บททั้งหมดของ The Billionaire's Substitute Bride: บทที่ 31 - บทที่ 40

"Anong nangyari sa apo ko?" nag-aalalang tanong ni Chairman Marcelo pagkauwi namin sa villa. Tumingin siya kina Knight at Logan. "Hinayaan niyo na naman ba siyang uminom?" Hindi makasagot ang mga kaibigan ni Raheel. Nakayuko lang silang dalawa at hindi rin makatingin kay Chairman Marcelo. "Bakit ganiyan ang itsura mo, hija?" tanong ni Chairman sa akin nang lingonin niya ako. "Napalaban lang po. Pagdating ko kasi sa bar naabotan ko si Raheel na pinapalibutan ng mga kababaihan. Lasing na lasing at parang wala na sa sarili. Ayaw nila akong padaanin para kunin si Raheel kaya -" Napatingin ako kina Logan at Knight nang bigla silang tumawa. "Kung nakita niyo lang po kung paano siya makipaglaban kanina, Chairman," saad ni Logan at pilit na pinipigilan ang pagtawa niya. "Para akong nahimasmasan sa alak na nainom ko nang nakita ko siyang nakikipag-away sa mga babaeng kasama ni Raheel sa bar. Ang galing-galing niyo rin mamili ng babaeng para sa apo niyo, Chairman. May asawa na si Raheel at

Weeks passed, and I had not seen Raheel return to the mansion after our almost two-week vacation and honeymoon in Japan. Hindi ko alam kung umuuwi ba siya kasi maayos naman ang kwarto niya sa tuwing dadaan ako roon upang i-check kung umuwi ba siya. Kung umuuwi man siya, siguro gabi na siya nakakauwi at maaga rin umaalis. Si Chairman Marcelo naman ay wala rin sa mansiyon, nasa hospital siya for dialysis. Huli kaming nakapag-usap ni Raheel nang nag-island hopping kami. After that night, hindi niya na ako kinausap uli. At nararamdaman ko na naman ang cold treatment niya sa akin. Hindi ko alam kung may maling nasabi ba ako sa kaniya. Nawala ako sa pag-iisip nang napansin ko ang pagtunog ng cellphone ko. Kinuha ko ito sa ibabaw ng bedside table. Agad kong sinagot ang tawag nang nakita ko ang pangalan ni Raheel. "Open the door. I'm home," saad niya na siyang ikinagulat ko. Umahon ako sa kama at tumingin sa pinto. "Home? You mean nandito ka ngayon sa mansiyon?" "Yes. May ibibigay ako sa

Isinangla ko ang cellphone na ibinigay ni Raheel sa akin para may magamit akong pera. Kailangan kong makahanap ng matutuloyan bago gumabi. Wala akong balak gamitin ang credit card na ibinigay sa akin ni Chairman Marcelo. Lalo na ngayon na pinalayas ako ng apo niya. Baka mas lalong pag-isipan ako ng masama ni Raheel. Kahit malakas pa rin ang ulan, hindi pa rin ako huminto sa paghahanap ng murang boarding house o bed space. "Kailangan mong magbayad ng advance payment para sa susunod na buwan, hija," saad ng land lady ng boarding house na nakita ko. "Sige po," sabi ko at ibinigay sa kaniya ang pera pagkatapos kong pirmahan ang kontrata. "Saan ka ba galing? Pinalayas ka ba sa inyo? Pumasok ka na sa loob para makapagpahinga ka na at baka magkasakit ka pa." Tinulongan ako ni Ate Maricel, ang may-ari ng boarding house, sa pagpasok ng mga gamit ko sa loob ng kwarto. Ngumiti na lang ako kesa piliing sagotin ang tanong ni Ate Maricel. Gusto ko na rin makapagbihis dahil basang-basa ang suot

"I'm not acting, Raheel. Paniwalaan mo na kung ano man ang gusto mong paniwalaan. Hindi ko kailangang magpaliwanag sa 'yo," saad ko at nilampasan siya. Napahinto ako sa paglalakad nang hawakan niya nang mahigpit ang braso ko. "Bitawan mo nga ako!" Napansin ko ang paglapit ni Zeus sa akin. Nakatingin na siya kay Raheel. "You're hurting her." "Huwag kang mangialam dito kung ayaw mong madamay!" saway ni Raheel sa kaniya at mas lalong humigpit ang paghawak niya sa braso ko. "You're hurting her, Mr. Del Fuego!" "I don't fucking care! She's my wife!" sigaw ni Raheel. Saglit na natigilan kaming dalawa ni Zeus. Humugot ako ng malalim na hininga at muling binawi ang braso ko kay Raheel. Napamura ako nang nabawi ko ito. "Ano bang problema mo? Hindi ka pa ba nakuntento sa ginawa mo sa akin? Gusto ko ng tahimik na buhay, Raheel! Lumayo na nga ako sa 'yo, 'di ba? Ano pa ba ang kailangan kong gawin?" Hindi ko na mapigilan ang sarili kong pagtaasan siya ng boses. Wala akong pakialam

Agad na kumuyom ang mga palad ko matapod kong basahin ang reply ni Raheel. Nanginginig ang buong katawan ko sa galit at para bang binuhosan ako ng ilang baldeng puno ng yellow. Sa sobrang galit, naibato ko sa dingding ang cellphone ko. Nakabalik lang ako sa sarili ko nang nakitang basag na basag ito. Tumayo ako at pinulot ang cellphone. Kinuha ko ang sim nito bago ito itinapon sa basurahan nang napagtantong hindi na ito magagamit. Sobrang luma na rin kasi ng cellphone na 'yon. Ilang beses ko na 'yung pinaayos. Binuksan ko ang maleta na naglalaman ng pera, kumuha ako ng perang pambili ng bagong cellphone. Mumurahing cellphone lang ang bibilhin ko. Ngumiti ako nang nakita ang pera sa loob ng maleta. Hindi ko alam kung magkano ang perang binigay niya sa akin. Kahit papaano ay nabawasan ang problema ko sa pagkakaroon ng pera. Pakiramdam ko, malakas pa rin ako kay Lord, kasi pera na mismo ang lumapit sa akin. Pera na lang din ang nagpapasaya sa akin. Imbes na magmukmok sa kwarto at umiyak