LOGINShare
บทที่ 0591
Related chapters
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0592
ใต้เท้าเสิ่นเพียงยืนอยู่ข้างๆ รอคอยที่จะเสริมให้ใต้เท้าหรงนี่เป็นงานที่สบายที่สุดที่อัครมหาเสนาบดีหลินเคยทําเขาได้รับคําสั่งให้เข้ารับตําแหน่งหลังจากการล่มสลายของอัครมหาเสนาบดีชุยแม้ว่าอัครมหาเสนาบดีนี้จะมีอํานาจมาก แต่อัครมหาเสนาบดีชุยเคยเป็นข้าราชการที่ทุจริตมาก่อนและเป็นข้าราชการที่ทุจริตที่ยิ่งใหญ่ ยิ่งไปกว่านั้นเขายังเป็นข้าราชการที่ทุจริตขนาดใหญ่ที่ต้องการก่อกบฏดังนั้นเรื่องที่เขาทิ้งไว้นั้นยากที่จะจัดการให้หมดจดจริงๆ ไม่ต้องพูดถึงเส้นสายที่เขาเคยดึงมาเป็นพวกมาก่อน เขาต้องจัดการให้หมดครึ่งปีที่ผ่านมานี้ ทําให้ชายชราอย่างเขาเหนื่อยจนน่าเวทนาจริงๆ เมื่อวานฝ่าบาททรงระบุชื่อในราชสํานักให้เขากับใต้เท้าหรงและใต้เท้าเสิ่นทําคดีนี้ด้วยกัน เขาปวดหัวมากจริงๆ ใต้เท้าหรงและใต้เท้าเสิ่นต่างก็เป็นคนที่ซื่อตรง พวกเขาสองคนทําคดีด้วยกัน ย่อมต้องทะเลาะเบาะแว้งกันแน่นอนคิดดูแล้วฝ่าบาททรงให้ตนช่วย เพียงเพราะกลัวว่าพวกเขาสองคนจะตีกันเท่านั้นแต่ครั้งนี้ ฮ่องเต้ฉู่และอัครมหาเสนาบดีหลินคิดผิดแล้ว ใต้เท้าหรงและใต้เท้าเสิ่นเข้ากันได้ดีมาก และเพราะทั้งสองคนตั้งใจสืบสวนคดีมาก ดังนั้นอั
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0593
ทุกคนพูดคนละประโยคคนละประโยค ไม่ได้สังเกตเห็นใบหน้าที่ดํามืดของฮ่องเต้ต้าฉู่แม้แต่น้อยดังนั้นในที่สุดเขาก็รู้แล้วว่าทําไมวันนั้นหรงเหวินเมี่ยวเข้าวัง ซิงอวี้ถึงลงโทษให้คุกเข่านางโดยไม่มีเหตุผลที่แท้เป็นเพราะแผนการก่อนหน้านี้ไม่สําเร็จ มาแก้แค้นหรงเหวินเมี่ยวนี่เองแต่ซิงอวี้ไม่เคยออกจากวังมาก่อน และไม่ได้ไปมาหาสู่กับนอกวัง แล้วจะไปต่อต้านหรงเหวินเมี่ยวได้อย่างไร?คิดมาถึงตรงนี้ ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็เงยหน้ามองผู้บัญชาการศาลต้าหลี่ รอคําตอบของเขาใต้เท้าเสิ่นกลับแค่ส่ายหน้า “เหออวิ๋นเหยาไม่รู้เรื่องนี้ เพียงแต่บอกว่าตอนที่นางหาองค์หญิงสามพบ องค์หญิงสามก็ตอบตกลงโดยไม่ต้องคิด”"พูดต่อไป" ฮ่องเต้ต้าฉู่มีแผนอื่นในใจแล้ว จึงส่งสัญญาณให้พวกเขาพูดต่อไปใต้เท้าหรงกลืนน้ำลายลงคอ เอ่ยปากต่อ “ภายหลังก็เป็นอย่างที่เหอหย่งพูดจริงๆ นางโจวก็หาคนในยุทธภพกลุ่มหนึ่ง ระหว่างทางที่เหอหย่งส่งเหออวิ๋นเหยาไปปล้นคนแล้วไปขายที่ซ่อง”“พวกกระหม่อมก็เคยไปสํารวจที่ซ่องนั้นมาแล้ว แต่ดูเหมือนว่าหลังจากจ้าวไซ่ยวนตาย ซ่องลับนั้นก็ปิดตัวลงแล้ว ตอนนี้คนไปที่หอว่างเปล่าแล้ว”“และเหออวิ๋นเหยาก็ยอมรับแล้ว” ใต้เท้าเสิ่นเ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0594
“อดีตราชเลขากรมขุนนาง ใต้เท้าเสิ่นรองราชเลขากรมขุนนางในตอนนี้ เกิดเรื่องขึ้นในเวลานี้พอดีพ่ะย่ะค่ะ”“เพียงแต่เรื่องนี้กระหม่อมไม่มีหลักฐาน”“เหอหย่งและหลินเหอเฉิงคนนี้ก็สอดคล้องกับที่นางโจวพูดจริงๆ องค์ชายสามอาศัยคดีการตายของหลินอิน จัดการพวกเขาสองคนได้”เสนาบดีหลินพูดจบก็ไม่พูดอะไรอีกส่วนฮ่องเต้ต้าฉู่ก็ลุกขึ้นจากที่นั่งของตัวเอง แล้วเริ่มเดินไปเดินมาในห้องแม้ว่าเขาจะไม่เชื่อ แต่หลักฐานที่องค์ชายสามดึงขุนนางมาเป็นพวกและใส่ร้ายขุนนางได้วางอยู่ตรงหน้าเขาแล้วเมื่อก่อนเขาคิดว่าจิ่นเฉินยังเด็กอยู่จริงๆ และเป็นบุตรของพระสนมเต๋อเฟยด้วย ดังนั้นจึงมีความอดทนต่อเขามากแต่ตอนนี้เขาทําเช่นนี้ เกรงว่าจะเดินตามทางเก่าในคําพูดของหวานหว่านแล้วเขาไม่สามารถเสียแรงไปมากขนาดนี้ได้ ด้วยความช่วยเหลือของหวานหว่านได้ขจัดอุปสรรคมากมายขนาดนี้ สุดท้ายเป็นเพราะการตามใจของตัวเอง ทําให้องค์ชายสามทําลายแคว้นฉู่ได้คิดถึงตรงนี้ ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็โบกมือให้เสนาบดีหลิน ส่งสัญญาณให้เขาออกไปก่อนส่วนตัวเขาเองนั่งอยู่ในห้องทรงอักษรคนเดียวจนฟ้ามืด“เมิ่งเฉวียนเต๋อ” ในที่สุดก็เอ่ยปาก “จัดขบวนไปตำหนักฉางชิว”ฮ่อง
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0595
เป็นเพราะฐานะขององค์ชายสี่ จึงล่าช้าไปถึงอายุสิบกว่าปีถึงได้ไปห้องทรงอักษรเพียงแต่ว่าตอนนี้องค์ชายสามมีท่าทางเช่นนี้ ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็กลัวว่าจิ่นหรงจะร่วมหัวจมท้ายกับเขาจริงๆ ในใจย่อมเกิดความลังเลขึ้นมาแต่องค์ชายห้าเป็นคนมีเมตตากรุณา เพียงแค่คุกเข่าต่อหน้าฮ่องเต้ต้าฉู่ “เสด็จพ่อ เสด็จพี่กับเสด็จน้องไม่รู้ประสีประสา ทําให้เสด็จพ่อโกรธ เสด็จพ่ออย่าโกรธพวกเขาเด็ดขาด จะได้ไม่ทําร้ายร่างกายตัวเอง”ฮ่องเต้ฉู่ไม่คิดว่าเขาจะคิดเช่นนี้เดิมทีคิดว่าเขาจะขอความเมตตาให้กับสัตว์เดรัจฉานสองตัวนั้นตอนนี้แค่ยิ้มเท่านั้น “ข้าสบายดี กลับไปก่อนเถอะ”พูดจบก็ออกจากตําหนักฉางชิวไปโดยไม่หันกลับมามองและหลังจากที่องค์ชายห้ามองส่งฮ่องเต้ต้าฉู่จากไปแล้ว ก็หันไปมองที่ตําหนักขององค์ชายสาม ไม่รู้ว่ากําลังคิดอะไรอยู่ ในดวงตาเหม่อลอยหลังจากฮ่องเต้ต้าฉู่ออกจากตําหนักฉางชิวแล้ว เดิมทีคิดจะไปจัดการองค์หญิงสามที่ตําหนักเหยียนหัวด้วยกันกลับพบขันทีของตําหนักหลงเซิงเร่งรุดมา “ฝ่าบาท องค์หญิงรองมาแล้วเพคะ”“ซิงเสวี่ย?” ฮ่องเต้ต้าฉู่หันไปมองเมิ่งเฉวียนเต๋ออย่างสงสัย คล้ายกําลังถามเขาว่าวันนี้เป็นวันอะไรเมิ่งเ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0596
ภายใต้การส่งสัญญาณของฮ่องเต้ชู เมิ่งเฉวียนเต๋อรีบเดินไปข้างหน้าสองสามก้าวและรับจดหมายนั่นมาในขณะที่ฮ่องเต้ต้าฉู่กําลังเปิดอ่านอยู่นั้น เสียงขององค์หญิงรองก็ค่อยๆ ดังขึ้น“เสด็จพ่อ จดหมายนี้ถูกทิ้งไว้โดยเสด็จแม่ก่อนสิ้นพระชนม์” พูดถึงตรงนี้องค์หญิงรองก็โขกหัวลงไปอีกครั้ง "เดิมทีหม่อมฉันคิดว่าจะปล่อยให้เรื่องนี้จมลงไปในทะเลก็ช่างมันเถอะ แต่หม่อมฉันไม่สบายใจทั้งวันทั้งคืนจริงๆ เลยเพคะ"องค์หญิงรองพูดจบก็ไม่พูดอะไรอีกแต่ฮ่องเต้ต้าฉู่กลับอ่านจดหมายของสนมซูผินอย่างละเอียดถี่ถ้วนครั้งแล้วครั้งเล่าในจดหมายที่เขียนด้วยจดหมายนั้น ได้เขียนอย่างละเอียดว่า สนมซูผินได้รับคําสั่งจากพระสนมเต๋อเฟยอย่างไร เมื่อร่างกายของซ่งชิงหย่าอ่อนแอลง เขาก็ใช้ยาในมือของสนมอวิ๋นกุ้ยเหรินเพื่อทําให้ร่างกายของซ่งชิงหย่าค่อยๆ อ่อนแอลงและค่อยๆ ฆ่าไปผลลัพธ์สุดท้ายคือการตายของซ่งชิงหย่าและคนที่ทําร้ายนาง พระสนมเต๋อเฟยได้รับอํานาจควบคุมวังหลังทั้งหกสนมซูกุ้ยเหรินก็ได้เลื่อนตําแหน่งเป็นสนมซูผินแม้แต่สนมอวิ๋นกุ้ยเหรินก็ได้รับการแต่งตั้งเป็นกุ้ยเหรินในเวลานั้นดังนั้นชิงหย่าที่คิดถึงอยู่ในใจของเขามาตลอด กลับถู
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0597
นางรีบส่ายหน้า “เสด็จพ่อพูดอะไร หม่อมฉันฟังไม่เข้าใจเพคะ”ส่วนองค์หญิงหกก็มองดูองค์หญิงสามที่ถูกเสด็จพ่อทําให้ลําบากใจอยู่ด้านข้างอย่างยินดีปรีดา ในใจรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งคนเหล่านี้ดูกลมกลืนกันมาก แต่หลังจากที่แม่นมทั้งสองจากไป พวกนางก็ต้องทะเลาะกันอย่างแน่นอนอีกอย่างการที่ตนตกอยู่ในตําหนักเหยียนหัว ล้วนเป็นเพราะลู่ซิงอวี้คนต่ำช้าคนนี้ทั้งนั้นหากวันนั้นนางไม่หาเรื่องตน แล้วตนจะไปลงไม้ลงมือกับนางได้อย่างไร แล้วจะถูกเสด็จพ่อขังไว้ที่ตําหนักเหยียนหัวได้อย่างไร?“พาองค์หญิงหกออกไป” ฮ่องเต้ต้าฉู่กลับเงยหน้ามองแม่นมสองคนที่อยู่ด้านข้างตอนนี้องค์หญิงหกให้ความเคารพต่อแม่นมสองคนนี้เป็นอย่างมาก แน่นอนว่าต้องรีบลุกขึ้นและจะเดินออกไป แต่เนื่องจากคุกเข่าเป็นเวลานานแล้ว ชั่วพริบตาที่องค์หญิงหกยืนขึ้นก็คุกเข่าลงอีกครั้งสุดท้ายถูกแม่นมสองคนลากออกไปตอนนี้พระองค์ดูอารมณ์ไม่ค่อยดี ใครจะกล้าขัดใจเขาฮ่องเต้ต้าฉู่ยังคงตัดสินใจให้โอกาสองค์หญิงสามอีกครั้ง จึงเอ่ยปากถามอีกประโยคหนึ่งว่า “เรื่องของเหออวิ๋นเหยา เกี่ยวข้องกับเจ้าหรือไม่?”เมิ่งเฉวียนเต๋อที่อยู่ข้างๆ เป็นกังวลแทนองค์หญิงสามเหลื
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0598
“พระมเหสี ฝ่าบาททรงลงโทษองค์ชายสามและองค์หญิงสามแล้วเพคะ”เสิ่นหนิงชินกับการที่องค์ชายสามผู้โง่เขลาคนนี้ถูกฝ่าบาทตําหนิบ่อยๆ จึงหันกลับไป “จัดการก็จัดการสิ”อย่างไรก็ตามลูกชายของฝ่าบาทมีน้อย เขาไม่เต็มใจที่จะลงมือกับลูกชายของเขาอย่างจริงจังหรอกมันไม่มีอะไรมากไปกว่าการลงโทษเงินบางส่วนและกักบริเวณเป็นเวลาหลายวัน หลังจากนั้นไม่กี่วันก็สามารถเข้าร่วมราชการได้อีกครั้งเยว่หรานรู้ว่าฮองเฮาทรงมองข้ามเรื่องนี้ไป จึงรีบยื่นมือไปดึงนางไว้ “พระมเหสี ตอนนี้องค์ชายสามอยู่ที่จวนจงเหรินแล้วเพคะ”เสิ่นหนิงหายใจติดขัด จากนั้นก็ลุกขึ้นนั่งทันที “อะไรนะ”“พระมเหสี” รู้ว่าฮองเฮาได้ยินคําพูดเมื่อครู่อย่างชัดเจนแล้ว เยว่หรานยังคงพูดเสริมอีกประโยคหนึ่ง “องค์ชายสามกับองค์หญิงสาม ตอนนี้ต่างก็อยู่ที่จวนจงเหรินแล้วเพคะ”เสิ่นหนิงตกใจนางรู้ว่าองค์ชายสามเป็นคนที่รับตําแหน่งไม่ได้ ดังนั้นจึงไม่เคยคาดหวังในตัวเขามากนักแต่ตอนนี้เขาเข้าไปในจวนจงเหรินแล้วแล้วแผนก่อนหน้านี้ของตัวเองจะนับอะไรได้?“ตอนบ่ายยังกักบริเวณอยู่ในตำหนักไม่ใช่หรือ? ทําไมถึงส่งตัวให้จวนจงเหรินแล้ว” ฮองเฮาไม่เข้าใจจริงๆ เยว่หรานย
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0599
“จิ่นซิน แต่งตัวให้ข้าเรียบง่ายกว่านี้หน่อยเถอะ” ซ่งชิงเหยียนเงียบมาตลอด ในที่สุดก็เปิดปากพูด“พระสนมเพคะ?” จิ่นซินกลับสงสัย วันดีคืนดีเช่นนี้ ทําไมต้องแต่งตัวให้เรียบง่ายสักหน่อย จิ่นซินไม่เข้าใจอย่างยิ่ง[ต้องเป็นเพราะองค์หญิงรองฟ้องเรื่องที่พระสนมเต๋อเฟยกับสนมซูผินสมคบคิดกันทําร้ายท่านป้าจนตายแน่ สนมอวิ๋นกุ้ยเหรินก็มีส่วนเกี่ยวข้องด้วย ดังนั้นเสด็จเสด็จพ่อจึงจัดการพวกเขาทั้งสองให้สิ้นซาก][องค์หญิงรองปรากฏตัวได้ทันเวลา มิฉะนั้น เสด็จเสด็จพ่อคงจะแค่กักบริเวณองค์ชายสามในตำหนักเท่านั้น อีกไม่นานก็จะปล่อยตัวออกมาอีกแล้ว][องค์หญิงสามก็ด้วย][แต่พี่หญิงรองได้เพิ่มไฟนี้เข้าไปอีก เป็นการราดน้ำมันลงบนกองไฟจริงๆ ทําให้เสด็จเสด็จพ่อร้อนใจ ถึงได้ตัดสินใจเช่นนี้]ซ่งชิงเหยียนได้ยินคําบ่นพึมพําของลู่ซิงหว่าน ก็พึมพําว่า “เรื่องนี้ต้องขอบใจซิงเสวี่ยแล้ว”“รีบใส่เถอะ ฝ่าบาทใกล้จะเสด็จแล้ว” ซ่งชิงเหยียนมองจิ่นซินที่ถือเสื้อผ้ายืนเหม่อลอยอยู่ข้างๆ นาง แล้วรีบสั่งนางจิ่นอวี้ก้าวไปข้างหน้าเพื่อสวมเสื้อผ้าให้ซ่งชิงเหยียน ขณะเดียวกันก็ถามอย่างสงสัยว่า “พระสนมรู้ได้อย่างไรว่าฝ่าบาทจะมาเพคะ?”“พระส
Latest chapter
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0640
พูดถึงตรงนี้องครักษ์เงามังกรก็ถอนหายใจ “เพียงแต่อีกฝ่ายล้วนเป็นนักรบที่ตายแล้ว ไม่ได้เหลือผู้รอดชีวิตไว้”[แม่เจ้าโว้ย ทหารพลีชีพหนึ่งร้อยคน นี่มันฐานะอะไรเนี่ย][ดูเหมือนว่าชีวิตของเสด็จพ่อมีค่ามากจริงๆ สามารถทําให้อีกฝ่ายส่งทหารพลีชีพได้หนึ่งร้อยคน]เรื่องนี้เป็นไปตามที่คาดไว้ ฮ่องเต้ต้าฉู่ย่อมไม่ตําหนิองครักษ์เงามังกร จึงออกคําสั่งให้คนขับรถม้าเดินทางต่อไป ต้องไปถึงสถานที่ปลอดภัยถึงจะดําเนินการต่อได้ภายในรถม้าก็เงียบกริบเช่นกันในที่สุดสนมเยว่กุ้ยเหรินก็ลองเอ่ยปาก “ฝ่า...นายท่าน ฮูหยิน คือว่า...”ซ่งชิงเหยียนเหมือนเพิ่งนึกถึงสนมเยว่กุ้ยเหรินที่ขดตัวอยู่ที่มุมห้อง ดึงนางขึ้นมา “วางใจเถอะ ตอนนี้ปลอดภัยแล้ว”ในใจก็อดทอดถอนใจไม่ได้ มิน่าเล่าสนมเยว่กุ้ยเหรินถึงอยู่ในวังมาเจ็ดแปดปีก็ไม่มีทายาทสักคน เกรงว่าโอกาสที่ฝ่าบาทจะโปรดปรานนางก็มีน้อยมากในรถม้าคันเดียวมีกันแค่สี่คน ตัวเองยังสามารถลืมนางได้อย่างสนิทใจ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงฮ่องเต้ที่มีสนมมากมายส่วนฮ่องเต้ต้าฉู่ก็จัดเสื้อผ้าให้ตนเอง แล้วอุ้มลู่ซิงหว่านเข้ามาในอ้อมกอดของตน หยอกล้อนางว่า “หวานหว่าน ตกใจหรือเปล่า?”ลู่ซิงหว่านเอื
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0639
เพราะว่าตอนนี้อยู่ข้างนอก ทุกคนต่างก็เปลี่ยนคําเรียกขานกัน จึงสามารถปกป้องฝ่าบาทได้อย่างทั่วถึง“ปกป้องนายท่าน!” เว่ยเฉิงดึงกระบี่ออกจากฝักกระบี่ของตัวเอง แล้วพูดกับฮ่องเต้ต้าฉู่ที่อยู่บนรถม้า “นายท่านไม่ต้องเป็นห่วง คนขอวเราข้าล้วนเลือกคนที่มีวรยุทธ์สูงทั้งนั้น ต้องสามารถปกป้องนายท่านและฮูหยินให้ปลอดภัยได้อย่างแน่นอนขอรับ”“ได้” เสียงทุ้มต่ำของฮ่องเต้ต้าฉู่ดังขึ้น ทําให้เว่ยเฉิงรู้สึกสบายใจขึ้นหลายส่วนซ่งชิงเหยียนก็กุมมือของสนมเยว่กุ้ยเหรินในเวลานี้ และพยักหน้าให้นางเพื่อแสดงให้เห็นว่านางสบายใจได้ลู่ซิงหว่านกลับไม่กลัวอย่างที่สนมเยว่กุ้ยเหรินคิดแม้กระทั่งนางยังตบแขนสนมเยว่กุ้ยเหรินเบาๆ ปากก็พึมพําว่า “ไม่กลัว”สนมเยว่กุ้ยเหรินรู้สึกอับอายขายหน้าจริงๆ [ว้าว ทําไมมันน่าตื่นเต้นจัง][เสด็จพ่อและท่านแม่ต้องสู้ๆ นะ! เสด็จพ่อไม่ใช่ฮ่องเต้แห่งแคว้นต้าฉู่ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในนิทานหรอกหรือ! โชว์ฝีมือให้หวานหว่านดูหน่อย ให้หวานหว่านดูบ้าง!]ซ่งชิงเหยียนกุมหน้าผากอย่างพูดไม่ออกโชคดีที่เป็นเสียงในใจ ฝ่าบาทจึงไม่ได้ยิน หวานหว่านเอ๋ย เจ้ามีกี่หัวให้ถูกตัดกันล่ะเนี่ย!แม้แต่ฮ่องเต้ต้
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0638
ฮ่องเต้ต้าฉู่และคณะเดินทางลงใต้ต่อ แล้วเลือกที่พักต่อไปก่อนออกเดินทาง อัครมหาเสนาบดีและคนอื่นๆ ได้กําหนดสถานที่ตั้งหลักสําหรับฝ่าบาทตามทางแล้ว ล้วนเป็นอำเภอที่เจริญรุ่งเรืองแต่ฮ่องเต้ต้าฉู่ได้รูปแบบการเดินทางแล้ว ตอนนี้เป็นการเยี่ยมเยือนส่วนตัวแล้วประการที่สองคือสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ในอําเภอไถจินซึ่งจําเป็นต้องป้องกันดังนั้นฮ่องเต้ต้าฉู่จึงปรึกษากับเว่ยเฉิงและซ่งชิงเหยียน เปลี่ยนเส้นทางและเลือกเมืองอื่นๆ เพื่อพักระหว่างทาง เพื่อสํารวจประเพณีท้องถิ่นดูว่าสถานที่อื่นๆ ก็มีพฤติกรรมที่หลอกลวงและปกปิดเช่นเดียวกับอําเภอไถจินหรือไม่ดังที่หวานหว่านกล่าวไว้ อําเภอไถจินที่อยู่ใกล้แค่เอื้อมนี้ยังเกิดเรื่องเช่นนี้ได้ แล้วอําเภออื่นๆ ล่ะซ่งชิงเหยียนยังไม่ทันได้พูดอะไร ลู่ซิงหว่านก็พูดก่อน[ได้สิ ๆ ! ออกมาเที่ยวเล่นก็ต้องเที่ยวเล่นไปทั่วอยู่แล้ว ถ้าทุกที่ถูกคนจับตามองอยู่ จะมีความหมายอะไรอีกล่ะ][ทําไมไม่ให้ผู้บัญชาการเว่ยเลือกสถานที่เล็กๆ หน่อย พวกเราไปเดินเล่นกัน ยังไงก็ต้องรับรองความปลอดภัยของเสด็จพ่อนะ!][ออกมาห้าวันแล้ว แต่ก็ยังปลอดภัยอยู่ เดิมคิดว่าจะถูกลอบสังหารในวันแรกท
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0637
“ตอนนี้เกรงว่าพระมเหสีคงหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะได้มีโอกาสส่งองค์หญิงหกออกจากตําหนักจิ่นซิ่ว” สนมหลานพูดอย่างมีความหมายลึกซึ้งพระสนมหลานเฟยพูดได้ไม่ผิด เดิมทีเสิ่นหนิงก็ไม่ยอมรับองค์หญิงหกอยู่แล้ว แต่เรื่องนี้ฮ่องเต้เป็นคนออกปากเอง นางจึงปฏิเสธไม่ได้ไม่สู้ครั้งนี้วางแผนซ้อนแผน ส่งองค์หญิงหกออกไปก็แล้วกันพระสนมหลานเฟยพาจิ่นซินไปที่ตําหนักหรงเล่อแม้แต่ไทเฮาที่อาศัยอยู่ในวังหลังมานานขนาดนี้ เมื่อเห็นบาดแผลบนใบหน้าของจิ่นซิน ก็อดไม่ได้ที่จะอกสั่นขวัญแขวน“จิ่นซิน” ไทเฮาจับมือจิ่นซินปลอบ “พระสนมของเจ้าไม่อยู่ มีเรื่องอะไรเจ้าก็บอกแม่นมซูได้เลย ข้าจะตัดสินใจแทนเจ้าเอง”จิ่นซินกลับมีสมองอย่างหาได้ยาก เพียงแค่ส่ายหน้าเบาๆ “บ่าวไม่เป็นอะไรเพคะ ไทเฮาเพคะ จิ่นซินเป็นเพียงบ่าวคนหนึ่งเท่านั้น หากผู้เป็นนายอารมณ์ไม่ดี จะตีจะด่าสักหน่อยก็สมควรแล้วเพคะ”แม้ว่าไทเฮารู้ว่าคําพูดของจิ่นซินเป็นคําพูดที่สุภาพ แต่เมื่อมองเข้าไปในดวงตาของนาง บวกกับบาดแผลบนใบหน้าของนาง ก็เห็นถึงความอดทนและความคับข้องใจอย่างชัดเจนจึงหันไปมองพระสนมหลานเฟย “ในเมื่อชิงเหยียนไม่อยู่ ช่วงนี้ให้จิ่นซินอยู่ในวังของเจ้าเถอะ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0636
เมื่อได้ยินจิ่นซินกล้าที่จะเถียงตนเอง องค์หญิงหกก็โกรธทันที“เจ้าคุกเข่าลงเดี๋ยวนี้!” องค์หญิงหกโกรธเป็นฟืนเป็นไฟจิ่นซินย่อมคุกเข่าลงอย่างเรียบร้อย แต่ร่างกายยังคงตั้งตรงตอนนี้นางจึงอยู่ในระดับเดียวกันกับองค์หญิงหกองค์หญิงหกรีบก้าวเท้าไปข้างหน้าและตบหน้าจิ่นซินหนึ่งฉาด “เจ้าบ่าวรับใช้บังอาจนัก แม้แต่นายของเจ้ายังไม่กล้าพูดกับข้าเช่นนี้ เจ้ากล้าเถียงข้าหรือ?”พูดถึงตรงนี้ ราวกับไม่คลายความโกรธ หันไปมองอิงหงที่อยู่ข้างๆ อีกครั้ง “ตบปากนางให้ข้าที!”อิงหงกลับขดตัวไม่กล้าก้าวไปข้างหน้าถึงอย่างไรจิ่นซินก็เป็นคนข้างกายของพระสนมหวงกุ้ยเฟย แม้ว่านายของนางจะเป็นองค์หญิงหก แต่ว่า...เมื่อเห็นอิงหงไม่ขยับตัว องค์หญิงหกก็ยื่นขาออกไปเตะที่ขาของนาง “เจ้าไม่เข้าใจที่ข้าพูดหรือ?”อิงหงกัดฟัน ในที่สุดก็เดินมาตรงหน้าจิ่นซินแล้วเริ่มลงมือเมื่อเห็นใบหน้าของจิ่นซินแดงและบวมขึ้นในที่สุด องค์หญิงหกจึงเอ่ยปากให้อิงหงหยุดมือ แต่ยังคงไม่คลายความโกรธ “เจ้าคุกเข่าตรงนี้ให้ข้าสองชั่วยาม หากคุกเข่าไม่ถึงสองชั่วยาม ข้าจะตบเจ้าอีก!”พูดจบก็พาอิงหงเดินไปข้างหน้าโดยไม่หันกลับมามองในเวลานี้อวิ๋นหลานที่
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0635
พูดจบก็ยิ้มให้เสิ่นผิงอีก “การสอบระดับกลางปีหน้า ข้าจะรอเจ้าอยู่ที่เมืองหลวง”ฮ่องเต้ต้าฉู่ไม่ใช่คนชอบยุ่งเรื่องของคนอื่นจริงๆ แต่คนนี้ ในเมื่อหวานหว่านบอกว่าเขาเป็นคนมีความสามารถ เมื่อพบแล้ว ก็ไม่อาจไม่ยุ่งได้พูดจบก็เดินก้าวยาวๆ ออกไปเสิ่นผิงเพิ่งได้สติหลังจากฮ่องเต้ต้าฉู่จากไปแล้ว “ขอบพระทัยฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้ต้าฉู่ได้ทําเรื่องใหญ่อีกครั้ง ในใจย่อมมีความสุขมากคนทั้งกลุ่มจึงเก็บสัมภาระอีกครั้งและเดินทางต่อฮ่องเต้ต้าฉู่เดินเที่ยวชมวิวตลอดทาง มีความสุขมากแต่หลังจากที่เขาจากไป ในวังก็มีคนก่อความวุ่นวายขึ้นคนแรกที่ก่อความวุ่นวายขึ้นก็คือองค์หญิงหกที่ตอนนี้อาศัยอยู่ในวังจิ่นซิ่วจิ่นซินอยู่ในตําหนักชิงอวิ๋นเพียงลําพัง ที่จริงแล้วก็ไม่มีอะไรให้ทํา ทั้งวันจึงไม่มีอะไรทําดังนั้นวันนี้ ตําหนักชิงอวิ๋นกลับมีคนที่จิ่นซินคาดไม่ถึงคนหนึ่งมา อวิ๋นหลานเมื่อเห็นอวิ๋นหลานมา จิ่นซินก็รีบเข้าไปต้อนรับ “พี่หญิงอวิ๋นหลานมาได้อย่างไรกัน?”จะว่าไปตําหนักจิ่นซิ่วกับตําหนักชิงอวิ๋นก็ไม่ได้มีความขัดแย้งต่อหน้าอะไรกันแต่จิ่นซินและจินอวี้ในตําหนักชิงอวิ๋นต่างก็รู้ว่าเมื่อฮองเฮายังเป็นพ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0634
เขาเป็นฮ่องเต้และเข้าใจวิธีการใช้คนเป็นอย่างดีคนอย่างเสิ่นผิงเป็นดาบที่แหลมคม ต้องให้ผู้ถือดาบควบคุมให้ดีเรื่องต่อไปนั้นง่ายมากฮ่องเต้ต้าฉู่สั่งให้เว่ยเฉิงออกหน้าเพื่อปลอบขวัญราษฎรทั้งหมด ส่วนตัวเขาเองก็พาเสิ่นผิงกลับไปที่จวนนายอำเภออีกครั้งครั้งนี้ เพื่อความปลอดภัย ฮ่องเต้ต้าฉู่จึงตั้งใจพาลู่ซิงหว่านมาอยู่ข้างกายถึงอย่างไรเขาก็มีความคิดแบบนี้มานานแล้ว อยากจะพาลู่ซิงหว่านไปประชุมเช้าด้วยแต่เมื่อนึกถึงคนแก่คร่ำครึกลุ่มนั้น เพื่อลดความยุ่งยากให้กับลู่ซิงหว่านและซ่งชิงเหยียนสองแม่ลูก ในที่สุดเขาก็ยกเลิกความคิดนี้แต่ตอนนี้อยู่ข้างนอกมันไม่เหมือนกันแล้ว สิ่งที่ควรใช้ก็ต้องใช้ให้ดีเมื่อเห็นฮ่องเต้ต้าฉู่กําลังอุ้มเด็กคนหนึ่ง เสิ่นผิงก็รู้สึกสับสนเล็กน้อย แต่ถึงอย่างไรอีกฝ่ายก็เป็นฮ่องเต้ เขาเป็นแค่ข้าน้อยธรรมดาคนหนึ่ง จะกล้าเอ่ยปากได้อย่างไรจนกระทั่งทั้งสองนั่งลง ฮ่องเต้ต้าฉู่จึงเอ่ยปากถามว่า “คุณชายเสิ่นแม้จะสวมเสื้อผ้าธรรมดา แต่ดูแล้วก็สง่างาม ไม่รู้ว่าพ่อเจ้าเป็นใครกัน”เสิ่นผิงกลับส่ายหน้า “ทูลฝ่าบาท ข้าน้อยไม่รู้ว่าท่านพ่อเป็นใคร ข้าน้อยอาศัยอยู่กับท่านแม่ที่อําเภอไถจิ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0633
[นี่เป็นขบวนเสด็จของฝ่าบาท พวกเจ้ายังกล้าขัดขวางอีกหรือ?]ส่วนฮ่องเต้ต้าฉู่ก็เปิดม่านรถออกอย่างเงียบๆ และมองออกไปด้านนอกตอนนี้ที่หน้ารถของพวกเขา มีชาวบ้านกลุ่มหนึ่งกําลังคุกเข่าอยู่ เป็นธรรมดาที่มีชาวบ้านทยอยกันเดินมาทางนี้ลู่ซิงหว่านตาไว มองปราดเดียวก็เห็นคนที่คุกเข่าอยู่ด้านหน้าสุด เป็นชายที่คุยกับพวกเขาเมื่อวาน“เสด็จพ่อ พี่ชาย” ลู่ซิงหว่านชี้นิ้วไปยังคนที่คุกเข่าอยู่ด้านหน้าสุดฮ่องเต้ต้าฉู่หันมองลู่ซิงหว่านอย่างสงสัย แล้วมองไปข้างหน้าคาดไม่ถึงว่าจะเป็นเขาคิดไปคิดมา ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็ลุกขึ้นและออกจากรถม้าไป“ขอพระองค์ทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่นปี หมื่นๆ ปี” ทุกคนคุกเข่าลงและตะโกนถวายบังคมชายที่อยู่ด้านหน้าสุดกลับเอ่ยปากก่อน “ข้าน้อยเสิ่นผิง ถวายบังคมฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ”พูดจบ เสิ่นผิงก็เงยหน้าขึ้น มองตรงไปที่ฮ่องเต้ต้าฉู่ “ก่อนหน้านี้ที่ฝ่าบาททรงมอบเงินเหล่านั้นให้ข้าน้อย ข้าน้อยก็รู้สึกว่าฝ่าบาทต้องเป็นผู้มีบุญญาธิการแน่นอน นึกไม่ถึงว่าจะเป็นฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน”พูดถึงตรงนี้ เสิ่นผิงก็โขกหัวลงไปอีกครั้ง “ฝ่าบาททรงเมตตากรุณายิ่งนัก เป็นความโชคดีของราษฎรในใต้หล้าเหลือเกินพ่ะย่
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0632
ฮ่องเต้ต้าฉู่จัดการเรื่องนี้เสร็จ ก็เสียเวลาไปบ้าง ได้แต่พักค้างคืนหนึ่งคืนก่อนแล้วค่อยออกเดินทางอีกครั้งในวันถัดไปเท่านั้นค่ำคืนนี้ พวกฮ่องเต้ต้าฉู่กลับไม่ได้ไปพักที่โรงเตี๊ยมหรือเรือนรับรองใดๆ อีก แต่พักอยู่ในที่ว่าการอําเภอโดยตรงตอนนี้ไม่มีงานราชการที่ต้องจัดการ หลังจากรับประทานอาหารเย็นแล้ว ก็รู้สึกเบื่อมาก“เว่ยเฉิง” ฮ่องเต้ต้าฉู่ชะโงกหน้าไปถาม “ทิวทัศน์ยามค่ำคืนของอําเภอเทียนจินนี้เป็นอย่างไร?”พูดถึงตรงนี้ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็ยืนขึ้น “ไม่สู้เรียกหวงกุ้ยเฟยมาดีกว่า ให้ออกไปเดินเล่นด้วยกัน”บังเอิญจริงๆ ซ่งชิงเหยียนและพรรคพวกก็กําลังเดินมาทางนี้เช่นกัน“นายท่าน” เยวี่ยกุ้ยเหรินเดิมทีก็มีนิสัยร่าเริงอยู่แล้ว เมื่อก่อนอยู่ต่อหน้าฝ่าบาทและพระสนมหวงกุ้ยเฟยยังไม่กล้าปล่อยมากนัก หลายวันมานี้คุ้นเคยกันแล้ว ย่อมมีชีวิตชีวามากขึ้น “พระ...ฮูหยินเรียกข้าออกไปเดินเล่นด้วยกัน นายท่านจะไปด้วยหรือไม่เจ้าคะ?”เมื่อได้ยินสนมเยว่กุ้ยเหรินเรียกซ่งชิงเหยียนแบบนี้ ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็อึ้งไปชั่วขณะเขาจับตาซ่งชิงหย่านอย่างว่างเปล่า ราวกับว่าเขาสามารถเห็นใบหน้าของซ่งชิงหย่าผ่านใบหน้าของนางเมื่อฮ่องเต
