All Chapters of เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน: Chapter 591 - Chapter 600

[นางเป็นคนที่รู้วิธีการประจบซะขนาดนั้น ไม่ควรเอาอกเอาใจพระสนมหลานเฟย ให้พระสนมหลานเฟยจัดงานแต่งงานที่ดีให้นางหรือ?]เมื่อกี้ลู่ซิงหว่านวิ่งออกไปเพราะรู้สึกอับอายขายหน้า ตอนนี้กลับวิ่งกลับมาอย่างดีอกดีใจกำลังพึมพําเบาๆ ยืนพิงประตูอยู่ซ่งชิงเหยียนรีบก้าวออกไปอุ้มนางเข้ามา “ข้างนอกร้อน รีบเข้ามาเร็ว”เรื่องขององค์หญิงสาม ยังคงต้องรอให้ผู้บัญชาการศาลต้าหลี่ได้ข้อสรุปในเรื่องนี้ก่อน จึงจะสามารถตัดสินใจได้แม้ว่าจะเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตน แต่หากเรื่องเลวร้ายเช่นนี้เกี่ยวข้องกับนางจริง เขาย่อมไม่ปล่อยนางไว้แน่หลังจากฮ่องเต้ต้าฉู่เสวยพระกระยาหารกลางวันที่ตําหนักชิงอวิ๋นแล้ว ก็กลับไปพักผ่อนที่ตําหนักจิ่นซิ่วกลับเป็นเสิ่นหนิง ที่นานๆ ทีจะไปที่ตำหนักหลงเซิงสักครั้งแต่กลับมาพร้อมกับกล่องอาหารเนื่องจากเรื่องที่อวิ๋นผิงวางยาพิษก่อนหน้านี้ ฮ่องเต้ต้าฉู่ยังคงไม่พอใจเสิ่นหนิง ดังนั้นของทุกอย่างที่วังจิ่นซิ่วเอามา เขาไม่มีทางนําเข้าไปเด็ดขาดแต่เสิ่นหนิงก็ไม่สนใจ เรื่องนี้ไม่ใช่จุดประสงค์ของนางอยู่แล้วเสิ่นหนิงยิ้มร่าเดินไปข้างหน้า บีบไหล่ให้ฮ่องเต้ต้าฉู่ เอ่ยเสียงเบาว่า “ตั้งแต่เป็น

ทุกคนพูดคนละประโยคคนละประโยค ไม่ได้สังเกตเห็นใบหน้าที่ดํามืดของฮ่องเต้ต้าฉู่แม้แต่น้อยดังนั้นในที่สุดเขาก็รู้แล้วว่าทําไมวันนั้นหรงเหวินเมี่ยวเข้าวัง ซิงอวี้ถึงลงโทษให้คุกเข่านางโดยไม่มีเหตุผลที่แท้เป็นเพราะแผนการก่อนหน้านี้ไม่สําเร็จ มาแก้แค้นหรงเหวินเมี่ยวนี่เองแต่ซิงอวี้ไม่เคยออกจากวังมาก่อน และไม่ได้ไปมาหาสู่กับนอกวัง แล้วจะไปต่อต้านหรงเหวินเมี่ยวได้อย่างไร?คิดมาถึงตรงนี้ ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็เงยหน้ามองผู้บัญชาการศาลต้าหลี่ รอคําตอบของเขาใต้เท้าเสิ่นกลับแค่ส่ายหน้า “เหออวิ๋นเหยาไม่รู้เรื่องนี้ เพียงแต่บอกว่าตอนที่นางหาองค์หญิงสามพบ องค์หญิงสามก็ตอบตกลงโดยไม่ต้องคิด”"พูดต่อไป" ฮ่องเต้ต้าฉู่มีแผนอื่นในใจแล้ว จึงส่งสัญญาณให้พวกเขาพูดต่อไปใต้เท้าหรงกลืนน้ำลายลงคอ เอ่ยปากต่อ “ภายหลังก็เป็นอย่างที่เหอหย่งพูดจริงๆ นางโจวก็หาคนในยุทธภพกลุ่มหนึ่ง ระหว่างทางที่เหอหย่งส่งเหออวิ๋นเหยาไปปล้นคนแล้วไปขายที่ซ่อง”“พวกกระหม่อมก็เคยไปสํารวจที่ซ่องนั้นมาแล้ว แต่ดูเหมือนว่าหลังจากจ้าวไซ่ยวนตาย ซ่องลับนั้นก็ปิดตัวลงแล้ว ตอนนี้คนไปที่หอว่างเปล่าแล้ว”“และเหออวิ๋นเหยาก็ยอมรับแล้ว” ใต้เท้าเสิ่นเ

เป็นเพราะฐานะขององค์ชายสี่ จึงล่าช้าไปถึงอายุสิบกว่าปีถึงได้ไปห้องทรงอักษรเพียงแต่ว่าตอนนี้องค์ชายสามมีท่าทางเช่นนี้ ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็กลัวว่าจิ่นหรงจะร่วมหัวจมท้ายกับเขาจริงๆ ในใจย่อมเกิดความลังเลขึ้นมาแต่องค์ชายห้าเป็นคนมีเมตตากรุณา เพียงแค่คุกเข่าต่อหน้าฮ่องเต้ต้าฉู่ “เสด็จพ่อ เสด็จพี่กับเสด็จน้องไม่รู้ประสีประสา ทําให้เสด็จพ่อโกรธ เสด็จพ่ออย่าโกรธพวกเขาเด็ดขาด จะได้ไม่ทําร้ายร่างกายตัวเอง”ฮ่องเต้ฉู่ไม่คิดว่าเขาจะคิดเช่นนี้เดิมทีคิดว่าเขาจะขอความเมตตาให้กับสัตว์เดรัจฉานสองตัวนั้นตอนนี้แค่ยิ้มเท่านั้น “ข้าสบายดี กลับไปก่อนเถอะ”พูดจบก็ออกจากตําหนักฉางชิวไปโดยไม่หันกลับมามองและหลังจากที่องค์ชายห้ามองส่งฮ่องเต้ต้าฉู่จากไปแล้ว ก็หันไปมองที่ตําหนักขององค์ชายสาม ไม่รู้ว่ากําลังคิดอะไรอยู่ ในดวงตาเหม่อลอยหลังจากฮ่องเต้ต้าฉู่ออกจากตําหนักฉางชิวแล้ว เดิมทีคิดจะไปจัดการองค์หญิงสามที่ตําหนักเหยียนหัวด้วยกันกลับพบขันทีของตําหนักหลงเซิงเร่งรุดมา “ฝ่าบาท องค์หญิงรองมาแล้วเพคะ”“ซิงเสวี่ย?” ฮ่องเต้ต้าฉู่หันไปมองเมิ่งเฉวียนเต๋ออย่างสงสัย คล้ายกําลังถามเขาว่าวันนี้เป็นวันอะไรเมิ่งเ

นางรีบส่ายหน้า “เสด็จพ่อพูดอะไร หม่อมฉันฟังไม่เข้าใจเพคะ”ส่วนองค์หญิงหกก็มองดูองค์หญิงสามที่ถูกเสด็จพ่อทําให้ลําบากใจอยู่ด้านข้างอย่างยินดีปรีดา ในใจรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งคนเหล่านี้ดูกลมกลืนกันมาก แต่หลังจากที่แม่นมทั้งสองจากไป พวกนางก็ต้องทะเลาะกันอย่างแน่นอนอีกอย่างการที่ตนตกอยู่ในตําหนักเหยียนหัว ล้วนเป็นเพราะลู่ซิงอวี้คนต่ำช้าคนนี้ทั้งนั้นหากวันนั้นนางไม่หาเรื่องตน แล้วตนจะไปลงไม้ลงมือกับนางได้อย่างไร แล้วจะถูกเสด็จพ่อขังไว้ที่ตําหนักเหยียนหัวได้อย่างไร?“พาองค์หญิงหกออกไป” ฮ่องเต้ต้าฉู่กลับเงยหน้ามองแม่นมสองคนที่อยู่ด้านข้างตอนนี้องค์หญิงหกให้ความเคารพต่อแม่นมสองคนนี้เป็นอย่างมาก แน่นอนว่าต้องรีบลุกขึ้นและจะเดินออกไป แต่เนื่องจากคุกเข่าเป็นเวลานานแล้ว ชั่วพริบตาที่องค์หญิงหกยืนขึ้นก็คุกเข่าลงอีกครั้งสุดท้ายถูกแม่นมสองคนลากออกไปตอนนี้พระองค์ดูอารมณ์ไม่ค่อยดี ใครจะกล้าขัดใจเขาฮ่องเต้ต้าฉู่ยังคงตัดสินใจให้โอกาสองค์หญิงสามอีกครั้ง จึงเอ่ยปากถามอีกประโยคหนึ่งว่า “เรื่องของเหออวิ๋นเหยา เกี่ยวข้องกับเจ้าหรือไม่?”เมิ่งเฉวียนเต๋อที่อยู่ข้างๆ เป็นกังวลแทนองค์หญิงสามเหลื

“จิ่นซิน แต่งตัวให้ข้าเรียบง่ายกว่านี้หน่อยเถอะ” ซ่งชิงเหยียนเงียบมาตลอด ในที่สุดก็เปิดปากพูด“พระสนมเพคะ?” จิ่นซินกลับสงสัย วันดีคืนดีเช่นนี้ ทําไมต้องแต่งตัวให้เรียบง่ายสักหน่อย จิ่นซินไม่เข้าใจอย่างยิ่ง[ต้องเป็นเพราะองค์หญิงรองฟ้องเรื่องที่พระสนมเต๋อเฟยกับสนมซูผินสมคบคิดกันทําร้ายท่านป้าจนตายแน่ สนมอวิ๋นกุ้ยเหรินก็มีส่วนเกี่ยวข้องด้วย ดังนั้นเสด็จเสด็จพ่อจึงจัดการพวกเขาทั้งสองให้สิ้นซาก][องค์หญิงรองปรากฏตัวได้ทันเวลา มิฉะนั้น เสด็จเสด็จพ่อคงจะแค่กักบริเวณองค์ชายสามในตำหนักเท่านั้น อีกไม่นานก็จะปล่อยตัวออกมาอีกแล้ว][องค์หญิงสามก็ด้วย][แต่พี่หญิงรองได้เพิ่มไฟนี้เข้าไปอีก เป็นการราดน้ำมันลงบนกองไฟจริงๆ ทําให้เสด็จเสด็จพ่อร้อนใจ ถึงได้ตัดสินใจเช่นนี้]ซ่งชิงเหยียนได้ยินคําบ่นพึมพําของลู่ซิงหว่าน ก็พึมพําว่า “เรื่องนี้ต้องขอบใจซิงเสวี่ยแล้ว”“รีบใส่เถอะ ฝ่าบาทใกล้จะเสด็จแล้ว” ซ่งชิงเหยียนมองจิ่นซินที่ถือเสื้อผ้ายืนเหม่อลอยอยู่ข้างๆ นาง แล้วรีบสั่งนางจิ่นอวี้ก้าวไปข้างหน้าเพื่อสวมเสื้อผ้าให้ซ่งชิงเหยียน ขณะเดียวกันก็ถามอย่างสงสัยว่า “พระสนมรู้ได้อย่างไรว่าฝ่าบาทจะมาเพคะ?”“พระส