บทที่ 702

ฉินจื๋อเจี้ยน "......"

เขาชูนิ้วโป้งให้จิ่งโม่เยี่ย "ท่านอ๋องช่างใส่ใจจริงๆ ถ้าพระชายาทราบคงจะดีใจมากทีเดียว"

ก่อนหน้านี้แม้ว่าจิ่งโม่เยี่ยจะชอบเฟิ่งชูอิ่ง แต่ก็ไม่ค่อยใส่ใจคิดอะไรให้นางมากนัก

หลังจากที่ทั้งสองแยกจากกันครั้งล่าสุด จิ่งโม่เยี่ยดูเหมือนจะเข้าใจเรื่องการอยู่ร่วมกับเฟิ่งชูอิ่งในทันที

เขาเข้าใจว่าอะไรคือความรู้สึก อะไรคือการให้เกียรติ

แต่การที่จิ่งโม่เยี่ยเข้าใจสิ่งเหล่านี้ก็ต้องแลกมาด้วยราคาที่แพงมหาศาล

จิ่งโม่เยี่ยพูดอย่างช้าๆ ว่า "ก็ไม่มีอะไรต่างจากเมื่อก่อนหรอก ข้าแค่ไม่อยากให้นางเกลียดข้าอีกเท่านั้น"

ฉินจื๋อเจี้ยนได้ยินคำพูดนี้แล้วรู้สึกสงสารเขา จิ่งโม่เยี่ยช่างลำบากจริงๆ

เขาถามคำถามที่อยู่ในใจ "ตามปกติรองผู้ว่าราชการตู้แม้จะเผด็จการ แต่การกระทำก็ยังมีหลักการอยู่บ้าง อย่างน้อยก็คงไม่ลงมือกับพระชายาโดยตรงแบบนี้"

"ทำไมครั้งนี้เขาถึงได้ลงมือรุนแรงกับพระชายาแบบนี้? ถึงขนาดไม่สนใจว่าจะขัดแข้งขัดขากับจวนผู้ว่าราชการ?"

ดวงตาของจิ่งโม่เยี่ยเย็นชา "คงเป็นเพราะมีคนบอกเขาว่าชูอิ่งสำคัญกับข้าแค่ไหน"

"ฮองเฮาและมหาราชครูเกลียดข้าเพราะการตายของจิ่งสือเฟิง พวกเขาพยายามหาโอก