LOGINShare
บทที่ 690
Related chapters
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 691
จิ่งโม่เยี่ยพูดเสียงเรียบ "ร่างกายเจ้าไม่แข็งแรง ไม่ควรปล่อยปละละเลย""แม้ว่าเจ้าจะอยู่ที่นี่แค่สองสามวัน ก็ต้องอยู่ให้สบายหน่อย""ถ้าเจ้าล้มป่วย ข้าจะเป็นห่วง"เฟิ่งชูอิ่ง “......”ช่วยด้วย!จิ่งโม่เยี่ยแบบนี้ยากจะรับมือจริงๆ!แต่จิ่งโม่เยี่ยดูเหมือนไม่รู้ตัวเลยว่าการกระทำแบบนี้ จะทำให้นางรู้สึกอย่างไรเขายังรู้สึกขอบคุณปู๋เยี่ยโหวด้วยซ้ำ ถ้าไม่ใช่เพราะปู๋เยี่ยโหวถูกจับเข้าคุกตอนนั้น เขาอาจจะคิดไม่ถึงเรื่องพวกนี้การติดคุกกลับทำให้พวกเขาได้เรียนรู้อะไรมากมายเขาถามว่า "วันนี้เจ้าเดินมาไกลพอสมควร ขารู้สึกยังไงบ้าง?"เฟิ่งชูอิ่งไม่อยากคุยเรื่องพวกนี้กับเขาอีก จึงพูดว่า "ข้าสบายดี รีบไปได้แล้ว!"แต่จิ่งโม่เยี่ยกลับพูดว่า "ข้าดูแผลที่ขาของเจ้าเสร็จแล้วจะไป"พูดจบเขาก็เดินไปข้างๆ นาง ยื่นมือจับขานางไว้ แล้วค่อยๆ พับขากางเกงขึ้น เผยให้เห็นน่องเรียวเล็กน่องขาวเนียนราวหยก ไม่เห็นร่องรอยบาดแผลที่เคยได้รับแล้วแต่เพราะขาข้างนี้ไม่ได้ออกแรงมานาน แม้ช่วงนี้จะฟื้นฟูอยู่ตลอด แต่กล้ามเนื้อที่ฝ่อลงก็ยังไม่ฟื้นคืนสภาพเดิมทั้งหมดจิ่งโม่เยี่ยอยากดูขาที่บาดเจ็บของนางมานานแล้ว แต่ไม่เคยมี
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 692
แต่การมาของจิ่งโม่เยี่ยครั้งนี้ได้ทำลายกระบวนการทั้งหมดของนางเฟิ่งชูอิ่งสูดหายใจลึกๆ และพูดว่า "ข้ากับจิ่งโม่เยี่ยหย่ากันแล้ว ไม่มีความสัมพันธ์อะไรกับเขาอีก!"นักโทษคนนั้นพูดว่า "ใช่ๆๆ พระชายากับท่านอ๋องไม่มีความสัมพันธ์กันแล้ว ข้าน้อยไม่ทราบจึงล่วงเกินพระชายาไป ขอพระชายาโปรดละเว้นชีวิตด้วย"เฟิ่งชูอิ่ง “......”นางไม่รู้ว่าคนพวกนี้ฉลาดหรือโง่กันแน่ ขอร้องให้นางไว้ชีวิตแต่ยังเรียกนางว่าพระชายาซ้ำแล้วซ้ำเล่าการหย่าเป็นเรื่องที่ทำร้ายศักดิ์ศรีของผู้ชายพอสมควรเพราะในเรื่องการแต่งงานในยุคสมัยนี้ ผู้หญิงทำผิดจะถูกหย่า ผู้ชายทำผิดถึงจะแยกทางเมื่อครู่เฟิ่งชูอิ่งพูดถึงเรื่องแยกทางต่อหน้าจิ่งโม่เยี่ย จิ่งโม่เยี่ยก็ไม่ได้ปฏิเสธอีกทั้งท่าทีของจิ่งโม่เยี่ยที่มีต่อเฟิ่งชูอิ่งเมื่อครู่นี้ก็สนิทสนมมาก ชัดเจนว่าไม่ได้โกรธนาง แถมยังมีท่าทีเหมือนจะเอาใจนางด้วยซ้ำนี่แสดงว่าถึงแม้นางจะไม่ได้เป็นพระชายาอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนแล้ว แต่หัวใจของอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนก็ยังอยู่ที่นางคำพูดเพียงประโยคเดียวของนาง อาจกำหนดชะตาชีวิตของพวกเขาได้นักโทษทั้งหมดรู้สึกว่า พวกเขาคิดอะไรอยู่ถึงได้คิดจะหาเรื
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 693
เรื่องนี้แม้แต่อยากจะลงโทษนางก็ทำไม่ได้วิธีการฆ่าคนแบบนี้ พวกเขาไม่เคยพบเห็นหรือได้ยินมาก่อนจริงๆเหล่านักโทษพากันตะโกน "ใช้การลงโทษอย่างไม่เป็นธรรม ฟ้าผ่าลงมา นี่คือสวรรค์มีตาแล้ว!"พวกยามเห็นสถานการณ์แบบนี้ก็รีบวิ่งหนีทันที ไม่มีใครกล้าพูดอะไรอีกนักโทษที่ถูกทำร้ายตะโกนดังๆ "ขอบคุณพระชายา!"เฟิ่งชูอิ่งเคยบอกกับพวกนักโทษว่าถ้ามีเรื่องอะไรไม่เป็นธรรมก็มาหานางได้ แต่ก่อนหน้านี้ไม่มีใครเชื่อหลังจากจิ่งโม่เสี่ยมา เฟิ่งชูอิ่งก็ฟาดยามคนหนึ่งตายต่อหน้าทุกคน พวกเขาจึงเชื่อทันใดนั้นก็มีคนพูดขึ้น "พระชายา ข้าถูกใส่ร้าย ขอท่านช่วยทวงความยุติธรรมให้ข้าด้วย!"เฟิ่งชูอิ่งตอนนี้ว่างไม่มีอะไรทำ จึงพูดว่า "เจ้าลองเล่ามาสิ เจ้าถูกใส่ร้ายอย่างไร?"นักโทษคนนั้นพอพูดถึงความอยุติธรรมที่ตนเองได้รับ ก็ร้องไห้น้ำมูกน้ำตาไหล "ข้าเดิมทีเป็นชาวบ้านนอกเมืองหลวง""สามปีก่อนมีคนเล็งที่ดินผืนหนึ่งนอกเมืองหลวง อยากจะเอาไปเป็นของตัวเอง จึงบังคับให้ข้าขายที่ดิน""ครอบครัวข้าเป็นครอบครัวชาวนาที่รักการศึกษา มีคำสั่งสอนจากบรรพบุรุษว่าห้ามขายที่ดินเด็ดขาด ข้าจึงปฏิเสธไป""ไม่คิดว่านี่เป็นจุดเริ่มต้นของฝันร้า
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 694
ในความทรงจำของเฟิ่งชูอิ่ง ท่านมหาราชครูเป็นขุนนางที่ซื่อสัตย์สุจริต นางคิดว่าครอบครัวแบบนี้น่าจะมีธรรมเนียมปฏิบัติที่ดีงามการที่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นในครอบครัวแบบนี้ถือเป็นเรื่องที่น่ากลัวมากนักโทษคนนั้นตอบว่า "ใช่ขอรับ ข้าได้สืบดูแล้ว เขาเป็นหลานชายของครอบครัวฮองเฮาจริงๆ"เฟิ่งชูอิ่งสูดหายใจลึกแล้วพูดว่า "ได้ ข้ารู้เรื่องนี้แล้ว"นักโทษคนนั้นร้องไห้พลางพูดว่า "เพราะเรื่องนี้เป็นฝีมือของพระญาติฮองเฮา จึงไม่มีใครกล้ารับคดีของข้าเลย""ข้าไม่ขออะไรมาก ขอเพียงความยุติธรรมให้พ่อแม่ที่ตายอย่างไม่เป็นธรรมเท่านั้น"เขาไม่ยอมขายที่ดินของครอบครัว จึงทำให้ครอบครัวพังพินาศ และความตายของพ่อแม่ก็ถูกโยนมาให้เขารับผิดชอบเขาถูกผู้คนชี้นิ้วต่อว่าและแบกรับความกดดันมหาศาล ช่วงนี้ชีวิตเขาแทบจะเหมือนตายทั้งเป็นเฟิ่งชูอิ่งรู้ว่าฮองเฮามีโอรสองค์ใหญ่ แม้ว่าฮ่องเต้เจาหยวนยังไม่ได้แต่งตั้งรัชทายาท แต่ทุกคนคิดว่าจิ่งสือเฟิงจะได้เป็นฮ่องเต้พระองค์ต่อไปท่านมหาราชครูก็มีชื่อเสียงในราชสำนักสูงมาก มีลูกศิษย์อยู่ทั่วแผ่นดินพูดตรงๆ ในสถานการณ์แบบนี้ ขุนนางในราชสำนักที่เอาใจพวกเขามีมากมายนับไม่ถ้วน ไม่มีใค
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 695
คุกของอู่อิ้งเหวินอยู่ห่างจากคุกของนางพอสมควร จึงไม่ได้ยินบทสนทนาระหว่างนางกับจิ่งโม่เยี่ยตอนนี้เมื่อเขาได้ยินเฟิ่งชูอิ่งพูดแบบนั้น เขาจึงกล่าวว่า "ขอบคุณคุณหนูเฟิ่งขอรับ"เฟิ่งชูอิ่งว่างอยู่แล้ว จึงถามรายละเอียดเพิ่มเติมเกี่ยวกับคดีของอู่อิ้งเหวิน เขาก็อธิบายอย่างละเอียดคดีนี้จริงๆ แล้วไม่ได้ซับซ้อนอะไร แค่ไม่มีใครกล้ารับทำคดีนี้เท่านั้นเองนางเข้าใจคดีนี้แล้ว จึงถามต่อว่านักโทษคนอื่นๆ มีใครถูกใส่ร้ายหรือไม่โอกาสแบบนี้สำหรับนักโทษที่ถูกใส่ร้าย เป็นโอกาสที่หาได้ยากมากพวกเขาผลัดกันเล่าเรื่องราวของตนให้เฟิ่งชูอิ่งฟังเฟิ่งชูอิ่งรู้สึกเบื่อที่ต้องอยู่ในคุก การฟังเรื่องราวการถูกใส่ร้ายของพวกเขา ทำให้วันเวลาของนางเต็มไปด้วยสีสันขึ้นมาทันทีอีกทั้งนางเข้าใจศาสตร์การดูโหงวเฮ้ง จากลักษณะใบหน้าของพวกเขา นางสามารถมองเห็นอดีตและอุปนิสัยของพวกเขาได้โดยประมาณดังนั้นจึงไม่มีใครสามารถโกหกต่อหน้านางได้หลังจากที่นางเปิดโปงนักโทษบางคนที่พยายามแสร้งทำเป็นน่าสงสารและล้างมลทินต่อหน้าทุกคน สายตาของผู้คนที่มองนางก็เหมือนกำลังมองเทพเจ้าเฟิ่งชูอิ่งพูดเสียงเรียบ "พวกเจ้าอย่าพยายามโกหกต่อหน้าข้
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 696
ในตอนนี้ถึงแม้จิ่งสือเฟิงจะตายไปแล้ว แต่ตำแหน่งผู้สำเร็จราชการของจิ่งโม่เยี่ยก็ยังไม่มั่นคงนัก ดังนั้นวิธีการของเขาในตอนนี้ก็คือพยายามไม่ทำให้ทั้งสองฝ่ายไม่พอใจจิ่งโม่เยี่ยมองเขาแล้วพูดว่า "ข้าจะบอกเจ้าสักประโยค เจ้าคิดจะไม่ทำให้ทั้งสองฝ่ายไม่พอใจ แต่มันเป็นไปไม่ได้หรอก""แต่เรื่องนี้ข้าไม่ต้องการให้เจ้าแสดงท่าทีอะไร เจ้าแค่ทำหน้าที่ตัดสินคดีไปตามขั้นตอนก็พอ"เขาเชื่อมั่นในความสามารถของเฟิ่งชูอิ่ง นางสามารถพิสูจน์ตัวเองได้แต่การที่ผู้ว่าราชการประจำเมืองหลวงไม่ทำอะไรเลยแบบนี้ ตำแหน่งของเขาก็คงจะถึงคราวสิ้นสุดแล้วผู้ว่าราชการประจำเมืองหลวงได้ยินคำพูดนี้ก็เข้าใจความหมายของจิ่งโม่เยี่ยทันที สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปในทันใดจิ่งโม่เยี่ยก็ไม่พูดอะไรกับเขาอีก หมุนตัวเดินจากไปผู้ว่าราชการประจำเมืองหลวงอยากจะดึงตัวเขาไว้ แต่ไม่กล้าเขาได้แต่มองจิ่งโม่เยี่ยจากไปต่อหน้า ด้วยความรู้สึกปวดหัวอย่างมากเรื่องนี้มาถึงขั้นนี้แล้ว เขาไม่รู้จะจบมันยังไงดีในขณะที่เขากำลังปวดหัว ทหารยามคนหนึ่งก็รีบวิ่งเข้ามา "ท่านใต้เท้าขอรับ มีเรื่องเกิดขึ้นในคุกแล้วขอรับ"ผู้ว่าราชการประจำเมืองหลวงกระโดดขึ้นจ
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 697
เขารู้สึกไม่ค่อยแน่ใจ จึงหันไปมองห้องขังของเฟิ่งชูอิ่งตอนนี้นางฟังเรื่องราวจากนักโทษจนเหนื่อย จึงปิดม่านพักผ่อน เขาไม่สามารถเห็นอะไรได้เลยเขาพูดอย่างไม่พอใจว่า "ทำไมที่นั่นถึงมีม่านด้วย?"ยามที่อยู่ข้างๆ ตอบว่า "นั่นเป็นสิ่งที่อ๋องผู้สำเร็จราชการมาติดตั้งให้นางด้วยตัวเอง"ผู้ว่าราชการประจำเมืองหลวง “......”จิ่งโม่เยี่ยเป็นคนติดตั้ง แม้เขาจะมีความกล้าอีกสิบเท่า เขาก็ไม่กล้ารื้อออกตอนนี้เขาเพิ่งเห็นผู้ชายตัวใหญ่หลายคนนั่งอยู่หน้าประตูคุก "ทำไมถึงมีผู้ชายอยู่ในห้องขังนี้?"ยามกระซิบตอบว่า "นี่เป็นการจัดการของรองผู้ว่าราชการตู้เอง"ผู้ว่าราชการประจำเมืองหลวงรู้สึกว่าเขากำลังจะถูกรองผู้ว่าราชการตู้ทำให้เสียหาย!เขาพูดด้วยสีหน้าบึ้งตึง "จะให้นักโทษชายหญิงอยู่ปะปนกันได้อย่างไร รีบย้ายนักโทษเหล่านั้นไปห้องขังอื่นเดี๋ยวนี้!"ยามทั้งหลายรีบเปิดประตูคุกและย้ายคนออกไป นักโทษเหล่านั้นต่างรู้สึกซาบซึ้งใจตอนนี้แม้จะให้พวกเขามีความกล้าร้อยเท่า พวกเขาก็ไม่กล้าอยู่ในห้องขังเดียวกับเฟิ่งชูอิ่งอีกแล้ว นี่เหมือนเป็นการช่วยชีวิตพวกเขา!ผู้ว่าราชการประจำเมืองหลวงคิดสักครู่ แล้วเดินไปที่หน้าม
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 698
รองผู้ว่าตู้ไม่สนใจคำพูดของผู้ว่าราชการเลย เรียกคนสนิทมาถามว่าได้สอบสวนทรมานเฟิ่งชูอิ่งแล้วหรือยังคนสนิทของเขาจึงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ให้ฟังทั้งหมดรองผู้ว่าตู้ฟังจบก็เลิกคิ้วเล็กน้อย "เจ้ากำลังแต่งเรื่องโกหกข้าอยู่หรือ?"คนสนิททำหน้าเศร้า พูดว่า "ข้าน้อยไม่กล้า เพียงแต่เฟิ่งชูอิ่งมีอะไรบางอย่างที่แปลกประหลาดจริงๆ""ท่านใต้เท้า ไม่สู้ปล่อยตัวเฟิ่งชูอิ่งไปเสีย แล้วเลิกแล้วต่อกันไปเลย..."เขาพูดยังไม่ทันจบก็โดนรองผู้ว่าตู้ตบหน้าฉาดใหญ่ "เจ้ากล้าสอนข้าทำงานรึ?"คนสนิทหดคอลงรีบบอกว่าไม่กล้าดวงตาของรองผู้ว่าตู้เต็มไปด้วยความเย็นชา "พวกเจ้าต่างพูดว่าแตะต้องเฟิ่งชูอิ่งไม่ได้ งั้นข้าจะลองแตะดูสักหน่อย""ข้าอยากรู้นักว่านางจะประหลาดได้ขนาดไหน"พูดจบเขาก็สั่งการ "แจ้งไปว่าคืนนี้ข้าจะสอบสวนเฟิ่งชูอิ่งด้วยตัวเอง!"หนึ่งเค่อหลังจากนั้น เขาก็นั่งรออยู่ในห้องทรมาน เฟิ่งชูอิ่งถูกยามนำตัวเข้ามารองผู้ว่าตู้ไม่เคยพบเฟิ่งชูอิ่งมาก่อน ตอนนี้เห็นนางเดินเข้ามาอย่างอ่อนช้อยบอบบาง แสงไฟส่องกระทบร่างของนางครึ่งหนึ่ง ทำให้นางดูเหมือนจะล้มพับลงได้ทุกเมื่อเขาหัวเราะเยาะในใจ แค่รูปลักษณ์อ่อนแอ
Latest chapter
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 772
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 771
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 770
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 769
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 768
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 767
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 766
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 765
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 764
