เขาเป็นฝ่ายเสียท่าในเขตอำนาจของตัวเอง ซึ่งทำให้เขารู้สึกโกรธมากเขาพยายามดิ้นรนอย่างสุดกำลัง แต่พบว่าไม่ว่าจะพยายามแค่ไหน ก็ไม่สามารถหลุดพ้นจากการควบคุมของเฉี่ยวหลิงได้เฟิ่งชูอิ่งยกขาที่บาดเจ็บของนางขึ้น เอนตัวพิงพนักเก้าอี้แล้วพูดว่า "ข้าถาม เจ้าตอบ"รองผู้ว่าราชการตู้ตะโกนด้วยความโกรธ "นังแม่มดชั่ว เจ้ากล้าลงมือในจวนผู้ว่าราชการ เจ้ากำลังรนหาที่ตาย!"เฟิ่งชูอิ่งเอามือเท้าคางพิงที่พนักเก้าอี้ นางพูดเสียงเรียบ "ตบปาก"เฉี่ยวหลิงยกมือตบหน้ารองผู้ว่าราชการตู้หลายที นางมีแรงเยอะมาก แค่ไม่กี่ทีก็ทำให้เขาปากเต็มไปด้วยเลือด ฟันกรามหลุดไปสองซี่รองผู้ว่าราชการตู้ “!!!!!!!”เขาตกตะลึงไปหมด ไม่คิดว่าพวกนางจะกล้าลงมือกับเขาจริงๆ!เฟิ่งชูอิ่งพูดเสียงเรียบ "ตอนนี้พูดดีๆ ได้หรือยัง?"รองผู้ว่าราชการตู้ตะโกนด้วยความโกรธ "เจ้ากำลังรนหาที่ตาย!"เขาพูดยังไม่ทันจบ เฉี่ยวหลิงก็ต่อยเข้าที่ท้องของเขาทันที ทำให้เขาเจ็บจนต้องงอตัวเฟิ่งชูอิ่งเป่าเล็บมือเบาๆ ราวกับมีฝุ่นทั้งที่ไม่มีอยู่จริง แล้วพูดเสียงเรียบ "เฉี่ยวหลิงของข้ายังมีไม้เด็ดอีกอย่าง""นางแค่เตะทีเดียวก็สามารถเหยียบลูกชายของเจ้าให้แตก
เฟิ่งชูอิ่งไม่ได้แปลกใจกับคำพูดนี้ เพียงแต่การออกมาเดินเล่นของนางเป็นการตัดสินใจกะทันหัน เว้นแต่จะมีคนคอยจับตาดูนางตลอดเวลารองผู้ว่าราชการตู้ตอบ "ข้าก็ไม่รู้ว่าคนนั้นเป็นใคร เพราะไม่สำคัญว่าคนนั้นเป็นใคร สิ่งสำคัญคือข้อมูลนี้"เฟิ่งชูอิ่งถาม "เจ้าไม่กลัวถูกหลอกหรือ?"รองผู้ว่าราชการตู้กัดฟันพูด "ไม่ใช่ว่าข้าไม่กลัวถูกหลอก แต่เรื่องนี้มันเป็นประโยชน์กับข้า"เฟิ่งชูอิ่งนึกถึงคำพูดที่จิ่งโม่เยี่ยมาหานางก่อนหน้านี้ ดวงตาของนางล้ำลึกขึ้นเล็กน้อยนางพูดเสียงเรียบ "ดังนั้นพวกเจ้าก็มองหาโอกาสที่จะฆ่าจิ่งโม่เยี่ยมาตลอดสินะ?"รองผู้ว่าราชการตู้พยักหน้า "ใช่"เฟิ่งชูอิ่งหัวเราะเยาะ "พวกเจ้าอยากฆ่าจิ่งโม่เยี่ยก็ไปฆ่าเขาสิ มาลงมือกับข้านี่เรียกตัวเองว่าผู้ชายได้ยังไง?"รองผู้ว่าราชการตู้มองนางแล้วพูด "จิ่งโม่เยี่ยทำอะไรรอบคอบมาก พวกเราหาจุดอ่อนของเขาไม่เจอ""จากปฏิกิริยาของเขาครั้งนี้ เจ้าสำคัญกับเขามาก""จิ่งโม่เยี่ยทำอะไรบ้าคลั่ง ข้าไม่เคยเห็นเขาบ้าคลั่งขนาดนี้เพื่อใครมาก่อน""ดังนั้นการกระทำของข้าครั้งนี้ไม่มีปัญหาอะไรเลย ปัญหาเดียวคือข้าประเมินเจ้าต่ำไป"ดวงตาของเฟิ่งชูอิ่งหรี่ลงเล
เพียงแค่กำแพงกั้นไว้ แต่กลับเหมือนตัดขาดความหวังทั้งหมดของเขาวิธีการของเฟิ่งชูอิ่งนั้นง่ายและรุนแรง แต่กลับทำให้รองผู้ว่าราชการตู้ได้ลิ้มรสที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อนสิ่งที่เขาเคยทำกับนักโทษในอดีต ตอนนี้ถูกเฟิ่งชูอิ่งแก้แค้นคืนทั้งหมดและตอนนี้เขาไม่มีความสามารถที่จะต่อต้านนางแม้แต่น้อยคืนนี้กลายเป็นคืนที่มืดมนที่สุดในชีวิตของเขาเขาคิดว่าเฟิ่งชูอิ่งจะเป็นคนที่ถูกรังแกได้ง่าย แต่นางกลับใช้ความสามารถสอนบทเรียนที่สำคัญที่สุดในชีวิตให้กับเขาถ้าให้เลือกอีกครั้ง เขาขอสู้กับจิ่งโม่เยี่ยดีกว่าที่จะต้องเผชิญหน้ากับนางในขณะนี้ จิ่งโม่เยี่ยนั่งดื่มชาอย่างสงบในห้องส่วนตัวของร้านน้ำชานอกจวนผู้ว่าราชการเมื่อเทียบกับความใจเย็นของเขา ฉินจื๋อเจี้ยนดูกระวนกระวายกว่ามาก เขาเดินไปมาในห้องไม่หยุดหลางซานเข้ามารายงาน "ท่านอ๋อง รองผู้ว่าราชการตู้กลับมาที่จวนผู้ว่าราชการแล้วพ่ะย่ะค่ะ"ตอนบ่าย หลังจากที่รองผู้ว่าราชการตู้จัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ก็มีคนจากวังมาเชิญเขาเข้าวัง ดังนั้นเขาจึงไม่อยู่ที่จวนผู้ว่าราชการในตอนบ่ายดวงตาของจิ่งโม่เยี่ยเย็นชา "ส่งคนไปเฝ้าทุกทางออกจากจวนผู้ว่าราชการ ตั้งแต่ต
ฉินจื๋อเจี้ยน "......"เขาชูนิ้วโป้งให้จิ่งโม่เยี่ย "ท่านอ๋องช่างใส่ใจจริงๆ ถ้าพระชายาทราบคงจะดีใจมากทีเดียว"ก่อนหน้านี้แม้ว่าจิ่งโม่เยี่ยจะชอบเฟิ่งชูอิ่ง แต่ก็ไม่ค่อยใส่ใจคิดอะไรให้นางมากนักหลังจากที่ทั้งสองแยกจากกันครั้งล่าสุด จิ่งโม่เยี่ยดูเหมือนจะเข้าใจเรื่องการอยู่ร่วมกับเฟิ่งชูอิ่งในทันทีเขาเข้าใจว่าอะไรคือความรู้สึก อะไรคือการให้เกียรติแต่การที่จิ่งโม่เยี่ยเข้าใจสิ่งเหล่านี้ก็ต้องแลกมาด้วยราคาที่แพงมหาศาลจิ่งโม่เยี่ยพูดอย่างช้าๆ ว่า "ก็ไม่มีอะไรต่างจากเมื่อก่อนหรอก ข้าแค่ไม่อยากให้นางเกลียดข้าอีกเท่านั้น"ฉินจื๋อเจี้ยนได้ยินคำพูดนี้แล้วรู้สึกสงสารเขา จิ่งโม่เยี่ยช่างลำบากจริงๆเขาถามคำถามที่อยู่ในใจ "ตามปกติรองผู้ว่าราชการตู้แม้จะเผด็จการ แต่การกระทำก็ยังมีหลักการอยู่บ้าง อย่างน้อยก็คงไม่ลงมือกับพระชายาโดยตรงแบบนี้""ทำไมครั้งนี้เขาถึงได้ลงมือรุนแรงกับพระชายาแบบนี้? ถึงขนาดไม่สนใจว่าจะขัดแข้งขัดขากับจวนผู้ว่าราชการ?"ดวงตาของจิ่งโม่เยี่ยเย็นชา "คงเป็นเพราะมีคนบอกเขาว่าชูอิ่งสำคัญกับข้าแค่ไหน""ฮองเฮาและมหาราชครูเกลียดข้าเพราะการตายของจิ่งสือเฟิง พวกเขาพยายามหาโอก
เขาคิดถึงนิสัยของเฟิ่งชูอิ่ง และรู้สึกว่าคำอธิบายของจิ่งโม่เยี่ยมีเหตุผลเขาหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า "ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดี"เฟิ่งชูอิ่งไม่รู้เรื่องที่จิ่งโม่เยี่ยทำ แต่นางรู้ว่าเขาคงจะสนใจเรื่องที่เกิดขึ้นที่นี่การที่นางถูกจองจำในคุกครั้งนี้ แง่หนึ่งก็เป็นเพราะมีความเกี่ยวข้องกับเขาตอนนี้ความรู้สึกของเขาที่มีต่อนางถือว่าชัดเจนแล้ว ในสถานการณ์แบบนี้ เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไม่สนใจนางเลยดังนั้นนางจึงรู้ว่านางสามารถก่อเรื่องในศาลได้ตามใจชอบ ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น เขาก็สามารถจัดการให้นางได้ด้วยเหตุนี้ เมื่อนางเผชิญหน้ากับรองผู้ว่าราชการตู้ที่โหดร้ายไร้ปรานี นางจึงไม่จำเป็นต้องเกรงใจเลยแม้แต่น้อยคนแบบนี้ชอบใช้อำนาจในทางที่ผิด ไม่ได้มองประชาชนเป็นคน นางจึงต้องสอนให้เขารู้จักเป็นผู้เป็นคนเสียบ้างและเพราะนางได้เห็นความเลวทรามของรองผู้ว่าราชการตู้ นางจึงไม่รู้สึกดีกับคนในจวนมหาราชครูเลยคิดดูให้ดี ถ้าจวนมหาราชครูมีกฎระเบียบที่ดี ก็คงไม่เลี้ยงดูฮองเฮาให้มีนิสัยเลวร้ายขนาดนี้ครั้งนี้เมื่อนางปะทะกับรองผู้ว่าราชการตู้ นางก็เข้าใจกฎระเบียบของจวนมหาราชครูได้ชัดเจนยิ่งขึ้นทั้งตระกูลนี
รองผู้ว่าราชการตู้กลัวว่าเฟิ่งชูอิ่งจะแทงเขาอีกครั้งหากพูดอะไรไม่เหมาะสม เขาจึงตะโกนด้วยความโกรธ "ข้าบอกแล้วว่าให้ฟังนาง!"คนสนิทของรองผู้ว่าราชการตู้รับคำและรีบส่งคนไปเชิญผู้ว่าราชการมาทันทีผู้ว่าราชการตั้งใจจะแกล้งป่วยเพื่อไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่เนื่องจากมันเกี่ยวข้องกับชีวิตของรองผู้ว่าราชการตู้ คนสนิทของเขาจึงไม่สนใจเรื่องยศถาบรรดาศักดิ์ บุกเข้าไปในห้องและลากตัวเขาออกมาผู้ว่าราชการไม่มีทางเลือก จำต้องออกมาดูสถานการณ์แต่เมื่อเขามาถึงและเห็นรองผู้ว่าราชการตู้เต็มไปด้วยเลือด เขาก็ตกใจและถามว่า "เจ้าเป็นอะไรทำไมเจ็บหนักขนาดนี้?"เฟิ่งชูอิ่งตอบเสียงเรียบ "ข้าตีเขาเอง"ผู้ว่าราชการ “......”ดวงตาของเขากลอกไปมา ในใจคิดว่ารองผู้ว่าราชการตู้สมควรโดนแล้ว!ทำไมต้องไปยุ่งกับคนที่ไม่ควรยุ่งด้วยด้วย!แม้ว่าเขาจะเป็นผู้บังคับบัญชา แต่ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เขาก็ต้องทนกับความก้าวร้าวของรองผู้ว่าราชการตู้มามากมาย ตอนนี้เมื่อเห็นสภาพอันน่าสังเวชของรองผู้ว่าราชการตู้ เขารู้สึกพอใจอย่างบอกไม่ถูกแต่เขาไม่สามารถแสดงความรู้สึกนั้นออกมาได้เขาจึงพูดอย่างจริงจัง "รองผู้ว่าเป็นขุนนาง
"ข้ารู้ว่านี่เป็นเพียงส่วนเล็กๆ ของอาชญากรรมที่เขาก่อขึ้น แต่แม้เพียงส่วนเล็กๆ นี้ก็น่าตกใจมากแล้ว!"พูดจบนางก็ส่งกระดาษที่รองผู้ว่าราชการตู้สารภาพผิดให้กับผู้ว่าราชการผู้ว่าราชการมองนางแวบหนึ่ง แล้วมองรองผู้ว่าราชการตู้ที่อยู่ด้านหลังนางอีกที เขาเริ่มเข้าใจคร่าวๆ แล้วว่านางกำลังจะทำอะไรเขาคลี่กระดาษออก สีหน้าที่เดิมดูเหมือนไม่ใส่ใจค่อยๆ เปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นตอนนี้รองผู้ว่าราชการตู้เริ่มได้สติขึ้นมาบ้างแล้ว พูดอย่างอ่อนแรงว่า "ใต้เท้าขอรับ นี่เป็นการบังคับให้รับสารภาพ!""ทุกอย่างที่เขียนในคำให้การนี้ล้วนเป็นสิ่งที่นางพูด แล้วบังคับให้ข้าน้อยประทับตรา!"เฟิ่งชูอิ่งมองผู้ว่าราชการพูดว่า "ทุกเรื่องที่เขียนอยู่ในนี้ล้วนเป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้น""จริงๆ แล้วผู้เสียหายบางคนตอนนี้ก็อยู่ในคุกของจวนผู้ว่าราชการ""ขอเชิญท่านสอบสวนคดีนี้ และตรวจสอบเรื่องราวที่เขียนไว้ในคำรับสารภาพอย่างละเอียด"สีหน้าของรองผู้ว่าราชการตู้เปลี่ยนไปอย่างมาก เรื่องราวในคำรับสารภาพนั้น อะไรที่เขาทำ อะไรที่เขาไม่ได้ทำ เขารู้ดีที่สุด!เรื่องเหล่านี้ แน่นอนว่าตอนแรกเขาไม่อยากเขียน แต่เฟิ่งชูอิ่งดูเหมือนจะรู
รองผู้ว่าราชการตู้เห็นสภาพของเขาแบบนี้ก็รู้ว่าวันนี้จบแน่เขาทำงานร่วมกับผู้ว่าราชการมาหลายปี รู้ดีว่าผู้ว่าราชการเป็นคนแบบไหนเมื่อผู้ว่าราชการพูดแบบนี้ แสดงว่าเขาตัดสินใจเข้าข้างจิ่งโม่เยี่ยแล้วและวันนี้เขาจะกลายเป็นของขวัญที่ผู้ว่าราชการมอบให้จิ่งโม่เยี่ย!เขาโกรธจัดพูดว่า "ข้าถูกเฟิ่งชูอิ่งบังคับให้รับสารภาพ ข้าเป็นขุนนางราชสำนัก ถึงท่านจะเป็นผู้บังคับบัญชา ตอนนี้ท่านก็ไม่มีสิทธิ์สอบสวนข้า"คำพูดของเขาไม่มีปัญหา ตามกฎหมายราชวงศ์นี้ การสอบสวนขุนนางราชสำนักต้องผ่านขั้นตอนต่างๆแววตาของผู้ว่าราชการลึกลง ดวงตามีความลำบากใจในตอนนั้นหลางซานเข้ามาพูดว่า "นี่คือคำสั่งของอ๋องผู้สำเร็จราชการ สามารถสอบสวนขุนนางทั่วแผ่นดินได้"รองผู้ว่าราชการตู้ “!!!!!!!”ผู้ว่าราชการ “......”จิ่งโม่เยี่ยส่งคำสั่งมาตอนนี้ เขาสงสัยอย่างยิ่งว่าจิ่งโม่เยี่ยแอบส่งคนมาอยู่ข้างกายเขา!เฟิ่งชูอิ่งกอดอกเบาๆ ยกคิ้วขึ้นนางเคยประชันปัญญากับจิ่งโม่เยี่ยมาก่อน รู้ว่าเขามีความสามารถแค่ไหนเมื่อเขาไม่สู้กับนางแต่ไปจัดการคนอื่นแทน ก็ชวนให้รู้สึกดีทีเดียวผู้ว่าราชการเป็นคนเจ้าเล่ห์ หลังจากตัดสินใจแล้ว เพื่อป