All Chapters of The Price of Her Love After Divorce: Chapter 11 - Chapter 20

DAHIL NAGKAROON NG problema sa pabrika ng pagawaan ng tinapay, kinailangang makarating kaagad doon ni Sunset sa pinakamabilis na paraang alam niya. Iyon ang tanging paraan upang wala ng maging aberya sa pagbubukas nila ng first branch na nasa pangangalaga niya. Mabuti na lamang at padaan si Vincent sa lugar na malapit sa mga lolo at lola ni Lucian. Ang problema niya ngayon ay sa dinami-rami naman ng maaari niyang makasalubong palabas ng bahay, bakit si Lucian pa? Ginawa niya nga ang lahat para iwasan ito ngunit makikita niya naman ngayon. Parang walang nakita, tuloy-tuloy ang paglalakad ni Sunset ngunit bago pa man makalagpas dito, kaagad na pinigilan siya nito sa paglalakad nang hawakan ang kanyang kamay. Tila napapaso, kaagad ang paghila ni Sunset ng kamay sa asawa. “Nagmamadali ako, Lucian,” sabi niya bago tuloy-tuloy ang paglabas ng bahay. Ngunit nang makarating naman siya sa labas ng bahay ay naroon na naman ang asawa. Parang wala itong narinig sa mga sinabi niya. “Kailan

“BIBILHIN MO ‘YAN sa akin ‘di ba?” nakangiti pa ring tanong ni Eveth habang hindi nakakakutob na mainit pa rin ang ulo ni Lucian. Parang walang narinig, nagtuloy-tuloy sa pagpasok ng shop na iyon si Lucian upang bilhin ang natipuhan niyang kwintas para sa asawa. Wala siyang masyadong alam sa mga uri ng alahas ngunit kaya niyang kumilatis kung nababagay iyon sa magsusuot. At sa nakikita niya, kay Sunset lamang niya nakikita ang napakagandang kwintas na iyon. “I’m ready, Lucian!” Hindi pa rin tumitigil na sabi ng babae at kinukulit siya upang makuha ang kwintas. Maarteng itinaas na rin nito ang nakalugay na buhok upang madaling mailagay ang kwintas sa babae. Dahil alam niyang hindi ito titigil, basta na lamang siyang dumampot ng kwintas na nakalagay sa estante. “Iyan ang gusto ko,” pagpupumilit pa rin nito at pilit na kinukuha sa kanya ang kwintas. “Choose whatever you want if you don’t like what I put on you. Just don't test my patience, okay?” tuloy-tuloy sa paglalakad na sabi

ABOT-ABOT ANG KABA na nadarama ni Sunset nang mga sandaling iyon. Habol niya ang paghinga habang nakatingin sa pagtulo ng dugo ni Eveth sa sahig. Napakabilis naman ng pag-agapay ni Lucian at kaagad na dinaluhan ang dalaga. Bakas sa mukha nito ang matinding pag-aalala habang hindi alam kung paano aasikasuhin si Eveth. Paulit-ulit ang naging pagwag nito sa ibang staff ng restaurant ngunit wala pa ring muling dumadalo.Nang mga sandaling iyon, saka lamang natauhan si Sunset at dali-dali ang pagtawag ng ambulansya. Ang panyo na nakita niya sa lamesa ay kaagad niya ring ibinigay kay Lucian upang magamit iyong pangpaampat sa sugat nito. “Yes!” malakas na bulalas ni Sunset. “Paki bilisan, delikado ang lagay niya!” Hindi dapat siya nasasaktan sa nakikitang tanawin lalo pa’t alam niya sa sarili na hindi naman siya ang totoong mahal ng asawa. Ngunit, bakit dama niya ang kakaibang pagguhit ng kirot sa kanyang dibdib habang nakikita ang dalawa na nakatingin sa mata ng isa’t isa?Kailanman ay hi

HINDI NIYA ALAM na darating ang araw na matatakot siya sa dugo. Ganoon ang pakiramdam ni Sunset nang bumaon sa kanyang braso ang matulis na bagay na nakausli sa bakal na isa sa mga ginagawa pa ng mga mekaniko. Dama niya rin ang pagkapwersa ng kamay niya na siguradong may nabali sa loob.Gusto niyang tingnan ang mga empleyado na maaari ring nagulat sa nangyari. Sa kabila ng maraming dugo at pananakit ng kanyang kamay, ang mga tauhan pa rin ang nasa isipan ni Sunset kaya naman ganoon na lamang ang pagkabahala niya nang unti-unting magdilim ang kanyang paningin. Hindi lamang iyon dahil sa pagkahilo kung hindi maging sa kaba na rin na kanyang nadarama. Pinilit niya pang tumayo upang makaalis ang empleyado na kanyang nadaganan ngunit alam niya sa sarili na anumang oras ay mawawalan na siya ng malay. Bago pa man mangyari iyon, hindi niya alam kung anong lakas ng loob ang pumasok sa kanyang isipan upang sabihan pa ang mga ito na huwag mag-alala dahil ayos lang siya. Iyon ang kanyang sinabi

“H-HUMIHINGI AKO NG tawad sa mga nagawa ko, Ms. Seville!” nakayukong sabi ng babae na biglaan na lang ang pagbisita sa kwartong tinutuluyan ni Sunset sa hospital. “Kahit ano pa ang irason ko, alam kong mali ang nagawa ko sa oras na makapanakit ako. P-patawad ho!”Bakas ang gulat sa mukha ni Sunset habang nakatingin sa babae na isa sa mga nakita niya sa pabrikang pinapatakbo.“Aksidente ang nangyari. Kaya ayos lang—”“Hindi po aksidente!” mabilis na sambit nito na naging dahilan upang maiwan sa ere ang salitang sasabihin niya. “Itinulak kita nang araw na iyon dala ng matinding galit at selos—hindi ko sinasadya na ganoon ang nangyari! Hindi ko alam na may nakausling matulis roon na magiging dahilan ng pagkasugat mo.”“Nagseselos ka sa akin?” gulat pa ring tanong ni Sunset dahil hindi niya maintindihan ang mga sinasabi nito.“Isa ako sa mga tagahanga ni Vincent Olivarez. Nalaman namin na may girlfriend na siya. hindi namin matanggap na naglihim siya! Sinabi sa amin na ikaw daw ang dahila