All Chapters of ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี: Chapter 671 - Chapter 680

เหมยตงยวนเห็นสภาพการณ์แบบนี้แล้วก็หรี่ตาลง เขามองไปที่จิ่งโม่เยี่ยที่ยังไม่ฟื้นเหตุการณ์เมื่อคืนเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน จิ่งโม่เยี่ยไม่มีทางสมรู้ร่วมคิดกับฉินจื๋อเจี้ยนได้ แต่ทั้งสองคนนี้กลับมีความเข้าใจกันดีมากจิ่งโม่เยี่ยบาดเจ็บเพราะช่วยเฟิ่งชูอิ่ง เหมยตงยวนก็ไม่สามารถขับไล่เขาออกไปได้โดยตรงฉินจื๋อเจี้ยนบอกว่าจะเรียกคนจากจวนอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนมาโดยเร็ว แต่รอจนพลบค่ำก็ยังไม่เห็นคนจากจวนอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนมาแต่ไข้ของจิ่งโม่เยี่ยเริ่มลดลง และเขาก็ค่อยๆ ฟื้นขึ้นมาตอนที่เขายังงุนงงอยู่นิดหน่อยก็ได้ยินเสียงของปู๋เยี่ยโหว "ชูชู เจ้าอย่าได้หลงกลจิ่งโม่เยี่ยเด็ดขาด""เขาตั้งใจบาดเจ็บเอง เพื่อมาเรียกความสงสารจากเจ้า""เขาช่างมีเล่ห์เหลี่ยมลึกล้ำ การกระทำแบบนี้ช่างน่ารังเกียจ เจ้าอย่าได้ใจอ่อนเด็ดขาด!"จิ่งโม่เยี่ยเดิมทียังไม่ค่อยรู้สึกตัวดีนัก แต่หลังจากได้ยินประโยคนี้ ก็รู้สึกตัวอย่างสมบูรณ์ เขาอยากรู้ว่าเฟิ่งชูอิ่งมองเรื่องนี้อย่างไรเฟิ่งชูอิ่งพูดเสียงเรียบ "ถึงแม้เขาจะใช้กลอุบายทำร้ายตัวเอง แต่เรื่องที่เขาช่วยข้าก็เป็นความจริง""ความรู้สึกระหว่างข้ากับเขาขาดสะบั้นไปแล้ว ไม่มีทาง

จิ่งโม่เยี่ยพูดถึงตรงนี้แล้วหัวเราะเบาๆ "สำหรับข้า การมีชีวิตอยู่จริงๆ แล้วไม่มีความหมายอะไร เพราะข้าไม่มีความสุขกับชีวิต""แม้เวลาที่อยู่กับเจ้าจะแสนสั้น แต่มันเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดในชีวิตของข้า""ข้ารู้ว่าถ้าข้ายังมีชีวิตอยู่ต่อไป คงต้องอาศัยความทรงจำช่วงนั้นเป็นกำลังใจ ดังนั้นถึงตายไปก็ไม่เป็นไร"เฟิ่งชูอิ่งไม่คิดว่าเขาจะคิดเช่นนี้เกี่ยวกับเรื่องการหย่าร้างของพวกเขานางยันไม้เท้าลุกขึ้นยืนแล้วเดินจากไป จิ่งโม่เยี่ยนอนมองนางอยู่ตรงนั้นโดยไม่พูดอะไรนางเดินไปได้สองสามก้าวก็หันกลับมามองเขาและถาม "ถ้าอย่างนั้น ทำไมเจ้าถึงยอมหย่ากับข้า?"จิ่งโม่เยี่ยตอบ "เพราะนั่นเป็นสิ่งที่เจ้าเรียกร้อง เจ้าอยากหย่ากับข้า การหย่าจะทำให้เจ้ามีความสุข"เฟิ่งชูอิ่ง "......"ความรู้สึกของนางซับซ้อนขึ้นมาทันทีจิ่งโม่เยี่ยพูดต่อ "หลังคืนวันแต่งงาน ข้าได้สาบานไว้ว่าถ้าสวรรค์ช่วยให้เจ้ามีชีวิตรอด ข้าจะยอมทำทุกอย่าง""ตั้งแต่รู้ว่าเจ้ายังมีชีวิตอยู่ ข้าก็ได้สาบานว่าต่อไปจะไม่ทำอะไรที่เป็นการบังคับเจ้าอีก""เจ้าอยากหย่า ข้าก็จะหย่าให้เจ้า""เจ้าไม่อยากเจอข้า ต่อให้ข้าคิดถึงเจ้าแค่ไหนก็จะไม่มารบกวนเ

ไม่ต้องอะไรมาก แค่คิดว่าจิ่งโม่เยี่ยอาศัยอยู่ที่นี่ก็ทำให้เขารู้สึกไม่สบายไปทั้งตัวแล้วลานเล็กๆ ที่เคยสงบร่มเย็น หลังจากจิ่งโม่เยี่ยมาถึงก็กลายเป็นนรกบนดินปู๋เยี่ยโหวด่าจิ่งโม่เยี่ยในใจอย่างรุนแรงเฟิ่งชูอิ่งหลังจากคุยกับจิ่งโม่เยี่ยวันนั้นแล้ว ก็ไม่มาพบเขาอีกเลยจิ่งโม่เยี่ยก็เป็นคนเด็ดขาด พอบาดแผลหายจนลุกจากเตียงได้ เขาก็กลับจวนอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนทันที ไม่ได้อยู่เกาะติดข้างกายเฟิ่งชูอิ่งเรื่องนี้ทำให้ฉินจื๋อเจี้ยนร้อนใจมาก "ท่านอ๋อง ท่านจะกลับไปแบบนี้ได้อย่างไร?"จิ่งโม่เยี่ยพูดเสียงเรียบ "ไม่กลับแบบนี้ แล้วจะให้ทำอย่างไร?"ฉินจื๋อเจี้ยนตอบ "อย่างน้อยก็ควรสนิทสนมกับพระชายาให้มากขึ้น สร้างความรู้สึกดีๆ ร่วมกัน"ดวงตารูปดอกท้อของจิ่งโม่เยี่ยลึกล้ำยากจะคาดเดา "สิ่งที่ข้ากับนางต้องการตอนนี้ไม่ใช่การสร้างความรู้สึกดีๆ ร่วมกัน แต่เป็นการเว้นระยะให้นางปล่อยวางความเจ็บปวดที่ข้าเคยก่อไว้""เรื่องนี้เร่งรัดไม่ได้ ต้องใช้เวลาเยียวยา"ฉินจื๋อเจี้ยนรู้สึกร้อนใจ "แล้วต้องรออีกนานแค่ไหน?"จิ่งโม่เยี่ยเลิกม่านรถม้ามองออกไปข้างนอก พูดเสียงเรียบ "ไม่รู้"ฉินจื๋อเจี้ยนถาม "ถ้าพระชายาปล่อยว

หลายคนในราชสำนักต่างรอโอกาสแต่เนื่องจากจิ่งสือเฟิงตายไปแล้ว โดยพื้นฐานแล้วฮองเฮาและไท่ฟู่ก็ไม่มีความหวังอีกต่อไปความโกรธแค้นของฮองเฮาสะสมมากขึ้นทุกวัน แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้เมื่อนางไม่สามารถจัดการกับจิ่งโม่เยี่ยได้ นางจึงคิดหาวิธีต่างๆ เพื่อจัดการกับพระสนมสวี่ทุกวันแม้ว่าพระสนมสวี่จะไม่ได้อาศัยอยู่ในวังหลวง แต่ก็อยู่ใกล้กับวังหลวงมากด้วยเหตุนี้ ฮองเฮาจึงสามารถจัดการกับนางได้ง่ายมากในช่วงนี้ พระสนมสวี่ถูกเทียนซือรังแกจนชีวิตทุกข์ทรมานยิ่งกว่าตาย รวมกับการดูถูกเหยียดหยามและการสร้างความยากลำบากจากฮองเฮา ทำให้นางรู้สึกทรมานจนอยากตายจริงๆในช่วงนี้ จิ่งสือเยี่ยนก็ดูเหมือนจะสงบเสงี่ยมมาก ไม่ได้ไปหาเรื่องจิ่งโม่เยี่ยสักครั้งในราชสำนัก เขาไม่ได้ตั้งใจจะขัดแย้งกับจิ่งโม่เยี่ย สำหรับนโยบายการปกครองเหล่านั้นของจิ่งโม่เยี่ย หากเขาเห็นด้วยก็สนับสนุน ไม่เห็นด้วยก็คัดค้านโดยรวมแล้ว แม้ว่าราชสำนักจะมีความวุ่นวายบ้าง แต่ความวุ่นวายเหล่านั้นก็มีข้อจำกัดเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ในไม่ช้าก็มาถึงช่วงสิ้นปีหลังจากที่เหมยตงยวนดูแลรักษาอย่างระมัดระวัง แผลที่ขาของเฟิ่งชูอิ่ง จากเดิมที่เคยมีไข้ขึ้นสูงเ

ภาพจำของหลินอีฉุนที่มีต่อเฟิ่งชูอิ่งยังคงเป็นภาพลักษณ์ของคนขี้ขลาดและหวาดกลัวการมีเรื่อง แม้ว่าต่อมานางจะแสดงความเข้มแข็งออกมา เขาก็ยังไม่สามารถเปลี่ยนภาพจำที่มีอยู่เดิมได้ในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา จวนสกุลหลินถือได้ว่าตกต่ำอย่างมาก ตัวเขาเองซึ่งเคยเป็นคุณชายใหญ่ของจวนรองเจ้ากรมคลัง สถานะก็ตกต่ำลงอย่างรวดเร็วหลินชูเจิ้งถูกจิ่งโม่เยี่ยลดตำแหน่งซ้ำแล้วซ้ำเล่า เมื่อสองเดือนก่อน ผู้บังคับบัญชาของเขาก็หาข้ออ้างจับเขาเข้าคุกโดยตรงคดีนี้ถูกตรวจสอบโดยกรมราชทัณฑ์และได้ตัดสินความผิดแล้ว จวนสกุลหลินจึงถูกยึดทรัพย์หลินอีฉุนซึ่งเคยเป็นคุณชายผู้สูงศักดิ์ กลายเป็นลูกของขุนนางผู้มีความผิดในชั่วพริบตาตอนที่หลินชูเจิ้งเป็นรองเจ้ากรมการคลัง แม้ว่าในเมืองหลวงจะมีข่าวลือไม่ดีเกี่ยวกับเขาบ้าง แต่ทุกคนก็ยังให้เกียรติเขา ไม่ได้แพร่ข่าวลือรุนแรงนักหลังจากที่เขาถูกลดตำแหน่ง ข่าวลือเหล่านั้นก็ไม่แพร่สะพัดโดยไม่มีอะไรมาขัดขวางในชั่วพริบตา เรื่องราวเกี่ยวกับฮว๋าซื่อซึ่งแอบลักลอบมีชู้กลางถนน การทารุณกรรมและกักขังเฟิ่งชูอิ่ง รวมถึงเรื่องที่หลินอีฉุนถูกสุนัขข่มขืนก็แพร่สะพัดไปทั่วสำนักศึกษาที่หลินอีฉุนเคยเรียนอ