All Chapters of เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน: Chapter 151 - Chapter 160

รัชทายาทให้ความสําคัญกับน้องสาวที่เป็นมารดาเดียวกันของตนมาโดยตลอด ดังนั้นหลังจากจบการประชุมตอนเช้า ก็ไม่ได้ล่าช้ามาก เพียงแค่จัดการธุระเล็กน้อย ก็มุ่งตรงมาที่งานชุมนุมกวีทันทีเนื่องจากเกิดเรื่องเมื่อหลายวันก่อน ตอนนี้องค์รัชทายาทจึงระมัดระวังมากขึ้น ข้างกายนอกจากมีจงผิงคอยปรนนิบัติแล้ว ยังมีองครักษ์อีกสี่คนย่อมมีองครักษ์ลับสองคนคอยคุ้มกันอยู่รัชทายาทเพิ่งก้าวเข้ามาในลานบ้านนี้ หรงเหวินเมี่ยวและคนอื่น ๆ ก็หยอกล้อหานซีเยว่ขึ้นมา “องค์รัชทายาทยุ่งขนาดนี้ถึงกับมาแล้ว คิดว่าคงมาเพื่อพี่หาน”หานซีเยว่ถูกหลายคนพูดจนหน้าแดงทันที “งานชุมนุมบทกวีที่องค์หญิงใหญ่จัด องค์ชายต้องปรากฏตัวแน่นอน พวกคุณอย่าพูดเหลวไหล”และตั้งแต่รัชทายาทเข้าประตูมาก็ตรงดิ่งไปหาพระสนมเฉินกุ้ยเฟยและคนอื่น ๆ เมื่อมาถึงตรงหน้าก็อุ้มลู่ซิงหว่านขึ้นมา“ถวายบังคมพระสนมเฉินกุ้ยเฟยและหลันพระสนม กระหม่อมก็ไม่ได้เห็นหวานหว่านมานานแล้ว”ลู่ซิงหว่านก็ทําปากจู๋อย่างอดไม่ได้[ข้าไม่ได้พบเสด็จพี่รัชทายาทนานแล้วจริงๆ ก็ไม่ใช่ เป็นเสด็จพี่รัชทายาทที่ไม่ได้อุ้มมาช้านานต่างหาก]องค์หญิงใหญ่ที่อยู่ข้าง ๆ ก็รีบลุกขึ้นและเดินไปข้าง ๆ รัชทา

พระสนมหลานเฟยกระเถิบเข้ามาหาพระสนมเฉินกุ้ยเฟย "ก็จริงอย่างที่เจ้าพูด คุณหนูรองตระกูลเสิ่นตอนนี้เปลี่ยนไปแล้ว ข้าว่าดูแล้วก็เป็นคนสดใสดี""ท่านพี่พูดถูก ข้าก็ชอบเด็กคนนี้เหมือนกัน" พระสนมเฉินกุ้ยเฟยอดนึกถึงตอนจบของเสิ่นเป่าซวงที่ลู่ซิงหว่านเคยเล่าให้ฟังไม่ได้ คิดก็รู้สึกปลงแต่ตอนนี้ในวังกลับเกิดเรื่องขึ้นมากมายหลังจากเซียงอวิ๋นนั้นถูกนางสนมชูผินขอตัวไป เพราะทราบถึงความสัมพันธ์ระหว่างนางสนมชูผินกับอวิ๋นกุ้ยเหรินในอดีต แถมอวิ๋นกุ้ยเหรินก็เป็นตัวต้นเหตุที่ทำให้เจ้านายของตัวเองต้องตาย นางจึงรู้สึกกระวนกระวายใจเล็กน้อยแต่ไม่คิดว่านางสนมชูผินจะส่งคนมาเรียกนางเข้าไปหาที่ห้องชั้นใน แถมน้ำเสียงที่พูดก็นุ่มนวล "ก่อนหน้านี้เจ้าติดตามรับใช้สนมฟางกุ้ยเหรินคงลำบากน่าดู"เมื่อเซียงอวิ๋นเห็นท่าทางของสนมชูผินเช่นนี้ ก็ยิ่งกระวนกระวายใจกว่าเดิม นางตอบว่า "ขอบพระคุณสนมที่ห่วงใย ""ข้าถามเจ้าหน่อยว่าสนมฟางกุ้ยเหรินฆ่าพระสนมเต๋อเฟยจริงหรือ?" แม้ว่าน้ำเสียงของนางสนมจะนุ่มนวล แต่ก็เต็มไปด้วยความหนักแน่น เซียงอวิ๋นคุกเข่าลงทันทีด้วยความกลัว นางรู้ว่าที่สนมชูผินขอตัวนางมา ไม่ใช่เพียงเพราะขาดนางกำนัลแค่นั้นแน

หลังจากเซียงอวิ๋นออกจากตำหนักจูหัวแล้ว สนมชูผินจึงหันไปถามอวี้ซิ่วที่อยู่ข้าง ๆ ว่า "ยานั้นไม่มีปัญหาแน่นะ?""สนมวางใจได้" อวี้ซิ่วบีบไหล่ให้สนมชูผินพลางพูดเบา ๆ "เดิมทีก็ทำเพื่อทดสอบเซียงอวิ๋นเท่านั้น จะเป็นพิษจริงได้อย่างไรล่ะเจ้าคะ"สนมชูผินพยักหน้าสบายใจแต่ในที่ที่สนมชูผินมองไม่เห็น อวี้ซิ่วกลับแสดงสีหน้าชั่วร้ายออกมาในเวลานี้ในตำหนักชิงอวิ๋น เซียงอวิ๋นเห็นว่ามีนางกำนัลตําหนิตัวเอง ในใจก็ตื่นตระหนก แต่หันไปมองแล้วเห็นว่าไม่ใช่นางกำนัลที่มีหน้ามีตาในตำหนักชิงอวิ๋น และวันนี้พระสนมเฉินกุ้ยเฟยก็ออกจากวังไปเข้าร่วมงานกวีนิพนธ์ จะตั้งใจทิ้งคนไว้เฝ้าที่ตำหนักได้อย่างไร?ทันใดนั้นใจนางก็สงบลงอีกครั้ง นางมองไปที่หญิงสาวคนนั้น "พระสนมกุ้ยเฟยให้ข้ากลับมาส่งของ เจ้ามาทำอะไรที่นี่?""ของอะไร" ฉยงหัวจะไม่ปล่อยนางไปง่าย ๆ แน่เซียงอวิ๋นก็หยิบของในมือให้ฉยงหัวดูอย่างใจเย็น แต่ไม่ได้วางไว้ในมือที่นางยื่นออก "นี่เป็นธูปที่พระสนมกุ้ยเฟยขอจากองค์หญิงใหญ่เมื่อหลายวันก่อน ให้ข้าส่งกลับมาให้ก่อน"ฉยงหัวกลับไม่เชื่อนาง จึงก้าวไปข้างหน้าและห้ามนางไว้ "ไม่ได้ ก่อนที่พระสนมจะกลับมา ใครก็เข้าไปไม่ได้"พวกนา

พระสนมเฉินกุ้ยเฟยถึงได้มองไปที่เซียงอวิ๋น “ในเมื่อฉยงหัวเอ่ยว่าเจ้าบุกลุกเข้ามาในตำหนัก เจ้าเองก็อธิบายเถิด”เพียงแต่ภายในน้ำเสียงกลับมีความน่าเกรงขามแฝงเอาไว้อย่างไม่ต้องสงสัยขณะนั้นเซียงอวิ๋นก็เลิ่กลั่กขึ้นมาแล้วรีบเงยหน้ามองไปที่สนมซูผินก่อนจะคุกเข่าคำนับลงมา “หม่อมฉันได้รับคำสั่งมาจากสนมซูผินเพื่อตั้งใจมามอบเครื่องหอมให้แกพระสนมเฉินกุ้ยเฟยเพคะ”“เจ้า…” ฉยงหัวที่อยู่ด้านข้างอดพูดคำสกปรกออกมาไม่ได้แต่ก็อดกลั่นเอาไม่อีกครั้ง “นางกำนัลน้อยอย่างเจ้าเหตุใดถึงได้เอ่ยคำพูดเหลวไหล เมื่อสักครู่เจ้ายังบอกว่าเจ้าเป็นคนข้างกายของพระสนมกุ้ยเฟย พระสนมได้เครื่องหอมที่หายากมาจากองค์หญิงใหญ่จึงให้เจ้านำมาส่งก่อน”เซียงอวิ๋นได้ยินฉยงหัวเอ่ยเช่นนี้ขณะนั้นจึงร้อนรนขึ้น “เมื่อสักครู่เจ้าพูดเหลวไหล ข้าพูดมาตลอดว่ามามอบเครื่องหอมแทนสนมซูผิน เป็นเจ้าที่ฟังผิด”“เจ้า…” ฉยงหัวชี้ไปที่เซียงอวิ๋นโกรธจนพูดอะไรไม่ออก เหตุใดถึงมีคนที่หน้าไม่อายขนาดนี้อยู่ด้วย“ในเมื่อเจ้าบอกว่ามามอบเครื่องหอม” พระสนมเฉินกุ้ยเฟยเห็นทั้งสองโต้เถียงกันไม่หยุด นางรู้ว่าเซียงอวิ๋นเป็นผู้ที่ไหลไปตามน้ำ การที่ผู้ที่เรียบง่ายใสซื่ออย่าง

ลู่ซิงหว่านที่อยู่ในอ้อมกอดของฮ่องเต้ต้าฉู่กลับทนไม่ไหวแล้ว ดิ้นรนจะออกจากอ้อมกอดของฮ่องเต้ต้าฉู่ แล้วโผเข้าใส่อ้อมกอดของฉงหวาฮ่องเต้ต้าฉู่กลับคิดว่านางซนและดึงนางกลับมา“เพียงแต่ข้ามีเรื่องจะปรึกษาสนมซูผิน” พระสนมเฉินกุ้ยเฟยยกมุมปากขึ้นเป็นรอยยิ้มจาง ๆ แต่น้ําเสียงกลับเย็นชาสนมซูผินเหมือนคว้าฟางเส้นสุดท้ายเอาไว้ได้ในพริบตา รีบเอ่ยปากตอบว่า “พระสนมถามได้ตามสบาย”“ในเมื่อสนมซูผินบอกว่าเซียงอวิ๋นเกลียดข้าเพราะเรื่องของสนมฟางกุ้ยเหริน แล้วเป็นเพราะอะไรเล่า” น้ำเสียงของพระสนมเฉินกุ้ยเฟยเต็มไปด้วยความไม่แยแส“ย่อมเป็นเพราะเรื่องที่สนมฟางกุ้ยเหรินเข้าวังเย็น...” สนมซูผินรีบตอบออกมาอย่างไม่มีสมองพระสนมเฉินกุ้ยเฟยได้ยินเช่นนี้กลับหัวเราะเสียงหยัน “ตามความหมายของสนมซูผิน คือข้าใช้วิชามารในพระราชวัง นี่จึงทําให้สนมฟางกุ้ยเหรินแท้งลูก จากนั้นก็กล่าวหาสนมหยุนกุ้ยเหรินว่า ข้าควรทําร้ายพวกนางสองคนถึงจะถูก”สนมซูผินเพิ่งรู้ตัวว่าตนเองพูดผิด จึงรีบโขกหัว “พระสนมโปรดอภัย เป็นหม่อมข้าพูดผิดเองเพคะ”“สนมซูผินควรขอขมากับฝ่าบาทถึงจะถูก เรื่องนี้ฝ่าบาทเป็นคนตัดสินใจเอง”สนมซูผินรีบโขกหัวไปทางฮ่องเต้ต้าฉู