บทที่ 708

ในที่สุดเขาก็ได้รับโอกาสแบบนี้ ในสายตาของเขา เฟิ่งชูอิ่งดูเปล่งประกายไปหมด

เฟิ่งชูอิ่งมองไปที่เขา เขาติดคุกมานานจนไม่ได้ดูแลตัวเอง ผมเผ้ายุ่งเหยิง หนวดเคราขึ้นรกรุงรัง เพราะถูกทรมานอย่างหนัก ตัวเขาจึงผอมมาก

นางนึกถึงความสามารถของเขาในเรื่องเดิม แล้วมองดูสภาพเขาที่อยู่ตรงหน้า นางก็รู้สึกสะเทือนใจ

นางหันหลังหยิบเงินก้อนจากกำไลมือออกมาให้เขาพลางพูดว่า "นี่ให้เจ้าเอาไปจัดงานศพบิดามารดา"

"แน่นอนว่านี่ไม่ใช่ให้เปล่า ต้องคืนนะ"

อู่อิ้งเหวินเดิมทีไม่อยากรับเงินของนาง แต่พอได้ยินประโยคนี้ก็รับเงินไป

ครั้งนี้เขาไม่พูดอะไรเลย ถือเงินแล้วเดินจากไป

เฉี่ยวหลิงมองแผ่นหลังของเขาแล้วถอนหายใจ นางรอให้เขาเดินไปไกลแล้วจึงพูดว่า "เด็กคนนี้น่าสงสารจริงๆ"

พูดจบแล้วก็ด่าว่า "ไอ้ตระกูลตู้นั่นมันเลวจนไม่ใช่คนเลย!"

ดวงตาของเฟิ่งชูอิ่งลึกลงเล็กน้อย เฉี่ยวหลิงพูดอีกว่า "ดีที่มีคุณหนูอยู่ จัดการความวุ่นวาย สอนให้ตระกูลตู้นั่นรู้จักเป็นคน"

เฟิ่งชูอิ่งพูดเสียงเรียบว่า "เจ้าคิดว่าเรื่องนี้จบแล้วหรือ? ตอนนี้เพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น"

เฉี่ยวหลิงถามอย่างงุนงง "ทำไมถึงเพิ่งเริ่มต้นล่ะ?"

เฟิ่งชูอิ่งตอบ "แม้หลักฐานค