เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 699
บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 700
เฟิ่งชูอิ่งไม่ได้แปลกใจกับคำพูดนี้ เพียงแต่การออกมาเดินเล่นของนางเป็นการตัดสินใจกะทันหัน เว้นแต่จะมีคนคอยจับตาดูนางตลอดเวลารองผู้ว่าราชการตู้ตอบ "ข้าก็ไม่รู้ว่าคนนั้นเป็นใคร เพราะไม่สำคัญว่าคนนั้นเป็นใคร สิ่งสำคัญคือข้อมูลนี้"เฟิ่งชูอิ่งถาม "เจ้าไม่กลัวถูกหลอกหรือ?"รองผู้ว่าราชการตู้กัดฟันพูด "ไม่ใช่ว่าข้าไม่กลัวถูกหลอก แต่เรื่องนี้มันเป็นประโยชน์กับข้า"เฟิ่งชูอิ่งนึกถึงคำพูดที่จิ่งโม่เยี่ยมาหานางก่อนหน้านี้ ดวงตาของนางล้ำลึกขึ้นเล็กน้อยนางพูดเสียงเรียบ "ดังนั้นพวกเจ้าก็มองหาโอกาสที่จะฆ่าจิ่งโม่เยี่ยมาตลอดสินะ?"รองผู้ว่าราชการตู้พยักหน้า "ใช่"เฟิ่งชูอิ่งหัวเราะเยาะ "พวกเจ้าอยากฆ่าจิ่งโม่เยี่ยก็ไปฆ่าเขาสิ มาลงมือกับข้านี่เรียกตัวเองว่าผู้ชายได้ยังไง?"รองผู้ว่าราชการตู้มองนางแล้วพูด "จิ่งโม่เยี่ยทำอะไรรอบคอบมาก พวกเราหาจุดอ่อนของเขาไม่เจอ""จากปฏิกิริยาของเขาครั้งนี้ เจ้าสำคัญกับเขามาก""จิ่งโม่เยี่ยทำอะไรบ้าคลั่ง ข้าไม่เคยเห็นเขาบ้าคลั่งขนาดนี้เพื่อใครมาก่อน""ดังนั้นการกระทำของข้าครั้งนี้ไม่มีปัญหาอะไรเลย ปัญหาเดียวคือข้าประเมินเจ้าต่ำไป"ดวงตาของเฟิ่งชูอิ่งหรี่ลงเล
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 701
เพียงแค่กำแพงกั้นไว้ แต่กลับเหมือนตัดขาดความหวังทั้งหมดของเขาวิธีการของเฟิ่งชูอิ่งนั้นง่ายและรุนแรง แต่กลับทำให้รองผู้ว่าราชการตู้ได้ลิ้มรสที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อนสิ่งที่เขาเคยทำกับนักโทษในอดีต ตอนนี้ถูกเฟิ่งชูอิ่งแก้แค้นคืนทั้งหมดและตอนนี้เขาไม่มีความสามารถที่จะต่อต้านนางแม้แต่น้อยคืนนี้กลายเป็นคืนที่มืดมนที่สุดในชีวิตของเขาเขาคิดว่าเฟิ่งชูอิ่งจะเป็นคนที่ถูกรังแกได้ง่าย แต่นางกลับใช้ความสามารถสอนบทเรียนที่สำคัญที่สุดในชีวิตให้กับเขาถ้าให้เลือกอีกครั้ง เขาขอสู้กับจิ่งโม่เยี่ยดีกว่าที่จะต้องเผชิญหน้ากับนางในขณะนี้ จิ่งโม่เยี่ยนั่งดื่มชาอย่างสงบในห้องส่วนตัวของร้านน้ำชานอกจวนผู้ว่าราชการเมื่อเทียบกับความใจเย็นของเขา ฉินจื๋อเจี้ยนดูกระวนกระวายกว่ามาก เขาเดินไปมาในห้องไม่หยุดหลางซานเข้ามารายงาน "ท่านอ๋อง รองผู้ว่าราชการตู้กลับมาที่จวนผู้ว่าราชการแล้วพ่ะย่ะค่ะ"ตอนบ่าย หลังจากที่รองผู้ว่าราชการตู้จัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ก็มีคนจากวังมาเชิญเขาเข้าวัง ดังนั้นเขาจึงไม่อยู่ที่จวนผู้ว่าราชการในตอนบ่ายดวงตาของจิ่งโม่เยี่ยเย็นชา "ส่งคนไปเฝ้าทุกทางออกจากจวนผู้ว่าราชการ ตั้งแต่ต
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 702
ฉินจื๋อเจี้ยน "......"เขาชูนิ้วโป้งให้จิ่งโม่เยี่ย "ท่านอ๋องช่างใส่ใจจริงๆ ถ้าพระชายาทราบคงจะดีใจมากทีเดียว"ก่อนหน้านี้แม้ว่าจิ่งโม่เยี่ยจะชอบเฟิ่งชูอิ่ง แต่ก็ไม่ค่อยใส่ใจคิดอะไรให้นางมากนักหลังจากที่ทั้งสองแยกจากกันครั้งล่าสุด จิ่งโม่เยี่ยดูเหมือนจะเข้าใจเรื่องการอยู่ร่วมกับเฟิ่งชูอิ่งในทันทีเขาเข้าใจว่าอะไรคือความรู้สึก อะไรคือการให้เกียรติแต่การที่จิ่งโม่เยี่ยเข้าใจสิ่งเหล่านี้ก็ต้องแลกมาด้วยราคาที่แพงมหาศาลจิ่งโม่เยี่ยพูดอย่างช้าๆ ว่า "ก็ไม่มีอะไรต่างจากเมื่อก่อนหรอก ข้าแค่ไม่อยากให้นางเกลียดข้าอีกเท่านั้น"ฉินจื๋อเจี้ยนได้ยินคำพูดนี้แล้วรู้สึกสงสารเขา จิ่งโม่เยี่ยช่างลำบากจริงๆเขาถามคำถามที่อยู่ในใจ "ตามปกติรองผู้ว่าราชการตู้แม้จะเผด็จการ แต่การกระทำก็ยังมีหลักการอยู่บ้าง อย่างน้อยก็คงไม่ลงมือกับพระชายาโดยตรงแบบนี้""ทำไมครั้งนี้เขาถึงได้ลงมือรุนแรงกับพระชายาแบบนี้? ถึงขนาดไม่สนใจว่าจะขัดแข้งขัดขากับจวนผู้ว่าราชการ?"ดวงตาของจิ่งโม่เยี่ยเย็นชา "คงเป็นเพราะมีคนบอกเขาว่าชูอิ่งสำคัญกับข้าแค่ไหน""ฮองเฮาและมหาราชครูเกลียดข้าเพราะการตายของจิ่งสือเฟิง พวกเขาพยายามหาโอก
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 703
เขาคิดถึงนิสัยของเฟิ่งชูอิ่ง และรู้สึกว่าคำอธิบายของจิ่งโม่เยี่ยมีเหตุผลเขาหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า "ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดี"เฟิ่งชูอิ่งไม่รู้เรื่องที่จิ่งโม่เยี่ยทำ แต่นางรู้ว่าเขาคงจะสนใจเรื่องที่เกิดขึ้นที่นี่การที่นางถูกจองจำในคุกครั้งนี้ แง่หนึ่งก็เป็นเพราะมีความเกี่ยวข้องกับเขาตอนนี้ความรู้สึกของเขาที่มีต่อนางถือว่าชัดเจนแล้ว ในสถานการณ์แบบนี้ เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไม่สนใจนางเลยดังนั้นนางจึงรู้ว่านางสามารถก่อเรื่องในศาลได้ตามใจชอบ ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น เขาก็สามารถจัดการให้นางได้ด้วยเหตุนี้ เมื่อนางเผชิญหน้ากับรองผู้ว่าราชการตู้ที่โหดร้ายไร้ปรานี นางจึงไม่จำเป็นต้องเกรงใจเลยแม้แต่น้อยคนแบบนี้ชอบใช้อำนาจในทางที่ผิด ไม่ได้มองประชาชนเป็นคน นางจึงต้องสอนให้เขารู้จักเป็นผู้เป็นคนเสียบ้างและเพราะนางได้เห็นความเลวทรามของรองผู้ว่าราชการตู้ นางจึงไม่รู้สึกดีกับคนในจวนมหาราชครูเลยคิดดูให้ดี ถ้าจวนมหาราชครูมีกฎระเบียบที่ดี ก็คงไม่เลี้ยงดูฮองเฮาให้มีนิสัยเลวร้ายขนาดนี้ครั้งนี้เมื่อนางปะทะกับรองผู้ว่าราชการตู้ นางก็เข้าใจกฎระเบียบของจวนมหาราชครูได้ชัดเจนยิ่งขึ้นทั้งตระกูลนี
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 704
รองผู้ว่าราชการตู้กลัวว่าเฟิ่งชูอิ่งจะแทงเขาอีกครั้งหากพูดอะไรไม่เหมาะสม เขาจึงตะโกนด้วยความโกรธ "ข้าบอกแล้วว่าให้ฟังนาง!"คนสนิทของรองผู้ว่าราชการตู้รับคำและรีบส่งคนไปเชิญผู้ว่าราชการมาทันทีผู้ว่าราชการตั้งใจจะแกล้งป่วยเพื่อไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่เนื่องจากมันเกี่ยวข้องกับชีวิตของรองผู้ว่าราชการตู้ คนสนิทของเขาจึงไม่สนใจเรื่องยศถาบรรดาศักดิ์ บุกเข้าไปในห้องและลากตัวเขาออกมาผู้ว่าราชการไม่มีทางเลือก จำต้องออกมาดูสถานการณ์แต่เมื่อเขามาถึงและเห็นรองผู้ว่าราชการตู้เต็มไปด้วยเลือด เขาก็ตกใจและถามว่า "เจ้าเป็นอะไรทำไมเจ็บหนักขนาดนี้?"เฟิ่งชูอิ่งตอบเสียงเรียบ "ข้าตีเขาเอง"ผู้ว่าราชการ “......”ดวงตาของเขากลอกไปมา ในใจคิดว่ารองผู้ว่าราชการตู้สมควรโดนแล้ว!ทำไมต้องไปยุ่งกับคนที่ไม่ควรยุ่งด้วยด้วย!แม้ว่าเขาจะเป็นผู้บังคับบัญชา แต่ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เขาก็ต้องทนกับความก้าวร้าวของรองผู้ว่าราชการตู้มามากมาย ตอนนี้เมื่อเห็นสภาพอันน่าสังเวชของรองผู้ว่าราชการตู้ เขารู้สึกพอใจอย่างบอกไม่ถูกแต่เขาไม่สามารถแสดงความรู้สึกนั้นออกมาได้เขาจึงพูดอย่างจริงจัง "รองผู้ว่าเป็นขุนนาง
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 705
"ข้ารู้ว่านี่เป็นเพียงส่วนเล็กๆ ของอาชญากรรมที่เขาก่อขึ้น แต่แม้เพียงส่วนเล็กๆ นี้ก็น่าตกใจมากแล้ว!"พูดจบนางก็ส่งกระดาษที่รองผู้ว่าราชการตู้สารภาพผิดให้กับผู้ว่าราชการผู้ว่าราชการมองนางแวบหนึ่ง แล้วมองรองผู้ว่าราชการตู้ที่อยู่ด้านหลังนางอีกที เขาเริ่มเข้าใจคร่าวๆ แล้วว่านางกำลังจะทำอะไรเขาคลี่กระดาษออก สีหน้าที่เดิมดูเหมือนไม่ใส่ใจค่อยๆ เปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นตอนนี้รองผู้ว่าราชการตู้เริ่มได้สติขึ้นมาบ้างแล้ว พูดอย่างอ่อนแรงว่า "ใต้เท้าขอรับ นี่เป็นการบังคับให้รับสารภาพ!""ทุกอย่างที่เขียนในคำให้การนี้ล้วนเป็นสิ่งที่นางพูด แล้วบังคับให้ข้าน้อยประทับตรา!"เฟิ่งชูอิ่งมองผู้ว่าราชการพูดว่า "ทุกเรื่องที่เขียนอยู่ในนี้ล้วนเป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้น""จริงๆ แล้วผู้เสียหายบางคนตอนนี้ก็อยู่ในคุกของจวนผู้ว่าราชการ""ขอเชิญท่านสอบสวนคดีนี้ และตรวจสอบเรื่องราวที่เขียนไว้ในคำรับสารภาพอย่างละเอียด"สีหน้าของรองผู้ว่าราชการตู้เปลี่ยนไปอย่างมาก เรื่องราวในคำรับสารภาพนั้น อะไรที่เขาทำ อะไรที่เขาไม่ได้ทำ เขารู้ดีที่สุด!เรื่องเหล่านี้ แน่นอนว่าตอนแรกเขาไม่อยากเขียน แต่เฟิ่งชูอิ่งดูเหมือนจะรู
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 706
รองผู้ว่าราชการตู้เห็นสภาพของเขาแบบนี้ก็รู้ว่าวันนี้จบแน่เขาทำงานร่วมกับผู้ว่าราชการมาหลายปี รู้ดีว่าผู้ว่าราชการเป็นคนแบบไหนเมื่อผู้ว่าราชการพูดแบบนี้ แสดงว่าเขาตัดสินใจเข้าข้างจิ่งโม่เยี่ยแล้วและวันนี้เขาจะกลายเป็นของขวัญที่ผู้ว่าราชการมอบให้จิ่งโม่เยี่ย!เขาโกรธจัดพูดว่า "ข้าถูกเฟิ่งชูอิ่งบังคับให้รับสารภาพ ข้าเป็นขุนนางราชสำนัก ถึงท่านจะเป็นผู้บังคับบัญชา ตอนนี้ท่านก็ไม่มีสิทธิ์สอบสวนข้า"คำพูดของเขาไม่มีปัญหา ตามกฎหมายราชวงศ์นี้ การสอบสวนขุนนางราชสำนักต้องผ่านขั้นตอนต่างๆแววตาของผู้ว่าราชการลึกลง ดวงตามีความลำบากใจในตอนนั้นหลางซานเข้ามาพูดว่า "นี่คือคำสั่งของอ๋องผู้สำเร็จราชการ สามารถสอบสวนขุนนางทั่วแผ่นดินได้"รองผู้ว่าราชการตู้ “!!!!!!!”ผู้ว่าราชการ “......”จิ่งโม่เยี่ยส่งคำสั่งมาตอนนี้ เขาสงสัยอย่างยิ่งว่าจิ่งโม่เยี่ยแอบส่งคนมาอยู่ข้างกายเขา!เฟิ่งชูอิ่งกอดอกเบาๆ ยกคิ้วขึ้นนางเคยประชันปัญญากับจิ่งโม่เยี่ยมาก่อน รู้ว่าเขามีความสามารถแค่ไหนเมื่อเขาไม่สู้กับนางแต่ไปจัดการคนอื่นแทน ก็ชวนให้รู้สึกดีทีเดียวผู้ว่าราชการเป็นคนเจ้าเล่ห์ หลังจากตัดสินใจแล้ว เพื่อป
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 707
เรื่องนี้ทำให้เกิดความวุ่นวายขึ้น จวนผู้ว่าราชการทั้งหมดก็พลอยโกลาหลไปด้วยแม้ว่าผู้ว่าราชการจะไม่สามารถเปลี่ยนคนเหล่านั้นทั้งหมดได้ในคราวเดียว แต่ก็สามารถเปลี่ยนคนสนิทของรองผู้ว่าราชการตู้ไปได้หลายคนอีกทั้งยังมีนักโทษอย่างอู่อิ้งเหวินที่ถูกคุมขังอยู่ในจวนผู้ว่าราชการ ทำให้สะดวกในการสอบสวน การตัดสินความผิดของรองผู้ว่าราชการตู้จึงไม่มีความยากลำบากเลยผู้ว่าราชการได้กลับมาควบคุมจวนผู้ว่าราชการทั้งหมดในทันที ความรู้สึกนี้ช่างดีเหลือเกินแม้ว่าเฟิ่งชูอิ่งจะเป็นนักโทษ แต่ก็ได้ดูเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ข้างๆผู้ว่าราชการที่สามารถเป็นผู้ว่าราชการได้นั้น ความสามารถของเขาไม่ต้องสงสัยเลย เมื่อเขาสอบสวนคดี มักจะถามได้ตรงจุดสำคัญที่สุดเสมอหลังจากคืนหนึ่งผ่านไป ความผิดของรองผู้ว่าราชการตู้ก็ถูกตัดสินว่าสมควรตายอย่างไม่มีข้อสงสัยแต่คดีของเฟิ่งชูอิ่งกลับมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยโดยไม่คาดคิด หลินอีฉุนไม่ได้ถูกรองผู้ว่าราชการตู้ฆ่าเขาได้รับข่าวว่าจิ่งโม่เยี่ยห่วงใยเฟิ่งชูอิ่ง จึงต้องการวางแผนเล่นงานนางบังเอิญว่าหลินอีฉุนเสียชีวิต เขาจึงใช้ความตายของหลินอีฉุนมาเป็นเรื่องราวเมื่อเขาสร้างเรื่อง
บทล่าสุด
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 997
เฟิ่งชูอิ่งพูดต่อว่า “แต่ตอนนี้ข้าไม่เหลือทั้งบิดามารดาแล้ว เจ้าห้ามรังแกข้าเชียวนะ!”จิ่งโม่เยี่ยยกมือสาบานต่อฟ้าทันที “หากข้าทำไม่ดีกับเจ้าในภายภาคหน้า ขอให้สวรรค์ลงทัณฑ์ส่งฟ้ามาผ่าให้ตาย!”เฟิ่งชูอิ่งหัวเราะ “เรื่องฟ้าผ่าไม่ต้องถึงมือสวรรค์หรอก ข้าก็ทำได้”จิ่งโม่เยี่ย “......”เขาเกือบลืมไปแล้วว่านางวาดยันต์ได้เก่งมาก ตราบใดที่นางต้องการ ใช้ฟ้าผ่าเขาก็ไม่ใช่เรื่องยากเฟิ่งชูอิ่งเห็นท่าทางของเขาก็แอบหัวเราะเบาๆ เอื้อมมือไปกอดแล้วซุกศีรษะพิงอกเขา กล่าวว่า “ข้าเชื่อใจท่าน”“ตอนนี้เราทั้งสองล้วนไม่มีพ่อแม่แล้ว ชีวิตที่เหลืออยู่ก็มีเพียงกันและกัน”“ต่อไปข้าจะดูแลเจ้าอย่างเต็มที่ จะไม่ระแวงเจ้าอีก ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ข้าจะเชื่อใจเจ้า”หัวใจที่ตึงเครียดของจิ่งโม่เยี่ยก็ผ่อนคลายลงในทันทีเขากอดนางตอบ “กาลเวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ว่าการตัดสินใจของเจ้าถูกต้อง”เขาโน้มตัวลงจูบหน้าผากนางเบาๆ เอ่ยอย่างอ่อนโยนว่า “ข้าจะทุ่มเททุกอย่างเพื่อรักเจ้า”เมื่อเฟิ่งชูอิ่งได้ยินคำพูดนี้ หัวใจก็สั่นไหว นางช้อนตามองขึ้นไปที่เขา ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความอ่อนโยนนางรู้ว่าคำพูดของเขาในตอนนี้ล้วนมาจ
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 996
ก่อนหน้านี้เขาไม่รู้ฐานะของจิ้งจอกสือซานเหนียง แต่ตอนนี้เขาพอจะเข้าใจได้หลังจากได้ยินบทสนทนาระหว่างจิ้งจอกสือซานเหนียงและเฟิ่งชูอิ่งจิ้งจอกสือซานเหนียงเห็นสีหน้าเคร่งขรึมของเขาก็หัวเราะเบาๆ ก่อนจะหันหลังเดินจากไปเฟิ่งชูอิ่งถามว่า “เจ้าจะไปไหน? ข้ายังมีเรื่องอยากจะถามเจ้าอีกมาก”จิ้งจอกสือซานเหนียงตอบว่า “ข้าจะไปหาที่ขับไล่พลังชั่วร้ายออกจากร่างกาย พอขับไล่เสร็จแล้วข้าจะกลับมาหาเจ้า”ตลอดหลายปีที่ผ่านมา นางฝึกฝนวิชาสายชั่วร้ายมากมาย ทำให้พลังชั่วร้ายในร่างกายมีมากเกินไป หากอยู่ใกล้ใครนานๆ จะมีผลกระทบต่อคนรอบข้างเฟิ่งชูอิ่งจึงเตือนนางว่า “เจ้าอย่าผิดคำพูดล่ะ ข้าจะรอเจ้ากลับมา!”จิ้งจอกสือซานเหนียงโบกมือแล้วบอกว่า “วางใจเถอะ ข้าจะกลับมาแน่นอน”หลังจากนางเดินออกไปไกลแล้ว เฟิ่งชูอิ่งก็ถอนหายใจยาวๆ และเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากแยกทางกันให้จิ่งโม่เยี่ยฟังหลังจากที่จิ่งโม่เยี่ยได้ยินเรื่องของเหมยตงยวน เขาก็เงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “เพราะรักถลำลึกจึงไม่ยืนยาว เรื่องระหว่างท่านพ่อกับท่านแม่ช่างน่าเศร้า”เฟิ่งชูอิ่งกล่าวอย่างแผ่วเบาว่า “ดังนั้นการสื่อสารจึงสำคัญ ต่อไปไม่ว่าจะมี
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 995
สิ้นเสียงของนาง สายฟ้าก็ฟาดลงมาอีกครั้ง ทำให้พลังที่พุ่งพล่านของเขาสลายไปจิ่งสือเยี่ยน “!!!!!!!!”หลังจากถูกอสนีบาตฟาดใส่อย่างต่อเนื่องห้าครั้ง ร่างวิญญาณของเขาก็จางลงอย่างมากแต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ยังไม่ตายเฟิ่งชูอิ่งถึงกับตกใจ ชีวิตของจิ่งสือเยี่ยนช่างแข็งแกร่งเสียจริง!นางอดสงสัยไม่ได้ว่าเขาจะกลายเป็นเทียนซือคนที่สอง และจะกลายเป็นภัยพิบัติในอนาคตนางกำลังจะม้วนแขนเสื้อขึ้นเพื่อเสกยันต์ใส่จิ่งสือเยี่ยนอีกครั้ง แต่กลับมีเงาร่างหนึ่งพุ่งเข้ามาแล้วกลืนเขาเข้าไปทั้งตัวเฟิ่งชูอิ่ง “!!!!!!”จิ้งจอกสือซานเหนียงเรอออกมาคำโตแล้วบอกว่า “เขาเป็นอาหารที่ข้าหมายตาไว้แต่แรก”“การปล่อยให้อาหารหลุดมือไป เป็นเรื่องที่ไม่อาจให้อภัยได้”เฟิ่งชูอิ่ง “......”นางเคยจินตนาการถึงความตายของจิ่งสือเยี่ยนไว้หลายแบบ แต่ไม่มีฉากจบแบบนี้อยู่เลยนางได้คงบอกได้แค่ว่าจิ้งจอกสือซานเหนียงเจ๋งสุดยอด!ขณะเดียวกันนั้นจิ่งโม่เยี่ยก็เดินเข้ามา เขาจ้องมองจิ้งจอกสือซานเหนียงด้วยความระแวดระวัง มือจับกระบี่เอาไว้ เตรียมพร้อมที่จะฟันจิ้งจอกสือซานเหนียงได้ทุกเมื่อเฟิ่งชูอิ่งบีบมือเขาเบาๆ ให้เขาผ่อนคลายจิ้งจอก
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 994
แต่ทว่าคันธนูของจิ่งสือเยี่ยนเพิ่งจะยกขึ้นมา ก็มีลูกธนูที่เร็วกว่าพุ่งทะลุหัวใจของเขาในทันทีจิ่งสือเยี่ยนมองลูกธนูที่ปักอยู่บนอกด้วยความไม่อยากเชื่อ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองและเห็นดวงตาที่เย็นชาของจิ่งโม่เยี่ยเมื่อครู่นี้พวกเขาทั้งสองยังมีระยะห่างต่อกันอยู่แท้ๆ และตำแหน่งที่เขาหลบอยู่ก็เป็นมุมอับที่จิ่งโม่เยี่ยยิงมาไม่ถึงทว่าเพียงแค่อึดใจเดียว จิ่งโม่เยี่ยก็ปรับตำแหน่งได้อย่างรวดเร็วและยิงธนูทะลุหัวใจเขาได้ในนัดเดียวในตอนนี้จิ่งสือเยี่ยนกับจิ่งโม่เยี่ยไม่ได้อยู่ห่างกันมากนัก แต่ถ้าพูดคุยกันตามปกติก็คงไม่ได้ยินทว่าในเวลาเช่นนี้ จิ่งสือเยี่ยนกลับได้ยินเสียงของจิ่งโม่เยี่ย “คนที่กล้าทำร้ายชูอิ่งต้องตาย!”ก่อนหน้านี้จิ่งสือเยี่ยนคิดแค่ว่าจิ่งโม่เยี่ยดีต่อเฟิ่งชูอิ่งมาก ทว่าตอนนี้เขาเพิ่งได้รู้ซึ้งเรื่องบางอย่างเฟิ่งชูอิ่งไม่ใช่แค่จุดอ่อนของจิ่งโม่เยี่ย แต่เป็นทั้งชีวิตของเขาแต่มาเข้าใจเอาป่านนี้ก็สายไปแล้วในตอนนี้เฟิ่งชูอิ่งยังคงนอนคว่ำอยู่บนพื้นหิมะ นางได้ยินเสียงวัตถุแหวกอากาศจึงหันไปมอง และเห็นภาพของจิ่งสือเยี่ยนล้มลงกับพื้นในเวลานี้ เฟิ่งชูอิ่งก็เข้าใจใด้ทันทีว่าในโลกน
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 993
ในเมื่อเขาไม่ได้ราชบัลลังก์และเฟิ่งชูอิ่งมาครอบครอง ราชบัลลังก์เขาอาจจะทำลายไม่ได้ แต่เฟิ่งชูอิ่งแค่คนเดียวเขาทำลายได้แน่นอนองครักษ์สองคนของเขารีบเปลี่ยนมาง้างคันธนูเล็งไปที่เฟิ่งชูอิ่ง ทว่าลูกธนูยังไม่ทันได้ยิงออกไป ก็ถูกบางสิ่งบางอย่างปัดออกไปอีกครั้งในตอนนี้จิ่งสือเยี่ยนก็พลันเข้าใจบางอย่างขึ้นมาทันทีตลอดทางที่ผ่านมา วิญญาณร้ายของเฟิ่งชูอิ่งถึงจะมาแล้ว แต่ก็ไม่ได้ลงมือ นั่นก็น่าจะมีเหตุผลที่ลงมือไม่ได้วิญญาณร้ายโจมตีองครักษ์ของเขา แต่กลับไม่โจมตีเขา นั่นก็หมายความว่าวิญญาณร้ายเหล่านั้นโจมตีเขาไม่ได้เขานึกถึงข่าวลือที่เคยได้ยินมาว่า พลังมังกรของผู้เป็นฮ่องเต้เป็นสิ่งที่ปราบภูตผีปีศาจได้วิญญาณร้ายไม่โจมตีเขา นั่นแสดงว่าวิญญาณร้ายทำอะไรเขาไม่ได้ แปลว่าเขามีพลังมังกรอยู่ในตัว?ความคิดนี้ทำให้จิตใจเขาฮึกเหิมขึ้นมาทันที เขารีบหยิบธนูของตัวเองขึ้นมา อดทนต่อความเจ็บปวดจากบาดแผลแล้วยิงธนูไปที่หลังของเฟิ่งชูอิ่งเฉี่ยวหลิงเห็นภาพนี้ก็ตกใจ รีบยื่นมือออกไปเพื่อจะรับลูกธนูนั้นทว่าลูกธนูนั้นเปื้อนเลือดของจิ่งสือเยี่ยน เลือดนั้นเป็นอันตรายต่อวิญญาณร้ายอย่างมาก มือของนางแค่เพียงสัมผ
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 992
หิมะยังคงโปรยปรายลงมา โลกนี้เงียบสงัด มีเพียงเสียงฝีเท้ากระทบกับพื้นหิมะดังฟุ่บฟั่บช่วงใกล้รุ่งสาง ชวีเหลียงอวี่ก็มาปรากฏตัวและเอ่ยขึ้นทันทีว่า "ท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการรออยู่ข้างนอกแล้ว"เมื่อได้ยินดังนั้น เฟิ่งชูอิ่งก็เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยนางหันไปบอกกับจิ่งสือเยี่ยนว่า "เมื่อครู่ข้าลองคิดดูดีๆ แล้ว รู้สึกว่าที่เจ้าพูดก็มีเหตุผลอยู่บ้าง การมีชีวิตอยู่ก็ไม่เลว"จิ่งสือเยี่ยน “......”หลังจากผ่านมาทั้งคืน นางกลับปลงตกในเรื่องเช่นนี้ได้ ทำให้เขารู้สึกประหลาดใจอยู่เล็กน้อยแต่การที่นางคิดได้ในตอนนี้ก็เป็นเรื่องดีเขาจึงพูดว่า "หลายสิ่งหลายอย่างทำได้ตอนมีชีวิตอยู่เท่านั้น ตายไปแล้วทำไม่ได้""ตราบใดที่เจ้าพาข้าออกจากค่ายกลแห่งนี้ ข้าจะไม่สร้างความลำบากให้เจ้าอีก”เฟิ่งชูอิ่งพยักหน้า "ก็ได้ งั้นตอนนี้ข้าจะพาเจ้าไปทำลายค่ายกล"พูดจบนางก็ควบม้านำหน้าไป จิ่งสือเยี่ยนรีบนำทหารตามไปทันทีเพียงแต่พวกเขาเดินวนเวียนอยู่ที่นี่ทั้งคืน ทั้งเหนื่อยทั้งหิว พลังจึงลดลงไปมากเฟิ่งชูอิ่งมียันต์ป้องกันความหนาวติดตัวอยู่จึงไม่รู้สึกหนาว ก่อนหน้านี้ก็นอนหลับมาตลอดทาง ทำให้รักษาพลังงานไว้ได้มากที่สุ
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 991
เขาไม่เคยเจอใครดื้อด้านเท่านางมาก่อน!เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ เพื่อระงับโทสะ เพราะตอนนี้เขาไม่สามารถตบตีหรือด่าทอนางได้ทั้งนั้นเขาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “เจ้าอยากไปเจียงหนานไม่ใช่หรือ? พอออกจากที่นี่ได้ ข้าจะไม่ขัดขวางเจ้า เจ้าก็จะได้ไปชมวิวทิวทัศน์เจียงหนานที่เจ้าอยากเห็น”“เจียงหนานในฤดูหนาวที่มีหิมะปกคลุมทั้งงดงามและน่าหลงใหล ถ้าเจ้ายังไม่เคยเห็น ต้องไปดูด้วยตาตัวเองให้ได้เลย”เฟิ่งชูอิ่งยังคงนอนอยู่บนพื้นไม่ยอมลุกขึ้น “ไม่ไป อากาศหนาวเกินไป เดินทางเหนื่อยเกินไป”จิ่งสือเยี่ยน “…...”ตั้งแต่วินาทีที่เขาติดกับอยู่ที่นี่ สถานะระหว่างเขากับเฟิ่งชูอิ่งก็สลับกันโดยสิ้นเชิงเพราะเขามีความทะเยอทะยาน อยากใช้ชีวิตอย่างสุขสบายยิ่งเฟิ่งชูอิ่งแสดงออกว่าอยากตายมากเท่าไหร่ จิ่งสือเยี่ยนก็ยิ่งไม่ยอมให้นางตายมากขึ้นเท่านั้นดังนั้นตอนนี้นางจึงควบคุมเขาได้อย่างเบ็ดเสร็จการที่นางแสดงท่าทีไม่ยอมทำตามไม่ว่าเขาจะใช้ไม้แข็งหรือไม้อ่อนเช่นนี้ ทำให้เขาแทบเป็นบ้าจิ่งสือเยี่ยนไม่เคยคิดฝันมาก่อนว่าการจับตัวประกันจะน่าอึดอัดขนาดนี้เฟิ่งชูอิ่งนอนเอกเขนกอยู่ตรงนั้นอย่างสบายใจ เหตุผลก็ง่ายๆ นางใช้
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 990
เฟิ่งชูอิ่งยิ้มแล้วถามว่า “ทางที่ข้าชี้นำ เจ้ากล้าเดินตามหรือ?”เมื่อมาถึงตอนนี้แล้ว นางก็คร้านจะเสแสร้งต่อไปสีหน้าของจิ่งสือเยี่ยนแข็งค้างไปครู่หนึ่ง นางพูดอย่างเฉื่อยชาว่า “เพราะพวกเจ้าติดอยู่ที่นี่ คงรู้สึกหนาวเหน็บและหวาดกลัว”“เจ้าบาดเจ็บ ในสภาพอากาศหนาวเย็นเช่นนี้ แผลของเจ้าจะยิ่งทรุดหนัก”“เจ้ารีบร้อนมารวบรวมกำลังพลของกองกำลังอวี๋ซาน เจ้าคงไม่ได้พกอาหารมาด้วยมากนัก ดังนั้นตอนนี้พวกเจ้าคงหิวมากแล้ว”“ในสถานการณ์เช่นนี้ แค่ข้ากักขังพวกเจ้าไว้ที่นี่ ต่อให้ไม่หนาวตาย พวกเจ้าก็คงอดตายอยู่ดี”ขณะนี้หิมะขาวโพลนโปรยปรายไปทั่ว อากาศหนาวเหน็บ สภาพอากาศเช่นนี้คงจะดำเนินต่อไปเป็นเวลาอย่างน้อยครึ่งเดือนเป็นอย่างที่เฟิ่งชูอิ่งบอก พวกเขาเดินทางมาที่นี่โดยไม่ได้พกเสบียงอาหารแห้งหรืออะไรทำนองนั้นมาด้วยเลยด้วยเหตุนี้ตอนที่พวกเขาเดินวนจนครบรอบที่สาม เสบียงอาหารก็หมดลงตอนนี้ฟ้าเริ่มมืดแล้ว หลังจากตกกลางคืน อากาศจะยิ่งหนาวเย็นลง พวกเขาจะยิ่งลำบากมากขึ้นจิ่งสือเยี่ยนชักกระบี่ยาวออกมา “เจ้าเชื่อหรือไม่ว่าข้าสามารถบั่นคอเจ้าด้วยกระบี่เล่มนี้ได้!”เฟิ่งชูอิ่งยิ้มหวานแล้วเอ่ยว่า “เอาเลย ฆ
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 989
เขาคลี่ยิ้มมุมปากเล็กน้อย “ได้”หลังจากฆ่าจิ่งโม่เยี่ยแล้ว จะปล่อยนางไปหรือไม่ เรื่องนี้เขาจะเป็นคนตัดสินใจนางเป็นผู้หญิงคนแรกที่เขารู้สึกชอบจริงๆ และนางก็เป็นผู้หญิงคนแรกที่ทำให้เขารู้จักกับความล้มเหลวเขารู้ว่านางมีวิธีการบางอย่างที่คนทั่วไปไม่มี ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าประมาท เขาจะป้อนยาที่ทำให้กล้ามเนื้ออ่อนแรงให้นางกินทุกวันเฟิ่งชูอิ่งรู้ทันความคิดของเขา และยอมให้ความร่วมมือแต่โดยดีขณะที่ในใจของนางกำลังครุ่นคิด ครั้งที่แล้วโดนไปขนาดนั้นยังรอดมาได้ ถ้าอย่างนั้นก็ต้องหาโอกาสฆ่าเขาให้ตายสนิทแบบไม่มีสิทธิ์ฟื้นขึ้นมาอีกนางพลันนึกถึงเรื่องที่เหมยตงยวนวิญญาณแหลกสลายหลังจากรู้ข่าวการตายของเฟิ่งชิงหลิง จิตใจนางจึงหม่นหมองตามไปด้วยนางรู้ว่าเหมยตงยวนรักเฟิ่งชิงหลิงอย่างสุดซึ้ง แต่ไม่คิดว่านั่นจะเป็นรากฐานที่ทำให้เขามีชีวิตอยู่ในโลกใบนี้เพราะนางเห็นความรักของพวกเขา นางจึงยิ่งรู้ชัดว่าตัวเองมีความรู้สึกแบบไหนต่อจิ่งโม่เยี่ยในเมื่อรักแล้ว ก็ต้องรักให้สุดหัวใจอย่าได้ทำเรื่องที่ทำให้ตัวเองเสียใจและทำให้ฝ่ายตรงข้ามเข้าใจผิดอีกจิ่งสือเยี่ยนไม่ได้ไปตามล่าจิ่งโม่เยี่ยโดยตรง เขาวางแผนท
