เตือนนางซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าอย่าไปหาเรื่องฮองเฮา เพราะมันจะทำให้เขาลำบากใจไปด้วยในตอนนั้นพระสนมสวี่รักฮ่องเต้เจาหยวนมาก จึงเชื่อฟังเขาทุกอย่างแต่นางก็ยังแค้นใจ จึงแอบรวบรวมหลักฐานของมหาราชครูอยู่เงียบๆนางมี

ฮองเฮาอยากจะกลับไปฉีกหน้าพระสนมสวี่ใจจะขาด แต่ตอนนี้ทำอะไรไม่ได้พระสนมสวี่เห็นท่าทางฮองเฮาก็หัวเราะชอบใจ คิดว่าจิ่งโม่เยี่ยก็ยังพอมีประโยชน์อยู่บ้างหลังจากฮองเฮาและมหาราชครูเดินไปไกลแล้ว พระสนมสวี่ก็พูดกับจิ่งโม่เยี่ยว่า "ถ้าเจ้าฆ่าเฟิ่งชูอิ่งนังตัวร้ายนี่ได้ ต่อไปข้าก็ยังเป็นแม่ของเจ้าเหมือนเดิม"จิ่งโม่เยี่ยได้ยินก็หัวเราะ "เจ้ากล้าพูดแบบนี้กับข้าได้อย่างไร?""ตอนข้ายังเด็ก เจ้าพูดแบบนี้อาจจะทำให้ข้าหวั่นไหวได้บ้าง แต่ตอนนี้ข้าฟังแล้วรู้สึกขำมากกว่า"พระสนมสวี่มองไปที่จิ่งโม่เยี่ย เขาไม่ใช่เด็กน้อยที่ค่อยแต่จ้องมองนางอย่างที่นางจำได้อีกต่อไปแล้วตอนนี้เขาเติบโตเป็นหนุ่มรูปงามสง่านี่เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่นางได้มองจิ่งโม่เยี่ยอย่างจริงจัง และเพิ่งสังเกตว่าเขามีเค้าโครงหน้าเหมือนฮ่องเต้องค์ก่อนมากขึ้นแต่จิตวิญญาณในดวงตากลับคล้ายนางอยู่บ้าง ทำให้ดูมีอารมณ์ความรู้สึกที่ลึกซึ้งอยู่บ้างนางเพิ่งค้นพบว่าจิ่งโม่เยี่ยไม่เพียงแต่สุขภาพแข็งแรงกว่าองค์ชายสิบสามเท่านั้น แต่ความสามารถและรูปร่างหน้าตาก็ดีกว่ามากด้วยไม่ว่าจะด้านไหน จิ่งโม่เยี่ยก็เหนือกว่าองค์ชายสิบสามอยู่มากนางรู