All Chapters of ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี: Chapter 731 - Chapter 740

เสนาบดีฝ่ายซ้าย “…...”เขาชี้นิ้วไปที่นาง พ่นลมหายใจแล้วหันหลังเดินจากไปเฟิ่งชูอิ่งยิ้ม แต่ไม่ได้เรียกเขาไว้เฉี่ยวหลิงถามว่า “คุณหนู แล้วแบบนี้ถือว่าท่านกับอ๋องผู้สำเร็จราชการหย่าร้างกันแล้วหรือ”เฟิ่งชูอิ่งตอบ “น่าจะยังไม่ถือว่าหย่า”นางก็ว่าอยู่แล้ว จิ่งโม่เยี่ยจะยอมหย่ากับนางง่ายๆ ได้อย่างไรแต่เจ้าสุนัขนั่นรู้ว่านางไม่ค่อยรู้เรื่องพวกนี้ ก็เลยแกล้งทำเป็นตบตาหลอกนางไปเฉี่ยวหลิงถามนางว่า “แล้วตอนนี้จะทำอย่างไรดี”เฟิ่งชูอิ่งตอบ “ออกจากคุกก่อนแล้วค่อยว่ากัน”ถ้านางออกไปได้แล้ว จะทำอะไรได้สะดวกกว่าอยู่ในคุกต่อให้สนุกแค่ไหน พอรู้เรื่องนี้แล้วก็หมดสนุกตามที่เสนาบดีฝ่ายซ้ายคาดการณ์ไว้ ในคืนนั้นเอง ผู้ว่าราชการก็มาแจ้งนางด้วยตัวเองว่าพรุ่งนี้จะเปิดศาลไต่สวนคดีของนางต่อหน้าธารกำนัล ให้นางเตรียมตัวให้พร้อมผู้ว่าราชการยังเตือนนางเป็นพิเศษว่า “ถึงครั้งนี้ข้าจะเป็นคนไต่สวนคดีนี้ แต่จะมีคนมาฟังการพิจารณาคดีมากมาย”“ไม่ใช่แค่มหาราชครูที่จะมา แต่กระทรวงยุติธรรมทั้งสามน่าจะส่งคนมามาดูด้วย”“ดังนั้นคดีนี้ต้องดำเนินไปตามกระบวนการที่ถูกต้องที่สุด ห้ามให้ใครจับผิดได้แม้แต่นิดเดียว ไ

เมื่อคืนหิมะตกหนักตลอดทั้งคืน แต่วันนี้กลับฟ้าเปิด แสงแดดและแสงสะท้อนจากหิมะสาดส่องเข้าตาจนแสบตาถึงแม้นางจะอยู่ในคุกไม่กี่วัน แต่พอออกมาแล้วก็รู้สึกเหมือนผ่านโลกมาอีกใบนางคิดว่าการติดคุกก็สนุกดี แต่มันค่อนข้างทำร้ายสุขภาพ คราวหน้าคงไม่ยอมมาติดคุกอีกแล้วเมื่อนางเดินตามเจ้าหน้าที่มาถึงศาลากลางของจวนผู้ว่าราชการ นางก็ตกใจกับบรรยากาศที่แสนคึกคัก สาเหตุก็ไม่มีอะไรมาก แค่มีชาวบ้านมามุงดูกันเต็มหน้าจวนผู้ว่าราชการชาวบ้านเหล่านั้นต่างก็ชี้ไม้ชี้มือ พูดนินทานางสารพัดนางยังเห็นหลินหว่านถิงและฮว๋าซื่อ ทั้งสองคนสวมเสื้อตัดเย็บจากผ้าฝ้ายเก่าๆ ใบหน้าซีดเหลือง ดูเปลี่ยนไปจากตอนที่เจอกันครั้งล่าสุดราวกับคนละคนเมื่อนางเห็นพวกเขา พวกเขาก็มองเห็นนางเช่นกันฮว๋าซื่ออยากจะพุ่งเข้ามาหาเฟิ่งชูอิ่ง แต่ถูกหลินหว่านถิงดึงรั้งเอาไว้หลินหว่านถิงมองเฟิ่งชูอิ่งด้วยสายตาซับซ้อน เพราะเฟิ่งชูอิ่งที่อยู่ตรงหน้าไม่มีท่าทีอิดโรยจากการติดคุกเลย กลับดูเปล่งปลั่งมีน้ำมีนวลมาถึงตอนนี้ หลินหว่านถิงยิ่งรู้สึกถึงความแตกต่างอย่างมากระหว่างนางกับเฟิ่งชูอิ่งทั้งๆ ที่จุดเริ่มต้นของนางสูงกว่า แต่ทำไมตอนนี้ถึงกลายเ

ไม่ว่านางจะยอมรับหรือไม่ ไม่ว่าเขาจะมีท่าทีอย่างไรกับนาง อย่างน้อยครึ่งหนึ่งของคนที่อยู่ในห้องนี้ต้องการชีวิตของนางอีกทั้งวันนี้อากาศค่อนข้างเย็น นางจึงไม่ได้ปฏิเสธและรับเตาอุ่นมือจากเขาท่านมหาราชครูกล่าวขึ้นว่า “ท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการ การกระทำเช่นนี้ไม่เหมาะสมกระมัง ในเมื่อตอนนี้เฟิ่งชูอิ่งยังเป็นนักโทษอยู่”เสียงของจิ่งโม่เยี่ยเรียบเฉย “ในคดีฆาตกรรมหลินอีฉุน ชูอิ่งเป็นเพียงผู้ต้องสงสัย”“ในเมื่อนางเป็นเพียงผู้ต้องสงสัย ยังไม่ถูกตัดสินว่ามีความผิด นางก็ยังคงเป็นพระชายาของอ๋องผู้สำเร็จราชการ”พระชายาของผู้สำเร็จราชการเป็นตำแหน่งสูงศักดิ์ในระดับหนึ่ง นางมีตำแหน่งสูงกว่าขุนนางส่วนใหญ่ที่อยู่ในโถงใหญ่แห่งนี้ในเมื่อนางยังไม่ถูกตัดสินว่ามีความผิด ด้วยฐานะเช่นนี้ นางไม่จำเป็นต้องคำนับขุนนางเหล่านี้ แม้จะถูกไต่สวน นางก็ไม่จำเป็นต้องคุกเข่าท่านมหาราชครูกล่าวเสียงเย็นชา “ท่านอ๋องตั้งใจจะช่วยนางให้พ้นผิดตั้งแต่แรกเลยหรือพ่ะย่ะค่ะ”จิ่งโม่เยี่ยกล่าวอย่างใจเย็น “พ้นผิด? นางต้องมีความผิดก่อนจึงจะต้องช่วยให้พ้นผิด ตอนนี้นางเป็นเพียงผู้ถูกใส่ร้าย นางเป็นเหยื่อ ไม่จำเป็นต้องช่วยให้พ้นผิด”

เฉี่ยวหลิงส่ายหน้า “ข้าเป็นแค่สาวใช้ตัวเล็กๆ อ่อนแอ จะมีฝีมือแบบนั้นได้อย่างไร”“ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนั้นหลินอีฉุนเป็นฝ่ายปากเสียก่อน ข้าก็แค่ตบหน้าเขาไปหลายที แต่ข้าไม่ได้ตีหัวเขาจริงๆ ”ผู้ว่าราชการกล่าวด้วยเสียงทุ้มต่ำ “บาดแผลที่เจ้าหน้าที่ชันสูตรตรวจพบ บอกว่ากะโหลกศีรษะของหลินอีฉุนแตกร้าวตั้งแต่ช่วงจมูกขึ้นไป”“กล่าวคือ คนที่ตีจมูกเขานั่นแหละ คือฆาตกรที่แท้จริง”ฮว๋าซื่อพูดขึ้นทันที “งั้นก็เป็นเฟิ่งชูอิ่งที่ฆ่าอีฉุน วันนั้นมีแค่หล่อนคนเดียวที่ตีโดนจมูกอีฉุน”เฟิ่งชูอิ่งตั้งคำถาม “เจ้าหน้าที่ชันสูตรได้ข้อสรุปแบบนี้มาได้อย่างไร เขาถลกหนังหัวของหลินอีฉุนออกมาตรวจดูกระดูกหรือ”ฮว๋าซื่อได้ยินคำพูดนี้ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นสีหน้าก็เปลี่ยนไป มองเห็นภาพตรงหน้ามืดลงหลินหว่านถิงตอบสนองอย่างรวดเร็ว รีบเข้าไปประคองนางไว้ จึงไม่ล้มลงไปแค่คิดถึงเรื่องการถลกหนังหัวของหลินอีฉุนออกมาก็รู้สึกน่ากลัวแล้วในฐานะมารดา นางจะทนรับเรื่องแบบนี้ได้อย่างไรผู้ว่าราชการกล่าวด้วยเสียงทุ้มต่ำ “เรียกเจ้าหน้าที่ชันสูตรเข้ามา”ไม่นานเจ้าหน้าที่ชันสูตรก็มาถึง ผู้ว่าราชการถามเขาว่า “เจ้าแน่ใจได้อย่างไร

“เฟิ่งชูอิ่งเปิดโปงความผิดของรองผู้ว่าตู้ ท่านมหาราชครูเลยผูกใจเจ็บแค้นงั้นรึ?”“หรือว่ามหาราชครูต้องการใช้เรื่องนี้โจมตีท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการ?”มหาราชครู “……”เขารู้มาตลอดว่าเสนาบดีฝ่ายซ้ายเป็นคนที่น่าเกลียดน่าชัง แต่วันนี้อีกฝ่ายน่าชังเป็นพิเศษเสนาบดีฝ่ายซ้ายหันไปถามผู้ว่าราชการว่า “มหาราชครูบอกว่าท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการและพระชายาหย่าร้างกันแล้ว ท่านได้รับเอกสารอะไรมาหรือไม่?”ผู้ว่าราชการตอบว่า “ยังไม่ได้รับ”เสนาบดีฝ่ายซ้ายยิ้มแล้วพูดว่า “ท่านอ๋องกับพระชายาแค่ทะเลาะกัน นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของพวกเขา”“ข้าคิดว่าพระชายาไม่ได้ใช้ฐานะอันสูงส่งของพระองค์เพื่อหลบหนีการลงโทษทางกฎหมาย แต่กลับให้ความร่วมมือในการสืบสวนอย่างแข็งขัน นับว่าเป็นเรื่องที่น่ายกย่อง”จิ่งโม่เยี่ยแอบมองเฟิ่งชูอิ่งอย่างระมัดระวัง เห็นสีหน้าของนางเป็นปกติ ดูสงบนิ่งอย่างมากนางดูสงบขนาดนี้ ทำให้เขาใจคอไม่ดี กลัวว่านางจะมาเอาคืนทีหลังเฟิ่งชูอิ่งยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า “ท่านเสนาบดีฝ่ายซ้ายชมเกินไป ข้าเพียงแต่เห็นด้วยกับคำกล่าวที่ว่าฮ่องเต้ทำผิดก็ต้องรับโทษเช่นเดียวกับสามัญชน”“ข้าไม่ได้ฆ่าคน ดังนั้นข้าจึงไม่หวั