All Chapters of ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี: Chapter 681 - Chapter 690

เฟิ่งชูอิ่งกรอกตามองบนคราหนึ่งก่อนจะเมินเฉยต่ออีกฝ่ายอย่างสิ้นเชิง หันหน้าเดินจากไปอีกทางทันทีทว่าตอนที่พวกนางเตรียมจะเดินไปอีกทางนั้น กลับไม่ทันสังเกตเห็นว่ามีคนหลบอยู่ตรงมุมของโรงน้ำชาที่ห่างออกไปเล็กน้อย กำลังจ้องมองพวกนางด้วยสายตาแฝงความนัยเฉี่ยวหลิงก็คิดว่าการพบเจอหลินอีฉุนเป็นความโชคร้ายเช่นกัน “เขาคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน ถึงได้กล้ามาตีสนิทกับคุณหนู!”เฟิ่งชูอิ่งเอ่ยถาม “ทำไมเขาถึงกลายเป็นสภาพนั้นไปได้ล่ะ?”ระหว่างที่นางกำลังป่วยอยู่ ไม่ได้รับรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นภายในเมืองหลวงเลยนางได้ยินเรื่องของจวนสกุลหลินครั้งล่าสุดก็ตอนที่เหมยตงยวนมาเล่าให้ฟังว่า ‘หลินชูเจิ้งถูกปลดจากตำแหน่งขุนนาง’หลังจากเฟิ่งชูอิ่งทวงคืนทรัพย์สินทั้งหมดที่ถูกจวนสกุลหลินหยิบฉวยไป และสั่งสอนคนจวนสกุลหลินทั้งหมดแล้ว นางก็ไม่เคยสนใจเรื่องของจวนสกุลหลินอีกเลยครอบครัวนั้นน่าขยะแขยงมากเกินไป ก่อนหน้านี้นางยังถูกผลกระทบจากวิชาต้องห้ามจนเจ็บป่วยอยู่ตลอดเวลา แล้วขาที่หักก็เจ็บมากด้วย ทำให้หลงลืมเรื่องของจวนสกุลหลินจนหมดสิ้นนางก็คิดไม่ถึงเหมือนกันว่าการออกมาเดินเที่ยวเล่นครั้งนี้ แล้วยังจงใจหนีห่างจากเม

บรรดากลุ่มคนที่ช่วยกันทำร้ายร่างกายหลินอีฉุน เมื่อเห็นว่าเฟิ่งชูอิ่งถูกจับมาด้วย พวกเขาก็ไม่ได้แสดงท่าทีเหิมเกริมเหมือนตอนที่ทำร้ายหลินอีฉุนอีกต่อไป ตอนนี้พวกเขาต่างนั่งตัวคุดคู้อยู่ตามมุมห้องตอนที่พวกเขาเห็นเฟิ่งชูอิ่งเดินเข้ามาก็พากันเหลือบมองนางแวบหนึ่ง ก่อนจะกลับไปนั่งก้มหน้าก้มตาอยู่ที่เดิมเฟิ่งชูอิ่งและคนที่เกี่ยวข้องทั้งหมดถูกพาตัวมาไว้ในห้องเล็กๆ แห่งหนึ่ง ซึ่งที่นี่คือห้องสอบสวนของจวนว่าราชการประจำเมืองหลวงเฟิ่งชูอิ่งเคยมาที่นี่อยู่ครั้งหนึ่ง แต่ตอนนั้นสถานะของนางแตกต่างออกไปคดีทะเลาะวิวาทแบบนี้ จะไม่ได้รับการพิจารณาโดยตรงจากผู้ว่าราชการประจำเมืองหลวง แต่จะมีเจ้าหน้าที่ระดับรองมาสอบสวนไล่ไปทีละคนขณะที่พวกเขากำลังสอบสวนอยู่นั้น เจ้าหน้าที่ชันสูตรศพก็เข้ามาเพื่อตรวจศพของหลินอีฉุนเมื่อเจ้าหน้าที่ชันสูตรศพเปิดผ้าขาวที่คลุมร่างของหลินอีฉุนออก เฟิ่งชูอิ่งก็รู้สึกได้เลยว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้องเพราะจมูกของหลินอีฉุนยุบลงไปจนแทบจะแบนราบ และดูเหมือนกะโหลกศีรษะจะแตกละเอียดด้วยเจ้าหน้าที่ชันสูตรศพหลังจากตรวจสอบร่างของหลินอีฉุนเสร็จแล้วก็รายงานต่อเจ้าหน้าที่สืบสวนว่า "แม้ศพจะ

แต่จิ่งโม่เยี่ยก็รู้ดีว่า พวกคนจากจวนผู้ว่าราชการคงไม่ปล่อยนางไปง่ายๆ แน่ เขากลัวว่านางจะต้องทนทุกข์ทรมานในคุกดังนั้นหากว่ากันตามหลักเหตุผลจริงๆ แล้ว เขาไม่อาจเมินเฉยต่อเรื่องนี้ได้ฉินจื๋อเจี้ยนพูดด้วยความกังวลว่า "ท่านอ๋อง นี่เป็นโอกาสดีที่ท่านจะได้สร้างความประทับใจต่อหน้าพระชายา""แต่เรื่องนี้ดูเหมือนจะเป็นการโจมตีท่านอ๋องโดยตรง หากท่านอ๋องเข้าไปยุ่ง อาจจะเป็นการจุดไฟเผาตัวเองได้"ดวงตารูปดอกท้อของจิ่งโม่เยี่ยเต็มไปด้วยการเยาะเย้ย "เจ้าคิดว่าถ้าข้าไม่ยุ่งกับเรื่องนี้ ไฟนั้นก็จะไม่ลามมาถึงตัวข้าหรือ?""พวกเขารอโอกาสมาตลอด โอกาสที่จะกำจัดข้าให้สิ้นซาก""คราวนี้เรื่องของชูอิ่งก็คือโอกาสที่พวกเขารออยู่"ฉินจื๋อเจี้ยนชะงักไปครู่หนึ่ง จิ่งโม่เยี่ยยิ้มมุมปาก "ในสายตาของพวกเขา ชูอิ่งยังคงเป็นพระชายาของข้า"“ในเมื่อพวกเขาพยายามจะลากข้าลงโคลนตมให้ได้ ระหว่างถูกกระทำกับเป็นฝ่ายทำเอง ถ้าอย่างนั้นข้าก็จะขอก้าวลงไปในบ่อโคลนเอง”"เตรียมรถม้า ข้าจะไปดูชูอิ่งที่จวนผู้ว่าราชการ"ฉินจื๋อเจี้ยนเข้าใจความหมายในคำพูดของเขาทันที จึงไปเตรียมรถม้าให้ด้วยตัวเองเฟิ่งชูอิ่งถูกจัดให้อยู่ในคุกที่สกป

เรื่องที่เฉี่ยวหลิงทำร้ายคนนั้นพวกเขาพอจะเข้าใจได้ ถือว่าอยู่ในขอบเขตปกติแต่ยันต์าสายฟ้าของเฟิ่งชูอิ่งนั้นเกินความเข้าใจของพวกเขา ในสายตาของพวกเขา นางช่างลึกลับเหลือคณานับ และยากที่จะรับมือมากเฟิ่งชูอิ่งยิ้มให้พวกเขาเล็กน้อย "ถ้าพวกเขาไม่อยากเล่นกับข้า ก็มาช่วยกันทำความสะอาดที่นี่หน่อยสิ ที่นี่สกปรกมากจริงๆ!"พอนางพูดจบ เฉี่ยวหลิงก็ชี้ไปที่นักโทษคนหนึ่งแล้วพูดว่า "เจ้ามาเก็บหญ้าพวกนี้ให้หมด"นักโทษคนนั้นแน่นอนว่าไม่ยอมฟังนางง่ายๆ ก่อนจะโดนนางซ้อมจนยอมทำงานอย่างว่าง่ายเฉี่ยวหลิงชี้ไปที่นักโทษอีกคนแล้วพูดว่า "เจ้าไปเช็ดพื้นให้สะอาด"นักโทษคนนั้นไม่กล้าขัดขืน แค่พูดว่า "แต่ที่นี่ไม่มีน้ำ"เฟิ่งชูอิ่งพูดเสียงเรียบ "เรื่องง่ายๆ"นางพูดจบก็หยิบยันต์น้ำออกมา แล้วลากถังใบหนึ่งมาจากข้างๆเมื่อนางเรียกใช้ยันต์น้ำ ในถังก็มีน้ำเต็มถังในทันทีนักโทษทุกคนที่เห็นภาพนี้ “!!!!!!!”นี่มันเก่งกว่าคนเล่นกลบนสะพานลอยตั้งเยอะ!หลังจากที่เฟิ่งชูอิ่งแสดงฝีมือแบบนี้หลายครั้ง ประกอบกับมีเฉี่ยวหลิงอยู่ด้วย ทำให้พวกนักโทษยอมทำตามคำสั่งทุกอย่าง ไม่มีใครกล้าขัดขืนพอยามกลับมาเดินตรวจตรา พวกนักโทษก็ท

เฟิ่งชูอิ่งหันกลับมามองผู้คุมขังด้วยรอยยิ้มและพูดว่า "ใต้เท้า อย่าลืมบอกผู้บังคับบัญชาของท่านว่าข้าให้เวลาเขาแค่สามวันนะเจ้าคะ"เมื่อพูดจบ นางก็เดินกลับเข้าคุกอย่างสง่างาม เฉี่ยวหลิงก็เดินตามนางกลับไปยังห้องขังนั้นสีหน้าของเจ้าหน้าที่ดูไม่ดีเอาเสียเลยเขาอยากจะลงมือ แต่ความจริงตรงหน้าบอกเขาว่าถ้าเขากล้าลงมือ เขาจะต้องถูกหักแขนหักขาแน่ๆ เขาพลันพบว่ามีบางอย่างผิดปกติ พวกเขาไม่ได้จับนักโทษกลับมา แต่กลับจับเจ้านายผู้ยิ่งใหญ่กลับมามากกว่านายท่านผู้ใหญ่คนนี้นิสัยไม่ค่อยดีนัก และยังจ้องจะตรวจสอบการสืบสวนของพวกเขาอีกด้วยเรื่องนี้ไม่เหมือนกับที่พวกเขาวางแผนกันไว้เลย!ระหว่างทางที่เฟิ่งชูอิ่งเดินกลับห้องขัง นางถูกสายตามากมายจับจ้องเหตุผลก็ง่ายๆ นางเป็นคนเดียวในคุกที่ไม่เพียงแต่ไม่บาดเจ็บแม้แต่น้อย แต่ยังทำให้เจ้าหน้าที่บาดเจ็บอีกด้วยนี่ถือเป็นการสร้างประวัติศาสตร์หน้าใหม่ให้กับคุกของจวนผู้ว่าราชการเลยทีเดียวนักโทษทั้งหลายมองนางด้วยสายตาที่ซับซ้อนเฟิ่งชูอิ่งยิ้มทักทายนักโทษเหล่านั้นตลอดทาง "ถ้าใครมีความอยุติธรรมอะไรก็มาหาข้าได้นะ ข้าจะช่วยร้องเรียนให้""ส่วนคนที่ทำเรื่องไม่ดีแ