บทที่ 675

ปู๋เยี่ยโหวที่ถูกถลึงตาใส่ทำหน้างง เขาคิดว่าตัวเองก็ไม่ได้ทำอะไรผิดนี่นา!

หลังจากเฟิ่งชูอิ่งเดินออกไปถึงพบว่าตอนนี้นางก็อาศัยอยู่ในเรือนแห่งเดียวกันนั้น จึงเดินกลับมาบอกปู๋เยี่ยโหวว่า "เจ้าไปเตรียมที่พักใหม่ให้ข้าหน่อย"

พอได้ยินคำนี้ ปู๋เยี่ยโหวก็ยิ้มกว้างทันที "ข้าจะไปเดี๋ยวนี้เลย!"

หลังจากเขาจากไป เฟิ่งชูอิ่งก็ถือไม้เท้าไปนั่งบนก้อนหินข้างๆ

ตอนนี้อากาศเย็นลงแล้ว หลังจากค่ำลง ลมที่พัดมาก็ทำให้สมองของนางแจ่มใสขึ้นบ้าง

นางยกมือขึ้นลูบหน้าผากเบาๆ พอหันไปก็เห็นเหมยตงยวนยืนอยู่ข้างๆ นางก็ชะงักไปครู่หนึ่ง

เหมยตงยวนถามนาง "ต้องการให้ข้าฆ่าจิ่งโม่เยี่ยไหม?"

จิ่งโม่เยี่ยมีพลังมังกรปกป้องคุ้มครอง ปกติแล้วเขาไม่สามารถฆ่าจิ่งโม่เยี่ยได้

แต่ตอนนี้จิ่งโม่เยี่ยบาดเจ็บสาหัส แค่เขาจัดการกับยาของจิ่งโม่เยี่ยนิดหน่อย เขาก็จะตายอย่างแน่นอน

เฟิ่งชูอิ่งพูดเบาๆ "เขาเพิ่งช่วยชีวิตข้า แต่ข้ากลับจะฆ่าเขา นั่นนับเป็นการเนรคุณ ข้าทำไม่ลงจริงๆ"

เหมยตงยวนจ้องมองนางนิ่งๆ โดยไม่พูดอะไร นางรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยจึงถามว่า "ทำไมท่านพ่อถึงมองข้าแบบนี้ล่ะ?"

เหมยตงยวนตอบไม่ตรงคำถาม "เจ้ายังไม่ได้ตัดขาดความรู้สึกกับเขาอย่างส