All Chapters of ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี: Chapter 531 - Chapter 540

เฟิ่งชูอิ่งพบว่าแม้เหมยตงยวนจะมีท่าทางเย็นชาห่างเหิน แต่เขากลับยอมตอบคำถามทุกอย่างนางรู้สึกสงสัยตัวตนของเขาเล็กน้อย จึงเอ่ยถามตรงๆ ว่า “หลินชูเจิ้งบอกว่าท่านคือบิดาของข้า แล้วท่านใช่หรือไม่?”เหมยตงยวนคิดไม่ถึงว่านางจะถามออกมาตรงๆ เช่นนี้ สีหน้าของเขาแอบแข็งทื่อเล็กน้อย สุดท้ายก็ยอมตอบว่า “ใช่”ตอนที่เฟิ่งชูอิ่งเอ่ยถาม ก็รู้แล้วว่าเรื่องนี้มีคำตอบเพียงสองอย่างเท่านั้น ซึ่งก็คือใช่กับไม่ใช่แต่ตอนที่ได้ยินคำตอบจากปากของอีกฝ่ายจริงๆ นางกลับแอบชะงักไปเล็กน้อยนางยังไม่ทันจะได้พูดอะไร ปู๋เยี่ยโหวก็เอ่ยอย่างอดรนทนไม่ไหว “ไม่น่าใช่นะท่านลุงเหมย ท่านฝึกบำเพ็ญวิถีไร้ใจมิใช่หรือ?”“คนที่ฝึกบำเพ็ญวิถีไร้ใจ จะต้องตัดขาดอารมณ์ความรู้สึกทั้งหมด จะมีความรักเหมือนคนปกติได้อย่างไร?”เหมยตงยวนเหลือบมองเขาแวบหนึ่ง “เจ้าเติบใหญ่แล้ว แต่กลับน่ารำคาญยิ่งกว่าเดิม”ปู๋เยี่ยโหว “......”แล้วเขาควรจะตอบรับคำพูดนี้อย่างไรล่ะ?เฉี่ยวหลิงรีบแสดงท่าทีเห็นด้วย “ท่านพูดถูกแล้วล่ะ เขาน่ารำคาญมากจริงๆ!”เฟิ่งชูอิ่งเห็นว่าตอนแรกเหมยตงยวนยังดูสับสน แต่พอถูกปู๋เยี่ยโหวเอ่ยสอดแทรกเช่นนั้น สีหน้าซับซ้อนของเขาก็มลายหายไปน

เฟิ่งชูอิ่งเห็นท่าทางเก้ๆ กังๆ ของเหมยตงยวนก็รู้ว่าเขากำลังประหม่า อย่างน้อยก็ประหม่ากว่านางเยอะเลยล่ะนางจึงสงบจิตสงบใจลงอย่างรวดเร็ว ในเมื่อเขาประหม่า นางก็ไม่จำเป็นต้องประหม่าไปด้วยนางมีคำถามมากมายที่อยากจะถามเขา เขาบอกว่าจะสอนวิชาศาสตร์ลี้ลับให้นาง แสดงว่าช่วงนี้จะอยู่ข้างกายนางไปอีกพักใหญ่ ถ้างั้นนางจะค่อยๆ ถามแล้วกันด้วยเหตุนี้นางจึงส่งยิ้มหวานให้เขาอีกครั้งเหมยตงยวนชะงักกึก คิดจะยิ้มตอบให้นาง แต่เขาเป็นคนที่ยิ้มน้อยมาก ตอนนี้จึงไม่รู้แล้วว่าการยิ้มต้องทำอย่างไรเขาจึงตีหน้านิ่งแล้วผงกศีรษะเล็กน้อยเฟิ่งชูอิ่งมองออกว่าเขากำลังเขินอายทำตัวไม่ถูก ในใจจึงแอบนึกขำ บิดาของนางคนนี้ค่อนข้างน่าสนใจทีเดียวพอนางยิ้ม เหมยตงยวนก็หันมองนางอีกครั้ง นัยน์ตาของเขากลับเลื่อนลอยราวกับนึกถึงความหลังในอดีตตอนนั้นเขาทัศนาจรไปที่แคว้นซีฉู่ ก็เคยมีคนส่งยิ้มให้เขาเช่นนี้หญิงสาวคนนั้นงดงามและร่าเริงสดใส แล้วยังพูดกับเขาด้วยท่าทางเอาแต่ใจว่า “ข้าชอบเจ้า หลังจากนี้ไปเจ้าจะต้องเป็นคนของข้า!”ตอนนั้นเหมยตงยวนรู้สึกว่าสมองของหญิงสาวผู้นั้นคงจะมีปัญหา จึงไม่ได้สนใจนางนักเขาไม่รู้ตัวเลยว่าเผลอใจไปหลงชอบน

ใครกล้ารังแกเฟิ่งชูอิ่ง เขาจะสั่งสอนอีกฝ่ายให้เป็นผู้เป็นคนเอง!หากพูดให้ถูกจุดอีกหน่อย เขาจะฆ่าพวกมันให้ตาย แล้วสั่งสอนว่าควรจะเป็นผีอย่างไร!เฉี่ยวหลิงเห็นจิตสังหารพลุ่งพล่านรุนแรงของเขา แต่ไม่เข้าใจว่าสิ่งที่เขากล่าวออกมาหมายถึงอะไรแล้วนางก็ไม่กล้าถามด้วยโชคดีที่ตอนนี้น้ำร้อนต้มเสร็จแล้ว นางจึงปลุกเฟิ่งชูอิ่งให้ไปอาบน้ำตอนนี้กล้ามเนื้อของเฟิ่งชูอิ่งยังแข็งเกร็งอยู่บางส่วน ส่วนข้อต่อไม่สามารถหักงอได้ จึงไม่สามารถเดินด้วยตัวเองและต้องให้เฉี่ยวหลิงอุ้มนางเข้าไปพอนางเข้ามาด้านในแล้ว เหมยตงยวนก็มองนางแล้วบอกว่า “มีข้าอยู่ตรงนี้ หลังจากนี้ไปจะไม่มีใครรังแกเจ้าได้”เฟิ่งชูอิ่งยังสะลึมสะลืออยู่ สมองตอบสนองได้ไม่รวดเร็วเท่าตอนปกติ นางจึงไม่รู้จะตอบกลับอีกฝ่ายอย่างไร เพียงปรือตามองเขาอย่างงุนงง “หา?”เหมยตงยวนไม่ได้พูดอะไรอีก เขาหมุนตัวเดินจากไปเฟิ่งชูอิ่งจึงงุนงงกว่าเดิม นางหันไปถามเฉี่ยวหลิง “เขาเป็นอะไรไป?”เฟิ่งชูอิ่งตอบ “ข้าเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ทั้งหมดให้เขาฟังเจ้าค่ะ เขาดูเหมือนจะไม่ค่อยพอใจนิดหน่อย”นางหันมองแผ่นหลังของเหมยตงยวน “เขาอาจจะโกรธไม่น้อยเลยเจ้าค่ะ”เฟิ่งชูอิ

เหมยตงยวนพลันหรี่ตาลงเล็กน้อย วันนี้เขาได้ยินเรื่องที่จิ่งโม่เยี่ยรังแกเฟิ่งชูอิ่งเป็นครั้งที่สองแล้วก่อนเขาตาย นอกจากจะรู้จักจิ่งโม่เยี่ยแล้วยังเคยพบเจออยู่หลายครั้งด้วย เรียกได้ว่าค่อนข้างคุ้นเคยเชียวล่ะตอนนั้นจิ่งโม่เยี่ยแม้จะมีฐานะสูงศักดิ์ ไม่สามารถเข้าใกล้สนิทสนมได้ แต่หากมองภาพรวมของอีกฝ่าย ก็ถือว่าเป็นเด็กหนุ่มที่เฉลียวฉลาดรู้จักวางตัวแต่วันนี้ไม่ว่าเฉี่ยวหลิงหรือปู๋เยี่ยโหวก็ฟ้องเป็นเสียงเดียวกันว่าจิ่งโม่เยี่ยรังแกเฟิ่งชูอิ่ง ซึ่งนิสัยของอีกฝ่ายแตกต่างจากเด็กหนุ่มในยามนั้นมากเขาจึงถามปู๋เยี่ยโหว “เขารังแกชูอิ่งอย่างไรบ้าง?”ตอนแรกปู๋เยี่ยโหวคิดจะซื้อใจเหมยตงยวนมาเป็นพวกเดียวกัน แต่หลังจากถูกเหมยตงยวนสั่งสอน เขาในตอนนี้จึงเปลี่ยนเป้าหมายเป็นการใส่ร้ายจิ่งโม่เยี่ยแทนเรื่องที่เกิดขึ้นจริงมีเพียงสามส่วน แต่เขากลับใส่สีตีไข่จนเรื่องราวร้ายแรงถึงสิบส่วนปู๋เยี่ยโหวถึงขั้นบอกว่า “ขาของชูอิ่งหักเพราะเขาทำ!”“หากไม่ใช่เพราะเขา ชูอิ่งคงไม่ถูกเจ้าเทียนซือนั่นรังแกถึงเพียงนี้หรอก ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่ถูกเกือบไฟคลอกตาย ต้องใช้วิชาต้องห้ามรักษาชีวิตตัวเอง”ระหว่างที่เขาเล่าก็แอบคิดใน

ตอนที่ปู๋เยี่ยโหวเดินทางออกไป ฝนด้านนอกหยุดตกเรียบร้อยแล้ว แต่ความชื้นในอากาศทำให้มีสีขาวนวลปรากฏตรงเส้นขอบฟ้าเขานึกขึ้นได้ว่าจิ่งโม่เยี่ยยังไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับเฟิ่งชูอิ่งเลย มุมปากก็ปรากฏรอยยิ้มบางๆเขาแอบคาดหวังให้เหมยตงยวนไปหาเรื่องจิ่งโม่เยี่ยอยู่เล็กน้อย ไม่รู้ว่าถ้าเป็นแบบนั้นจิ่งโม่เยี่ยจะรับมือไหวหรือไม่ทว่าเส้นทางกลับเมืองหลวงของปู๋เยี่ยโหวนับว่าราบรื่นไม่น้อย เขาบังเอิญผ่านมาเห็นกองกำลังของจิ่งโม่เยี่ยปะทะกับกองกำลังเสริมของฮ่องเต้เจาหยวนพอดีปู๋เยี่ยโหวเห็นสถานการณ์แบบนั้นก็พลันฮึกเหิม เขาตระหนักดีว่าการที่บุกเข้าหากองทัพนับหมื่นพันเพียงลำพังไม่ต่างกับการหาเรื่องตาย มิฉะนั้นเขาคงจะบุกเข้าไปร่วมวงด้วยแล้วปู๋เยี่ยโหวใคร่ครวญเล็กน้อยก่อนจะอ้อมไปด้านหลังกองทัพหนุน ไล่สังหารทหารภายในกองทัพคนหนึ่ง แล้วเปลี่ยนไปสวมชุดของคนตาย แฝงตัวปะปนเข้าไปในกองทัพตอนนี้กองกำลังทั้งสองแห่งปะทะกันจนดูไม่ออกว่าใครฆ่าใคร ปู๋เยี่ยโหวฝีมือยอดเยี่ยมมาก เขาแฝงตัวอยู่ในกองทัพโดยไม่มีใครสังเกตเห็นเลยเขาแอบลอบเข้าไปใกล้ผู้นำทัพของฝ่ายตรงข้าม เพราะว่าสถานการณ์สู้รบกำลังดุเดือด เขาจึงไม่เป็นที่สะด