All Chapters of ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี: Chapter 701 - Chapter 710

เพียงแค่กำแพงกั้นไว้ แต่กลับเหมือนตัดขาดความหวังทั้งหมดของเขาวิธีการของเฟิ่งชูอิ่งนั้นง่ายและรุนแรง แต่กลับทำให้รองผู้ว่าราชการตู้ได้ลิ้มรสที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อนสิ่งที่เขาเคยทำกับนักโทษในอดีต ตอนนี้ถูกเฟิ่งชูอิ่งแก้แค้นคืนทั้งหมดและตอนนี้เขาไม่มีความสามารถที่จะต่อต้านนางแม้แต่น้อยคืนนี้กลายเป็นคืนที่มืดมนที่สุดในชีวิตของเขาเขาคิดว่าเฟิ่งชูอิ่งจะเป็นคนที่ถูกรังแกได้ง่าย แต่นางกลับใช้ความสามารถสอนบทเรียนที่สำคัญที่สุดในชีวิตให้กับเขาถ้าให้เลือกอีกครั้ง เขาขอสู้กับจิ่งโม่เยี่ยดีกว่าที่จะต้องเผชิญหน้ากับนางในขณะนี้ จิ่งโม่เยี่ยนั่งดื่มชาอย่างสงบในห้องส่วนตัวของร้านน้ำชานอกจวนผู้ว่าราชการเมื่อเทียบกับความใจเย็นของเขา ฉินจื๋อเจี้ยนดูกระวนกระวายกว่ามาก เขาเดินไปมาในห้องไม่หยุดหลางซานเข้ามารายงาน "ท่านอ๋อง รองผู้ว่าราชการตู้กลับมาที่จวนผู้ว่าราชการแล้วพ่ะย่ะค่ะ"ตอนบ่าย หลังจากที่รองผู้ว่าราชการตู้จัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ก็มีคนจากวังมาเชิญเขาเข้าวัง ดังนั้นเขาจึงไม่อยู่ที่จวนผู้ว่าราชการในตอนบ่ายดวงตาของจิ่งโม่เยี่ยเย็นชา "ส่งคนไปเฝ้าทุกทางออกจากจวนผู้ว่าราชการ ตั้งแต่ต

เขาคิดถึงนิสัยของเฟิ่งชูอิ่ง และรู้สึกว่าคำอธิบายของจิ่งโม่เยี่ยมีเหตุผลเขาหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า "ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดี"เฟิ่งชูอิ่งไม่รู้เรื่องที่จิ่งโม่เยี่ยทำ แต่นางรู้ว่าเขาคงจะสนใจเรื่องที่เกิดขึ้นที่นี่การที่นางถูกจองจำในคุกครั้งนี้ แง่หนึ่งก็เป็นเพราะมีความเกี่ยวข้องกับเขาตอนนี้ความรู้สึกของเขาที่มีต่อนางถือว่าชัดเจนแล้ว ในสถานการณ์แบบนี้ เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไม่สนใจนางเลยดังนั้นนางจึงรู้ว่านางสามารถก่อเรื่องในศาลได้ตามใจชอบ ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น เขาก็สามารถจัดการให้นางได้ด้วยเหตุนี้ เมื่อนางเผชิญหน้ากับรองผู้ว่าราชการตู้ที่โหดร้ายไร้ปรานี นางจึงไม่จำเป็นต้องเกรงใจเลยแม้แต่น้อยคนแบบนี้ชอบใช้อำนาจในทางที่ผิด ไม่ได้มองประชาชนเป็นคน นางจึงต้องสอนให้เขารู้จักเป็นผู้เป็นคนเสียบ้างและเพราะนางได้เห็นความเลวทรามของรองผู้ว่าราชการตู้ นางจึงไม่รู้สึกดีกับคนในจวนมหาราชครูเลยคิดดูให้ดี ถ้าจวนมหาราชครูมีกฎระเบียบที่ดี ก็คงไม่เลี้ยงดูฮองเฮาให้มีนิสัยเลวร้ายขนาดนี้ครั้งนี้เมื่อนางปะทะกับรองผู้ว่าราชการตู้ นางก็เข้าใจกฎระเบียบของจวนมหาราชครูได้ชัดเจนยิ่งขึ้นทั้งตระกูลนี

"ข้ารู้ว่านี่เป็นเพียงส่วนเล็กๆ ของอาชญากรรมที่เขาก่อขึ้น แต่แม้เพียงส่วนเล็กๆ นี้ก็น่าตกใจมากแล้ว!"พูดจบนางก็ส่งกระดาษที่รองผู้ว่าราชการตู้สารภาพผิดให้กับผู้ว่าราชการผู้ว่าราชการมองนางแวบหนึ่ง แล้วมองรองผู้ว่าราชการตู้ที่อยู่ด้านหลังนางอีกที เขาเริ่มเข้าใจคร่าวๆ แล้วว่านางกำลังจะทำอะไรเขาคลี่กระดาษออก สีหน้าที่เดิมดูเหมือนไม่ใส่ใจค่อยๆ เปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นตอนนี้รองผู้ว่าราชการตู้เริ่มได้สติขึ้นมาบ้างแล้ว พูดอย่างอ่อนแรงว่า "ใต้เท้าขอรับ นี่เป็นการบังคับให้รับสารภาพ!""ทุกอย่างที่เขียนในคำให้การนี้ล้วนเป็นสิ่งที่นางพูด แล้วบังคับให้ข้าน้อยประทับตรา!"เฟิ่งชูอิ่งมองผู้ว่าราชการพูดว่า "ทุกเรื่องที่เขียนอยู่ในนี้ล้วนเป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้น""จริงๆ แล้วผู้เสียหายบางคนตอนนี้ก็อยู่ในคุกของจวนผู้ว่าราชการ""ขอเชิญท่านสอบสวนคดีนี้ และตรวจสอบเรื่องราวที่เขียนไว้ในคำรับสารภาพอย่างละเอียด"สีหน้าของรองผู้ว่าราชการตู้เปลี่ยนไปอย่างมาก เรื่องราวในคำรับสารภาพนั้น อะไรที่เขาทำ อะไรที่เขาไม่ได้ทำ เขารู้ดีที่สุด!เรื่องเหล่านี้ แน่นอนว่าตอนแรกเขาไม่อยากเขียน แต่เฟิ่งชูอิ่งดูเหมือนจะรู

เรื่องนี้ทำให้เกิดความวุ่นวายขึ้น จวนผู้ว่าราชการทั้งหมดก็พลอยโกลาหลไปด้วยแม้ว่าผู้ว่าราชการจะไม่สามารถเปลี่ยนคนเหล่านั้นทั้งหมดได้ในคราวเดียว แต่ก็สามารถเปลี่ยนคนสนิทของรองผู้ว่าราชการตู้ไปได้หลายคนอีกทั้งยังมีนักโทษอย่างอู่อิ้งเหวินที่ถูกคุมขังอยู่ในจวนผู้ว่าราชการ ทำให้สะดวกในการสอบสวน การตัดสินความผิดของรองผู้ว่าราชการตู้จึงไม่มีความยากลำบากเลยผู้ว่าราชการได้กลับมาควบคุมจวนผู้ว่าราชการทั้งหมดในทันที ความรู้สึกนี้ช่างดีเหลือเกินแม้ว่าเฟิ่งชูอิ่งจะเป็นนักโทษ แต่ก็ได้ดูเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ข้างๆผู้ว่าราชการที่สามารถเป็นผู้ว่าราชการได้นั้น ความสามารถของเขาไม่ต้องสงสัยเลย เมื่อเขาสอบสวนคดี มักจะถามได้ตรงจุดสำคัญที่สุดเสมอหลังจากคืนหนึ่งผ่านไป ความผิดของรองผู้ว่าราชการตู้ก็ถูกตัดสินว่าสมควรตายอย่างไม่มีข้อสงสัยแต่คดีของเฟิ่งชูอิ่งกลับมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยโดยไม่คาดคิด หลินอีฉุนไม่ได้ถูกรองผู้ว่าราชการตู้ฆ่าเขาได้รับข่าวว่าจิ่งโม่เยี่ยห่วงใยเฟิ่งชูอิ่ง จึงต้องการวางแผนเล่นงานนางบังเอิญว่าหลินอีฉุนเสียชีวิต เขาจึงใช้ความตายของหลินอีฉุนมาเป็นเรื่องราวเมื่อเขาสร้างเรื่อง

ผู้ว่าราชการตอบว่า "เขาเป็นลูกชายของมหาราชครู เรื่องนี้มหาราชครูคงไม่ปล่อยไว้แน่""ด้วยวิธีการของมหาราชครูและฮองเฮา แม้ข้าน้อยจะมีหลักฐานแน่นหนา พวกเขาก็คงจะขอให้มีการพิจารณาคดีร่วมกันจากสามสำนัก""เมื่อถึงเวลานั้นศาลต้าหลี่ สำนักตรวจการและกรมราชทัณฑ์เข้ามาเกี่ยวข้อง ก็น่าจะช่วยให้รองผู้ว่าราชการตู้พ้นผิดได้"แต่จิ่งโม่เยี่ยไม่ได้พูดตามประเด็นของเขา แต่กลับถามว่า "ชูอิ่งมีความเห็นอย่างไร?"ผู้ว่าราชการตอบว่า "พระชายาคิดว่าเขาเป็นคนชั่วช้าสามานย์ วิปริตบ้าคลั่ง ขุนนางแบบนี้ไม่สมควรมีชีวิตอยู่"จิ่งโม่เยี่ยพูดเสียงเรียบว่า "งั้นก็เปิดเผยหลักฐานความชั่วร้ายสามานย์และวิปริตบ้าคลั่งของเขาให้คนทั้งแผ่นดินรู้ การประหารด้วยวิธีเฉือนเนื้อเป็นชิ้นๆ เหมาะสมที่สุดสำหรับเขา"ผู้ว่าราชการ “!!!!!!!”แม้ขุนนางจะทำผิด โดยทั่วไปก็ยังคำนึงถึงหน้าตาของพวกเขา แม้จะถูกประหารชีวิตก็แค่ตัดหัว แขวนคอ หรือดื่มยาพิษเท่านั้น ไม่ใช้วิธีแล่เนื้อเถือหนังจิ่งโม่เยี่ยเลือกวิธีการประหารแบบนี้ให้รองผู้ว่าราชการตู้ ผู้ว่าราชการสงสัยอย่างยิ่งว่าเป็นเพราะรองผู้ว่าราชการตู้วางแผนเล่นงานเฟิ่งชูอิ่งจิ่งโม่เยี่ยถาม