All Chapters of เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน: Chapter 601 - Chapter 610

แต่เชื่อก็ส่วนเชื่อ การใส่ร้ายขุนนางราชสํานัก ถือเป็นความผิดมหันต์ดังนั้นฮ่องเต้ต้าฉู่จึงไม่พูดอะไรสักคํา เพียงแค่มองไปที่กัวผิงที่อยู่ข้างหน้าเขา ราวกับว่ากําลังรอให้เขาพูดต่อทันใดนั้นบรรยากาศภายในห้องทรงอักษรก็แปลกพิลึกมันเงียบจนน่ากลัวความเงียบอย่างกะทันหันของฮ่องเต้ต้าฉู่ทําให้กัวผิงตกใจจริงๆ ตอนนี้เขากําลังคิดอย่างบ้าคลั่งว่าตัวเองทําผิดตรงไหน หรือพูดอะไรผิดไปในที่สุดเขาก็เปิดปากพูด "ฝ่าบาท กระหม่อมเคยทําผิดมาก่อน แต่..."เมื่อพูดถึงตรงนี้ กัวผิงก็ทนไม่ไหวแล้ว ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร ก็ไม่ใช่ข้ออ้างของเขาที่จะทําร้ายราชสํานักนึกไม่ถึงว่าฮ่องเต้ต้าฉู่กลับแค่โบกมือ “ลงไปเถอะ”กัวผิงเงยหน้ามองฮ่องเต้ต้าฉู่ด้วยความประหลาดใจ แต่กลับเห็นเขาก้มหน้าลงยุ่งกับเรื่องของตัวเอง ราวกับไม่สนใจเรื่องของเขาเลยเมื่อกัวผิงออกจากห้องทรงอักษร ฝีเท้าของเขาล้วนเลื่อนลอย เขาเดินโซเซไปสองสามก้าว แต่บังเอิญพบกับพวกใต้เท้าหรงพอดีใต้เท้าหรงแต่ก่อนเป็นคนที่เกลียดกัวผิงที่พึ่งพาความสัมพันธ์เพื่อเลื่อนตําแหน่งและพึ่งพาผู้มีอํานาจดังนั้นจึงไม่มีท่าทีที่ดีต่อเขาคิดไม่ถึงว่ากัวผิงกลับทําความเ

ส่วนฮูหยินเฒ่าเหอเอง หลังจากไออีกเสียงหนึ่ง ก็หมดลมหายใจแล้วตระกูลเหอได้หายไปอย่างสมบูรณ์แล้วนอกจากตระกูลเหอแล้ว แน่นอนว่ายังมีตระกูลหลินเมื่อเทียบกับตระกูลเหอแล้ว สถานการณ์ของตระกูลหลินดีกว่ามาก แม้ว่าตอนนี้ใต้เท้าหลินจะเป็นสามัญชนแล้ว แต่ฝ่าบาทก็ทรงไว้ชีวิตตระกูลหลินไม่ได้ตัดเส้นทางการสอบของบุตรหลานตระกูลหลินตอนนี้ความรู้ของลูกชายคนโตของหลินเหอเฉิงก็ถือว่าไม่เลว ตราบใดที่เขายังอยู่ ตระกูลหลินก็ยังมีโอกาสสิ่งที่เขาคิดตอนนี้คือตามหานางโจวให้เจอและตีนางให้ตายตอนนี้เรื่องได้จบลงแล้ว แน่นอนว่านางโจวถูกเผยฉู่เยี่ยนรับตัวกลับไปที่จวนอันกั๋วกงแต่ไม่คิดว่านางโจวจะปฏิเสธ“เผยซื่อจื่อ ช่วงนี้รบกวนท่านแล้ว” นางโจวไม่ได้ดูเป็นสตรีสูงศักดิ์เหมือนแต่ก่อนอีกแล้ว สามารถพูดได้ว่าผอมกะหร่องกะแหร่งนางโจวทําความเคารพเผยฉู่เยี่ยนแล้วยิ้มเบาๆ “ตอนนี้เรื่องราวจบลงแล้ว ข้าก็ควรกลับได้แล้ว”พูดจบนางก็หันหลังเดินจากไป“กลับไป?” เผยฉู่เยี่ยนก้าวไปข้างหน้าและหยุดนางไว้ ตอนนี้หลินเหอเฉิงเกลียดนางมาก นางกลับไปแบบนี้ไม่เท่ากับรนหาที่ท่านตายหรือนางโจวเข้าใจความกังวลในแววท่านตาของเผยฉู่เยี่ยน จ

“เรื่องนี้ฉู่เยี่ยนได้วางแผนไว้ในใจแล้ว ถึงสามารถดําเนินไปได้อย่างราบรื่นเช่นนี้”เผยฉู่เยี่ยนไม่ได้เชื้อเชิญความดีความชอบใดๆ เพียงแค่กุมหมัดคารวะ “องค์ชายทั้งสองก็ไม่จําเป็นต้องสวมหมวกทรงสูงเช่นนี้ให้กระหม่อม ความตั้งใจเดิมของกระหม่อมก็เพียงเพื่อแก้แค้นให้ท่านน้าของตัวเองก็เท่านั้น”องค์รัชทายาททรงรู้จักเผยฉู่เยี่ยนเป็นอย่างดี เมื่อเห็นเขาเป็นเช่นนี้ เขาก็ไม่ได้พูดอะไรมาก เพียงแค่ยิ้มและให้กําลังใจเขา “ฉู่เยี่ยนจะกลายเป็นเสาหลักของต้าฉู่ของเราในอนาคตอย่างแน่นอน”แน่นอนว่าองค์ชายรองก็เห็นด้วยกับคําพูดขององค์รัชทายาทเช่นกัน ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความชื่นชมต่อเผยฉู่เยี่ยนขณะที่ทั้งสามคนกําลังพูดคุยกันอยู่นั้น ขันทีน้อยที่อยู่ข้างนอกก็วิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อน บอกว่าฝ่าบาทเสด็จมาแล้วเพียงแต่ทั้งสามคนยังไม่ทันได้เดินออกไป ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็เดินเข้ามาแล้ว ยิ้มอย่างสดใส “วันนี้ช่างบังเอิญเสียจริง พวกเจ้าสามคนล้วนอยู่กันครบ”ก่อนหน้านี้เขาเคยสงสัยมาก่อน เขาสงสัยว่าเผยฉู่เยี่ยนแอบสนับสนุนองค์รัชทายาท แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาประมาทเกินไปนี่เป็นการสนับสนุนอย่างลับๆ ซะที่ไหนเล่า?แต่เมื่อเผชิ

ลู่ซิงหว่านย่อมโห่ร้องด้วยความยินดี[เสด็จพ่อยอดเยี่ยมมาก หวานหว่านอยากไปดูหน่อย!][ได้ยินมานานแล้วว่าแคว้นต้าฉู่มีที่ดินกว้างใหญ่ไพศาล ทิวทัศน์ของภาคใต้ไม่เหมือนกับภาคเหนือ นึกไม่ถึงว่าเสด็จพ่อจะพาข้าไปดู!][เยี่ยมมาก เยี่ยมมาก]ฮ่องเต้ต้าฉู่คาดไว้แล้วว่าลู่ซิงหว่านจะเป็นแบบนี้ ดังนั้นเขาจึงมองไปที่ซ่งชิงเหยียนด้วยรอยยิ้มและรอคําตอบจากนางซ่งชิงเหยียนยินดีไปทางใต้ แต่นางไม่ยินดีไปกับฮ่องเต้ต้าฉู่หากไปแล้ว เกรงว่านางจะต้องเฝ้าอยู่ข้างกายฮ่องเต้ต้าฉู่ทุกวัน และก็ต้องปรนนิบัติรับใช้ด้วยนอกจากนี้ การติดท่านตามฮ่องเต้ชู ก็รู้สึกอึดอัดมากด้วยแต่เมื่อเห็นท่าทางตื่นเต้นของหวานหว่าน หัวใจที่เมตท่านตากรุณาของเสด็จแม่ในที่สุดก็ครอบงําความคิดของตนเองได้ “หม่อมฉันก็ยินยินดีเพคะ”“เพียงแต่ว่าตอนนี้จิ่นเหยาผ่านเรื่องมาก็ยังน้อยอยู่ ฝ่าบาททรงมอบงานราชการทั้งหมดให้เขา หม่อมฉันไม่ค่อยวางใจ”คําพูดของซ่งชิงเหยียนเป็นคําพูดที่สุภาพ แต่ก็มีความกังวลอยู่บ้าง[มีอะไรต้องกังวลกันอีก ตอนนี้องค์ชายสามถูกเสด็จพ่อสั่งกักบริเวณแล้ว ขุนนางในราชสํานักที่ถูกเขาดึงมาเป็นพวกก็จัดการแล้ว เป็นช่วงเวลาที่รา

เพียงแต่ฮ่องเต้ต้าฉู่ยังไม่ทันได้ถาม ไทเฮาก็พูดต่อแล้ว“ตอนนี้ในวังหลังมีเพียงฮองเฮา ชิงเหยียน หลานเฟย และเหวินเฟยที่มีตําแหน่งสูงสี่คน ส่วนพวกตําแหน่งต่ำนั้น หลินผินเจ้าก็ไม่ค่อยได้เห็น เล่อกุ้ยเหรินและเหยาผินก็ตั้งครรภ์อีกแล้ว ที่เหลือก็มีเพียงหรูกุ้ยเหรินและเยว่กุ้ยเหรินสองคนแล้ว”“ถ้าพูดถึง ก็น้อยไปหน่อยจริงๆ ”ไทเฮาพูดถึงตรงนี้ ก็มองเสิ่นหนิงอย่างปลื้มใจ “เจ้าเป็นฮองเฮาที่รู้ความ เสนอความคิดที่จะขยายวังหลังให้เจ้าด้วยตัวเอง”คิดไม่ถึงว่าฮ่องเต้ต้าฉู่กลับเอ่ยปากโต้แย้ง “เสด็จแม่ ตอนนี้ลูกมีทายาทไม่น้อยแล้ว รัชทายาทก็เป็นคนมีความสามารถ ไม่จําเป็นต้องขยายวังหลังแล้วจริงๆ ”แต่ไม่คิดว่าไทเฮาจะปฏิเสธเขาอย่างแข็งกร้าว “ไม่ได้ ในวังหลังของเจ้ามีเพียงไม่กี่คนนี้ เกรงว่าแม้แต่ขุนนางบางคนยังสู้ไม่ได้ จะเสียหน้าไม่ได้”เมื่อเห็นว่าเขาไม่สามารถแก้ต่างได้ ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็ไม่โต้แย้งอีก“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เสด็จแม่กับฮองเฮาก็จัดการท่านตามพระทัยเถิดเพคะ” พูดถึงตรงนี้ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็ยืนขึ้น “วันนี้ลุกมาที่นี่เพราะมีเรื่องอื่นที่ต้องปรึกษาหารือด้วยพ่ะย่ะค่ะ”“ในเมื่อฮองเฮาก็อยู่ที่นี่ด้วย จะไ