All Chapters of The Price of Her Love After Divorce: Chapter 41 - Chapter 50

DAMA NI SUNSET ang matinding pagod pauwi ng kanilang bahay. Tila naubos siya pagkatapos ng pakikipag-usap sa maraming tao. Kaya naman pababa pa lamang ng kanyang kotse ay gusto niya ng humilata sa lapag para hindi na siya gumalaw pa.“Uulan pa yata,” sambit niya habang ang tingin ay nasa kalangitan. “Ganito ka na lang parati. Sa tuwing nasa ganito akong kalagayan parang nakikisabay ka pa sa nararamdaman ko.”Gusto niyang matawa kahit walang buhay ang kanyang mga mata. “Buti ka pa. Alam ang nararamdaman ko,” puno ng kalungkutan niyang sambit. “Sunset, we need to talk.”“Wala na tayong dapat pang pag-usapan, Lucian. Kahit hindi mo na rin pirmahan ang divorce paper, inaasikaso na ng lawyer na kinuha ko. Magiging single ka na rin pagdating ng araw na kagustuhan mo naman talaga ‘di ba?”“Please, Sunset. Kausapin mo ako.”Puno ng pakiusap ang mga mata ni Lucian ngunit bakas sa mukha ni Sunset na wala siyang pakialam. Masyado ng naging bato ang puso niya dahil sa mga ginawa ng asawa na sa

“DITO NATULOG ANG asawa mo, Gale?” tanong ng tyang niya. “Bakit ho, Tyang?”“Nakita ko ang kotse riyan sa labas.”“Talaga ho?” gulat niyang tanong dito. “Akala ko ho mag-iinarte kase hindi iyon sanay sa sosyalan at pipiliing umuwi na lang. Inalok ko pa ang isang kwarto. Hindi ko naman akalain na papatusin pala.”“Hala! Hindi ko pa nalilinis iyon!” nag-aalalang sambit ng tyang niya. “Hindi ko naman kase alam. Hindi ko na siya tinanong kagabi.”“Alikabok lang naman iyon, Tyang. Buhay pa naman ho siguro iyon.”“Kahit masama ang budhi niyang asawa mo hindi pa rin ako singtigas ng bato ano. Baka sabihin niyan pinatuloy nga natin sa bahay natin pero labag naman sa loob natin.”“Hindi ho ba, Tyang?”Umiiling ito, “hay nako! Ewan ko sa ‘yong bata ka. Puntahan mo na nga lang ang asawa mo. Tawagin mo. Sabihin mo mag-aagahan na tayo.”“Bakit ako pa, Tyang?” nagrereklamo niyang tanong. “Alangan ako? Papasok ako riyan nang basta-basta eh dalawang beses ko pa nga lang nakita iyang asawa mo.”“Si

“HOW ARE YOU, Hija? Bakit ngayon ka lang napadalaw rito sa bahay?”“Ayos naman ho, Abuela. Naging abala lang po sa negosyo.”“Nabalitaan ko nga. In short amount of time ilang branch na ang naipakalat niyo sa bansa. Hindi lang iyon. Nabalitaan ko rin na you are transporting your goods outside of the country?”“Yes, Abuelo. Until now hindi pa rin po ako makapaniwala sa mga na-achieve naming achievement together with my team.”“I really like how you handle your work, Sunset,” sabi ng abuela niya nang maupo sila. “Di ba? Hindi niya lang inaangkin ang mga credits. Kasama rin sa achievements ang mga tauhan niya.”“Kasusyo ko na po sa negosyo si Sunset, Abuela,” sabi ni Lumi nang maglagay ng mga pagkain sa hapag. “You’re so hardworking, Hija,” sabi ng abuelo niya. “Bakit hindi mo sinubukang magtrabaho sa kumpanya dati?”Bahagyang natawa sa Sunset. “Wala naman po akong alam sa office work, Abuelo.”“Pero how come na ganyan ka na katagumpay.”“Siguro po dahil I understand my products, Abuelo.

“OMG! OH MY gosh, Ms. Sunset!” tuwang-tuwang nagtatalon ang kanyang sekretarya na papalapit sa kanya.Sapo naman ni Sunset ang kanyang dibdib sa gulat dahil sa biglaan nitong pagtatalon-talon at pagsulpot. Nawala rin siya sa pagtitipa sa isang business proposal na kailangan niyang tapusin.“Bakit ba napakaingay mo, Liezel?” natatawa niyang tanong dito. “Ano bang nangyayari? Talo mo pa ang bulate na naasinan!”Sa pagkakataong iyon, pilit namang kumakalma si Liezel ngunit makikita ang matinding pamumula ng mukha nito dahil sa pinipigilang excitement. “Ano ba iyon? Pwede mo ng sabihin sa akin—”“Our investor, Ms. Sunset!”“Oh? Anong mayroon sa investor natin?”“They found someone na ready na punduhan ang ipapatayo nating branch abroad. Even our company? Ready sila na gastusan! Ma’am, ito ang magiging pinakamalaking pagawaan ng goods! Ang simple lamang na dati nating pabrika, magpapatayo ng pinakamalaking branch sa ibang bansa.”“W-what?!” bakas din ang matinding gulat ni Sunset. “But I

BALOT NG MATINDING katahimikan si Sunset. Hindi siya gumagawa ng kahit na anong ingay habang pilit na tinatanggal ang tali sa kanyang mga kamay. Hindi siya papayag na magtagal sa lugar na ito. Hindi niya pwedeng pag-alalahanin ang tiya niya na maaaring naghihintay na naman sa pag-uwi niya.Ano bang akala ng mga ito? Na pupuntahan siya ni Lucian? Hindi siya ganoon kamahal ng asawa para magbuwis ito ng buhay para sa kanya. Sigurado siya sa bagay na iyon. Hindi siya si Eveth na sa isang tawag pa lamang ay nagkukumahog na kaagad ang asawa niya.“Mali kayo ng nakuhang babae,” kalmado niyang sambit. “Sa tingin niyo sasayangin niya ang buhay niya para sa akin? Hindi iyon mangyayari!” Kung may isang bagay siya na nasisigurado nang mga sandaling iyon, iyon ang nasa liblib siyang lugar. Malayo sa lugar na maraming tao at malapit sa kalikasan. Naririnig niya pa ang kuliglig sa kanyang pwesto. Indikasyon na gabi na.Hindi siya makakita at tanging pandinig lamang ang ginagamit upang malaman ang m