All Chapters of ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี: Chapter 111 - Chapter 120

เขาบรรลุอย่างถ่องแท้ว่าเฟิ่งชูอิ่งเป็นนักแสดงละครตัวยง จิ่งสือเยี่ยนเพิ่งจะได้พบนางวันนี้ครั้งแรก ก็ยอมเอ่ยปากช่วยนางถึงเพียงนี้แล้วเขาจึงตอบรับเสียงเฉยชาว่า “ได้”จิ่งสือเยี่ยนทำท่าเหมือนจะพูดอะไรต่อ เฟิ่งชูอิ่งที่อยู่ข้างๆ กลับกระตุกชายอาภรณ์ของเขา “องค์ชายห้า ท่านอย่าต่อว่าท่านอ๋องเช่นนั้นเลยเพคะ“ท่านอ๋องทรงดีกับข้ามากเลย เขาก็แค่แสดงออกไม่เก่งเท่านั้นเอง”จิ่งสือเยี่ยนมองนางอย่างหมดคำพูด แบบนี้ยังเรียกว่าดีมากอีกหรือ?เขาสูดหายใจลึกๆ หนึ่งครา แต่ก็รู้ดีว่านี่เป็นเรื่องระหว่างพวกเขาสองคน ตนเองเข้าไปยุ่งเกี่ยวมากไม่ได้เขาหันมองจิ่งโม่เยี่ยแวบหนึ่งด้วยสีหน้าหนักอกหนักใจเขาคิดว่าพี่สามคนนี้เป็นโสดได้ด้วยความสามารถของตนเองล้วนๆ แม่นางเฟิ่งก็ช่างน่าสงสารเหลือเกินแต่เพราะเขาเพิ่งจะได้พบกับเฟิ่งชูอิ่งวันนี้ครั้งแรก การออกตัวช่วยอีกฝ่ายมากเกินไปจะดูไม่ดีเขาหันมองเฟิ่งชูอิ่งด้วยท่าทางเห็นอกเห็นใจ ก่อนจะเดินจากไปอีกทางเฟิ่งชูอิ่งเห็นสีหน้าท่าทางของเขาก็รู้สึกเสียดายอย่างมาก ปฏิกิริยาตอบโต้ของจิ่งสือเยี่ยนในวันนี้ทำให้นางประหลาดใจมากจริงๆ การกระทำของนางในวันนี้ นอกจากจะเพื่อเล่นงานจิ่ง

เฟิ่งชูอิ่งนึกอยากจะช่วยเหลือจิ่งสือเฟิงแก้ตัว แต่นางไม่ได้อยู่ในฐานะที่จะช่วยพูดอะไรแทนเขาได้ การออกตัวแทนยังอาจจะนำภัยมาสู่ตัวได้ด้วยจิ่งสือเยี่ยนสูดหายใจลึกๆ แล้วตอบว่า “ทูลเสด็จพ่อ ขอที่เสด็จพ่อปามา ลูกมิกล้าหลบพ่ะย่ะค่ะ ยินดีรับการลงโทษแทนเสด็จพี่รอง”เฟิ่งชูอิ่งลอบยกนิ้วโป้งในเขาในใจเงียบๆ เห็นเขาท่าทางสดใสร่าเริงเหมือนคนไร้เล่ห์เหลี่ยม ทว่าสมองกลับปราดเปรื่องไม่เลวเลยอย่างที่คิดเลย ในราชวงศ์แห่งนี้ น่ากลัวว่าต่อให้เป็นคนที่ดูใสซื่อมากที่สุด ก็ยังมีความเจ้าเล่ห์เล็กๆ ติดตัวอยู่ดี ประโยคนี้ของเขานอกจากจะประจบเอาใจฮ่องเต้เจาหยวนแล้ว ยังสามารถซื้อน้ำใจจากจิ่งสือเฟิงได้ด้วยฮ่องเต้เจาหยวนพึงพอใจคำตอบของเขามาก ในบรรดาลูกชายทั้งหมดของเขา จิ่งสือเยี่ยนเป็นคนที่ซื่อสัตย์มากที่สุดเขาจึงกล่าวว่า “เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเจ้า รีบเช็ดเลือดเถอะ”จิ่งสือเยี่ยนตอบรับหนึ่งคำ แต่กลับไม่อาจเช็ดเลือดตัวเองได้ฮ่องเต้เจาหยวนเป็นท่าทางโง่เขลาของเขาก็ไม่อยากจะทนมองอีกต่อไป แต่การกระทำของจิ่งสือเยี่ยนกลับทำให้ฮ่องเต้เจาหยวนรู้สึกใจอ่อนลงเล็กน้อยเขากล่าวกับจิ่งสือเฟิงว่า “เจ้ายังมีอะไรจะพูดอีกไหม?”ฮ

นับตั้งแต่เกิดเรื่องที่กรมราชทัณฑ์ นางก็รู้สึกติดใจสงสัยมาโดยตลอด หลังจากจบเรื่องแล้วนางจึงส่งคนไปตรวจสอบที่กรมราชทัณฑ์สภาพด้านในมีแต่เรื่องแปลกพิสดารเต็มไปหมด บรรดาขันทีที่ทำงานในกรมราชทัณฑ์ล้วนตายอย่างน่าสยดสยองขุนนางจากศาลต้าหลี่มาตรวจสอบแล้วยังบอกว่าคนเหล่านั้นตายแปลกประหลาดเกินไป เป็นการตายแบบผิดปกตินักพรตจากสำนักโหรหลวงบอกว่าคืนนั้นในวังหลวงมีการกระเพื่อมของไอมังกร ทิศทางตรงไปที่กรมราชทัณฑ์ คาดว่าคืนนั้นจะต้องมีวิญญาณร้ายอาละวาดอยู่ในกรมราชทัณฑ์ซึ่งในคืนนั้นคนที่รอดออกมาจากกรมราชทัณฑ์ได้มีเพียงเฟิ่งชูอิ่งและจิ่งโม่เยี่ย จิ่งโม่เยี่ยน่าจะเข้าไปเพียงครู่เดียวก็ออกมาเลย คนที่อยู่ด้านในมาตั้งแต่แรกคือเฟิ่งชูอิ่งแล้ววันนี้พอเฟิ่งชูอิ่งเข้าวังมา จิ่งสือเฟิงก็ทำตัวผิดปกติทันทีนางสงสัยอย่างยิ่งว่าเรื่องที่เกิดกับจิ่งสือเฟิงในวันนี้จะเกี่ยวข้องกับเฟิ่งชูอิ่ง แต่นางไม่มีหลักฐานแล้วยามนี้ไทเฮายังปกป้องเฟิ่งชูอิ่งอีก นางคงลงมือได้ลำบาก จึงต้องทนข่มความอัดอั้นเอาไว้ชั่วคราวมื้ออาหารภายในงานเลี้ยงครานี้ ผู้คนทั้งหลายต่างดื่มกินกันด้วยความคิดที่แตกต่าง นอกจากไทเฮาแล้ว แต่ละคนก็แทบจะไม่อ

เฟิ่งชูอิ่งได้ยินเสียงดังกล่าวก็เผลอเลิกคิ้วเบาๆ เพราะนางจำได้ว่านั่นคือเสียงของจิ่งสือเฟิงดวงตาดอกท้อของจิ่งโม่เยี่ยแข็งกร้าวเล็กน้อย นัยน์ตาของเขาแฝงไว้ด้วยความรำคาญหลายส่วนเฟิ่งชูอิ่งเห็นท่าทางของเขาเช่นนั้น ก็ทราบทันทีว่ากำลังจะมีงิ้วดีเกิดขึ้นอีกแล้วนางรู้สึกตื่นเต้นจนเผลอเลียปากตัวเองเล็กน้อยการกระทำดังกล่าวทำให้ทั้งสองคนหยุดชะงักไปครู่หนึ่งเพราะว่ามือของจิ่งโม่เยี่ยปิดทับปากของนางอยู่ พอนางแลบลิ้นเลียเช่นนี้เลยโดนมือของเขาด้วยจิ่งโม่เยี่ยรู้สึกว่ามีบางอย่างที่นุ่มนิ่มและเปียกชื้นลากผ่านกลางฝ่ามือของเขาไป ซึ่งการสัมผัสแบบนี้ทำให้เขาถูกกระตุ้นอย่างรุนแรงความทรงจำหนึ่งพลันผุดขึ้นในสมองของเขา ครั้งก่อนเขาคิดจะลองชิมรสชาติของนางดู จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่สมปรารถนาเลยคราวนี้เขาไม่คิดจะอดทนอีกแล้วเขาคว้านางเข้ามาไว้ในอ้อมแขน คลายมือที่ปิดปากของนางออกแล้วก้มลงไปจูบนางแบบแอบดุดันเฟิ่งชูอิ่ง “......”เฟิ่งชูอิ่ง “!!!!!!”นางคิดว่าเขาต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ!ตอนนี้จิ่งสือเฟิงกำลังยืนรอหาเรื่องเขาอยู่ข้างนอก เขากลับเสียสติเกิดอยากจะลวนลามนางขึ้นมาเสียอย่างนั้นอย่างที่คิดเลย เรื่องที่คนบ

เฟิ่งชูอิ่งยืนสะอื้นโดยไม่ตอบอะไรจิ่งสือเฟิงหันมองไปรอบๆ ตัวก่อนจะบอกนางว่า “แม่นางเฟิ่งตามข้าไปดื่มชาที่โรงน้ำชาด้านหน้านั่นเถอะ!”เขากล่าวจบก็ไม่สนใจว่านางจะยินยอมหรือไม่ สั่งให้ทหารองครักษ์ล้อมนางทันที นางจึงต้องยอมเดินตามจิ่งสือเฟิงไปที่โรงน้ำชาแต่โดยดีจิ่งสือเฟิงลอบมองนางอย่างละเอียด พบว่าคิ้วของนางเรียวสวย องคาพยพทั้งห้างดงามอย่างยิ่ง ทรวดทรงองค์เอวก็มิเลวเลยเขาจึงยิ้มบางๆ “แม่นางเฟิ่งหน้าตางดงามถึงเพียงนี้ น้องสามปฏิบัติต่อเจ้าย่ำแย่ขนาดนั้น เจ้าไม่ควรจะหลงรักปักใจกับเขาเลย“ขอแค่แม่นางเฟิ่งเต็มใจเข้าวังไปเป็นพยานยืนยันกับเสด็จพ่อของข้า บอกเขาว่าเรื่องในวันนี้เป็นแผนร้ายของน้องสาม ข้าจะต้องตอบแทนเจ้าอย่างงามแน่นอน”เฟิ่งชูอิ่งเพียงเม้มปากโดยไม่พูดไม่จา ท่าทางเหมือนคนกำลังเจ็บปวดจิ่งสือเฟิงเห็นนางเป็นเช่นนั้น จึงรู้ว่านางก็แค่เด็กสาวอ่อนแอที่ไม่เคยเผชิญโลกกว้างคนหนึ่งเท่านั้นเขาจึงโบกมือเบาๆ สั่งให้องครักษ์ทั้งหมดในห้องถอยออกไปจิ่งสือเฟิงลุกขึ้นแล้วเดินมานั่งข้างนาง นางคิดจะเบี่ยงตัวหลบ แต่เขากลับตวัดแขนมาโอบไหล่นางเอาไว้นางพลันตัวแข็งทื่อ ในใจก่นด่าอีกฝ่ายว่า “ไอ้หื่นกาม!