All Chapters of เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง: Chapter 111 - Chapter 120

หลินหยี่โม่ทำได้เพียงจ้องมองเว่ยต้ากังถลกกางเกงของเธอออก ไร้เรี่ยวแรงต่อต้านอีกทั้งยาในร่างกายของเธอยังมีฤทธิ์กระตุ้นความต้องการ เธอรู้สึกร้อนรุ่มไปทั้งร่างกายแล้ว สติค่อย ๆ เริ่มเลือนราง ตกเข้าสู่อารมณ์ปรารถนา“นังหนู พูดดี ๆ ไม่ชอบ บังคับให้ต้องใช้กลอุบาย เธอคิดว่าจะหนีพ้นเงื้อมมือฉันเหรอไง?”“ต่อหน้าฉัน เธอจะแสร้งทำเป็นแม่ชีต่อหน้าฉันทำไม? ฉันเตรียมกล้องถ่ายวิดีโอเอาไว้เรียบร้อยแล้ว อีกเดี๋ยวฉันจะอัดวิดีโอทั้งหมดของเธอเอาไว้ เธอค่อย ๆ รับชมท่าทางของตัวเองตอนอยู่บนเตียง”เว่ยต้ากังพลางพูด พลางลูบคลำต้นขากลมกลึงและเรียวขายาวของหลินหยี่โม่ ค่อย ๆ ไต่ขึ้นไปทีละนิด“มีวิดีโอกับรูปภาพ ต่อไปเธอก็ทำได้แค่เพียงเชื่อฟังฉันอย่างว่าง่าย ไม่อย่างนั้นฉันจะเ อารูปภาพทั้งหมดไปเผยแพร่”หลินหยี่โม่ได้ยินคำพูดชั่วร้ายพวกนี้ของเว่ยต้ากัง ก็ตัวสั่นเทาด้วยความหวาดกลัวมือสกปรกทั้งสองข้าง กำลังเข้าใกล้ของสงวนของตนเอง หลินหยี่โม่ทำได้แค่เพียงหนีบขาทั้งสองข้างเอาไว้แน่น แต่ร่างกายกับอ่อนปวกเปียก จะซ่อนเอาไว้มิดได้อย่างไร“แกมันต่ำช้าไร้ยางอาย สารเลว! แกต้องไม่ตายดี!”หลินหยี่โม่นอกจากด่าเพื่อระบาย

“หา?”เมื่อหลินหยี่โม่ได้ฟัง กล่าวด้วยสีหน้าประหลาดใจ “ทำไมนายถึงไม่เจ็บตัวเลยสักนิดล่ะ? ฉีเทียนหย่งไม่ใช่คนที่จัดการได้ง่าย ๆนะ!”“ง่ายมาก เพราะว่าฉีเทียนหย่งกลัวผม ต่อหน้าผม เขาเพียงแค่คุกเข่าขอความเมตตาเท่านั้นเอง”หลินหยางกล่าวแน่นอนว่าหลินหยี่โม่ไม่เชื่อว่าหลินหยางจะมีตัวตนเบื้องหลังที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ จนทำให้ฉีเทียนหย่งต้องคุกเข่าเพยีงแต่ว่าหลินหยี่โม่ที่ฉลาดเฉลียวไม่ได้เผยสีหน้าที่สงสัยของตนเองออกมา ยอมไว้หน้าหลินหยางที่พูดจาโอ้อวด“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้ ถ้าอย่างนั้นก็เป็นฉันที่เป็นห่วงมากไปเอง”หลินหยี่โม่กล่าวคล้อยตามหลินหยาง“เรื่องของเว่ยต้ากัง เธอไม่ต้องเป็นห่วง ผมจัดการเอง คุณกลับไปก่อน” หลินหยางกล่าว“นายกลับไปกับฉันเถอะ ถึงยังไงที่นี่ก็เป็นถิ่นของเว่ยต้ากัง อันตรายเกินไป”หลินหยี่โม่กล่าวอย่างกังวล“ผมยังมีธุระอื่นอีก”หลินหยางส่งหลินหยี่โม่ขึ้นรถ ก่อนหลินหยี่โม่ไปยังไม่ลืมที่จะกล่าวกำชับ “หลินหยาง นายจะต้องระวังมาก ๆ นะ”หลินหยางโบกมือให้เธอ มองหลินหยี่โม่ขับรถออกไปจนลับสายตา จากนั้นถึงได้กลับไปยังห้องคาราโอเกะส่วนตัว“พี่หยาง ผมกำลังจะโทรหาพี่พอดี ทำไมเข้าห

สายตาของโต้วจวิ้นย้ายไปมองหลินหยาง“ท่านนี้ก็คือเพื่อนสมัยเรียนของผม ชื่อหลินหยาง ประวัติความเป็นมาไม่ธรรมดา”“งั้นเหรอ? มีประวัติความเป็นมาที่ยอดเยี่ยมยังไง ลองเล่ามาซิ” หวังเซิ่งหลานกล่าวถาม“เขาเคยเป็นประธานเล็กของซิงเย่า กรุ๊ป คุณชายใหญ่ตระกูลหลิน เป็นบุคคลผู้มีอิทธิพลในโรงเรียน แต่น่าเสียดาย เมื่อสองปีกว่าก่อน พ่อแม่ของเขาตายเพราะประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ ไอ้ลูกล้างผลาญคนนี้ไม่สามารถดูแลบริษัทได้ สุดท้ายกรรมสิทธิ์ของบริษัท ก็มอบให้ฉินโม่หนง”“เขาไม่เอาไหนเอง ทั้งเล่นพนันเสพยา ไม่มีอะไรดีสักอย่าง แต่ว่าวันนี้แต่งตัวแบบนี้ ค่อยดูสารรูปเหมือนคนขึ้นมาหน่อย”โต้วจวิ้นพูดจบ ก็หัวเราะเหยียดหยามออกมาเสียงดังโดยไม่ปิดบัง“ฉันยังคิดว่าจะมีประวัติความเป็นมาอะไรจริง ๆ เสียอีก ไม่ควรค่าที่จะเอ่ยเลยด้วยซ้ำ ซิงเย่า กรุ๊ปในวันนี้ ฉันไม่เห็นในสายตาเลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคุณชายใหญ่ตระกูลหลินที่ไร้ความสามารถ ไม่เหมาะที่จะถือรองเท้าให้ฉันเสียด้วยซ้ำ”หวังเซิ่งหลานจุดบุหรี่มวนหนึ่ง นั่งไขว่ห้างแล้วกล่าว“แต่ว่า ฉินโม่หนงของซิงเย่า กรุ๊ป ฉันกลับสนใจมาก ๆ ผู้หญิงคนนี้ สุดยอด ถ้าหากได้ขึ้นเตียงกับเ

เจิ้งหนานซวี่ได้ยินคำพูดประโยคนี้ของโต้วจวิ้น ก็รู้สึกลำบากใจทันที แล้วก็เข้าใจเจตนาชั่วร้ายของโต้วจวิ้นทันทีเมื่อโต้วจวิ้นเห็นเจิ้งหนานซวี่อึก ๆ อัก ๆ กล่าวด้วยสีหน้าดุร้าย “ลงมือไม่ลง? เจิ้งหนานซวี่ นายคิดดูดี ๆล่ะ แสดงความจงรักภักดีต่อฉันและคุณชายหวัง สามารถนำผลประโยชน์ยิ่งใหญ่มาให้นายได้”“แต่ถ้าหากนายไม่ลงมือ เช่นนั้นก็เป็นศัตรูกับพวกเรา นายไม่เพียงไม่ได้โปรเจคอะไรแล้ว ยังถูกแบนอีกด้วย บริษัทเล็ก ๆ นั้นของนาย ผ่านไปไม่กี่วันก็ล้มละลาย อีกทั้งวันนี้ก็คงยากที่นายจะได้รอดออกไปจากที่นี่อย่างปลอดภัย”“ลองชั่งน้ำหนักดู ขอเพียงแค่ไม่ใช่คนโง่ ก็คงเข้าใจใช่ไหม?”โต้วจวิ้นกล่าวอย่างก้าวร้าวเจิ้งหนานซวี่จะไม่รู้ข้อดีข้อเสียในเรื่องนี้ได้อย่างไร?ตัวเลือกทั้งสองข้อไม่เหมือนกัน ข้อดีข้อเสียต่างกันอย่างเห็นได้ชัด โต้วจวิ้นเองก็เชื่อว่า เจิ้งหนานซวี่จะต้องเลือกพึ่งพาอาศัยพวกเขาแน่นอนว่า สำหรับโต้วจวิ้นแล้วก็เป็นเพียงแค่เกมแมวไล่จับหนูเท่านั้น เป็นการหยอกล้อเจิ้งหนานซวี่กับหลินหยางแม้ว่าเจิ้งหนานซวี่จะเลือกพึ่งพาอาศัย ก็ไม่มีทางได้รับผลประโยชน์อะไร“เจิ้งหนานซวี่ แกเป็นคนฉลาด คนที่ฉล

ถึงแม้ว่ามือของเฉินเจ๋อจะถือขวดเหล้า แต่ไม่ก่อให้เกิดความคุกคามใด ๆ ต่อหลินหยาง ก็ถูกตบหน้าแรง ๆ ฉาดหนึ่งเช่นกัน จนลอยกระเด็น ใบหน้าบวมขึ้นมาทันทีพวกเด็กนั่งดริ้งก็ตกใจเช่นกัน แต่ละคนหน้าถอดสี กลัวว่าตัวเองจะถูกตบหน้าไปด้วยมาม่าซังได้โทรศัพท์แจ้งพี่เป้าแล้ว กล่าวอย่างเด็ดขาด “แกอย่าเข้ามานะ สถานบันเทิงเฟิ่งหวงไม่ใช่ที่ที่แกจะทำตามอำเภอใจได้ พี่เป้ากำลังจะมาถึงแล้ว!”“ฉันกำลังรอเขาอยู่”หลินหยางถือโอกาสนั่งลงไปเสียเลยหวังเซิ่งหลานกุมหน้าที่ร้อนผ่าว ดวงตาทั้งสองข้างแทบจะพ่นไฟออกมาแต่ก่อนหน้าที่พี่เป้ายังไม่มา หวังเซิ่งหลานไม่กล้าพูดจายั่วยุหลินหยางอีก เพื่อหลีกเลี่ยงการโดนตบโต้วจวิ้นกับเฉินเจ๋อเองก็กุมใบหน้าที่ปวดบวมแดงเอาไว้เช่นกัน ยืนอยู่ข้างกายของหวังเซิ่งหลาน‘หลินหยาง แกกล้าหาญมากนะ กล้าทำร้ายแม้กระทั่งคุณชายหวัง ฉันอยากจะเห็นนักว่า วันนี้แกจะรอดตัวไปได้ยังไง!’โต้วจวิ้นแอบด่าในใจในไม่ช้า พี่เป้าก็พาคนผลักประตูเข้ามา เมื่อเห็นสถานการณ์ในห้องส่วนตัวลูกน้องพวกนี้เขาเป็นคนฝึกฝนมาเองกับมือ ความสามารถในการต่อสู้ไม่ธรรมดา มีสองคนที่บรรลุถึงระดับสองแล้ว“พวกสวะ ยังไม่รีบ